ในสวนเล็กๆของแม่มด มีไม้หอมมากมาย  ตรงมุมซ้ายของสนามหญ้าหน้าบ้าน  แม่มดปลูกกระดังงาสงขลาไว้ ๒ ต้น

ดอกกระดังงามีถิ่นกำเนิดที่จังหวัดสงขลาหรืออย่างไร แม่มดรดน้ำต้นไม้ไป ก็สงสัยไป สงสัยทุกวัน

แล้วเมืองสงขลาสวยหวานนักหนาเหมือนกระดังงากลีบอ่อนที่โปรยกลิ่นจรุงใจในสายลมไหมหนอ

เมื่อคุณอ้วน (BG KratenUan) ออกปากชวนแม่มดลงใต้ไปเที่ยวมาเลย์กับเธอในวันหนึ่ง  แม่มดจึงตอบง่ายๆว่า ไปมาเลย์ก็ได้แต่พี่สนใจสงขลา บ้านเกิดของหนูมากกว่านะ น้อง

ว่าแล้วแม่มดก็ตีตั๋วนอนรถไฟสายด่วนพิเศษทักษิณจากสถานี “ราด-รี” ไปสถานีหาดใหญ่ท่ามกลางเสียงทักท้วงของใครๆว่าบินไป จะไม่ดีกว่าหรือเธอ

ไม่ดีกว่าหรอกค่ะ นอนรถไฟไปหาดใหญ่น่ะดีแล้ว

ก็แม่มดเป็นคนบ้านนอก  ไม่ได้อยู่บางกอก จะได้ไปท่าอากาศยานง่ายๆ  แล้วรถด่วนเขาก็จอดที่สถานีราด-รีกันทุกขบวน

แถมการเดินทางด้วยรถไฟไทยก็ให้อารมณ์ตื่นเต้นราวกับเป็นเด็กนักเรียนที่จะได้เดินทางไปทัศนศึกษาต่างจังหวัดเป็นครั้งแรกในชีวิต  แหม  แค่คิดก็สนุกแล้วค่ะ

แม่มดไม่รู้เลยว่าผู้คนที่ปลายทางวิตกกังวลเพียงใดกับการที่หญิงชราเดินทางไกลโดยรถไฟคนเดียว  ทั้งคุณอ้วนและคุณโต้ง (BG สำรวจฟ้า) โทรศัพท์มาดูแลเป็นระยะๆตั้งแต่รถไฟยังไม่เทียบชานชาลา....แฮะ แฮะ คือรถด่วนเขาด่วนช้าไปนิดนึงน่ะค่ะ

เวลานั่งรถไฟจากยุโรปตะวันตกลงไปยุโรปใต้ แม่มดเคยเพลิดเพลินกับการเฝ้าดูทิวทัศน์สองข้างทางที่เปลี่ยนภาพตามระยะทางทั้งด้านสถาปัตยกรรมและพืชพันธุ์ธรรมชาติ  เวลานั่งรถไฟไทย แม่มดมีความสำราญใจอย่างหนึ่งคือการเฝ้าดูของอร่อยๆที่แม่ค้านำขึ้นมาขายในรถซึ่งจะแตกต่างกันไปในแต่ละจังหวัด แต่ละพื้นที่ 

ที่สถานีราชบุรี  แม่ค้าขายก๋วยเตี๋ยวเส้นเล็กแห้งเจ้าดังประจำสถานีปากท่อเตรียมก๋วยเตี๋ยวในกล่องโฟมเอาไว้มากมาย รถด่วนจอดที่ราชบุรีแล้วจะจอดอีกทีที่เมืองเพชรฯ เธอจึงต้องมารอขายของอร่อยที่อำเภอเมือง  คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆน่าจะเป็นแม่ค้าจากเพชรบุรีเพราะในตะกร้าของเธอมีขนมหม้อแกงกับขนมบ้าบิ่น   

แล้วพอแม่มดตื่นนอนในตอนเช้าตรู่เมื่อรถไฟเพิ่งแล่นมาถึงพัทลุง  สินค้าที่แม่ค้านำมาเสนอขายถึงเตียงกลายเป็นไข่เค็มไชยา กล้วยเล็บมือนางอบน้ำผึ้งจากชุมพร กาละแมและเม็ดมะม่วงหิมพานต์ของที่ไหนไม่รู้แต่อยู่ที่ภาคใต้แน่ๆ

บรรยากาศอย่างนี้ เสน่ห์อย่างนี้  จะมีที่ไหนอีกคะ นอกจากในรถไฟแบบไทยๆของเรา

สถานีรถไฟราชบุรีสะอาดจนแม่มดแปลกใจ หรือไม่น่าแปลกใจ เพราะตอนที่รถไฟยังไม่มา เจ้าหน้าที่ก็เดินเก็บขยะที่ผู้โดยสารโยนออกมาจากหน้าต่างรถไฟขบวนก่อนไปพลางๆ 

แล้วคุณๆก็แสนจะมีน้ำใจ  แม่มดไปถามว่าตู้นอนของแม่มดจะจอดประมาณตรงไหน จะได้ไม่ต้องลากกระเป๋าวิ่งกระหืดกระหอบทีหลัง เธอตอบว่า พี่อย่ากังวล ไปหาข้าวเย็นแถวๆนี้กินก่อนก็ได้  อาหารบนรถไฟแพงนะครับ

แล้วพอรถไฟมาถึงสถานีราชบุรีในที่สุด  คุณเจ้าหน้าที่ภาคพื้นดิน เอ๊ย ประจำสถานีก็ช่วยยกกระเป๋าเดินทางของแม่มดไปส่งให้ถึงในตู้โดยสาร  จากนั้น เจ้าหน้าที่ประจำตู้ก็กุลีกุจอมารับช่วงยกกระเป๋าไปวางให้ถึงที่นั่ง  บริการแสนดีอย่างนี้มีแต่ที่บ้านเรากระมังคะ

แม่มดน่ะ confirm ด้วยประสบการณ์ตรงเลยว่าสตรีและผู้ชราเดินทางโดยรถไฟไทยตามลำพังได้สบาย  ถ้าไม่กังวลกับตารางเวลาของการเดินรถ  อ้อ อย่าลืมไฟอ่านหนังสือแบบพกพาด้วยนะคะเพราะเจ้าหน้าที่มาทำเตียงให้ตั้งแต่ตัวง่วงยังไม่มาเยือนและไฟหัวเตียงก็อ่อนแสงเกินกว่าจะใช้อ่านหนังสือได้

ที่หาดใหญ่ คุณโต้งกับคุณอ้วนมารอรับอยู่แล้วที่สถานีทั้งๆที่รถไฟช้าไป ๒ ชั่วโมง  คุณโต้งน่ะถามแม่มดมาล่วงหน้าว่าแม่มดอยากทานข้าวสวยกับต้มเลือดหมูหรือแตเตี้ยมหรือบักกุดเต๋เป็นอาหารเช้า  แม่มดตอบเจ้าบ้านไปในทันทีอย่างไม่ขัดเขินเลยว่าไม่เอาต้มเลือดหมูเพราะรู้จักแล้ว ขอกินของแปลกๆดีกว่า

ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องวางท่าเป็นกุลสตรีเลย  ก็มีแต่น้องๆทั้งนั้นนี่นา  ใครที่กลัวแก่น่ะ เปลี่ยนใจได้เลยนะคะ การเป็นสว.ที่เมืองไทยนี่มีแต่ข้อดี เพราะมีผู้คนน่ารักคอยช่วยดูแลมากมาย แถมเวลาป่วนใครเล่น  ก็ไม่ค่อยมีคนถือสาด้วยค่ะ

มื้อเช้า หนึ่งสาวกับหนึ่งผู้อาวุโสจึงเดินตามนายแบงค์ไปทานอาหารจีนที่อร้อย อร่อย (ตามสำนวนของคุณอุ๋ม)  ส่วนมื้อค่ำเราสองคนไปนั่งดูตะวันตกน้ำป๋อมแป๋มแกล้มปลากระพงผัดเผ็ดที่ เกาะยอ......ก็แม่มดนอนที่นั่น  ในรีสอร์ทเล็กๆริมทะเลที่ไม่ใช่โฮมสเตย์ซึ่งเป็นที่พักยอดนิยมของเกาะยอ  เพราะแม่มดไปคนเดียว  โฮมสเตย์แต่ละหลังเขารับแขกได้นับสิบคน

ยามเย็นที่เกาะยอ

 เกาะยอยามอรุณ  สงบ สบายในวันธรรมดา  แต่ในวันศุกร์และเสาร์อาทิตย์ เสียงจะดังสักหน่อยนะคะ

สะพานติณสูลานนท์เชื่อมเกาะยอกับผืนแผ่นดิน  มุมมองจากสถาบันทักษิณคดีศึกษา

ใครทำท่านี้ได้ แม่มดมีรางวัล

มุมสวยๆอย่างนี้ ต้องขึ้นเขาไปดูที่สถาบันทักษิณคดีศึกษาเหมือนกันนะคะ

รูปนี้  คนหนีเที่ยวส่งใจไปให้คนกล้าที่กรุงเทพมหานครค่ะ

แล้วเราไปหาขนมสวยๆ อร่อยๆที่ย่านเมืองเก่าทานกันนะคะ

คุณอ้วนออกปากว่า คุณลุงหล่อจัง  แม่มดไม่ค้านค่ะ

บริการสองประเภทนี้  คนแก่ใส่เสื้อสีสดที่ชอบเล่นเกมส์โหดๆอาจจะสนใจ

 ร้านกาแฟร้านนี้สวยมาก  แม่มดอยากถ่ายรูป เลยเข้าไปดื่มกาแฟทั้งที่เป็นคอชา (ก็เขาไม่ชง Earl Gray ขายนี่คะ)

เขตเมืองเก่าสงขลามีเสน่ห์มาก  แม่มดเดินช้าๆประสาคนชอบพินิจ  ใช้เวลาหมดไปหลายชั่วโมง  คุณอ้วนไปนอนเล่นบ้านเพื่อน หลับไปแล้ว ๒ ตื่น แม่มดยังชมเมืองเก่าไม่เสร็จ  นิสัยอย่างนี้ไงคะ ทำให้แม่มดชอบ (หรือต้อง) เที่ยวคนเดียว

แล้วเราก็ไปเดินเล่นที่หาดสมิหลา  นำความคิดถึงจากพี่ทุนดี (BG Toondee) ไปฝากเงือกน้อย  แม่มดต้องวานสายลมไปบอก เข้าไม่ถึงตัวเงือกน้อยค่ะ  รอเข้าคิวกับเด็กๆที่อยากถ่ายภาพกับเธอไม่ไหว

ภาพสาวน้อยคนนี้  แม่มดถ่ายให้คุณอ้วน เธออยากเก็บไว้เป็นแบบวาด  แม่มดไม่ขัดใจเพราะชอบถ่ายภาพเด็กๆอยู่แล้ว

 ท่าเรือสงขลา มีเรือรบหลวงจุฬาลอยลำดูแล

เกาะแมวจากมุมนี้ เหมือนแมวนอนซุ่มรอตะครุบเหยื่อจริงๆนะคะ

โนราห์ตัวน้อยๆที่เวทียามค่ำในถนนคนเดินหน้าพิพิธภัณฑ์พะธำมะรง  ซึ่งเป็นบ้านเกิดของคุณเปรม

ชาวสงขลาใจดียอมให้แม่มดเข้าไปถ่ายรูปเด็กๆจนใกล้ คุณผู้หญิงคนหนึ่งบอกว่า เข้าใจ เข้าใจ มาถ่ายรูปหลานใช่ไหมคะ 

เมืองสงขลากว้างใหญ่เกินไป มีเสน่ห์เกินไป  ครั้งเดียวเที่ยวไม่พอ  

แล้วแม่มดก็ยังไม่รู้ด้วยว่า กระดังงาสงขลามีกำเนิดจากเมืองนี้หรือเปล่า

เที่ยวเพลินไปหน่อย ลืมถามค่ะ