บางที เพื่อนๆอาจจะจำได้ว่าลูกมดกำลังศึกษาวิชากฎหมายอยู่ที่มหาวิทยาลัยพัสเซา (Passau) ในประเทศเยอรมนี

ถัดจากเมืองพัสเซาไปทางตะวันออกอีกนิด ก็จะเป็นเขตแดนของประเทศออสเตรียและเพียงข้ามแม่น้ำอินน์  (Inn) ไป ก็จะเป็นเมือง Schärding ที่แม่มดเคยเห็นในแผ่นพับโฆษณาการท่องเที่ยวของแคว้นออสเตรียตอนล่างอยู่บ่อยๆ

(ถึงตรงนี้ เพื่อนๆอย่าถามนะคะว่าชื่อเมืองนี้ออกเสียงอย่างไร แม่มดออกเสียงได้แต่สุดปัญญาจะเขียนเสียงภาษาเยอรมันคำนี้ด้วยอักขระไทย มีความเข้าใจผิดอย่างใหญ่หลวงว่าเพราะภาษาไทยมีเสียงและรูปวรรณยุกต์ เราจะสามารถเขียนเสียงในทุกภาษาได้อย่างถูกต้องด้วยอักษรไทย นี่เป็นความคิดที่คลาดเคลื่อนจากข้อเท็จจริงของคนที่อาจไม่เคยเรียนภาษาต่างชาติใดๆอย่างถูกต้องเลย)

เมื่อไปเยี่ยมลูกเป็นเวลา ๑ เดือนในฤดูใบไม้ร่วงของปีก่อน  แม่มดใช้เวลาส่วนใหญ่ทำสิ่งที่เคยทำมาตลอดชีวิตของแม่คนหนึ่ง นั่นคือทำอาหารเช้าร้อนๆให้ลูกทาน ทำความสะอาดบ้าน ซักผ้า รีดผ้า จ่ายตลาด ทำอาหารเย็นและทานอาหารเย็นกับลูก พูดคุยและรับฟังสิ่งที่ลูกอยากบอกเล่า กล่าวคือพยายามทำทุกอย่างให้ลูกสุขกายสบายใจที่สุดเหมือนที่เคยทำมาแต่เก่าก่อน เท่าที่เวลาสั้นๆนั้นจะเอื้ออำนวยให้ได้ เพราะหลังจากที่แม่กลับเมืองไทยไปแล้ว ลูกก็จะต้องรับผิดชอบทุกอย่างในชีวิตด้วยตนเองต่อไปตามลำพัง

วันหนึ่งเมื่อลูกออกไปเรียนหนังสือแล้ว แม่มดมีเวลาว่างและอากาศแจ่มใส แม่มดคิดจะนั่งรถไฟไปเที่ยวเมือง  Schärding สักสองสามชั่วโมง จึงออกเดินจากบ้านพักไปสถานีรถไฟ

แม่มดมีบัตรลดราคา ๒๕ % เมื่อเดินทางโดยรถไฟเยอรมัน  (บัตรนี้ เราต้องซื้อล่วงหน้านะคะ มีทั้งแบบที่ลดราคา ๒๕ และ ๕๐ % ช่วงเวลาของการใช้งานก็มีต่างๆกันตั้งแต่ ๓ เดือนจนถึง ๑ ปี จึงต้องมีการวางแผนที่ดีว่าราคาของบัตรคุ้มกับส่วนลดที่เราจะได้รับเมื่อเดินทางหรือไม่)  เมื่อยื่นบัตรให้พนักงานขายพร้อมทั้งบอกจุดหมายปลายทาง พนักงานกลับแนะนำให้แม่มดไปซื้อตั๋วรถไฟของออสเตรียแทน คุณบอกว่าแม้จะลดราคาตามสิทธิ์แล้ว ตั๋วรถไฟเยอรมันก็ยังแพงกว่าราคาเต็มของตั๋วรถไฟออสเตรียอยู่ดี

ตรงนี้แม่มดขออธิบายสักนิดนะคะว่า เนื่องจากพัสเซาเป็นเมืองชายแดน จึงมีรถไฟทั้งของเยอรมนีและออสเตรียใช้สถานีนี้ ค่าครองชีพในประเทศออสเตรียต่ำกว่าในเยอรมนีระดับหนึ่งทั้งๆที่ภาษีมูลค่าเพิ่มของเขาคือ ๒๐% สูงกว่าของเยอรมนีซึ่งเป็น ๑๙ % สำหรับสินค้าและบริการทั่วไปและ ๕ % สำหรับอาหารสดกับหนังสือ  ไม่มีที่ไหนแล้วมังคะที่ภาษีมูลค่าเพิ่มจะต่ำเหมือนที่เมืองไทยของเรา

ความมีน้ำใจและจิตสำนึกในการคุ้มครองผู้บริโภคของเจ้าหน้าที่การรถไฟเยอรมันเป็นที่ประทับใจแต่ไม่ใช่เรื่องใหม่สำหรับแม่มด หลายครั้งที่แม่มดได้รับคำแนะนำจากผู้ขายสินค้าหรือผู้ให้บริการในประเทศเยอรมนีที่ทำให้แม่มดประหยัดเงินแต่ฝ่ายเขาเองกลับขาดรายได้จากการขายสินค้าของตนเองไป

ในเรื่องของความสุจริตหรือมาตรฐานของศีลธรรมก็เช่นเดียวกัน  ตัวอย่างเช่นตอนที่แม่มดไปพักอาศัยในประเทศเยอรมนีอีกครั้งหลังจากที่ย้ายกลับมาจากประเทศเนเธอแลนด์ มีเหตุการณ์เล็กๆเกิดขึ้นที่ลานจอดรถของเมืองเราที่แม่มดไม่เคยลืม

ใครสักคนหลงลืมกุญแจคาติดไว้ที่ประตูรถ คุณผู้ชายคนหนึ่งที่ขับรถมาจอดข้างๆจัดการล็อครถแล้วดึงพวงกุญแจของรถคันนั้นออกใส่กระเป๋าตัวเองและเขียนข้อความบนกระดาษแผ่นเล็กๆติดไว้ที่กระจกหน้าของรถคันนั้นว่า กุญแจรถของคุณอยู่ที่นาย....ผมจะไปหาหมอฟันชื่อ....ที่ถนน.... คุณติดต่อผมได้ที่เบอร์.... ถ้าเกินเวลาบ่ายสองโมงไปแล้ว คุณไม่มารับกุญแจคืน ผมจะนำกุญแจของคุณไปฝากไว้ที่สถานีตำรวจซึ่งอยู่ที่ถนน.... คุณไปรับกุญแจรถของคุณคืนได้ที่นั่น

ครั้งนั้นแม่มดซึ่งยืนสังเกตการณ์อยู่ใกล้ๆด้วยความใคร่รู้อุทานอย่างชื่นชมว่า คุณเป็นคนดีจัง  จำได้ว่าคุณผู้ชายคนนั้นทำหน้างง แถมยังย้อนถามกลับมาว่า มีวิธีอื่นที่จะจัดการกับเรื่องนี้หรือ

บางครั้งเมื่อแม่มดอ่านข่าวความโหดร้ายที่คนกับคนกระทำต่อกันในระหว่างความขัดแย้งทางการเมืองและสังคมหรือระหว่างการมีสงครามรูปแบบต่างๆทั้งที่เกิดขึ้นในอดีตและปัจจุบัน ทั้งในและนอกประเทศของเรา แม่มดถามตัวเองว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไร คนเหล่านั้นมีความเป็นมนุษย์เท่าเทียมกับผู้คนซึ่งมีน้ำจิตน้ำใจแบบที่เราก็ได้พบเห็นกันอยู่บ่อยๆหรือเปล่า อะไรคือตัวกำหนดความแตกต่างของพฤติกรรมมนุษย์

ไม่มีชาติพันธุ์ใดหรือผู้ที่มีความเชื่อใดมีจิตใจงดงามหรือต่ำทรามกว่าผู้คนในสังคมอื่นแน่นอน  แม่มดเชื่อว่ามนุษย์ปกติเป็นส่วนผสมของทั้งความดีและความชั่ว ความเข้มแข็งและความอ่อนแอ  ความแหลมคมของสถานการณ์เฉพาะหน้าหรือความบีบคั้นของสถานการณ์ที่ยืดเยื้อยาวนานเป็นปัจจัยหนึ่งที่สำคัญแต่ปัจจัยชี้ขาด แม่มดยังคิดว่าเป็นการอบรมบ่มเพาะของครอบครัวและสังคม การศึกษาที่สอนให้คนสามารถแยกแยะผิดชอบชั่วดี กฎหมายที่เป็นธรรม การบังคับใช้กฎหมายอย่างโปร่งใส คุณภาพชีวิตและระเบียบของสังคมที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงและนำไปปฏิบัติได้

เรากำลังพูดถึงคนที่อยู่ใน norm นะคะ ไม่ได้พูดถึงใครบางคนเป็นกรณีพิเศษ

ทุกครั้งที่มีโอกาส แม่ลูกมักจะคุยกันด้วยเรื่องราวสารพัดสารพันในชีวิต ครั้งหนึ่งแม่มดพูดว่ากฎหมายมีหน้าที่รักษาความเป็นธรรมในสังคม แต่ลูกชายบอกว่า  ในความเป็นจริง กฎหมายเป็นเครื่องมือหรือกลไกที่ใช้รักษาระเบียบของสังคม ดังนั้น สังคมที่เป็นธรรมเท่านั้นจึงจะสามารถสร้างกฎหมายที่เป็นธรรมขึ้นมาได้

เอ้อ เราขึ้นรถไฟไปเที่ยวออสเตรียกันเสียที ดีไหมคะ

เมือง Schärding เป็นเมืองเล็กๆค่ะ มีประชากรเพียงห้าหรือหกพันคน เคยเป็นส่วนหนึ่งของแคว้นบาวาเรียแห่งเยอรมนีจนถึงปลายคริสต์ศตวรรษที่ ๑๘  สถาปัตยกรรมของเมืองได้รับอิทธิพลจากยุคสมัยของราชสำนัก Wittelsbach แห่งมิวนิคชัดเจน

Schärding ไม่ใช่เมืองที่ใครจะต้องขับรถอ้อมมาดูแต่เป็นที่เดินเล่นที่ไม่ต้องลงทุนมากมายสำหรับแม่มดเพราะใช้เวลาเดินทางจากพัสเซาโดยรถไฟหวานเย็นไม่ถึง ๒๐ นาทีและเสียค่าโดยสารไม่กี่ยูโร แต่เห็นเป็นเมืองเล็กๆอย่างนี้  เขามีภัตตาคาร  ร้านขายเนื้อที่มีไส้กรอกอร่อยๆและร้านขนมหน้าตาดีๆหลายแห่งนะคะ แม่มดได้ทาน Leberkäs อร่อยมากเป็นอาหารกลางวันและได้ซื้อหาขนมไปฝากลูกชายหลายชิ้นเชียวค่ะ

อ้อ Leberkäs เป็นเนื้อหมูปรุงรสและนำไปอบแบบบาวาเรียน ทานกับขนมปังก้อนกลมๆและมัสตาร์ดหรือซ้อสมะเขือเทศ เป็นอาหารแก้หิวง่ายๆที่แม่มดว่าอร่อยกว่าพวกแซนด์วิชหรือเบอร์เกอร์เป็นไหนๆ

ไร่มัสตาร์ดกับดอกสีเหลืองที่แม่มดได้เห็นใกล้ชิดเป็นครั้งแรก อยู่ใกล้ๆสถานีรถไฟที่ออสเตรีย ถ้าดูแต่ดอกจากภาพ คนไม่คุ้นเคยอาจจะคิดว่าเป็นดอก Rapeseeds หรือ Canola ที่ใช้สกัดเป็นน้ำมันแต่แม่มดคุ้นกับทุ่งคาโนลามากเพราะแถบที่แม่มดเคยอยู่ในประเทศเยอรมนีมีไร่คาโนลามากมาย ดอกบานเหลืองอร่ามงดงามเต็มท้องทุ่งในตอนปลายฤดูใบไม้ผลิ

เมืองเล็กๆในบาวาเรียหรือในออสเตรียจะมีบรรยากาศแบบนี้ค่ะ เงียบ สงบและสะอาด นี่ขนาดเป็นวันทำงานนะคะ แต่จุดขายของ Schärding อยู่ที่อาคารพาณิชย์สีสวยๆเป็นแถวยาวเฟื้อยที่อยู่กลางเมือง มีหลายแถว ยาวๆทั้งนั้น เลนซ์กล้องของแม่มดก็กว้างอยู่นะคะแต่ก็ยังเก็บได้ไม่หมด

ป้ายเหล็กดัดที่บ่งบอกถึงกิจการของร้านค้าเป็นเอกลักษณ์ของกลุ่มประเทศที่ใช้ภาษาเยอรมันคือออสเตรีย ส่วนหนึ่งของสวิสเซอร์แลนด์และภาคใต้ของเยอรมนี

นี่ค่ะ เป็นอะไรๆแบบออสเตรียนแท้ๆเชียว เพื่อนๆลองทายซิคะว่าอะไร

ทางข้าม (ถนน) ค่ะ เขาไม่ใช้ทางม้าลายอย่างที่เราคุ้นเคย แม่มดยืนดูอยู่ตั้งนานกว่าจะถึงบางอ้อ ขนาดว่าออกจะคุ้นเคยกับประเทศนี้นะคะ ขอสารภาพว่าไม่เคยเห็นมาก่อนเลยค่ะ ความจริงเมืองเล็กจ้อยนี้ไม่ต้องมีทางข้ามก็ได้ เพราะรถก็น้อยและในเขตเมือง เขาก็ขับรถกันช้าแทบจะคลานอยู่แล้ว เขาก็ยังอุตส่าห์ทำทางข้าม แล้วก็ทำแบบเท่ๆไม่ซ้ำแบบใครเสียด้วย

เราไปเดินเล่นที่ริมฝั่งแม่น้ำอินน์กันนะคะ มีสวนสาธารณะที่มีถ้อยคำคมคายของปราชญ์ทั่วโลกติดไว้ตามพนักพิงของเก้าอี้ให้อ่านเล่น (แต่ต้องคิดจริง) ด้วย

อย่างป้ายนี้  เขา (อ้าง) ว่าเป็นพระดำรัสของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ข้อความมีเนื้อหาว่า ถ้าอยากรู้ว่าตัวเองเป็นใครในอดีต ก็จงดูว่าตัวเองเป็นใครในปัจจุบัน ถ้าอยากรู้ว่าตัวเองจะเป็นอะไรในอนาคต ก็จงดูว่า ในปัจจุบันตัวเองกำลังทำอะไรอยู่  ก็ make sense นะคะ แม่มดว่า

ป้ายแผ่นนี้ เขาว่าอริสโตเติลส์กล่าวไว้ว่า มิตรภาพคือจิตวิญญาณดวงเดียวกันที่อยู่ในสองร่าง

อืมมมมม อันนี้แม่มดว่าคับแคบไปหน่อย คน ๒ คนที่มีเยื่อใยไมตรีต่อกันจะต้องเหมือนกันขนาดนั้นเชียวหรือ

อย่างแม่มดกับลูกมด เรารักกันออกปานนั้นแต่เราคิดอะไรๆต่างกันอยู่บ่อยๆและเราก็ได้เรียนรู้สิ่งดีๆจากความต่างของกันและกันอย่างมากมาย

บ้านเรือนริมฝั่งแม่น้ำอินน์ฝั่งออสเตรีย จากจุดนี้มีสะพานแข็งแรงให้เดินข้ามไปฝั่งเยอรมันได้

ดินแดนบาวาเรียของเยอรมนี

ระหว่าง Passau และ Schärding รถไฟจอดที่ป้ายเล็กๆแห่งหนึ่งซึ่งแม่มดมองออกไปเห็นปราสาทเล็กๆอยู่บนเนินเขาริมน้ำ ตอนเที่ยวกลับแม่มดเลยขอลงที่ป้ายนั้น เผื่อจะมีวิวดีๆให้ถ่ายรูป รถไฟผ่านจุดนี้ทุกครึ่งชั่วโมงอยู่แล้ว ไม่ต้องกลัวว่าจะกลับบ้านไม่ได้

นี่คือภาพของปราสาทเล็กๆในหมู่บ้านเล็กๆตรงชายแดนระหว่างเยอรมนีและออสเตรีย

วันหนึ่งในสัปดาห์หน้าเป็นวันคล้ายวันเกิดของลูกชายค่ะ เป็นครั้งแรกในเวลา ๒๐ ปีที่แม่ลูกอยู่ห่างกันครึ่งโลกในวาระสำคัญเช่นนี้  แม้จะบอกตัวเองว่านี่เป็นเพียงความยึดมั่นถือมั่นเพราะแท้จริงแล้ว วันใดๆก็มีความสำคัญต่อเราเท่ากัน แม่มดก็ยังคิดถึงลูกชายมากมาย

 ภาพสุดท้ายเป็นฝีมือของลุงชาติค่ะ

เวลาเกือบ ๒๐ ปีนำความงดงามนี้มาสู่ชีวิตของแม่มด

ชีวิตนี้มหัศจรรย์นักแต่เวลาผ่านเลยรวดเร็วเหลือเกิน อย่าลืมมีความสุขกับคนที่เรารักทุกนาทีที่ทำได้นะคะ

Happy Birthday, my Love!

ลูกชายเรียนเปียโนมาตั้งแต่อายุได้ ๖ ขวบและเป็นนักฟังเพลงคลาสิค คีตกวีคนโปรดของลูกคือ Bach และ Beethoven

แม่มดสงสัยจังว่าพอได้ฟังม่วนชื่น บีโทเฟนแล้วลูกจะว่าอย่างไร

การป่วนคนที่เรารักเล่นนี่เป็นความสุขอย่างยิ่ง ใครไม่เชื่อ ลองดูสักครั้งซิคะ แล้วจะติดใจ :)))