สวัสดีปีเก่าค่ะ......ก็เวลาของปีใหม่ผ่านไปตั้ง ๙ วันแล้วนี่นา

เรื่องสมมุติทั้งนั้นนะคะ  วันเวลาผันผ่านไปทุกวินาที  ใช่จะเปลี่ยนปีกันตอนสิ้นเดือนธันวาคมจริงๆเสียเมื่อไร

แล้วโลกเปลี่ยนไหม  ชีวิตเปลี่ยนไหม......ไม่นะคะ หรือว่าใช่  นั่นขึ้นอยู่กับเงื่อนไขในชีวิตและมุมมองของแต่ละคน

ที่แน่ๆคือดวงตะวันหน้าบ้านแม่มดยังขึ้นและตกทุกวันแม้จะไม่เคยเหมือนกันจริงๆเลยสักวันเดียว

บางวันแจ่มจ้าเหมือนไข่แดงในไข่เค็มไชยา  น่าตื่นขึ้นมาทำสวนแต่เช้า

บางวันพร่ามัวไปบ้าง  นั่นก็ดีเหมือนกัน  ทำงานในสวนได้นาน แดดไม่ร้อน

บางวันไม่ยอมเยี่ยมฟ้าเสียเฉยๆ  ก็ไม่ว่ากัน  ซุกตัวนอนฝันอยู่ในผ้าห่มต่อไป

ทุกอย่างผ่านมาแล้วผ่านไป  เป็นใจของเราเองที่จะตีความสรรพสิ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตอย่างไรนะ แม่มดว่า

ใครจะคิดอย่างไรกับเราก็คิดไป  นั่นเป็นปัญหาของเขา  เราคิดอย่างไรกับตัวเราต่างหากที่สำคัญ

แม่มดยังคงเป็นคนที่เห็นโลกสวย  ยังคงเชื่อมั่นว่าอารมณ์ ความรู้สึก ความรัก และความฝันเป็นความงดงามที่ธรรมชาติมอบให้ชีวิต  

การเกิดและการดำรงอยู่ของชีวิตเป็นสิ่งมหัศจรรย์  ความเจ็บป่วย การจากพรากและความตายเป็นความธรรมดา

แม่มดว่าวันเวลาจะเปลี่ยนไปอย่างไรก็ตาม  เราหาความสุขได้ไม่ยากจากสิ่งเล็กๆรอบตัวเรา.... ดอกไม้หอมๆสักดอก  นกเล็กๆสักตัว

หรือหลายตัว  เพื่อนที่จริงใจสักคน.....ยากเกินกว่าจะทำใจรับไหม  เราจะต้องการอะไรมากมายนักหนาจากชีวิต

สวนดอกไม้ของแม่มดเล็กนิดเดียว  ความจริงจะเรียกว่าสวนก็ยังมากเกินไป  เพราะแม่มดเพียงแต่ปลูกดอกไม้ไว้ในที่ว่างๆซึ่งมีอยู่นิด

หน่อยตรงหน้าบ้านกับข้างๆบ้าน  แค่นั้นแม่มดก็มีความสุขและเหน็ดเหนื่อยพอแล้ว

แม่มดปลูกพืชอาหารด้วยนะคะ พืชสวนครัวพื้นๆอย่างพริกขี้หนู มะกรูด มะนาว ฯลฯ ก็ปลูกค่ะ อย่างละนิดอย่างละหน่อยที่หลังบ้าน

 ปลูกใส่กระถางเพราะดินบ้านจัดสรรแข็งจริงจัง  เคยขุดลงไปเจอสารพัด ถุงปูนเอย เสาคอนกรีตเอย เลยไม่ขุดดีกว่า

ไม้กระถางจะไม่โตมาก ดูแลง่าย ขอให้คนสวนของหมู่บ้านมายกย้ายตามแสงให้เวลาเปลี่ยนฤดูกาลได้ด้วย 

แต่แม่มดปลูกโหระพากับขิงไม่ค่อยรอด  ไม่รู้ทำไม.....ก็ไม่เป็นไร คนเราไม่จำเป็นต้องทำได้ทุกอย่างนี่นา

สวนเล็กจ้อยแห่งนี้มีแขกมาเยือนเป็นประจำ  บางอย่างไม่เป็นที่ปรารถนาแต่ก็ต้องทำใจเสียว่าต่างเกิดมาร่วมโลก ก็อยู่ๆกันไป อย่า

ระรานให้อีกฝ่ายเดือดร้อนก็แล้วกัน  แม่มดหมายถึงสัตว์เลื้อยคลานต่างๆน่ะค่ะ  เคยเจอตัวเป็นๆหลายครั้ง  เจอแต่คราบที่เขาลอกทิ้ง

ไว้ก็เคย  ไม่โปรดปรานกันแต่แม่มดไม่กลัวมากมายเท่าที่เคยคิดไว้ว่าจะกลัว

ที่แม่มดไม่ชอบเอามากๆกลายเป็นหนอนผีเสื้อที่มากินใบไม้   ยอดต้นดอกไม้เล็กๆของแม่มดจนตัวอ้วนปี๋ เขียวอี๋น่าขยะแขยง  กินจน

ต้นไม้เล็กๆยอดด้วนใบโกร๋นน่าเวทนาในเวลาชั่วข้ามคืนเพราะแม่มดไม่ใช้สารเคมีใดๆ เกรงจะเป็นอันตรายกับนกตัวน้อยๆ 

พัฒนาการของหนอนตะกละที่กลายเป็นผีเสื้อปีกบางแสนสวยให้บทเรียนว่า ภาพงดงามที่ดูบริสุทธิ์ผุดผ่องของบางสิ่งบางคนอาจมี

ที่มาที่ไปที่อำมหิตเหลือใจก็ได้ ใครจะรู้

หมู่บ้านขนาดจิ๋วของเรามีถนนสายเดียวและมีบ้านพักอาศัยเพียงไม่กี่สิบหลัง เราเลยรู้จักกันเกือบหมด เพื่อนบ้านไม่จุ้นจ้านวุ่นวายแต่

มีน้ำใจไมตรีต่อกันตามสมควร  แม่มดซึ่งมีนิสัยไม่ไปนั่งคุยบ้านใครอยู่ที่นี่ได้ไม่ลำบาก  และตอนเช้าตรู่เมื่อแม่มดไปเดินออกกำลัง

กาย ไม่มีใครเห็นเป็นปัญหาเมื่อแม่มดถือกล้องไปขอถ่ายภาพดอกไม้สวยๆของบ้านเขา

วันเวลาในชีวิตของคนหมู่บ้านเราราบเรียบแต่เป็นสุขตามควรแก่อัตภาพ หลายคนทำงานหนักมากเช่นหนุ่มสาววัยสร้างตัวคู่หนึ่งส่ง

กะหล่ำปลีที่ซื้อจากภาคเหนือไปขายที่มาเลเซีย แม่มดได้ยินว่าเขาตื่นมาทำงานตั้งแต่ตี ๓ และเข้านอนตอน ๑ ทุ่ม เราจึงแทบจะไม่

เคยเห็นหน้ากันเลยทั้งๆที่บ้านอยู่ใกล้กัน  ตลาดขายส่งสินค้าทางการเกษตรขนาดใหญ่เป็นที่ ๒ ของประเทศอยู่ห่างจากหมู่บ้านของ

เราไม่ถึง ๑ กิโลเมตร  เราคุ้นชินกับคนงานพม่า เขมร เวียดนาม ลาว  ผู้คนต่างมีทางเลือกให้ชีวิตของตนเอง 

ปีใหม่ที่ผ่านมา แม่มดมีขนมอบอร่อยๆกับชาหอมๆไปฝากเพื่อนบ้านบางคน เช่นเดียวกัน แม่มดได้รับของขวัญ

เล็กๆน้อยๆจากเพื่อนบ้านที่คุ้นเคยเช่น  บ้านตรงข้ามให้ข้าวสารที่ซื้อมามากมายเพื่อช่วยชาวนา  บ้านที่เคยมาขอดอกไม้ให้

ลูกนำไปโรงเรียนมีร่มกันแดดมาให้ นัยว่าชีวิตจะได้ร่มเย็น หนุ่มไต้หวันบ้านติดกันมีขนมหวานจากบ้านเกิดมาฝาก ฯลฯ

แม่มดกับลูกมดยังคุยกันผ่านสไกป์สัปดาห์ละ ๑ ชั่วโมงอย่างสม่ำเสมอ แม่มดเพิ่งบอกเล่าสถานการณ์น้ำท่วมภาคใต้ให้ลูกรู้ รายงาน

ไปว่าเราพยายามช่วยเหลือกันทุกวิถีทางตามกำลังของแต่ละคน แต่ชาวใต้เข้มแข็ง ไม่คร่ำครวญโทษฟ้าโทษดิน แม่มั่นใจว่าเขาล้ม

แล้วลุกได้  ส่วนลูกเล่าว่าเมืองพัสเซาที่มหาวิทยาลัยตั้งอยู่นั้น อุณหภูมิตอนกลางวันช่วงนี้คือลบ ๑๖ องศาเซลเซียส  แม่มดรู้ว่าไม่

ต้องห่วงกังวลอะไรแต่ประสาแม่ ก็อดไม่ได้ที่จะเตือนลูกให้ดูแลตัวเองดีๆ

ปลายปีที่แล้ว เราเริ่มสร้างธรรมเนียมใหม่ในครอบครัวของเรา  หลังจากที่เมื่อปีก่อน  แม่มดทำหนังสือบริจาคดวงตาให้

สภากาชาดไทยและอุทิศร่างกายให้โรงเรียนแพทย์ศิริราชไว้ใช้ในการเรียนของนักศึกษาเมื่อเวลาของแม่มดมาถึง    ปีนี้เราตกลงกัน

ว่าในวันเกิดของแม่มดจากนี้ไป เราจะบริจาคเงินจำนวนหนึ่งให้โรงพยาบาลเด็ก และเนื่องในวันเกิดของลูกชาย แม่มดจะไม่ซื้อของ

ขวัญส่งไปให้ลูกถึงเยอรมนีอีกแล้ว แต่จะบริจาคเงินจำนวนหนึ่งในนามของลูกให้โรงพยาบาลตาที่วัดไร่ขิงแทน 

ลูกชายยินดีอย่างยิ่งกับความคิดของแม่ 

แม่มดยังคิดต่อไปอีกว่า เมื่อลูกชายกลับมาเยี่ยมบ้านครั้งหน้าและครั้งต่อๆไป  ลูกจะได้ของรับขวัญเป็นหนังสือเกี่ยวกับประเทศไทยที่

แม่มดเลือกสรรแล้วว่างดงามทั้งรูปแบบและเนื้อหา  อีกไม่นาน ลูกจะกลับมาบ้านในเดือนมีนาคมเพื่อจะได้อยู่กับแม่ในวันเกิดของแม่ 

หนังสือที่แม่มดเตรียมไว้ให้ลูกแล้วคือ The Mahidol Family

ในวัยนี้  แม่มดแน่ใจว่าความสุขอันยิ่งใหญ่ในชีวิตมาจากสิ่งเล็กๆรอบตัวเรา 

ดอกไม้หอมๆสักดอก  นกเล็กๆที่ร้องเพลงในสวนยามเช้า เพื่อนดีๆที่จริงใจต่อเราสักคน

ชีวิตเป็นสิทธิ์ของเจ้าของชีวิต  

เราทำชีวิตของเราให้เป็นสุขตามควรแก่อัตภาพและมีคุณค่าได้เสมอ 

ไม่ว่าวันเวลาจะผ่านไปเนิ่นนานสักเพียงใด  ไม่ว่าจะเป็นปีใหม่หรือปีเก่า  

ชีวิตเหมือนดอกบัว.....ที่งดงามทั้งยามแย้มบานและยามทิ้งกลีบโรยรา   

Nicki Parrott - As Time Goes By