วันนี้ฝนตกตอนบ่าย ไม่นาน ไม่หนัก ไม่ฉ่ำใจเท่าที่อยากได้แต่ก็ทำให้ความรุ่มร้อนในอากาศและในใจคลายลงบ้าง

ความรู้สึกหนักอึ้ง ความรู้สึกอ่อนล้าที่เกิดจากความไม่เชื่อมั่นในความกล้าหาญทางจริยธรรมของผู้ที่มีอำนาจชี้ชะตาบ้านเมืองค่อยผ่อนคลายลงระดับหนึ่ง

คูน - ราชพฤกษ์

ในวันเวลาที่ผ่านเลย เมื่อช่วงเวลาฮันนีมูนระหว่างแม่มดกับบ้านเกิดผ่านไป เมื่อชีวิตเข้าสู่สภาวะแห่งความเป็นจริงของสังคมไทยที่แม้แต่ความอบอุ่นจากความทรงจำก็ช่วยได้ไม่มากนัก บ่อยครั้งที่แม่มดตั้งคำถามถึงมาตรฐานแห่งความเที่ยงธรรมในใจของผู้คน....มาตรฐานที่กำหนดกฎเกณฑ์ในการแยกแยะผิดชอบชั่วดี

บางครั้ง แม่มดคิดถึงรัฐมนตรีดาวรุ่งคนหนึ่งซึ่งชาวเยอรมันแสนรักที่ต้องหันหลังให้อาชีพนักการเมืองอย่างไม่มีทางหวนคืนเวที “เพียง” เพราะมีผู้คนพบว่าเขาเคยลอกความคิดเห็นของผู้อื่นไปใช้ในการเขียนวิทยานิพนธ์ระดับปริญญาเอกโดยมิได้ใส่หลักฐานอ้างอิง

แม่มดใช้คำว่า “เพียง” เพราะการกระทำเช่นนี้สำหรับ “ปัญญาชน” ไม่น้อยที่แม่มดรู้จักในบ้านเราเป็นเพียง “common practice” เป็นเรื่องธรรมดาที่ใครๆเขาก็ทำกัน

ในระบบจริยธรรมของสังคมเยอรมัน  นี่เป็นการขโมยทรัพย์สินทางปัญญา  นี่เป็นอาชญากรรม แม้เจ้าตัวจะแถลงยอมรับผิดโดยดุษฎี แม้จะร้องขอให้สังคมให้อภัยและยอมจ่ายค่าเสียหายให้กับเจ้าของประโยคที่ถูกนำไปใช้  แม้จะยอมคืนปริญญาเอกให้กับมหาวิทยาลัยที่เคยเล่าเรียนมา  สื่อมวลชนและชาวเยอรมันก็ยังตั้งคำถามว่าพวกเขาจะไว้วางใจให้คนโกงดูแลบ้านเมืองได้หรือ

สถานการณ์ทางการเมืองและจริยธรรมของผู้คนมากหลายในบ้านเราเป็นเรื่องเหลือเชื่อระดับ absurd สำหรับแม่มด  (ขออภัยค่ะ แม่มดหาคำไทยที่สื่อความได้ตรงใจไม่เจอ เพื่อนคนไหนคิดออกช่วยบอกคนที่เรื้อภาษาไทยหน่อยนะคะ)

มีเรื่องราวหนักอกหนักใจเกี่ยวกับบ้านเมืองมากมายที่แม่มดระบายกับเพื่อนเก่าบางคนที่วันเวลาไม่ทำให้ความสำนึกดีของพวกเธอเปลี่ยนแปลง  แต่วันนี้แม่มดออกจะสบายใจ ด้วยว่าเสาหลักหนึ่งซึ่งค้ำจุนการปกครองในระบอบประชาธิปไตยดูเหมือนจะไม่ขาดแคลนความกล้าหาญและความเที่ยงธรรม

วันนี้เป็นวันดีแต่พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรหนอ

จะเป็นอย่างไรก็คงต้องเป็นไป แต่วันนี้เราไปเดินเล่นในสวนดอกไม้ของแม่มดด้วยกันสักนิดไหมคะ

ในสวนของชาวเยอรมัน จะมีต้นไม้สำคัญต้นหนึ่งที่เจ้าของบ้านมอบตำแหน่งต้นไม้ประจำบ้านให้  ในสวนไม้หอมของแม่มด จำปีสีนวลได้ตำแหน่งต้นไม้ประจำบ้านไป  ถ้าเพื่อนๆเห็นเธอ อาจจะแปลกใจว่าทำไมต้นไม้บอบบางต้นนี้สำคัญสำหรับแม่มดนักเพราะจำปีสีนวลต้นนี้ไม่สวยเลยสักนิด

จำปีสีนวล

คนที่แม่มดว่าจ้างให้นำไม้ใหญ่มาปลูกเตรียมดินให้ไม่ดีเมื่อแม่มดไม่ว่างควบคุมการทำงาน  ดินหมู่บ้านจัดสรรทั้งเหนียวทั้งแข็ง การระบายน้ำจึงเป็นไปได้ยากยิ่ง  เมื่อฝนตกติดต่อกันเป็นช่วงยาวในปีก่อน รากไม้จึงแช่อยู่ในน้ำขังซึ่งเป็นชะตากรรมที่ไม้รากเน่าง่ายอย่างจำปีรับได้ยาก  แม่มดเองมัวแต่หัวฟูกับสารพัดภารกิจของคนที่ย้ายบ้านย้ายประเทศมาตามลำพัง  ทั้งขาดประสบการณ์ในการดูแลไม้ไทย  ตอนที่แม่มดเดินทางไปเยี่ยมลูกชายที่เยอรมนีนั้น แม่มดตัดใจแล้วว่าพอกลับมา คงจะต้องจ้างคนมาขุดจำปีต้นนี้ทิ้ง

หนึ่งเดือนผ่านไป จำปีที่กิ่งก้านแห้งเสมือนตายและใบร่วงจนหมดต้นไปแล้วกลับมีใบอ่อนสีเขียวสวยขึ้นมาที่ปลายยอด ช่างเป็นการต้อนรับการกลับมาของเจ้าบ้านที่ชวนให้รู้สึกอบอุ่นใจ  ทว่าร่องรอยของความทุกข์ทรมานและการต่อสู้อย่างทรหดนั้นชัดเจน  แม่มดจำต้องตัดกิ่งที่แห้งเสียทิ้งทั้งหมด ลำต้นจึงเสียทรงที่เคยงดงามไปโดยสิ้นเชิง แต่ความเป็นนักสู้และความทรนงของจำปีสีนวลต้นนี้ได้หัวใจของแม่มดไปทั้งดวง

มะลินานาพันธุ์เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้ในสวนไม้หอม แม่มดปลูกมะลิลา มะลิซ้อน มะลิหอมจันทบูรณ์และมะลุลีเอาไว้อย่างละหลายต้น

มะลิลา

มะลุลี

มะลิซ้อน

พุดซ้อน พุดน้ำบุศย์ โมกและแก้วหิมาลัย สายน้ำผึ้ง แย้มปีนัง กระดังงาสงขลาและลั่นทมแดงร่วมใจกับมะลินานาพันธุ์ส่งกลิ่นหอมจรุงใจที่ทำให้การตื่นนอนแต่เช้าตรู่มารดน้ำต้นไม้ทุกวันเป็นความรื่นรมย์

พุดซ้อน

พุดน้ำบุศย์

กระดังงาสงขลา

ลั่นทมแดง

แย้มปีนัง

แม่มดปลูกหิรัญญิการ์ ราตรีกับเข็มขาวด้วยนะคะแต่พวกเธอเล่นตัวประสาดอกไม้ที่ทั้งสวยทั้งหอม มีดอกกลิ่นกรุ่นให้คนรดน้ำชื่นใจเพียงครั้งเดียวก็หายจ้อย ชมนาดใจดำกว่าใคร ยังไม่เคยมีดอกตอบแทนน้ำใจคนปลูกเลยแม้แต่ครั้งเดียว แต่ใบเธอเป็นมันเขียวสวยเสียจนแม่มดไม่คิดว่าตัวเองทำอะไรผิดพลาด ก็แม่มดให้ปุ๋ยอินทรีย์และน้ำสม่ำเสมอ แสงแดดหรือก็ดีจนแม่มดตัวดำปี๋ไม่มีเค้าของคนที่อยู่เมืองหนาวมาเนิ่นนาน  แต่แม่มดไม่ใช้ปุ๋ยเร่งดอกเลย

เข็มขาว

หิรัญญิการ์

ดอกไม้หอมนั้นงดงามอย่างสงบเสงี่ยมเพราะดอกมักจะเล็กและมีสีอ่อนจาง แม่มดจึงแต้มสีให้สวนด้วยเฟื่องฟ้าและบัวสีชมพูสวยหวาน พวงครามซึ่งมีดอกสีเข้มสมชื่อ พยับหมอกสีละมุนตากับผีเสื้อราตรีสีเข้มที่เพื่อนชำมาให้พร้อมดอกไม้อร้อยอร่อยอย่างอ่อมแซบหรือเบญจรงค์

บัวหลวง

บัวสัตบุษย์

เมล็ดบัว ของอร่อยในวัยเยาว์

พวงครามพันธุ์ออสเตรเลีย

อ่อมแซบ

ผีเสื้อราตรี

เฟื่องฟ้า

พยับหมอก

ในสวนหลังบ้านที่แม่มดเก็บที่ไว้ให้พืชสวนครัวนั้น  แม่มดปลูกฝรั่ง มะละกอกับตลิงปลิงที่เพื่อนเพาะจากเมล็ดมาให้  ที่ริมรั้วมีเสาวรส ชมจันทร์และดอกขจรที่คนใจดีเพาะมาฝากเหมือนกัน  ไม้อร่อยๆเหล่านี้ยังจะต้องดูใจกันอีกนาน  จะมีดอกผลให้คนรดน้ำได้ชิมรสหรือไม่ก็สุดรู้

ดอกฝรั่ง

เพื่อนเก่าถามไถ่กันถึงชีวิตในเมืองไทยของแม่มดด้วยความห่วงใยอยู่บ่อยๆ  แว่วๆคำถามของเพื่อนคนหนึ่งเป็นทำนองว่า เออ มันเริ่มทำการทำงาน เขียนหนังสือหนังหาเหมือนเมื่อก่อนบ้างแล้วยัง คำตอบอย่างระอาใจจากเพื่อนอีกคนหนึ่งที่มาเยี่ยมเยียนถึงบ้านคือ ยังเลย มันว่ามันยังทำสวนไม่เสร็จ หุ หุ

ร้อนเร่าทั้งอากาศและบรรยากาศของบ้านเมืองเช่นนี้  ถ้าไม่มีสวนไม้หอมกับสวนผักเป็นที่หลบภัย ใครบางคนอาจอ่อนใจจนอยากร่อนเร่ไปไกลๆอีกสักครั้งเสียแล้วกระมัง

แล้วคนที่ทั้งไม่เก่งและไม่ทนคนนี้ จะต้องอับอายจำปีสีนวลต้นหน้าบ้านสักเพียงใดหนอ

Bleeding Heart

GIOVANNI MARRADI - The Weeping Clown