ต่อจากเอ็นทรีที่แล้ว...

ขึ้นเขา ...วัดถ้ำเขาวง... ก่อนอาทิตย์อัสดงลงลับเหลี่ยมภูผา

           ราวบ่ายสามโมง ตะวันยังสูงแดดเดือนกุมภาพันธ์ลมแล้งพัดร้อนผ่าว เราเดินทางออกจากราวป่าผลัดใบที่เปลี่ยนสีในอุทยานแห่งชาติพุเตย อำเภอด่านช้าง จังหวัดสุพรรณบุรี มาสู่ถนนใหญ่สายด่านช้าง-บ้านไร่ อีกครั้ง อีกสามสิบนาทีต่อมาเราก็มาถึงอำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี

          เพิ่งจะบ่ายสามโมงครึ่ง ฉันจึงขับรถแวะเข้าที่พักก่อนเพื่อพักผ่อนแข้งขาที่เมื่อยล้า พร้อมเอากระเป๋าเสื้อผ้าลงมาจากรถ อยากเห็นห้องพักว่าเป็นอย่างไร เพราะเราจะพักเรือนพักหลังที่เราไม่เคยนอนมาก่อน หลังที่เคยนอนประจำมีคนจองไปก่อนแล้ว วันนี้ห้องพักถูกจองเต็มทุกหลัง และครั้งนี้ฉันจะพักกับหลานสาว ส่วนสามีนอนเดี่ยวอีกหลังฝั่งตรงกันข้าม

          ที่รีสอร์ต ...หลังจากที่ต่างคนต่างไปสำรวจห้องพักของตัวเอง ฉันไม่อยากเสียเวลากับการนั่งพักอยู่ในห้องที่ร้อนระอุเพราะปิดมาทั้งวัน กว่าเครื่องปรับอากาศจะลดอุณหภูมิห้องให้เย็นลงคงใช้เวลาเป็นครึ่งชั่วโมง ในขณะที่ยังมีเวลาให้เที่ยวได้อีกก่อนจะพลบค่ำ ฉันจึงคิดว่าไปเที่ยวที่ไหนดีที่ไม่ไกลจากตัวอำเภอบ้านไร่มากนัก

          “จะไปตลาดซาวไฮ่ ป่านนี้คงใกล้ปิดแล้ว เอาไว้ค่อยไปพรุ่งนี้ดีกว่า” ฉันเปรยกับสามี

          “ตลาดต้นไม้ยักษ์ก็เหมือนกัน วันมะรืนค่อยไปก่อนกลับ จะได้กินก๋วยเตี๋ยวริมคลองด้วย” ฉันออกความเห็น เรื่องวางแผนเที่ยวฉันดีดลูกคิดในสมองได้อย่างรวดเร็วอยู่แล้ว

           “ไปวัดถ้ำเขาวง น่าจะทัน วัดไม่ปิดอยู่แล้ว แต่แม่ค้าขายของอาจจะเก็บแผงแล้ว เธออาจจะไม่ได้ซื้ออะไร” สามีแนะนำ

           “ไปวัดถ้ำเขาวง โอเคค่ะ” ฉันเห็นด้วยกับสามี พลางคิดถึงมะละกอฮอลแลนด์ลูกละสิบ

บาทที่ฉันเหมาเกือบหมดเข่งครั้งที่แล้ว แต่วันนี้อย่างที่สามีบอก คนขายคงจะเก็บแผงกลับบ้านแล้ว

           “งั้นสี่โมง ไปวัดถ้ำเขาวง” ฉันบอกนัดเวลากับสามีก่อนจะเดินไปที่เรือนพักฝั่งตรงกันข้าม

            ทุกครั้งที่มาอำเภอบ้านไร่ ฉันและสามีชอบไปเที่ยว วัดถ้ำเขาวง หรือ “ธรรมสถานถ้ำเขาวง” (เป็นธรรมสถานปฏิบัติธรรม สาขาที่ ๑๓ ของวัดสังฆทาน จ. นนทบุรี (โปรดอ่านประวัติท้ายเอ็นทรีนี้ )

เพราะที่วัดนี้มีทิวทัศน์ที่เป็นธรรมชาติสวยงาม ตั้งแต่พอขับรถเลี้ยวเลาะภูเขาเข้ามาตามทางเข้าวัด จะเห็นต้นไม้ใหญ่สองข้างทางร่มรื่นนำไปสู่บริเวณวัดที่ตั้งอยู่ในท่ามกลางหุบเขาหินปูน

ภูมิทัศน์ที่จัดวางอย่างลงตัวเข้ากับธรรมชาติ มีสระน้ำใหญ่ตรงกลางวัดประหนึ่งสระอโนดาตแห่งป่าหิมพานต์ และมีสะพานไม้พาดข้ามกลางสระน้ำ กลายเป็นจุดดึงดูดผู้มาเยือนให้มายืนหรือนั่งโพสต์ท่าถ่ายรูปเพื่อให้มีภูเขาสูงตระหง่านเป็นฉากหลัง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมองไปยังภูเขาเบื้องหน้าจะเห็นสถาปัตยกรรมศาลาเรือนไทยโบราณ ๔ ชั้น สร้างด้วยไม้สักและไม้มะค่าอันงดงามโดดเด่นอิงแอบแนบกับเชิงเขา ใครมาเห็นเข้าต้องประทับใจ

 ศาลาทรงไทยอเนกประสงค์

ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็ร่มรื่นด้วยต้นไม้นานาพันธุ์

เมื่อหันหลังให้ศาลาทรงไทย กลับมามองอีกด้านตรงกันข้าม ก็จะพบกับภูผาสวยงามอีกลูก

ที่เชิงเขาข้างศาลาทรงไทย มีน้ำตกไหลลดหลั่นให้รู้สึกสดชื่นเย็นฉ่ำ ยามสายลมพัดหวีดหวิวมาสัมผัสผิวกายเบาๆ ผ่อนคลายจิตใจให้สงบเย็นลง

ด้วยความงดงามตามธรรมชาติของสถานที่กอปรกับศาลาไม้เรือนไทยโบราณ ไม่เพียงทำให้วัดถ้ำเขาวงเป็นที่ให้ญาติโยมมาทำบุญ แต่กลายเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่นักเดินทางแวะมาเช็คอินไปโดยปริยาย

 ขึ้นมาบนศาลาทรงไทย ไหว้พระ

หลวงพ่อทวด

 บนศาลาทรงไทย ชั้น ๒

 ทำบุญกระเบื้องสำหรับซ่อมแซมหลังคาศาลาทรงไทย

ด

วิว...มองจากชั้นสองของศาลาทรงไทย

          นอกจากนี้ ทางวัดยังอนุญาตให้ชาวบ้านนำพืชผลทางการเกษตรมาวางขายในราคาไม่แพงให้ญาติโยมได้อุดหนุนเพื่อสร้างรายได้ให้ชาวไร่ชาวสวน ฉันชอบมาซื้อผลไม้ต่างๆ  ได้แก่ มะละกอ ส้มโอ กล้วยน้ำว้า กล้วยไข่ และกล้วยหอม เพราะฉันรู้สึกว่าราคาถูกกว่าซื้อที่ในตลาด ครั้งก่อนตอนมาเมื่อปีใหม่ ฉันได้ซื้อมะละกอพันธุ์ฮอลแลนด์ลูกละสิบบาทที่ชาวสวนเพิ่งเก็บมาใหม่ ๆ เตรียมจะไว้ขายในวันรุ่งขึ้นจนเกือบหมดเข่ง

          ตอนนี้สี่โมงกว่า เมื่อจอดรถหน้าห้องน้ำ ฉันเห็นแม่ค้าขายกล้วยน้ำว้าที่เหลืออยู่เจ้าเดียวกำลังจะเก็บแผงกลับบ้าน ฉันรีบไปซื้อไว้ก่อนสามหวีแล้วนำกล้วยแก่มาใส่ท้ายรถไว้ ก่อนที่จะเดินตรงไปที่ริมสระน้ำ

วันนี้เรามาตรงกับวันตรุษจีนจึงยังมีผู้คนมาเที่ยวเยอะแม้ยามเย็นแล้ว และทุกคนต่างหามุมถ่ายรูปกับสะพานไม้จนไม่มีช่องว่างให้ฉันโพสต์ท่าถ่ายรูปเดี่ยวได้เลย

วันนี้ทางวัดกำลังจัดเตรียมสถานที่ เพราะวันพรุ่งนี้จะมีพิธีเททองหล่อพระพุทธรูปปางไสยาสน์ขนาดใหญ่

 พระภิกษุสงฆ์ที่นี่ มาจากวัดสังฆทาน จ. นนทบุรี 

หลานสาวเพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรก ฉันจึงชวนหลานเดินขึ้นไปชมบนศาลาทรงไทย ในขณะที่สามีขอนั่งพักลงบนก้อนหินริมสระน้ำจิบกาแฟรับลมชายเขาเย็นๆ

         เวลาห้าโมงเย็นแล้ว พอเราเดินขึ้นมาที่บนศาลาทรงไทยอเนกประสงค์ ซึ่งสร้างอยู่ริมเขา ฉันชี้ทางขึ้นเขาให้หลานสาวดู แล้วบอกว่า

          “นั่นทางขึ้นเขา เดินไปถึงยอดเขาได้ ป้าเคยเดินขึ้นไปแต่ไปได้ไม่ไกล ต้องกลับลงมาก่อน เพราะวันนั้นนำคณะผู้เข้าอบรมจากกระทรวงมาชมวัดนี้”

          ฉันหมายถึงการจัดทริปเมื่อเดือนพฤศจิกายน ปี ๒๕๖๑ ที่ได้นำคณะผู้เข้าอบรมที่จะเดินทางไปประจำการในต่างประเทศของกระทรวงการต่างประเทศมาลงพื้นที่ศึกษาดูงานของชาวเขาเผ่ากะเหรี่ยงโปว์ที่ “ไร่อุ๊ยกื๋อ” ของ “คุณวันนพ” ซึ่งเป็นชาวเขาที่ได้น้อมนำศาสตร์พระราชาของในหลวงรัชกาลที่ ๙ โดยนำเอาการเกษตรทฤษฎีใหม่มาใช้ ในพื้นที่ดินบนภูเขาด้วยการทำเป็น "โคก หนอง นา" ที่ตำบลแก่นมะกรูด ในอำเภอบ้านไร่ ซึ่งขากลับลงมาจากแก่นมะกรูด เราได้มาแวะที่วัดถ้ำเขาวง

ฉันเล่าไม่ทันจบ หลานสาวสวมวิญญาณนักเดินป่าเดินขึ้นบันไดทางขึ้นเขานำหน้าฉันไปแล้ว

เธอชอบเดินป่าเหมือนฉันเพราะตอนที่เราอยู่ที่ตรัง ตอนเธอยังเด็ก ๆ ฉันชอบชวนเธอไปเดินเที่ยวป่าด้วยกันบ่อย ๆ

เธอหันหลังกลับมาดูฉัน ซึ่งกำลังเดินขึ้นเขาตามทางเดินที่เป็นขั้นบันไดก้อนหินลดหลั่นอย่างระมัดระวัง แล้วถามว่า

“ป้า ไหวไหม”

“สบายมาก” ฉันตอบพลางสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ

 มีนักท่องเที่ยวสองคนเดินลงเขามาสวนทางกับเรา ฉันถามพวกเขาว่า

“ข้างบนมีอะไรมั่งคะ”

“ด้านบนมีกุฏิแม่ชีอยู่” ชายคนนั้นตอบ

ฉันใจชื้นขึ้น ที่รู้ว่าที่ด้านบนเขายังมีคนอยู่ จึงบอกหลานสาวว่า

“เราขึ้นไปให้ถึงกุฏิแม่ชี แล้วกลับนะ”

เราเดินขึ้นเขาแข่งกับแสงตะวันที่ส่องผ่านยอดไม้แล้วทอดลงที่หน้าผา

หลืบถ้ำตรงนี้ มีพระพุทธรูป ๓ องค์ ลำแสงอาทิตย์สุดท้ายแห่งวันตกทอดยังองค์พระให้เราถ่ายรูป

ใกล้ค่ำแล้ว แสงเหลือน้อยลงทุกขณะ

แสงอาทิตย์อัสดงลับลงเหลี่ยมผาไปแล้ว แต่ยังมีแสงสว่าง

ทางเดินเริ่มดูเหมือนจะเข้าใกล้จุดหมายเข้าไปทุกที เพราะลักษณะพื้นดินมีการปลูกพืช และต้นดอกไม้

“น่าจะใกล้ถึงกุฏิแม่ชีแล้วหละ” ฉันสังเกตจากต้นไม้ที่น่าจะมีคนปลูกมากกว่าจะขึ้นเอง

และแล้วก็เห็นแม่ชีกำลังเดินลงเขามาพร้อมกับนักท่องเที่ยวกลุ่มสุดท้ายของวันนี้

ฉันกับหลานจึงเดินตามกลับลงมาพร้อมกับกลุ่มนี้และแม่ชีด้วย

ระหว่างทางแม่ชีได้ชี้แนะให้นักท่องเที่ยวกลุ่มนั้นรู้จักกับพันธุ์ไม้รางจืดซึ่งเป็นสมุนไพรที่ขึ้นอยู่ริมทาง

 ดอกรางจืด ใบใหญ่มาก ขึ้นในป่า แม่ชีตัดรางจืดให้ฉันด้วย แล้วบอกว่า

           "ให้เอาไปต้มกับใบเตย ล้างพิษ" 

           ฉันขออนุญาตแม่ชีเดินลงนำหน้ามาก่อน เพราะป่านนี้สามีคงจะคิดว่าเราสองคนหายไปไหนนานมาก

           เรากลับลงมาถึงด้านล่าง ฉันได้เหงื่อเล็กน้อยเหมือนได้เดินออกกำลังกาย ฉันดีใจมากที่ได้เดินขึ้นเขาวัดถ้ำเขาวงแล้ว ฉันมาหลายครั้งแต่ไม่มีโอกาสได้ขึ้นไปบนเขาสักที เพราะหากเดินไปคนเดียวก็กลัว ๆ เหมือนกัน แต่คราวนี้โชคดีหลานสาวมาด้วย และเธอก็ชอบเดินป่า เราก็เลยได้เดินขึ้นเขาสุขใจกันทั้งป้าและหลาน เมื่อลงมาถึงด้านล่างที่สามีนั่งรออยู่ ฉันไม่ได้เล่าอะไร รีบบอกว่า

“กลับกันเถอะ ไปกินมื้อเย็นอร่อยๆ ที่ร้าน “รุ่งโภชนา กันดีกว่า แล้วค่อยกลับเข้าที่พัก”...

                             --------------------------------------------------

 เรามารู้จักวัดถ้ำเขาวงกันนะคะ

ประวัติย่อ ธรรมสถานถ้ำเขาวง

เป็นสาขาที่ ๑๓ ของวัดสังฆทาน จ. นนทบุรี ธรรมสถานวัดเขาวง ก่อสร้างเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๐ มูลค่าในการก่อสร้างประมาณ ๓๐ ล้านบาท

ประวัติความเป็นมาโดยสังเขป

ครูบาอาจารย์หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ เจ้าอาวาสวัดสังฆทาน จ. นนทบุรี ท่านได้นำคณะพระภิกษุลูกศิษย์ประมาณ ๓๐ รูป ออกแสวงจาริกธุดงค์ไปตามสถานที่ต่าง ๆ ตามป่าตามเขา จนกระทั่งมาพบสถานที่แห่งนี้เข้า เป็นสถานที่ที่ดีรื่นรมย์เป็นป่าเขา มีถ้ำเพิงผาหลายแห่ง มีน้ำซับไหลตลอดทั้งปี ทั้งไม่ไกลจากหมู่บ้านนัก ท่านจึงหยุดภาวนาสักระยะ ก็จาริกไปที่อื่น

ผู้ริเริ่มสร้างวัดนี้ และเผยแผ่

จากการจุดประกายแห่งการจาริกธุดงค์บำเพ็ญสมธรรมในครั้งนั้น ก่อเกิดเป็นสถานปฏิบัติธรรมขึ้น เมื่อประมาณปี พ.ศ. ๒๕๒๘ ท่านพระอาจารย์บุญส่ง ปิยธัมโม ลูกศิษย์หลวงพ่อสนอง กตปุญโญ ท่านได้นำพาพระภิกษุผู้สหธรรมิกเกินธุดงค์ผ่านมาทางนี้อีกในภายหลัง และเห็นว่าเป็นสถานที่เหมาะแก่การภาวนา มีถ้ำผา พออาศัยได้ จึงขออนุญาตครูบาอาจารย์มาบำเพ็ญสมณธรรม และได้จัดตั้งเป็นสถานปฏิบัติธรรมขึ้น โดยตั้งชื่อว่า “ธรรมสถานถ้ำเขาวง” ได้มีพระภิกษุสามเณร ญาติโยม ทราบข่าวต่างพากันติดตามมาปฏิบัติธรรมกันมาก

         ต่อมา ในปี พ.ศ. ๒๕๓๐ ท่านพระอาจารย์บุญส่ง จึงทำการขยับขยายลงมาสร้างกุฏิที่เชิงเขาด้านล่าง และเมื่อกลางปี พ.ศ. ๒๕๓๗ เริ่มสร้างศาลาเอนกประสงค์ขึ้น เพื่อหวังจะให้เป็นที่ปฏิบัติธรรม บำเพ็ญบุญและกุศล และลงอุโบสถกรรมด้วยจึงได้ริเริ่มสร้างศาลาทรงไทยอเนกประสงค์ขึ้น เพื่อใช้ในกิจกรรมต่าง ๆ เมื่อนายทง เลขยัน ได้ทราบเจตนาจึงถวายที่ดินส่วนหนึ่ง เพื่อสร้างวัดประมาณ ๓๐ ไร่ และต่อมาได้มีการบอกบุญจัดซื้อจัดหาไม้เก่า ยุ้งฉาง บ้านเก่า จ้างช่างจากอยุธยามาทำการสร้าง ใช้วัสดุธรรมชาติ ผสมผสานเข้ากันอย่างกลมกลืน บางส่วนใช้ปูนปั้นเลียนแบบไม้ เลียนแบบก้อนหิน ซึ่งเป็นไอเดียที่ได้จากประสบการณ์การเดินธุดงค์นั่นเอง

ที่ตั้งวัด เนื้อที่ประมาณ ๗๐ ไร่ แบ่งเป็นที่ตั้งวัด ๑๕ ไร่ และที่ธรณีสงฆ์ ทิศเหนือจดภูเขา ทิศใต้จดภูเขา ทิศตะวันออกจดที่ครอบครอง ทิศตะวันตกจดลำห้วย

 เจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน

ประวัติเจ้าอาวาสตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบัน

องค์ที่ ๑ พระอาจารย์บุญส่ง ปิยธัมโม (เป็นประธานสงฆ์) และเป็นผู้ริเริ่มดำเนินการก่อสร้าง  

            พัฒนา

องค์ที่ ๒ พระอาจารย์สมใจ (เป็นประธานสงฆ์)

องค์ที่ ๓ พระอาจารย์มนตรี อติวังโส (เป็นประธานสงฆ์)

องค์ที่ ๔ พระอาจารย์บุญรุ่ง ทีปโก เป็นเจ้าอาวาสองค์ปัจจุบัน ตั้งแต่ พ.ศ. ๒๕๔๗ ถึง ปัจจุบัน

                                                     --------------------