วันนี้ แม่มดตื่นแต่เช้า....เช้ามาก ขับรถออกจากบ้านคนเดียวตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง

แม่มดมีนัดกับสาวงามนาม  Tabebuia สายพันธุ์สีชมพู (Tabebuia rosea) ที่เราคนไทยเรียกว่า ชมพูพันธุ์ทิพย์ ที่มหาวิทยาลัย

เกษตรศาสตร์ วิทยาเขตกำแพงแสน

สำหรับ Tabebuia aurea หรือเหลืองปรีดียาธรนั้น แม่มดไม่ต้องขับรถไปไกลเพราะในหมู่บ้านเล็กๆของเรา คนสวนเขาปลูกไว้หลายต้น

 แล้วดูเหมือนว่าเธอจะให้ดอกทั้งปี แม้จะไม่สะพรั่งในครั้งเดียวเหมือนญาติสนิทสายพันธุ์สีชมพู

ตาเบบูย่าเป็นไม้พื้นเมืองของทวีปอเมริกากลางและอเมริกาใต้ที่เติบโตได้งดงามอย่างไม่ต้องฝืนอกฝืนใจในภูมิอากาศของบ้านเมืองเรา

โดยเฉพาะอย่างยิ่งปีนี้ เธอมาตามนัด ไม่บิดพลิ้วปั่นป่วนรวนเรเหมือนปีก่อนที่ปล่อยให้ใครๆรอคอยกันจนอ่อนใจจนถึงหน้าสงกรานต์

แม่มดเป็นคนรักอะไรรักจริงจัง ไม่ลืมเลือน ไม่ละทิ้งง่ายดาย ไม่เบื่อหน่าย จึงไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องซ้ำซากที่จะถ่ายภาพ motives เดิมๆ

กลับรู้สึกเสียด้วยซ้ำว่าทุกครั้งที่ได้ถ่ายภาพสิ่งใดอันเป็นที่รัก จะได้พบความงามในแง่มุมใหม่ที่ถูกตาต้องใจอย่างที่ไม่เคยเห็น ไม่เคย

สัมผัสมาก่อน ภาพที่แม่มดบันทึกไว้ในความทรงจำจึงเป็นเรื่องราวซ้ำๆที่คนถ่ายเองไม่เคยรู้สึกว่าได้เก็บรับไว้เพียงพอแล้ว  ส่วนคนดูภาพ

จะคิดเห็นเป็นอย่างไร ย่อมเป็นเรื่องของใจของแต่ละคน

อุโมงค์ชมพูพันธุ์ทิพย์เป็นความงดงามที่หลากหลายผู้คนรอคอย  สำหรับแม่มด Tabebuia rosea ของชาวกำแพงแสนมิใช่เพียง

ดอกไม้กลีบสีชมพูยู่ยี่ยับย่นที่ปลิดปลิวพลิ้วลอยลงสู่พื้นดินได้ชดช้อยงดงามราวกับนางละครเท่านั้น  บนฉากสีชมพูสวยหวาน ยังมีเรื่อง

ราวให้แม่มดเฝ้าดูด้วยความรู้สึกปลาบปลื้ม ชื่นชมและอิ่มเอมใจทุกครั้งที่ได้ไปเยี่ยมเยือน

ภาพชุดนี้จึงมีที่มาจากความรัก ความปรารถนาดี ความมีน้ำใจ ความมีเมตตาและการรักษาคำมั่นสัญญา

คุณหนอนหนังสือ ๕ บอกแม่มดไว้ตั้งแต่ฤดูดอกไม้บานเมื่อปีกลายว่าเธอจะคอยส่งข่าวคราวของดอกไม้ให้เป็นระยะๆ แม่มดจะได้ไปถ่าย

ภาพได้ถูกวันถูกเวลา....เธอทำตามสัญญาอย่างเคร่งครัดทั้งๆที่เราไม่เคยพบกันเลย

หนุ่มแครอท นักศึกษาชาวเกษตรกำแพงแสนส่งทั้งภาพและเรื่องราวมาบอกกล่าวชาวบางโอเคในทันทีที่ชมพูพันธุ์ทิพย์บานสะพรั่ง

กล้อง Lumix ของแม่มดมีอาการเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายอยู่หลายวัน แม่มดตัดสินใจนำไปส่งให้ช่างซ่อมอย่างกระทันหัน มีการประสานงานกัน

อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพระหว่างฝ่ายบริการลูกค้า ฝ่ายเทคนิคของ Panasonic และ German Dealer เพราะกล้องของแม่มดนำ

เข้ามาจากที่นั่น เพียงเวลา ๕ วัน แม่มดสามารถนำกล้องคู่ใจกลับมาใช้งานได้ทันเวลาดอกไม้บาน....ขอบคุณนะคะ

คุณครูลุงชาติมีน้ำใจส่ง filters ดีๆหลายอันที่น่าจะเป็นประโยชน์ต่อการถ่ายภาพในแนวของแม่มดมาให้  ลุงบอกว่าเป็นฟิลเตอร์เก่าที่ลุง

ไม่มีที่ใช้แล้วเพราะเลนส์ของลุงตัวที่ใช้ได้กับฟิลเตอร์เหล่านั้นเสื่อมสภาพลง ฟิลเตอร์มีขนาดเดียวกับขนาดเลนส์ของกล้องแม่มด

ลุงเลยยกให้ คุณจะใช้หรือไม่ ผมไม่ติดใจ ถือเป็นสิทธิ์ของคุณ  แต่สำหรับแม่มด น้ำใจก็คือน้ำใจ

แม่มดทดลองใช้ฟิลเตอร์ของลุงไปแล้ว ๓ อัน...ในแบบที่หากเจ้าของเดิมมาเห็นเข้า อาจจะส่ายหน้าบอกว่า คุณเอาของผมคืนมาดีกว่า  มี

นักเรียนคนอื่นที่น่าจะมีแววดีกว่าคุณ

ดวงตะวันกลมโตเพิ่งลอยพ้นขอบฟ้าเมื่อแม่มดไปถึงอุโมงค์ชมพูพันธุ์ทิพย์

หมอกยังไม่จางสาย แม้เมื่อไม่มีดอกไม้ ท้องทุ่งริมทางก็ยังชวนมอง

หวาน หวานอย่างนี้ มีอีกไหม หากมิใช่กำแพงแสน

แสงตะวันเริ่มแรงกล้า สายหมอกธรรมชาติจางไป แม่มดทดลองใช้ ZS –Aurora Filter ที่คุณครูให้มา

สองภาพนี้ เลนส์กล้องของแม่มดติด Softon 2B Filter  ถ้าลุงถ่ายเอง ภาพคงจะน่าดูกว่านี้แน่นอน

ในอุโมงค์ชมพูพันธุ์ทิพย์ มีคู่รักนักถ่ายภาพและนางแบบ นายแบบส่วนตัวมากมายมาร่วมกันเก็บเกี่ยววันหวานไว้ในความทรงจำ 

แม่มดปลื้มเปรมกับความรักที่แลเห็นได้ด้วยดวงตา สัมผัสได้ด้วยดวงใจ

ภาพนี้คงจะมีคุณค่าสำหรับคุณแม่มากเสียยิ่งกว่าภาพที่ถ่ายโดยตากล้องมือหนึ่งคนใด

แม่มดเฝ้ามองมือกล้องกับนางแบบทีมนี้อยู่นานนับ ๑๐ นาที ตั้งแต่หลานสาวฝาแฝดประคองคุณย่าลงมาจากรถ จัดเตรียมที่นั่งสบาย เก็บ

ดอกไม้มาจัดท่าเพื่อให้คุณย่าได้ภาพงามๆไว้เชยชม

 ขอบคุณความรัก ชีวิตนี้งดงามนัก

ในสายตาที่เปี่ยมรัก ดอกไม้ยังคงงดงาม แม้เมื่อทิ้งกลีบโรยรา

Ernesto Cortazar - Story of a True Love