ทัวร์เมืองแม่ 1 สบเมย

13 มกราคม 2556

                เวลาเพิ่งผ่านวันใหม่มาได้สักเพียง 2 ชั่วโมงกว่า ๆ ผมได้นอนแค่ 2-3 ชั่วโมง เพราะมีญาติ ๆ มาจากต่างจังหวัด ก็มาชุมนุมกัน หนีไปนอนก่อน ตื่นมายังนั่งชุมนุมกันอยู่อีก โอ..อึดจริง ๆ พอตื่นมาแล้วก็จะหลับยาก เพราะพะวงว่าจะตื่นไม่ทัน ที่เราจะต้องออกเดินทางสำหรับทริปเหนือความคาดหมาย 13-17 มกราคม 2556 แม่ฮ่องสอน – เชียงใหม่

                เมื่อต้นสัปดาห์ ได้ข่าวว่าทีมงานของ OK Nation จะออกเดินทางไปมอบของให้แก่เด็ก ๆ โรงเรียนบ้านท่าตาฝั่ง อำเภอแม่สะเรียง จังหวัดแม่ฮ่องสอน ผมก็รีบเคลียร์งานจนสามารถเข้าร่วมคณะได้ และเช้านี้เราจะออกเดินทางกันแต่เช้ามืด

                BG เสือน้อย บอกกับผมว่าจะออกเช้า ๆ ตี 5 ผมก็เลยตื่นตั้งแต่ตี 2 แล้วก็รอจนถึง 6 โมงเช้า เสือน้อย หรือคุณ จุ๊ กับคุณเป้ ก็แวะมารับ ด้วยรถคู่ชีพ ในนาม “จอมมาร” ผมเห็นดังนั้นก็เอ่ยไปว่า จะเปลี่ยนเอารถผมไปหรือเปล่าเพราะเป็นรถ SUV คุณจุ๊ ยังคงเมาขี้หูขี้ตาเลยไม่ทันดูทันฟัง ขนของขึ้นรถอย่างเดียว แล้วเราก็ออกเดินทางกัน

                พี่เต็งพ้งไปรับพี่มะอึกและพี่มะยง รวมแล้วเราไปกัน 7 คน 3 คู่ แต่ผม คี่ เรามาเจอกันแถว ๆ อยุธยา และรับประทานอาหารเช้าที่ปั๊มน้ำมันแห่งหนึ่ง เสร็จแล้วก็เดินทางต่อ

                เรามุ่งหน้า ไปตามถนนหมายเลข 32 มุ่งหน้านครสวรรค์ เลี้ยวซ้ายไปทางกำแพงเพชร สายเหนือ เลยวังเจ้าไปหน่อย เลี้ยวซ้ายเข้าถนนหมายเลข 105 มุ่งหน้าไปทางแม่สอด

                ระหว่างทางเราก็แวะตลาดมูเซอ ตลาดแห่งนี้ผมได้เจอข้าวสาร ทั้งข้าวเหนียวและข้าวเจ้า ผมชอบซื้อข้าวพื้นเมือง ซึ่งก็ได้เล็งไว้แล้ว แต่บังเอิญว่า รถที่เรานั่งไปนั้น มัน แจ๊ส และขนของมาหนัก ผมก็เลยอดใจไว้ไม่ได้ซื้อ กะจะเอามานึ่งกินที่บ้าน เพราะแม่ชอบ ข้าวเหนียวชนิดที่พบในตลาดมูเซอแห่งนี้มีชื่อว่า “ข้าวลืมผัว” และ “ข้าวผัวหลง” คงจะเป็นพันธุ์ใหม่ที่พบแห่งเดียวในโลก ยังไม่ทราบที่มาที่ไปครับ

                รถคันที่ผมนั่งคือ “จอมมาร” งอแงเล็กน้อย เนื่องจากเครื่องฮีต ตรงกลางเขาทีหนึ่ง หลังจากพักที่ตลาดมูเซอแล้วเราก็ไปกันต่ออย่างระมัดระวัง โดยการปิดแอร์ เปิดกระจกรับอากาศภายนอกไปเรื่อย ๆ จนไปนัดเจอกันที่ร้านก๋วยเตี๋ยวที่แม่สอด แต่ผมอิ่มข้าวเหนียวก่อนหน้านี้แล้วเลยไปนั่งเป็นพยายานการรับประทานอาหารของคณะเฉย ๆ

                เมื่อได้ที่แล้ว เราก็ออกเดินทางไปตามถนน 105 มุ่งหน้าขึ้นเหนือ ตอนนี้เราอยู่ที่แม่สอด จังหวัดตาก เราเหลือระยะทางอีกมากที่จะไปแม่สะเรียง แต่เป้าหมายเย็นนี้เราจะไปนอนพักที่ โรงพัก แม่เมย อำเภอท่าสองยาง

                ถนนสายนี้เป็นถนนเลียบแม่น้ำเมย ซึ่งเป็นเส้นแบ่งพรมแดนไทยและพม่าในช่วงจังหวัดตาก ระยะทางที่เรามาจากรังสิตราว 450 กม. ถึงแม่สอด แต่เราต้องไปอีก 157 กม. เพื่อที่จะถึงโรงพักแม่เมย อันเป็นจุดพักแรม

                ระหว่างทางเราแวะที่แขวงการทางริมเมย ถ่ายรูปกันไปตามประสาครับ ก่อนที่จะไปถึงโรงพักราว 5 โมงเย็น จึงจัดแจงกางเต้นท์นอนกัน ความจริงห้องขังก็ว่างนะครับแต่ไม่มีใครอยากไปนอน ถ้ามีใครถามว่ามาทำไมสถานีตำรวจภูธรแม่เมย ก็มาพักไงครับ เห็นเขาเรียก “โรงพัก”

                กางเต้นท์เสร็จแล้วก็ไปเตะตะกร้อกับเด็ก ๆ เรียกเหงื่อหน่อย โรงพักนี้อยู่ติดกับแม่น้ำเมยครับ ทำให้เราได้เห็นประเทศพม่าโดยไม่ได้ตั้งใจ ซึ่งมันก็เป็นป่าเขาเหมือนบ้านเรานี่แหละครับ

                อันว่าเขตแดนที่มนุษย์ได้กำหนดขึ้นนั้น ส่งผลให้เกิดการแบ่งแยกชนชั้นชาติเชื้อไปโดยปริยาย ทั้ง ๆ ที่ความจริง คนก็ไม่ได้แตกต่างอะไรกัน แต่ธรรมชาติของมนุษย์ก็ไม่ต่างอะไรกับสัตว์บางจำพวก ที่ต้องการประกาศอณาเขตของตน

                อากาศเริ่มเย็นลงเรื่อย ๆ ผมได้อาบน้ำเย็นแบบสบายใจ แต่บางคนไปอาบน้ำในห้องน้ำของ อบต. ซึ่งมีเครื่องทำน้ำอุ่นด้วย นับเป็นการให้บริการที่สุดยอดแล้วครับ

                บริเวณที่กางเต้นท์เราคือศาลาไม้ริมน้ำ ซึ่งมันจะมีลมพัดขึ้นมา เย็นสบายดีครับ อาหารค่ำวันนี้เราสั่งมาจากร้านค้าแถวนั้นครับ อิ่มกันไปตาม ๆ กัน

                ค่ำคืนได้เวลานอนพักผ่อนกันแล้ว แต่ว่า เมื่อเข้านอน เต้นท์ใครเต้นท์มัน มีผมที่เป็น คี่ ก็ต้องนอนคนเดียว อะไรไม่ว่าครับ “เสียงกรน” นี่เป็นการแสดงอณานิคมของมนุษย์ด้วยหรือเปล่าก็ไม่ทราบ คนกรนไม่รำคาญครับ แต่คนไม่กรนรำคาญ แม้แต่คนกรนตื่นมาได้ยินเสียงกรนของคนอื่นก็รำคาญ แล้วก็ไปต่อว่าคนอื่น ที่แท้ต่างคนก็ต่างกรนกันไปครับ

                ตื่นเช้ามาตอนตี 5 กว่า ๆ นอกเต้นท์ยังคงมืดสลัว มีหมอกหนาทึบปกคลุม อากาศหนาวเย็นจับใจ อาหารเช้าวันนี้เราไปหากินข้างหน้า ผมเก็บเต้นท์และไปอาบน้ำ เพื่อเดินทางต่อไปยัง แม่สะเรียง

                ในระหว่างทางเราแวะรับประทานอาหารที่แม่วะ ซึ่งหนทางก็ลัดเลาะไปตามหลีบเขา ทางไม่ค่อยดีในช่วงนี้ จะมีเพียงบางช่วงที่ซ่อมแซมแล้ว แต่ส่วนใหญ่ทางขรุขระมาก ช่วงอำเภอท่าสองยาง จังหวัดตาก รอยต่ออำเภอสบเมยของจังหวัดแม่ฮ่องสอน

                เราได้แวะ “กระโดด” กันตรงสะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่ง ก่อนจะมากินข้าวเช้าเวลาเกือบ 10 โมงเช้า ซึ่งครูไทยใจเกินร้อย บล๊อกเกอร์รออยู่ที่บ้านแม่สะเรียง

ตอนต่อไป