วันเวลาผ่านไปรวดเร็วเหลือเกิน จะเข้าเดือนพฤศจิกายนอยู่แล้ว แต่ฤดูฝนตื๊อจัง ไม่ยอมจากไปง่ายๆ ตกได้ตกดีทุกวัน ต้นจำปีสีนวล

ของแม่มดสำลักน้ำจนใบร่วง  แม่มดจะออกไปทำสวนก็ไม่ได้ อยู่แต่ในบ้าน นั่งอ่านบล็อกเสียจนตาลาย

แม่มดเลยไปรื้อโกดังรูปดู แล้วก็ไปเจอภาพที่ถ่ายไว้ตอนไปบ้านคุณรัตติยา (BG rattiya) เมื่อเดือนพฤศจิกายนปีก่อน  นึกขึ้นมาได้ว่า

คุณรัตติยายังไม่ได้เห็นภาพชุดนี้เลย แม่มดเอามาลงบล็อกดีกว่า เผื่อเพื่อนๆคนอื่นจะอยากดูด้วย

เมื่อปลายเดือนตุลาคมปีก่อน นายลูกมดเพิ่งหัดบินเดี่ยวเป็นครั้งแรก คือเขาไปเช่าห้องพักอยู่คนเดียวเพื่อไปเรียนกฎหมายที่มหาวิทยา

ลัยพัสเซา (Passau) แม่มดเป็นแม่ที่วางอุเบกขาเรื่องลูกไม่ค่อยเป็น  เลยบินตามไปดูว่าลูกกินอยู่อย่างไรทั้งๆที่แม่มดรู้จักเมืองนั้นค่อน

ข้างดี

คุณรัตติยาเป็นเพื่อนบล็อกเกอร์ที่คุยกันบ่อยเพราะพูดกันรู้เรื่องในหลายๆประเด็น เธอถามมาว่าจะไปเที่ยวแถวบ้านเธอสักสองสาม

วันไหม

แหม เป็นคำถามที่ชวนให้ซาบซึ้งในน้ำใจแต่ก็ทำให้ต้องคิดหนักด้วยเพราะเมืองที่ลูกอยู่นั้นอยู่ทางตะวันออกสุดของประเทศเยอรมนี

  พ้นจากเมืองนี้ไปก็เป็นประเทศออสเตรียแต่บ้านคุณรัตติยาอยู่ในเขตป่าดำตอนบนทางตะวันตกสุดของประเทศ  แค่ข้ามแม่น้ำไรน์ก็

เป็นประเทศสวิสเซอร์แลนด์ แม่มดจะต้องใช้เวลาเดินทางทางรถไฟข้ามประเทศเยอรมนีนานถึง ๗ ชั่วโมง

เพื่อนๆก็คงเดาได้นะคะว่าแม่มดตัดสินใจไป ก็ไม่งั้น จะมีรูปมาอวดเพื่อนๆได้อย่างไรล่ะ....เนอะ

แม่มดนั่งชมวิวจากรถไฟเยอรมันสบายๆ ต่อไป เปลี่ยนไป ๓ ขบวน ราคาไม่แพง (ตามมาตรฐานเยอรมัน) เพราะการซื้อตั๋วออนไลน์

แบบเปลี่ยนไม่ได้ คืนไม่ได้ล่วงหน้าอย่างน้อย ๓ วันทำให้ได้ตั๋วที่ราคาถูกเป็นพิเศษ

รถไฟที่แม่มดเปลี่ยนเป็นขบวนสุดท้ายจาก Ulm แล่นแฉลบเข้าไปในประเทศสวิสเซอร์แลนด์แว้บหนึ่ง แล้วก็วกกลับไปในดินแดน

เยอรมัน  

ตอนที่อยู่ในสวิส รถไฟแล่นผ่านน้ำตก Rheinfall ในมุมสูง ทำให้ได้เห็นน้ำตกในแง่มุมที่แม่มดไม่เคยเห็นมาก่อนทั้งๆที่แม่มด

เคยไปเที่ยวน้ำตกแห่งนี้ ๓ ครั้งแล้ว แม่มดก็เลยหมายมั่นว่า จะต้องนั่งรถไฟกลับมาดูเพราะจุดนั้น ใกล้บ้านคุณรัตติยานิดเดียว

คุณรัตติยาขับรถมารับที่สถานีรถไฟไปที่ห้องชุดของเธอ แต่แม่มดพักที่ห้องวาดภาพของ Frau Beck คือคุณรัตติยาอยากให้แม่มดพัก

สบายๆ แม่มดเองก็ไม่อยากรบกวนความเป็นส่วนตัวของหนุ่มหล่อ Andre กับ Niko เจ้าหัวใจของเธอ คุณนายเบ็คซึ่งเป็นเพื่อนบ้านมี

studio ที่ใช้เป็นห้องวาดภาพและรับรองเพื่อนฝูงว่างอยู่  เธอเลยใจดีให้แม่มดเช่าพักในราคาที่ถูกเหมือนได้เปล่า

studio วาดภาพของคุณนายเบ็คที่แม่มดได้อาศัยนอนอยู่หลายคืน

ห้องพักของแม่มดอยู่ที่ชั้นล่าง เปิดประตูหลังบ้านออกไปเป็นสวนกุหลาบติดชายน้ำไรน์  โรแมนติกอะไรปานนั้น คุณนายเบ็คซึ่งมีห้อง

พักใหญ่กว่าอยู่ติดกับห้องวาดภาพคุยกับแม่มดได้ถูกคอ เพราะเธอเป็นสุภาพสตรีแบบที่แม่มดชื่นชม อายุเกิน ๗๐ ปีมานานโขแต่

young at heart  เธอเพิ่งไปนั่งเฮลิคอปเตอร์วนดูยอดเขาคีรีมานจาโรที่เคนยามาหยกๆ 

คุณรัตติยาเล่าว่าคุณนายเบ็คเป็นผู้ใหญ่ที่ผู้คนในอาคารหลังนั้นเกรงใจเพราะแม้จะเป็นหญิงสูงวัยที่ตัวเล็กนิดเดียวแต่เธอเป็นคน

ประเภท No Nonsense มีหลักการมั่นคง เด็ดขาดและยุติธรรม เวลาคุณรัตติยามีปัญหาอะไร  ไปปรึกษาคุณนายเบ็ค ก็จะได้รับคำ

แนะนำดีๆกลับมาเสมอ

ทิวทัศน์ยามเช้าเมื่อแสงตะวันสาดส่องราวป่าในฤดูใบไม้ร่วง...มองจากห้องนั่งเล่นของคุณรัตติยาข้ามแม่น้ำไรน์ไปที่ฝั่งสวิสเซอร์แลนด์

แม่มดนอนที่ studio ของคุณนายเบ็คแต่เดินขึ้นชั้นบนไปทานอาหารเช้าที่ห้องคุณรัตติยา วันก่อนกลับ แม่มดทำความสะอาดห้องพัก

ให้คุณนายเบ็คอย่างดีเพราะค่าเช่าห้องที่จ่ายให้เธอนั้นเล็กน้อยจนไม่น่าจะพอค่าน้ำค่าไฟ แม่มดคงจะรู้สึกผิดถ้าเธอต้องมาทำความ

สะอาดห้องเองหลังจากที่แม่มดกลับไปแล้ว

หมู่บ้านเยอรมันริมแม่น้ำไรน์ ที่พำนักของคุณรัตติยา

สะพานข้ามแม่น้ำไรน์เชื่อมเยอรมนีกับสวิสเซอร์แลนด์

แม่น้ำไรน์เป็นแม่น้ำนานาชาติที่ถือกำเนิดในประเทศสวิสเซอร์แลนด์  มีความยาวทั้งสาย ๑๒๓๒ กิโลเมตร  ทำหน้าที่เป็น

พรมแดนธรรมชาติระหว่างเยอรมนีกับฝรั่งเศสในระยะสั้นๆก่อนที่จะเข้าสู่ประเทศเยอรมนีอย่างเต็มตัวเป็นระยะทาง ๘๕๐ กิโลเมตร

แล้วไหลไปออกทะเลเหนือที่ประเทศเนเธอร์แลนด์

 แม่น้ำไรน์ในส่วนที่ได้ชื่อว่าเป็นมรดกโลกของยูเนสโกคือแม่น้ำไรน์ตอนกลางที่มีความยาวเพียง ๑๘๕ กิโลเมตรแต่บนสองฟากฝั่ง มี

ไร่องุ่นงดงามกับซากประสาทอัศวินจากยุคกลางเรียงรายอยู่ถึงกว่า ๒๐๐ แห่ง

และไม่ห่างไกลจากที่นั่นคือหุบเขาเทานุสที่เคยเป็นบ้านของแม่มดมานานกว่า ๑๐ ปี  แม่มดนั่งมองสายน้ำไรน์จากสวนกุหลาบริมน้ำ

ของคุณนายเบ็คด้วยใจที่ส่งไปถึงหุบเขาแสนรัก เข้าใจอย่างลึกซึ้งถึงประโยคเจ็บๆที่ว่า ไม่เห็นหน้า เห็นแต่หลังคาบ้านก็ยังดี

 วางอารมณ์ของปุถุชนไว้ตรงนี้ แล้วไปเที่ยวน้ำตกไรน์  (Rheinfall)  กันดีกว่านะคะ

น้ำตกไรน์อยู่ในเมืองนอยเฮ้าเสน (Neuhausen) ในมณฑลชาฟเฮ้าเสน ( Canton Schaffhausen) ของประเทศสวิสเซอร์แลนด์ซึ่งเป็น

เขตที่ใช้ภาษาเยอรมัน (แบบสวิสซึ่งอีกไม่กี่ร้อยปี คงพัฒนาไปเป็นภาษาสวิสเต็มตัวเหมือนภาษาดัทช์ซึ่งเป็นภาษาถิ่นแขนงหนึ่งของ

ภาษาเยอรมัน) มีชั้นเดียวแต่ได้ชื่อว่าเป็นน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดของยุโรป คือมีความกว้าง ๑๕๐ เมตร สูง ๒๓ เมตร

เพื่อนๆจะเห็นภาพง่ายกว่าไหมคะถ้าแม่มดจะบอกว่าน้ำตกไรน์ แท้จริงแล้วก็คือแม่น้ำไรน์ทั้งสายหักเลี้ยวเปลี่ยนเส้นทางไหลมาลง

หน้าผาเท่านั้นเอง

 รอบๆน้ำตกเป็นป่าสวยที่กำลังเปลี่ยนสี

กลางแม่น้ำไรน์เป็นเกาะเล็กๆซึ่งมีปราสาทหลังเล็กๆสวยงาม มีทางรถไฟและอุโมงค์ลอดใต้ปราสาทจากฝั่งหนึ่งไปสู่อีกฝั่งหนึ่งของ

แม่น้ำ เรื่องการสร้างอุโมงค์ลอดภูเขานี่  วิศวกรชาวสวิสเก่งมากค่ะ เพราะพื้นที่ของสวิสเป็นภูเขาสูงๆทั้งนั้น อุโมงค์ทั้งสำหรับรถไฟ

และรถยนต์ในสวิสจึงยาวววววววมาก แบบที่แม่มดขับรถลอดบ่อยๆในเยอรมนีนี่เป็นอุโมงค์เด็กๆค่ะ

แม่น้ำไรน์ไหลเอื่อยๆมาดีๆ พอมาเจอเกาะกลางน้ำ ก็หักหลบเอาดื้อๆ

เพื่อนๆเห็นสะพานรถไฟไหมคะ

หน้าตาของน้ำตกที่ใหญ่ที่สุดในยุโรปก็ประมาณนี้แหละค่ะ แม่มดเคยพาเพื่อนจากเมืองไทยไปเที่ยว เธออุทานเสียงสูงว่า “แค่

เนี้ยยยย”

ตรงนี้เป็นโขดหินทดสอบความกล้าหรือความบ้า (บางครั้ง ๒ คำนี้ก็มีความหมายคล้ายๆกันนะคะ เพื่อนๆว่าไหม) คือนักท่องเที่ยว

สามารถเช่าเรือฝ่ากระแสน้ำเชี่ยวกรากไปยืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนโขดหินกลางน้ำตกไรน์ได้ค่ะ

ขออนุญาตให้ข้อมูลเพื่อนๆว่าในหน้าน้ำหลาก เมื่อหิมะละลายไหลลงแม่น้ำไรน์  น้ำตกแห่งนี้จะมีปริมาณน้ำไหลลงหน้าผากลางน้ำโดย

เฉลี่ย ๗๐๐ ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที ตอนที่แม่มดไปเที่ยวกับคุณรัตติยาเป็นช่วงเวลาที่มีน้ำน้อยมาก  

จากสถิติที่ฝรั่งช่างวิจัยเก็บไว้  ค.ศ. ๑๙๖๕ เป็นปีที่น้ำตกไรน์มีปริมาณน้ำมากที่สุดคือ ๑๒๕๐ ลูกบาศก์เมตรต่อวินาที .....เด็กสวิสใน

เมืองนี้ที่เกิดปีนั้นคงสูงน่าดูนะคะ

จากปราสาทกลางน้ำซึ่งมีทางเดินขนานกับสะพานรถไฟให้เราเดินไปถึงได้ง่ายๆ มี ลานชมน้ำตก ๒ ชั้นให้นักท่องเที่ยวสามารถชม

น้ำตกได้อย่างใกล้ชิดโดยไม่ต้องเสี่ยงชีวิตไปที่โขดหินกลางน้ำแบบนี้ค่ะ

ผ่านจุดตื่นเต้นหวาดเสียวไปแล้ว แม่น้ำไรน์ก็จะไหลเอื่อยๆแบบนี้นะคะ

พอไปถึงหน้าบ้านคุณรัตติยา ก็จะเรียบร้อยว่านอนสอนง่ายสงบเสงี่ยมประมาณนี้ค่ะ

แถมค่ะ คุณรัตติยาใจดีพาแม่มดไปลบความทรงจำแปลกๆที่เมืองชาฟเฮ้าเสนซึ่งเป็นเมืองหลวงของมณฑลชื่อเดียวกัน

คือแถวนี้ แม่มดเคยมาเที่ยวแล้วทั้งนั้น เมืองชาฟเฮ้าเสนนี่แม่มดก็เคยมานานแล้ว และมีความทรงจำว่าเมืองนี้ขี้เหร่เหลือเกิน  นึกไม่

ออกเหมือนกันว่าทำไม

แต่เวลาเปลี่ยนไป ใจคนอาจจะเปลี่ยนแปลงหรือทางการเขาอาจจะบูรณะเมืองใหม่ให้งดงาม ก็เป็นไปได้เหมือนกันนะคะ อย่าง

เมือง Idstein แสนสวยในหุบเขา Taunus ที่เคยเป็นบ้านของเรา  ชาวเมืองเขาก็เล่าว่า  ถ้าหากเรามาเมื่อ ๓๐ ปีก่อนตอนที่ยังไม่มีการ

บูรณะ เราจะไม่ยอมอยู่ในเมืองนานเกิน ๑๐ นาที

ครั้งนี้ แม่มดมีความรู้สึกว่า Schaffhausen น่าเอ็นดูไม่น้อยทีเดียว

พบกันคราวหน้าที่ซูริคกับบาเซิลค่ะ

                                              A Day In The Life Of A Fool  (Manha De Carnaval)     Harry Belafonte