๐๐๐๐๐ข่าวสารจากพระยามัจจุราช๐๐๐๐๐

สวัสดีค่ะ...

มีเรื่องที่อยากจะเล่ามานานแล้ว

จด ๆ จ้อง ๆ อยู่นั่นเอง

และที่สุดก็มาลงตัวที่วันนี้...

วันที่ ๑ มิถุนายน  พ.ศ. ๒๕๖๐

“.ข่าวสารจากพระยามัจจุราช”

เป็นหัวข้อที่อยู่ในใจมานานกว่าสามปี

และเริ่มอยากจะเขียนถึงเรื่องราวนี้มาได้ประมาณหนึ่งปีที่ผ่านมา

แต่ก็ผัดผ่อนเรื่อยมาด้วยความที่ไม่ลงตัวเสียที

อืมมม

วันนี้มีเหตุการณ์ที่คิดว่า...ต้องเขียนได้แล้ว

ข่าวสารจากพระยามัจจุราช

คงจะเริ่มส่งมาหาเราตั้งแต่เราเกิด

แต่เราก็หลงระเริงเพลิดเพลินอยู่กับทุกสิ่งรอบตัว

ตามวัยวันที่ผ่านมา

ขาดการสังเกตและรับรู้ในความจริงที่ควรจะใส่ใจ

ในช่วงวัยทารก วัยเด็ก วัยรุ่น วัยทำงาน

ผ่านไป ๆ  ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

ก็พอทำเนา

ด้วยว่ายังอยู่กับสิ่งที่คิดว่า “เจริญเติบโต” และ “เจริญก้าวหน้า”

แต่เมื่อล่วงเลยมาจนถึงวัยทำงานผ่านพ้นไปแล้ว

ความผันแปรต่าง ๆ ก็เริ่มปรากฏชัดขึ้นเรื่อย ๆ

ปรากฏการณ์ทางกายภาพ

ฟันหัก สายตายาว ผมหงอก หูตึง แขนขาอ่อนแรง ต้องใช้ไม้เท้าพยุงตัว ฯ

และ

โรคภัยไข้เจ็บที่ตามถาโถมเข้ามาทีละโรค ๆ ๆ ๆ ไม่หยุดหย่อน

โรคนี้รักษาหาย โรคใหม่มาประกบแล้ว

หรือ

โรคนี้ยังรักษาไม่ทันหายโรคใหม่มาประชิดทันที

สิ่งเหล่านี้

คือข่าวสารที่พระยามัจจุราชเตือนมาเป็นระลอก

ในส่วนของตัวเอง

สิ่งต่าง ๆ ที่ผ่านมาทางกายภาพ

แม้ปรากฏชัด ก็ไม่เคยได้สำนึกว่า

พระยามัจจุราชส่งคำเตือนมาแล้วนะ

ยังหลงเพลิดเพลินไปกับโลก

ฟันหัก...

ไปหาหมอทำฟันปลอม

ก็ใช้ได้ใกล้เคียงกับฟันจริง

ผมหงอก...

ไปร้านเสริมสวยย้อมผม

ก็ไม่เห็นความแก่ที่เริ่มมาครอบงำ

สายตายาว...

ไปร้านแว่นตาตัดแว่นสายตากรอบสวย ๆ

ก็มองเห็นชัดเจนเหมือนตอนสาว ๆ

หูตึง...

ไปพบหมอใช้หูฟัง

ก็ได้ยินเสียงต่าง ๆ ชัดเจน

ฯลฯ

วิทยาการ เทคโนโลยี และความก้าวหน้าทางการแพทย์

มาบดบังความจริงของความเสื่อมสังขาร

จนทำให้เราหลง

หลงว่าสังขารยังไม่เสื่อม

หลงว่ามรณภัยจะไม่เกิดกับเรา

ครั้งหนึ่ง...

คณะศิษย์นิมนต์หลวงพ่อไปทำหูฟัง

เนื่องจากหูของหลวงพ่อได้ยินเสียงไม่ชัดมากขึ้นเรื่อย ๆ

หลังกลับมาจากโรงพยาบาล

วันหนึ่ง

หลวงพ่อจับที่หูฟังที่ใช้อยู่แล้วบอกกับลูกศิษย์ว่า...

“หลวงพ่อใช้อันนี้แล้วต้องไม่หลง”

เรารับฟังอยู่ในขณะนั้นก็ไม่เข้าใจว่าหมายความว่าอย่างไร?

จนถึงวันนี้...ผ่านมาเกือบยี่สิบปี

จึงเริ่มเข้าใจว่า

หลวงพ่อใช้สภาพของหลวงพ่อในขณะนั้น

สอนคณะศิษย์ว่า

วิทยาการที่ก้าวหน้าทันสมัย

แม้จำเป็นต้องใช้  แต่ก็ไม่ให้หลงว่า

สังขารยังไม่เสื่อม

จะทำให้หลงเพลิดเพลินจนลืมที่จะดูให้เห็นถึง

ความแก่ ความเจ็บ ความตาย

ที่ทุกคนต้องเผชิญ

เมื่อถึงเวลาที่ความตายมาประชิดตัว

ก็หาทางออกให้กับจิตที่กวัดแกว่งอยู่นั้นไม่ได้

ต้องผ่านเส้นทางมรณะไปด้วยจิตที่เศร้าหมอง

ภพหน้าคือ “ทุคติ”  สถานเดียว

ในปีนี้...

เริ่มประเดิมต้นปีด้วยการผ่าตัดลอกต้อเนื้อที่ตาซ้าย

ตอนเข้าห้องผ่าตัดก็กลัวและเกร็ง

เมื่อผ่านพ้นไป จนแผลหายดี ตามองเห็นชัด

จิตเริ่มรับรู้ว่า...

การแพทย์ช่วยได้ เจ็บนิดเดียว แค่ตอนฉีดยาชา

ในช่วงเวลาใกล้ ๆ กัน

อาบน้ำแล้วมือโดนที่หัวนมด้านซ้าย

กระทบกับอะไรแข็ง ๆ เหมือนสะเก็ดแผล

ก็แกะออก แต่ก็มีสะเก็ดเกิดขึ้นมาใหม่

สองสามครั้ง

จึงตัดสินใจไปโรงพยาบาล

คุณหมอคลำดูไม่พบก้อนเนื้อ

ส่งไป X-ray และอัลตราซาว์ด

ไม่พบมะเร็ง

ในระหว่างนั้นคุณหมอบอกวิธีทำแผลและให้ทำแผลเอง

แต่แผลไม่ยอมหาย

คุณหมอติดตามผลอย่างใกล้ชิด

สั่งให้ทำแผลกับพยาบาลที่โรงพยาบาล

แผลก็ยังไม่ยอมหาย

ที่สุดคุณหมอบอกว่า...

 “ทำแผลกันอย่างไรไม่หาย ไปให้หมอทำให้แล้วกัน”

ผ่านไปสามเดือนกว่าเกือบสี่เดือนแผลไม่ยอมหาย

คือพอทำท่าจะหาย แผลเขาก็ขยายขึ้นมาอีก

คุณหมอจึงสั่งให้ตัดชิ้นเนื้อไปตรวจ

ตอนที่คุณหมอตัดชิ้นเนื้อที่โรงพยาบาล

ไม่มีความรู้สึกว่ากลัวเลย

เพราะความมั่นใจในยาชาที่เกิดจากตอนผ่าตัดลอกต้อเนื้อตา

ซึ่งตอนนั้นแม้เจ็บก็ไม่มากนัก...เรียกว่าพอไหว

ครั้งนี้ก็เช่นกัน...

ฉีดยาชา ตัดชิ้นเนื้อ เจ็บแค่ตอนฉีดยาชา

ซึ่งก็เหมือนฉีดยาชาตอนถอนฟัน...น่าจะไม่แตกต่างกัน

เมื่อเหตุการณ์ผ่านพ้นไป

ก็มาคิดไตร่ตรอง จนเข้าใจในคำพูดของหลวงพ่อ

ที่กล่าวว่า “หลวงพ่อต้องไม่หลง”

เรากำลังหลงในวิทยาการทางการแพทย์

ว่าช่วยเหลือไม่ให้เราเจ็บได้

จนไม่ตระหนักถึง “มรณภัย” อันเป็นสิ่งที่...

แม้วิทยาการทางการแพทย์เจริญรุดหน้าไปเท่าใดก็ตาม

ก็ไม่สามารถช่วยให้ทุกคนพ้นความตายไปได้

ได้เพียงแค่ประทังไว้ ยืดเวลาให้

ได้ในระยะหนึ่งเท่านั้นเอง

ยิ่งในวันนี้ วันที่ ๑ มิถุนายน  พ.ศ. ๒๕๖๐

ไปฟังผลตรวจชิ้นเนื้อ

แม้คุณหมอจะบอกว่า...

ผลที่ออกมามีเชื้อมะเร็งแฝงอยู่

แต่หาตำแหน่งที่เขาแอบซ่อนอยู่ไม่พบ

ต้องตัดเต้านมซ้ายออกทั้งหมด

แม้ใจจะกระเพื่อม แต่ก็ไม่มากนัก

เพราะความเชื่อมั่นในยาชา และวิทยาการทางการแพทย์

แต่คราวนี้...

มีสติที่จะรับ “มรณภัย” ตามข่าวสารที่พระยามัจจุราชส่งมาให้

ว่าจะยื้อชีวิตไว้ก็ได้ชั่วระยะหนึ่งเท่านั้น

เมื่อถึงเวลา...

ทุกคนไม่สามารถพ้นมือพระยามัจจุราชไปได้เลย

เล่าสู่กันฟัง…

เพื่อท่านที่ผ่านมาได้อ่านเรื่องนี้

คอยสดับตรับฟังข่าวสารจากพระยามัจจุราช

หมั่นตรวจตราร่างกายของตนสม่ำเสมอ

พบแพทย์เป็นประจำ

สุขภาพจะได้แข็งแรง อายุวัฒนะยืนยาว

ตามสมควรแก่เหตุปัจจัย

เจริญยิ่ง ๆ ในธรรมทุกท่านค่ะ