นักกีฬาที่เก่งกาจ

นักกีฬาที่เก่งกาจจะต้องมีคู่ซ้อมที่เก่งกาจด้วยเช่นกัน หาไม่แล้ว เขาย่อมจะไม่สามารถพัฒนาฝีมือของตนเองจากระดับมือสมัครเล่นเป็นมืออาชีพได้เลย ดังนั้น ทุกครั้งที่เราเผชิญปัญหาหนัก ขอให้เราภูมิใจในโอกาสที่ตนเองกำลังได้รับ นั่นก็คือ เราได้มีโอกาสพบคู่ฝึกซ้อมที่เก่งกาญแล้วหละ หน้าที่ของเราก็คือรับมืออย่างชาญฉลาด เรียนรู้จากความผิดพลาด ล้มเหลวหรือพ่ายแพ้ให้ได้มากที่สุด โดยทำอย่างต่อเนื่อง ไม่หยุดหย่อน ไม่ย่อท้อ และในวันที่เราเริ่มพัฒนาขึ้นจากความผิดพลาด ความล้มเหลวหรือความพ่ายแท้ที่มากมายนั่นเอง เราก็จะแกร่ง จะเก่งจนตนเองยังต้องประหลาดใจ

              ทว่า หากสถานการณ์หรือผู้คนในชีวิตมันดูเหมือนจากง่ายเกินไปที่จะรับมือ เราควรแสวงหาโอกาสใหม่ ๆ ผู้คนใหม่ ๆ ที่เราจะได้ฝึกฝนตนเองยิ่งไปอีก เหมือนสำนวนที่ว่า ไม่เข้าถ้ำเสือก็ไม่ได้ลูกเสือ

              คนเรามักกลัวสิ่งที่เราไม่เคยทำ กลัวว่าจะทำมันพลาด จะทำมันพัง ที่แท้เขาไม่ได้กลัวสิ่งนั้นจริง ๆ หรอก แต่ยังปล่อยวางเรื่องราวความผิดพลาด ล้มเหลวในอดีตต่างหาก ทั้งนี้เพราะเขายังไม่ได้เจอสิ่งที่ยังไม่เคยทำ เขาจินตนาการมันไม่ได้จริง ๆ หรอก แต่เขาคิดมันมาจากอดีตว่า ถ้าไม่พังแบบนั้นแบบนี้อย่างที่ตนเองเคยเจอมาหรือเคยได้ยินได้ฟังหละ ฉันจะจัดการมันอย่างไร ด้วยเหตุนั้น ทางออกของเรื่องนี้คือ การตระหนักรับรู้ในความจริงเหล่านั้นว่า ไม่ได้มีความผิดพลาดรอเขาอยู่เท่านั้น แต่มีความสำเร็จรอเราอยู่ด้วย และเราจะไม่สามารถสำเร็จได้ ถ้าเรายังไม่เคยผ่านความผิดพลาดล้มเหลว เลิกกลัวเสียเถิดแล้วลงมือทำ ทำไปเรียนรู้ไป ผิดพลาดก็แค่ทำใหม่ ไม่ได้มีอะไรแปลก สุดท้ายเราก็จะไปถึงความสำเร็จอย่างที่ต้องการได้เท่านั้นเอง