แม่มดลูกมดกำลังรับบทหนัก ทำงานเป็นกุลี หัวไม่ได้วาง หางไม่ได้เว้นมาเป็นเวลาแรมเดือน

ลูกมดนั้นเหนื่อยมากเพราะต้องสอบไล่ชั้นมัธยมปลายไปพร้อมๆกับการทำหน้าที่กรรมการโรงเรียนและแบกรับภาระทางบ้านประสาผู้ชายคนเดียวในครอบครัว  แต่ลูกมดก็อึดและเรียนเก่งสมเป็นลูกแม่......ไปโน่นเลย ยายแม่มด

เรื่องยุ่งๆเฉพาะหน้าของบ้านเรามีรายละเอียดมากมาย แม่มดไม่เล่านะคะเพราะภาระของใคร คนนั้นก็ต้องรับ ปัญหาของใคร คนนั้นก็ต้องแก้ ชีวิตมีทางเลือกเสมอ  แม่มดติดนิสัยร้องไห้แต่ไม่คร่ำครวญมาจากคนเยอรมันกระมังคะ 

กระนั้นแม่มดก็ต้องขอบคุณเพื่อนๆและพี่ๆน้องๆชาวบางโอเคหลายคนที่ทะยอยกันส่งกำลังใจมาให้อย่างไม่ขาดสายทั้งทางหน้าบล็อก หลังไมค์  อีเมล์ โทรศัพท์และแม้แต่หอบหิ้วขนมนมเนยมาเยี่ยมเยือนจนถึงบ้านช่อง......น้ำใจครั้งนี้ ไม่มีลืมเลือนค่ะ

วันนี้แม่มดมีเรื่องของผู้คนพลัดถิ่นคนอื่นมาบอกเล่า  คิดว่าบางทีเพื่อนๆอาจจะสนใจ อาจคล้ายหรือต่างจากปัญหาเดียวกันที่บ้านเรามีอยู่  แม่มดไม่ตัดสินความผิดถูกของใครนะคะ

เมื่อวานแม่มดส่งข้าวของ เครื่องใช้  เครื่องเรือนกลับเมืองไทยทางเรือ (cargo) ในตู้สินค้า (container) ขนาดยาว ๔๐ ฟุต  ต้องใช้แรงคนงานถึง ๕ คนมาช่วยขนย้ายนานถึง ๕ ชั่วโมง  ก่อนหน้านั้น แม่มดทำการห่อของ เก็บของใส่ลังทีละนิดทุกวันมาเป็นเวลานานนับเดือน  กระนั้นก็มีสิ่งของ เครื่องเรือน เครื่องใช้ที่แม่มดจัดการเองไม่ได้ ต้องจ้างบริษัทขนย้ายมาช่วยถอด ช่วยเก็บให้อีกมากมายซึ่งต้องใช้คนงานมืออาชีพที่ทำงานเร็วมาก ๒ คนมาทำงานให้นานถึง ๑๐ ชั่วโมง  

บริษัทที่ส่งคนงานมาให้เป็นผู้เชี่ยวชาญการขนย้ายทางทะเลโดยเฉพาะ  ด้วยว่าการบรรจุหีบห่อพัสดุสำหรับส่งทางทะเลมีวิธีการและอุปกรณ์ที่ต่างจากการขนส่งทางบก  คาร์โก้จะต้องใช้เวลารอนแรมมาในทะเลจากท่าเรือริมทะเลเหนือของประเทศเยอรมนีนานถึง ๖ สัปดาห์จึงจะเทียบท่าที่เมืองไทย  ทะเลมีคลื่นลม มีไอน้ำ มีความชื้น  การบรรจุหีบห่อของเครื่องเรือนเครื่องใช้จึงต้องทำอย่างรัดกุม

ทางเข้าบ้านแคบเกินกว่ารถบรรทุกตู้สินค้าจะเข้าได้  คนงานขนย้ายปรึกษาแก้ปัญหากันเองอย่างมืออาชีพ  เขาขนของขึ้นรถบรรทุกเล็กของเขาไปถ่ายใส่คาร์โก้ที่จอดรออยู่บนถนนอีกสายหนึ่ง

โซฟา Stressless ในห้องดูโทรทัศน์ถูกเคลื่อนย้ายเป็นชิ้นสุดท้าย เพราะคนงานใช้เป็นที่นั่งพัก  แม่มดชงกาแฟแจกคนงานอย่างไม่จำกัด  แต่ที่ได้ใจคนทำงานไปเต็มๆคือ Schwepp's แช่เย็นเจี๊ยบรสมะนาวที่ลูกชายหอบมาจากเมืองไทยหลายโหล

รถ container ขนาดยาว ๔๐ ฟุตที่เจ้าของรุ่นคุณปู่ขับมาจาก Frankfurt ตู้สินค้าจะถูกส่งต่อไปยังท่าเรือที่ Hamburg ทางรถไฟเพื่อที่จะถูกขนถ่ายไปลงเรือ cargo ที่ทะเลเหนือ 

คนงานเปิดท้ายรถบรรทุกเล็กชนกับท้ายของตู้สินค้า ลดเวลาและแรงงานการแบกหามข้าวของที่ขนมาจากบ้านแม่มดอย่างคนมีประสบการณ์

ตู้สินค้าไม่เต็ม คนงานจึงต้องตีไม้ระแนงกั้นเพื่อป้องกันการเคลื่อนไหวของสิ่งของเมื่อทะเลมีคลื่นลม

ทีมขนย้ายประกอบด้วยหนุ่มน้อยและหนุ่มมาก  หนุ่มมาก ๒ คนขออนุญาตเล่นเปียโนของลูกชายคนละเพลงเมื่องานเสร็จ  แม่มดมีประสบการณ์ว่าผู้คนที่มาจากยุโรปตะวันออกมีความลุ่มลึกทางดนตรีคลาสิคแม้แต่ในหมู่ผู้ใช้แรงงาน  หนุ่มคนหนึ่งเล่าว่าได้เรียนเปียโนตอนอยู่ชั้นอนุบาล

Plombe หรือกุญแจตู้สินค้าที่ผู้รับปลายทางหรือเจ้าหน้าที่ศุลกากรเท่านั้นมีสิทธิ์เปิด

พอคนงานขนของหมด  บ้านแม่มดว่างเปล่าเกือบเหมือนบ้านนกหลังนี้เลยค่ะ

แต่เรื่องที่แม่มดอยากบอกเล่าคือคนงานทั้งหมดที่มาช่วยเหลือเราเป็นชาวโปแลนด์  งานระดับนี้ ไม่มีชาวเยอรมันเขาทำกัน เพื่อนๆทราบใช่ไหมคะว่า สหภาพยุโรปนั้น ในปัจจุบันมีสมาชิกถึง ๒๗ ประเทศและประชาชนในประเทศเหล่านี้มีสิทธิ์พำนักและประกอบอาชีพในประเทศอื่นๆที่เป็นสมาชิกของสหภาพ  จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ผู้ใช้แรงงานจากประเทศที่มีฐานะทางเศรษฐกิจด้อยกว่าจะทะลักเข้ามาหางานทำในประเทศที่มีตลาดแรงงานกว้างใหญ่กว่า

ความกริ่งเกรงว่าแรงงานต่างชาติจะเข้ามาแย่งที่ในตลาดแรงงานของชาวเยอรมันนั้นเคยมีอยู่เพราะทุกคนรู้ว่า แรงงานต่างชาติจะยอมรับค่าจ้างต่ำกว่าและก็คงพร้อมที่จะทำงานหนักกว่าแรงงานชาวเยอรมัน  เรื่องยุ่งๆก็คงจะน้อยกว่าเพราะเขาคงจะเรียกร้องวุ่นวายน้อยกว่าคนงานที่เป็นเจ้าของประเทศ

รัฐบาลเยอรมันแก้ปัญหาด้วยวิธีการที่เราคาดไม่ถึง นั่นคือ เขากำหนดให้คนงานต่างชาติได้รับสิทธิและมีหน้าที่เหมือนคนงานชาวเยอรมันทุกอย่าง  ผู้ว่าจ้างต้องใช้อัตราค่าจ้างเดียวกัน  ให้สวัสดิการทุกอย่างเหมือนกัน  พูดง่ายๆ จะจ้างคนงานเยอรมันหรือคนงานจากชาติอื่นทั้งจากประเทศในสหภาพยุโรปหรือประเทศใดๆ (ที่ขอเข้ามาทำงานอย่างถูกต้องตามกฎหมาย) ก็เหมือนกัน

ตอนที่รัฐบาลเยอรมันประกาศนโยบายนี้ออกมา  เขาแทบจะถูกพรรคการเมืองฝ่ายขวาตกขอบถล่มจมน้ำจมดินแต่ประชาชนชาวเยอรมันกลับยอมรับได้อย่างสงบ

หลักการของเขาคือตลาดแรงงานในประเทศนี้ควรเป็นตลาดเสรีที่การแข่งขันถูกตัดสินกันที่ความรู้ความสามารถของผู้ที่ต้องการทำงาน  ถ้าเกียจคร้าน ไม่ใฝ่รู้ใฝ่เรียน ไม่กระตือรือร้น ไม่มีน้ำอดน้ำทน  มีโอกาสตกงานทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นชาวเยอรมันหรือคนต่างชาติ 

ผลดีจึงตกอยู่กับชาวเยอรมันโดยรวมเพราะประเทศเยอรมนีได้คนทำงานฝีมือดีมาป้อนระบบอุตสาหกรรมของตน  ได้คนที่จ่ายภาษีเต็มเม็ดเต็มหน่วย ได้คนที่มีคุณภาพจากบ้านเมืองอื่นมาขับเคลื่อนเศรษฐกิจให้ตนเอง

การสร้างสังคมที่แข็งแกร่งไม่จำเป็นต้องผ่านความหลงชาติและความคิดที่คับแคบ  มีหนทางที่ win win สำหรับทุกฝ่าย  เมื่อใช้หลักการที่ว่าไม่มีใครมีอภิสิทธิ์  ทุกคนต้องได้รับสิ่งที่เขาสมควรจะได้รับ

สาวที่มาช่วยทำความสะอาดบ้านแม่มดเดือนละ ๑๒ ชั่วโมง (ที่เหลือ แจ๋วมืออาชีพอย่างแม่มดทำเอง) นั้นเป็นช่างทำผมชาวโปแลนด์ที่อาชีพช่างเสริมสวยในบ้านเกิดไม่ช่วยให้เธอมีรายได้เพียงพอสำหรับการเลี้ยงดูครอบครัวอย่างดี  เธอกับพี่สะใภ้สลับกันมาทำงานเป็นคนทำความสะอาดบ้านที่เยอรมนีคราวละ ๖ สัปดาห์  ในระหว่างนั้น อีกคนก็ช่วยตายายของเด็กๆดูแลครอบครัวไป  สามีของทั้งสองสาวเป็นคนงานก่อสร้างในเยอรมนีเช่นกัน  เธอรับค่าจ้างชั่วโมงละ ๑๐ ยูโร ทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ถึงค่ำสัปดาห์ละ ๖ วัน มีรายได้คนละไม่ต่ำกว่า ๒๐๐๐ ยูโรต่อเดือน ซึ่งเป็นสิ่งที่เธอหาไม่ได้ในบ้านเกิด  แม่มดพลอยดีใจเมื่อเธอนำรูปภาพการต่อเติมบ้านในโปแลนด์มาอวดเป็นระยะๆ

คนงานระดับหัวหน้าคนหนึ่งในบริษัท Siemens ที่แม่มดรู้จักเป็นวิศวกรชาวอิหร่าน ยอมรับที่จะเป็นคนทำงานระดับ Blue Collar ในประเทศเยอรมนีเพราะมีรายได้สูงกว่าการเป็นวิศวกรในเมืองแม่ทั้งยังได้รับเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นตามระบอบประชาธิปไตยมากกว่าเมื่ออยู่ในบ้านเกิด

บ้านเรากำลังเข้าสู่ AEC Mode คิดกันหรือยังคะว่าจะจัดการกับปัญหาแรงงานต่างชาติที่อาจจะหลั่งไหลเข้ามาและปัญหาคนทำงานฝีมือดีที่อาจจะหลั่งไหลออกไปอย่างไร

คำตอบคงไม่ใช่การถอนตัวออกจาก ASEAN นะคะ

ลัทธิคลั่งชาติและการเหยียดผิวชังพันธุ์อย่างหน้ามืดตามัวไม่ใช่ทางออกสำหรับปัญหานี้แน่นอน

วันนี้แม่มดจริงจังไปหน่อยไหมคะ  บล็อกนี้ตั้งใจให้เป็นที่พักของเพื่อนๆที่เหนื่อยแล้วจากภารกิจประจำวันหรือจากปัญหาอะไรก็ตามที่ผ่านเข้ามาในชีวิต  แม่มดเลยอดไม่ได้ที่จะมีดอกไม้มาฝาก

แอบถ่ายมาจากสวนของเพื่อนบ้านค่ะ ดอกไม้เหล่านี้เป็นดอกไม้ในฤดู spring ควรจะโรยราไปหมดแล้วเพราะเข้าหน้าร้อนที่มีกุหลาบเป็นราชินี แต่ปีนี้ฝนชุกและอากาศก็ไม่ยอมร้อน ดอกไม้จากฤดูก่อนจึงยังคงงดงามในขณะที่กุหลาบมีแง่งอนไม่ยอมผลิบาน

Hugh Grant & Haley Bennett - A Way Back Into Love