ถ้าดิฉันเป็นน้อง...(น้องแอร์คนสนิทคนหนึ่ง) ป่านนี้อาจจะตัดสินใจลาออกไปแล้ว (อิอิ)...ไปบินเจอแต่เรื่องวุ่นวาย...เธอเคยอยู่บนไฟล์ทที่ไปพอบินไปถึงมะนิลา แล้วจู่ๆ ก็เกิดพายุ ฝนตกหนักและน้ำท่วมใหญ่ในรอบกี่สิบปีก็ไม่ทราบได้ ไฟล์ทที่เธอจะต้องบินกลับเค้าก็ยกเลิกเธอก็ติดอยู่ที่โรงแรมที่มีน้ำท่วมนั่นแหละ.......

เธอไปติดอยู่ปารีส (หรือที่ไหนสักแหน่งในยุโรปนี่แหละค่ะจำได้ไม่แม่นเท่าไหร่) ในวันที่เกิดเหตุภูเขาไฟอะไรนั่นระเบิด จนสนามบินเกือบทั่วยุโรปไม่สามารถเปิดให้เครื่องขึ้นหรือลงได้ เธอก็กลับมาเล่าให้ฟังอย่างสนุกสนานว่า ท้องถนนแทบไม่มีรถวิ่งไปวิ่งมา วันๆ ไม่ต้องทำอะไร สั่งแต่อาหารมากินแล้วก็นอนดูหนัง ดูทีวี...สามวันผ่านไปชักใจแป่วเพราะเหมือนมีการเริ่มกักตุนอาหาร เธอรู้สึกอารมณ์เสียเพราะเธอไม่มีมาม่าติดตัวมา จะไปเดินเล่นในตัวเมือง จะไปซื้อของก็ไม่ได้ไม่มีรถที่ไหนโผล่มาให้เธอใช้บริการ ก็เลยต้องนั่นๆ นอนๆ รอท้องฟ้าเปิดอยู่อย่างนั้นเกือบหนึ่งอาทิตย์...

เธอไปติดอยู่ญี่ปุ่นในวันที่เกิดแผ่นดินไหว และสึนามิครั้งล่าสุด ตอนนั้นเธอโทรมาเล่าให้ดิฉันฟังว่า ตื่นเต้นมากเลยพี่ นอนๆ อยู่ก็คิดว่าใครมาเขย่าเตียง แล้วก็ได้ยินเสียงสัญญาณให้อพยพ หนูต้องวิ่งขึ้น วิ่งลงเป็นสิบรอบแล้วเนี่ย วิ่งลงมาเมื่อไหร่เจออีกัปตันลงมาถึงก่อนทุกทีไอ้นี่หนีเร็วกว่าพวกเราตลอด เนี่ยตอนนี้พวกเราตัดสินใจนอนกองกันอยู่ห้องเดียวละค่ะ จะได้วิ่งลงไปพร้อมกัน 

คือเหตุการณ์ฉุกเฉินแบบนั้น หัวหน้าเค้าก็ฉลาดนะตัดสินใจอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์ในห้องโรงแรมโทรติดต่อทางบ้านเพราะมือถือสัญญาณหายไปละ อย่างน้อยจะได้แจ้งข่าวให้ทางบ้านรู้ว่าเราเป็นไงบ้าง จะได้ไม่ต้องเป็นห่วง เค้าให้เลือกโทรได้หนึ่งเบอร์ หนึ่งคน คนละสองสามนาที (แล้วค่อยมาทำเรื่องเบิกเงินกับบริษัทคืน) ราวๆ นั้น แทนที่น้องมันจะเลือกโทรบอกแม่ กลับเลือกที่จะโทรหาดิฉันแล้วเล่าความตื่นเต้นให้ฟัง...ยังจำน้ำเสียงน้องได้ว่ามันไม่ได้กลัว แต่มันตื่นเต้น และอยากรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถามว่าทำไมไม่โทรหาแม่วะ มันบอกว่าโทรหาพี่นี่แหละ แล้วเดี๋ยวหนูฝากพี่โทรบอกพ่อกับแม่ โทรบอกแฟน แล้วก็โทรบอก ฯลฯ ให้หนูด้วยนะคะ (มันฉลาดเฟร้ยถ้าโทรหาแม่ แม่ก็คงไม่ได้แจ้งเรื่องราวให้ใครต่อ)

และล่าสุด ตอนนี้น้อง....เธอไปติดอยู่ที่ "นิวยอร์ก" ในวันที่พายุเฮอร์ริเคนกับลังจะ HIT ครั้งใหญ่ในรอบ 100 ปี  แต่เธอยังอารมณ์ดีส่งข้อความมาถึงดิฉันว่า....ตอนนี้ถนนทุกแห่งย่านที่เคยเป็นที่พักของพวกเราปิดตายไม่มีรถเข้าออก เพราะเค้าอพยพกันไปที่อื่น พวกเราต้องมานอนโมเตลเล็กๆ ที่มันไม่อยู่ในแนวพายุจะเข้า เซ็งเลยไปซื้อมาได้แค่ Victoria's Secreat เสื้อผ้ายังไม่ได้ช้อปเลยพี่ร้านปิดไปหมดละ และอีกสักพักหนูอาจจะต้องขาดการติดต่อนะคะ เพราะว่าหนูจะต้องหลบเข้าไปอยู่ underground แล้วอิอิ เหมือนในหนังเลยค่ะพี่ my dream come true แล้ว ว่าแต่หนูกำลังคิดว่าหนูควรจะต้องแบกครีมของหนูลงหลุมไปด้วยไหมอ่าพี่...(ดูมันๆ)

อ้อพี่ลูกบัวคะฝากซื้อตั๋วออนไลน์ให้หนูด้วยนะคะ เพราะคาดว่าหลังจากไฟล์ทนี้หนูจะได้วันหยุดแล้วค่ะ ตารางบินเค้ายกเลิกไฟล์ทต่อจากนี้ของพวกหนูไปแล้ว เพราะไม่มีใครทราบแน่ว่าจะได้บินกลับวันไหน หรือไม่เห็นนักบินบอกว่าเราอาจต้องเอาเครื่องบินของพวกเราออกไปจากที่นี่แล้วไปจอดเติมน้ำมันที่แคนนาดาแล้วค่อยบินกลับ แล้วจะแจ้งข่าวให้ทราบนะคะ ตอนนี้ขอเตรียมตัวไปหลบภัยก่อน เดี๋ยวจะถ่ายรูปมาให้ดู อ้อถ้าโผล่ขึ้นมาแล้วเหตุการณ์ดีขึ้นหนูจะรีบไป outlet เลยเพราะเค้าบอกว่ามันอยู่ใกล้ๆ อีโมเตลอันนี้ค่ะพี่ (คุณน้องเธอช่างมีจิตวิญญาณนักช้อปตัวยงซะจริงๆ)

อ่ะ ไว้รอดูกันนะคะ ^^" อยากรู้เหมือนกันว่าคำว่า underground ของน้องมันหมายถึงตามที่ดิฉันเข้าใจหรือเปล่า ว่ามันคือหลุมหลบภัย....ฟังดูน่าตื่นเต้นมากมายค่ะ แต่ถ้าเราไปติดอยู่ในที่แบบนั้นจริงๆ ก็คงมีใจหายแว๊บๆ เหมือนกันเนอะ นี่ก็เป็นห่วงมันอยู่แต่เท่าที่ติดตามข่าว ใครที่มีเพื่อนๆ หรือคนรู้จักอยู่ที่นั่นก็ไม่ต้องตกใจนะคะ จากการที่ตามข่าวตอนนี้พายุได้อ่อนแรงลงแล้วค่ะ

ถ้าน้อง...กลับมาอย่างปลอดภัยแล้วมีรูป จะนำรูปมาให้ได้ชมกันนะคะ

ปล. อันนี้เป็นข้อความบางส่วนที่คุณน้องส่งมาทางอีเมล์ ...u know i have only jean and shirt and 1 set of underwear....it's very serious coz they announce curfield today they said it's the worst hurricane in 100 years.. like end of the world movie lery....i'll b in hurricane....my dream come truth leaw...we have to stay in underground this afternoon...i bought so many baths and body works, how can i evacuate neer, so heavy, should i take them with me hehe....seng mak!!! can't sleep! if i can go shopping, will buy the shoes for u na....i heard the outlet very close to this motel...miz