รศ ดร.ภญ มุกดา จิตตาเจริญธัม

ตอนที่ 1 ความรู้เรื่องเมล็ดมะขาม เป็นอาหาร  เมื่อซื้อมะขามหวาน-มะขามเปรี้ยว เมล็ดใช้ทำอาหารได้ด้วยตนเอง
ในครัวเรือน

มุกดา อยากทดลองเมล็ดมะขาม ชาวอินเดียกินเมล็ดมะขามอย่างไร เมืองไทยไม่มีขาย เมล็ดไร้เปลือก

อยากกินต้องทำเอง กะเทาะเปลือกด้วยครกกับสาก ต้มให้สุก
ได้แป้งเหนียวข้นคือกัม โพลิแซคาไรด์ที่ละลายน้ำ
ตากเมล็ดที่ต้มสุกให้แห้ง  เก็บได้นานหลายปี

“เมล็ดมะขาม พร้อมใช้” มีคุณค่าทางอาหาร  ไขมัน โปรตีน กากใย แป้ง 

(71% ครึ่งหนึ่งเป็นกัม แคลอรี่ต่ำ)
เมล็ดมะขามได้ เพาะเป็นต้นอ่อน กินเป็นผัก เศษที่สกัดเอากัมออก แปรรูปต่อได้หรือเป็นอาหารสัตว์ก็ได้

ความฝันของนักวิจัย อยากรู้รสเมล็ดมะขาม

นักวิจัยในมหาวิทยาลัย แสดงความสามารถระดับหนึ่งเพิ่มคุณค่าของเมล็ดมะขาม

“เราสกัด เจลลี่หรือกัม ออกจากเมล็ดมะขาม มาทำไอสครีม เจลลาโต้  จากเมล็ดมะขามกิโลละห้าบาท มาอบร้อนกระเทาะเปลือกออกขายกิโลละ 40 บาท  จากนั้นทำแป้ง เอาแป้งมาผ่านขบวนการสกัดด้วยแอลกอฮอล ได้เจลลี่เมล็ดมะขาม ขายได้กิโลละ 5000 บาท”   นี่คือสิ่งที่นักวิจัยปรารถนาที่จะทำ                                                                                        

 มุกดา (นักวิจัยผู้เล่าเรื่องนี้) ถามตนเองว่า หากไม่มีอะไรเลย ขาดเงินทุนสนับสนุน ขาดเทคโนโลยี ไม่มีมีเครื่องมืออุปกรณ์ทันสมัย  พูดง่ายๆ เริ่มจากหม้อไหของใช้ในครัวเรือนง่ายๆ จะได้ไหม?

ย้อนรอยอดีต คนไทยไม่ได้กินเมล็ดมะขามจริงจังนัก ทางกฎหมายไม่มีระบุว่าเป็นอาหารได้

ไม่เหมือนชาวอัฟริกา อินเดีย ปากีสถาน เขาเอาเนื้อในเมล็ดมะขามมาทำอาหารกิน

หรือบดทำแป้ง ทำขนมปัง  กินอย่างจริงจังนานเกินห้าสิบปีแล้ว  ขอยกตัวอย่าง ยูทูป

50 Years Olden Way Tamarind Seeds Vada Cooking in My village-Great taste  

https://www.youtube.com/watch?v=8QIDBaFYEmE