แม่เหาะ แม่เอ้ย..2 อุทยานหลวงราชพฤกษ์

วันที่ 31 ธันวาคม 2555

                หลังจากที่ช่วงเช้าเราเตร็ดเตร่กันไปทั่วตามเขาตามดอย ด้วยทัวร์สองแถวแดงแห่งเมืองเจียงใหม่ ก็แวะรับประทานอาหารเที่ยงกันเสร็จแล้ว แวะหมู่บ้านชาวเขา แต่เราไม่ได้เข้าชม น่าประทับใจมากครับ                

ทัวร์สองแถวแดงของเราก็พาเราไปตามใจชอบ หรือบางที่ที่เราไม่ชอบเขาก็พาไป โชคดีที่เขาเปลี่ยนรถเป็นคันใหม่เอี่ยมให้เรา แต่โชคร้ายที่รถสองแถวคันไหน ๆ ก็ใช้น้ำมัน และเวลาที่มันวิ่งขึ้นเขา ท่อไอเสียมันก็พ่น ๆๆๆๆ แล้วก็ส่งกลิ่นเข้ามาในรถ ตอนขึ้นเขาไม่เท่าไหร่ ตอนลงเขานี่ลมมันตีกลับ มันก็พัดเข้ามาในรถ ทำให้ผู้โดยสารอย่างเรา ๆ พะอีดพะอมไปตาม ๆ กัน

บ่ายวันนี้ เราก็เลยถูกเอามาเทกองรวมกันที่อุทยานหลวงราชพฤกษ์ เชียงใหม่ หรือที่รู้จักกันในนาม “พืชสวนโลก” เดิมนั่นแหละครับ เขาปรับปรุงและดูแลให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวเช่นเดิม นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาชมอุทยานหลวงราชพฤกษ์ ตอนงานพืชสวนโลก ก็ไม่รู้ว่ามัวไปอยู่ที่ไหนของมุมโลก ไม่ได้มาชม แต่ก็ดีไปอย่าง เพราะถ้าเทียบกับตอนจัดงาน กับตอนนี้แล้วถือว่าผู้คนเบาบางกว่าเยอะ แม้ว่าวันนี้จะมีคนเยอะเหมือนกัน แต่ไม่เยอะกว่าตอนเปิดใหม่ ๆ  เออ จะเขียนให้งงกันทำไมนะ

ที่นี่เราเสียค่าเช้าชมคนละ 40 บาท ค่ารถนำเที่ยวอีกคนละ 20 บาท ความจริงถ้ามีเวลา เราเดินเที่ยวก็ได้ คงใช้เวลาเป็นวัน ๆ แต่นี่เราทัวร์แบบด่วน ๆ ยิ่งกว่าชะโงกทัวร์อีก ผู้คนมากมายมายืนรอรถนำเที่ยว แต่รถน่าจะมีไม่พอกับจำนวนคนในเวลานี้ จึงเบียดเสียดแย่งกันเล็กน้อย กว่าที่จะได้ขึ้น และแวะจุดแรกคือ หอคำหลวง ช่างงดงามกระไรเช่นนี้ จุดต่อไปเราก็แวะที่สวนพันธุ์ไม้ อ้าวมีเหมือนที่เราไปมาเมื่อเช้าเลย รู้อย่างนี้ มาที่นี่ที่เดียวก็จบ นั่นนะสินะ สองแถวแดงพาเราไปขึ้นเขาขึ้นดอยทำไมตั้งไกล ตรงจุดนี้แหละครับที่เราเฝ้ารอที่จะขึ้นรถไปต่อ แต่พระเจ้า...รถมาแต่ละคันไม่มีใครลงครับ มีแต่มองหน้ากันละห้อย เราก็อยากจะขึ้น รถทุกคันมาก็เต็มหมด คนบนรถก็ไม่ขยับเลย คงจะสมน้ำหน้าพวกเรา “เออ เสือกลงไปเอง” เมื่อรถไม่ว่างเราก็ขึ้นไม่ได้ แม้เราจะพยายามบอกว่า ดอกไม้สวยมากเลย หลอกล่อให้คนลง ณ จุดนี้ สุดท้ายเราเลยได้เดินกลับ ขาห้อยกันเลยทีนี้ เดินมาทั้งวัน ขับรถมาทั้งคืน

เราดูไม่ทั่วหรอกครับ เพราะสวนมันกว้างใหญ่เหลือเกิน จึงสมควรแก่เวลา เดินทางกลับที่พักกัน ด้วยความเหนื่อยล้า คืนนี้เราพักแถววัดสันติธรรม เราไม่ได้พักในวัดนะครับ พักแถว ๆ นั้น อาหารเย็นเราก็รับประทานกันในที่พักนั่นแหละครับ

ค่ำคืนนี้เป็นคืนสุดท้ายแห่งปีที่ตลกที่สุด 2555 หลาย ๆ ที่ก็มีการจัดงานนับถอยหลังเพื่อที่จะไปข้างหน้า เอ่อ นับกันทำไมน้อ...  ที่เชียงใหม่มี 2 แห่งด้วยกัน คือประตูท่าแพ และสนามกีฬาเชียงใหม่ ผู้คนคงหลั่งไหลไปกันทั่วเมือง สำหรับผมนั้น หลับไหลไปตั้งแต่ตอน 2 ทุ่ม ไม่ไหวครับ สังขารเป็นของไม่เที่ยง เพราะนี่มันค่ำแล้ว ไม่สนใจอะไรทั้งนั้น พอหัวถึงหมอนก็นอนหลับสนิท ตื่นมาอีกทีตอน 5 ทุ่ม แล้วก็หลับต่อ ตื่นอีกทีตี 2 และหลับไปอีก สุดท้ายก็ตื่นราว ๆ 8 โมงเช้า ต้องตื่นแน่ ๆ ครับท่านผู้อ่าน ไม่งั้นผมคงตายไปแล้ว

ด้วยความอ่อนเพลีย ผมหลับไปโดยที่ไม่ได้ยินเสียงพลุ เสียงระเบิดใด ๆ เลย แม้แต่เสียงโทรศัพท์ข้าง ๆ หูยังไม่ได้ยิน ทั้งที่ไม่ได้ปิดเสียง มีคนโทรเข้ามาแต่ทิ้งร่องรอยเอาไว้ มีข้อความ มีไลน์ ปล่อยมันก่อน นอนสบาย ตื่นเช้ามาด้วยพลังอันเต็มเปี่ยม

1 มกราคม 2556

                สวัสดีปีใหม่ครับ

                เช้านี้เรารับประทานอาหารในที่พัก ที่พักของเรานี้ อยู่ซอยเดียวกับ AKHA AMA Coffee พี่เจ้าของหอพักบอกกับเราว่าเป็นกาแฟที่ชนะเลิศการประกวดระดับโลก และโด่งดังมาก ...เง้อ..แต่เราไม่รู้จัก ด้วยความที่อยากรู้อยากลอง เราก็เลยย่อง ๆ เข้าไปชมร้านของเขา ซึ่งจัดด้วยรูปแบบที่เรียบง่ายและสวยงาม เออ ก็คงจะดังของเขาจริง ๆ เพราะทั่วเชียงใหม่ สองแถวแดงรู้จักหมด ถ้าถามว่าพักที่ไหน บอกชื่อที่พักไปแล้วเขาไม่รู้จักให้บอกชื่อร้านกาแฟ สองแถวจะร้อง อ๋อ

                เป็นร้านกาแฟที่เป็นธรรมชาติดี ราคาก็ไม่ถือว่าแพงมาก ผมไม่ใช่นักดื่มกาแฟระดับโลก ดื่มแต่กาแฟหวาน ๆ ตามปั๊ม ไม่ชอบดื่มกาแฟแบบรสธรรมชาติที่มันขม ๆ เลยไม่ได้ชมครับ แต่ก็มีทีมงานของเราที่ชิมกัน ซึ่งผมก็เดาได้เลยว่าคงมีรสชาติแบบดั้งเดิม เพราะรสแบบนี้ ฝรั่งชอบ แต่ผมชอบนมเยอะ ๆ

                วันนี้เดิมเราจะใช้ทัวร์สองแถวแดงต่อ แต่ลูกทีมเราเปลี่ยนใจกระทันหัน เราจึงไม่ได้ใช้บริการ เรามีแผนที่จะเดินทางไปพักค้างคืนที่แม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอนกันเลยทีเดียว แต่ระหว่างนั้น เราจะแวะที่บ้านถวาย  ติดตามตอนต่อไปนะครับ

เรื่องที่เกี่ยวข้อง (แม่เหาะฯ ตอนที่ 1)