วัฏฏสงสารของการเกษตรไทย.........เกิดและดับในเวลาเดียวกัน

บทเรียนจากภูทับเบิก ดินแดนอันสวยงามของจังหวัดเพชรบูรณ์

                                               เรื่องเล่าจากรากหญ้าของสังคมไทย 

                    ถ้ากล่าวถึงชาวรากหญ้าของประเทศไทย พวกเราคงต้องนึกถึง"ชาวเกษตรกร"

เพราะถือเป็นบุคคลส่วนใหญ่ของสังคม และเป็นพลังขับเคลื่อนประเทศที่ถูกมองข้าม

มานานหลายสิบปี ผลจากการถูกทอดทิ้งจากผู้บริหารของบ้านเมือง ทำให้ชาวรากหญ้า

กำลังล่วงไปเข้าสู่วัฏฏสงสารของการเกษตร  กรรมที่ถูกสร้างขึ้นจนชีวิตของพวกเขา

จมอยู่ในความทุกจนยากที่จะขึ้นมาพบกับความสุขที่แท้จริง

                  บทเรียนจากภูทับเบิก เรื่องเล่าจากเกษตรกรชาวเขา ที่ยึดอาชีพการปลูกกระหล่ำปลี

เป็นอาชีพหลัก หลังจากที่นายทุนชาวจีน เข้ามาในพื้นที่และพยายามเข้ามาหว่านซื้อกระหล่ำปลี

ของพวกเขา ทำเกษตรกรชาวเขาเกิดแรงจูงใจในการปลูกกระหล่ำปลีอย่างมาก เพราะเม็ดเงิน

ที่นายทุนสร้างภาพลวงตาให้กับพวกเขาเห็น กำลังฉุดรั้งให้เกษตรกรให้เป็นเครื่องมืออย่างดี

ของกลุ่มนายทุนที่เข้ามาหาผลประโยชน์

         ปัจจุบันผลผลิตทางการเกษตร ถูกกำหนดโดยผู้บริโภค อย่างชัดเจน เนื่องจาก

ผู้บริโภคมักจะเลือกซื้อผักที่มีความสดและผลสวย ไม่มีแมลงกัดเจาะที่ผล

ทำให้เกษตรกรที่ภูทับเบิก ต้องซื้อยาฆ่าแมลงและหญ้าบำรุงจำนวนมากในการดูแล

กระหล่ำปลีของพวกเขา ทำให้ต้นทุนในการผลิตก็ต้องเพิ่มขึ้นทุกปี ตามราคาของ

ค่าปุ๋ยค่ายาในแต่ล่ะปีด้วย  เกษตรกรชาวเขาให้ข้อมูลว่าถ้าพวกเขาให้ใช้ปุ่ยและยา

ผลผลิตก็จะไม่ดี และพ่อค้าก็จะไม่รับซื้อผลผลิตของเขา เท่ากับว่าปีนั้นขาดทุน

               ถ้าทุกท่านได้มีโอกาสเข้าไปหมู่บ้านของภูทับเบิก จะเห็นว่าทุกหลังคาเรือน

จะมีรถกระบะไว้ใช้งานทุกบ้าน เกษตรกรอ้างว่าเป็นสิ่งจำเป็นมาก เพราะรถกระบะจะ

ช่วยพวกเขาในการขนดอกกระหล่ำไปขายให้กับพ่อค้าในเมือง ซึ่งถ้าลองสังเกตุดูกัน

แล้ว เกษตรกรที่นี่ก็ไม่จะสามารถกันได้ทุกหลังคาเรือน แต่ในข้อเท็จจริงแล้ว

รถเหล่านี้คือรถที่กลุ่มนายทุนที่ซื้อกระหล่ำปลี เป็นผู้ออกเงินให้ และให้พวกเกษตรกร

ชาวเขาผ่อนชำระ เท่ากับว่าเงินที่ได้ในแต่ละปีของเกษตรกรชาวเขา ส่วนหนึ่งก็ต้อง

นำมาผ่อนค่ารถกระบะ  ส่วนที่สองก็เป็นค่าปุ๋ยค่ายา และส่วนที่สามเป็นเงิน

เก็บเพียงเล็กน้อยที่นำมาใช้ภายในครอบครัว บางคนใช้หนี้นายทุนหมด

แต่ก็ไม่มีเงินทำทุนใหม่ก็ต้องกู้ยืมเงินจากกองทุนหมู่บ้านหรือไหมก็กู้ยืมจาก ธกส. 

 อีกครั้ง หนี้สะสมจากกระแสทุนนิยมทำให้พวกเขายอมเป็นหนี้เพื่อให้คนในครอบครัว

สะดวกสบายทัดเทียมกับครอบครัวเพื่อนบ้าน เพราะพวกเขาปรารถนาที่จะมีชีวิต

ที่สุขสบายจึงยอมทำทุกอย่างเพื่อแรกกับสิ่งที่ต้องการ

                 จากข้อมูลทางวิชาการ การเพาะปลูกที่ชาวเกษตรกรชาวเขาทำอยู่ปัจจุบันนี้

เรียกว่า เกษตรเชิงเดี่ยว คือ การตอบสนองทุนนิยม อะไรขายได้ราคาดี

  ก็เร่งผลิต+เพิ่มปริมาณ เก็บผลกำไรให้ได้มาก แล้วก็เอาเงินมาซื้อ

 มาแลกสิ่งจำเป็น แลกความสุขสบายในชีวิต ...

เกษตรเชิงเดี่ยวทำให้ ทำให้เกษตรกรชาวเขาปลูกพืชชนิดเดียว ซึ่งเมื่ออดีตมีการเพราะปลูก

พืช หลายชนิดในเวลาเดียวกัน ทำให้เกาตรกรสามารถพึ่งพาตัวเองได้ และสามารถหา

ประโยชน์จากสวนและไร่นาของตัวเองได้โดยไม่ต้องเป็นหนี้สินมากมายเหมือนในปัจจุบัน

            ณ.ปัจจบันนี้ ก็ได้มีทฤษฎีทางการเกษตรแบบผสมผสาน ที่เน้นการปลูกพืช

ที่หลากหลาย จัดสรรที่ดินอย่างเป็นระบบ ทให้สามารถเก็บผลผลิตได้ตลอดปี

แตผลผลิตอาจจะมีจำนวนไม่มากนัก ซึ่งสามารถนำมาแก้ไขการเกษตรแบบเชิงเดี่ยวได้

แต่ความนิยมและความสนใจยังมีน้อยมาก เพราะการเกษตรในปัจจุบันเน้นการเปลูก

เพื่อตอบสนองทุนนิยมมากกว่าการยังชีพ ผลร้ายจึงตกกับเกษตรกรที่ลุ่มหลง

ในวัตถุ เหตุการณ์นี้อาจทวีความรุนแรงถ้าหากขาดการเยียวยาและแก้ไขจากรัฐบาล

แผลที่เรื้อรังไม่นานมันคงเน่า และไม่นานเนื้อเยื้อก็จะตายและก็ต้องตัดมันทิ้งไป

ได้ยินข่าวดีจากรัฐบาลมาว่า ได้เรียนเชิญนายทุนจากประเทศเศรษฐีน้ำมันมาลงทุน

ในการปลูกข้าว เชิญนายทุนมาทำลายประเทศขนาดนั้น อีกหน่อยเราคงต้องซื้อข้าวของ

ตัวเองกินเอง น่ารักจริงๆๆ นักการเมืองไทย

                                                                    วานิชนิวส์รายงน