แม่มดทิ้งทริปอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยไว้ในบางโอเคตั้งแต่เดือนมีนาคม

แต่ไม่เคยลืมว่า ยังมีอุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัยที่ติดหนี้ใครๆไว้ว่าจะพาไปชม

ลูกชายบินกลับไปเรียนต่อที่บ้านโน้นตั้งแต่ต้นเดือนเมษายนหลังจากที่แม่ลูกพากันไปเที่ยวทะเลถึงบางสะพาน

งานเทศกาลวัดขนอนหนังใหญ่ของชาวตำบลสร้อยฟ้า เมืองราชบุรีก็ผ่านไปแล้วอย่างงดงาม

ยามนี้ฝนชุกฟ้าฉ่ำไม่เว้นแต่ละวัน  แม่มดปลูกผักที่หลังบ้านเสร็จสิ้น รอวันเก็บเกี่ยว หวังจะได้กินผักสดที่แน่ใจได้ว่าไร้สารเคมี  

กล้วยน้ำว้าเครือแรกในชีวิตที่มีคนแนะนำให้ปลูกโตวันโตคืนบนต้นที่สูงตระหง่านจนคนปลูกนึกไม่ออกว่าจะตัดลงมากินได้อย่างไร 

เดือนพฤษภาคมผ่านไปกับการเร่งงานในสวนจ้อยก่อนที่ฝนจะตกจริงจัง

บัวดินสีชมพูจัดจ้าที่ได้มาในกระถางใบจิ๋วให้ดอกไม่หยุดหย่อน โตเร็วจนต้องแยกหัวใส่กระถางใหม่ให้ถึง ๓ ใบ  

ชวนชมที่คนใจดีเพาะเมล็ดใส่กระถางขนาดมินิมาให้หลายต้นก็โตไวเสียจนต้องหากระถางใบใหญ่มาปรับเปลี่ยน

แสงแดดที่เปลี่ยนทิศไปตามฤดูกาลทำให้ต้องสลับที่วางกระถางไม้ดอกหลายพันธุ์กับกระถางกล้วยไม้

แต่เอื้องหมายนากับต้นกาแฟพันธุ์อาราบิก้าที่ตั้งใจจะปลูกไว้ดมดอกหอมนั้น 

แม่มดสุดปัญญาจะเปลี่ยนที่ทางให้ได้แม้จะรู้ว่าไม่ชอบแสงแดดจัดเพราะกระถางมังกรใบใหญ่หนักหนาเกินกว่าจะมีแรงผลักดัน

ฟ้าครึ้มทำให้แดดอ่อน แสงไม่ร้อนแรงสะใจบัวในโอ่ง  จึงไม่มีบัวสัตตบุษย์บานให้ชมมาแล้วสักครึ่งเดือน

แพรเซี่ยงไฮ้ที่ไม่เคยเกเรก็บานวันละไม่กี่ชั่วโมงแต่แคทลียาดอกใหญ่เท่ากระถางของตัวเองบานแฉล้มมาแล้วหลายวัน 

ที่น่าอัศจรรย์ใจคือช้างกระสีชมพูต้นหนึ่งมีช่อยาวออกมาให้พิศวงเพราะต้นอื่นๆเขาบานกันไปหมดแล้วตั้งแต่หน้าหนาว

คิดถึงประโยคคมคายในการ์ตูนมู่หลานที่ลูกชายดูซ้ำแล้วซ้ำเล่าตอนเป็นเด็กเล็กๆจนเขาจำได้ขึ้นใจว่า

.....ดอกไม้บางต้นบานช้า แต่เมื่อถึงเวลา ก็แย้มบานได้งดงาม.....

สำนวนของแม่คือ ความอดทนและการรอคอยมีคุณค่าเพราะทุกสิ่งทุกอย่างมีเวลาของตนเอง

ฝนชุกอย่างนี้ เราโชคดีที่ไม่มีน้ำขังรอระบาย ราชบุรีไม่มีปัญหาน้ำท่วม ไม่ต้องรดน้ำต้นไม้ตอนเช้า

แต่หญ้าสูงจนเกรงว่าเสือจะขอมาอยู่ด้วยเพราะแม่มดตัดหญ้าไม่ได้  สนามเปียก  อันตรายเกินไปสำหรับการใช้เครื่องไฟฟ้า

ยังไม่ต้องพูดถึงใบหญ้าที่เปียกติดใบมีด  แล้วแม่มดจะทำอะไรได้ ถ้าไม่กลับมาเขียนบล็อก :D :D

อุทยานประวัติศาสตร์ศรีสัชนาลัยอยู่ห่างจากอุทยานประวัติศาสตร์สุโขทัยประมาณ ๖๐ กิโลเมตร

แต่เราขับรถตรงไปที่วัดพระศรีรัตนมหาธาตุ เมืองเชลียง ริมแม่น้ำยมก่อนที่จะเข้าไปยังที่ทำการของของอุทยาน

ชาวสุโขทัยเรียกวัดสวยแห่งนี้ว่า วัดพระปรางค์ จัดเป็นกลุ่มโบราณสถานขนาดใหญ่นอกกำแพงเมืองเก่าศรีสัชนาลัย

พระเจดีย์เป็นทรงมอญ ปรางค์ประธานได้รับการปฏิสังขรณ์ในสมัยอยุธยา  ด้านหน้ามีวิหารประดิษฐานพระพุทธรูปปางมารวิชัย 

ทางด้านขวามีพระพุทธรูปปูนปั้นในอิริยาบถลีลาลักษณะงดงาม

ในเขตอุทยานประวัติศาสตร์  เราต้องจอดรถทิ้งไว้แล้วเดินหรือใช้บริการรถไฟเล็กของอุทยาน   

แม่มดจำไม่ได้แล้วว่าเราควรจะต้องเสียค่าโดยสารเท่าไรเพราะเราไม่ได้จ่ายเงิน

เราไปเจอคณะนักท่องเที่ยวที่มีพระคุณเจ้าท่านหนึ่งนำมา ท่านกรุณาให้เรานั่งไปในรถไฟขบวนของท่าน

และไม่ยอมให้เรารับผิดชอบค่าใช้จ่ายที่ควรจะเป็นส่วนของเรา

พระคุณเจ้าเป็นสงฆ์ที่เชี่ยวชาญการเยี่ยมชมโบราณสถานอย่างยิ่ง

พอเราไปถึงวัดช้างล้อมปุ๊บ ท่านก็หยิบโทรศัพท์ฉลาดของท่านออกมาสแกน QR code ปั๊บ

แค่นั้นลูกทัวร์ทุกคน รวมทั้งเราสองคนก็ได้ฟังคำบรรยายประวัติของวัดช้างล้อมอย่างละเอียดชัดเจน 

การนำเทคโนโลยี่มารับใช้การท่องเที่ยวเชิงประวัติศาสตร์เช่นนี้ แม่มดเห็นทั่วไปในโบราณสถานใหญ่ๆหลายแห่ง

เราสามารถเลือกภาษาได้ด้วยนะคะ

วัดช้างล้อมอยู่ภายในกำแพงเมืองศรีสัชนาลัยบนที่ราบเชิงเขาด้านใต้ของเขาพนมเพลิง 

เจดีย์ประธานเป็นทรงระฆัง ที่ฐานเจดีย์มีช้างปูนปั้นจำนวน ๓๙ เชือก

แม่มดอ่านจากตำรามานะคะ ต้องรีบบอก เดี๋ยวคุณนุช ลิงเขียวจะถามอีกว่า แม่มดไปนับช้างมาหรือไร :D

วัดเจดีย์เจ็ดแถวที่อยู่ใกล้ๆกันมีเจดีย์แบบต่างๆมากมาย

สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงสันนิษฐานว่าเป็นที่ประดิษฐานพระอัฐิของพระราชวงศ์สุโขทัย

วัดนางพญา ได้ชื่อว่าเป็นที่พึ่งของสตรี  เป็นวัดที่ผู้หญิงซึ่งตกอยู่ในห้วงทุกข์มักจะไปบนบาน ขอพร ขอกำลังใจ 

พระคุณเจ้าท่านบอกเล่าเช่นนั้นนะคะ 

แม่มดเองรู้แต่ว่าลวดลายปูนปั้นอันงดงามของวัดแห่งนี้เป็นต้นแบบของการทำเครื่องทองโบราณ

ฝีมือช่างทองเมืองสุโขทัยและศรีสัชนาลัยในปัจจุบัน

ภายในกำแพงอุทยาน  มีซากโบราณสถานของวัดเล็กวัดน้อยอีกมากมาย  บางแห่งแม่มดก็ลืมจดชื่อไว้ 

ดังนั้นขออนุญาตไม่ระบุชื่อวัดเหล่านี้นะคะ แม่มดว่าไม่รู้เสียเลยดีกว่ารู้ผิดๆค่ะ

จุดประสงค์ของการไปเยือนศรีสัชนาลัยสำหรับลูกมดหยุดอยู่เพียงการไปชมโบราณสถานเพราะลูกชายสนใจเฉพาะประวัติศาสตร์

แต่แม่มดมีที่หมายมั่นในใจมากไปกว่านั้น  แม่มดต้องการไปชมผ้าหมักโคลนทอมือจากเส้นฝ้ายย้อมสีเปลือกไม้ธรรมชาติ

ที่ บ้านนาต้นจั่น ซึ่งอยู่ห่างจากตัวอำเภอศรีสัชนาลัยไปเพียง ๑๑ กิโลเมตร

วันรุ่งขึ้น ลูกมดจึงเลือกที่จะนอนตื่นสายในขณะที่แม่มดซึ่งไม่ชอบขัดใจใครถ้าไม่จำเป็นจริงๆ

ขับรถออกไปบ้านนาต้นจั่นตามลำพังแต่เช้าตรู่

งานนี้ลูกมดซึ่งเป็นคนที่มีความสุขกับการรับประทานอาหารไทยมากจึงพลาดโอกาสชิมข้าวเปิ๊ป

อาหารพื้นเมืองที่จะว่าอร่อยก็ไม่เชิง แต่มีวิธีทำที่น่าสนใจมากมาย 

คุณพี่คนขายใจดีด้วยนะคะ  เห็นแม่มดยืนดูอยู่นาน เธอใช้ไม้แผ่นบางๆพันแป้งสุกส่งให้แม่มดลองชิม

แม่มดขับรถกลับโรงแรมตอนสายๆ ถนนที่ว่างเปล่าตอนเช้าตรู่ ครึ่งหนึ่งได้กลายเป็นลานตากเมล็ดข้าวไปเสียแล้ว

เป็นภาพที่แม่มดไม่เคยเห็นมาก่อนแต่คุณลุงเจ้าของข้าวเปลือกบอกว่า เป็นเรื่องธรรมดา ใครๆเขาก็ตากข้าวกันบนถนนทั้งนั้น

อำเภอศรีสัชนาลัยของจังหวัดสุโขทัยอยู่ห่างจากจังหวัดอุตรดิตถ์เพียงนิดเดียว 

เราเลยขับรถต่อขึ้นไปเยี่ยมชมวัดพระธาตุทุ่งยั้งและเมืองลับแลก่อนเดินทางกลับ

วัดพระธาตุทุ่งยั้ง

หมู่บ้านทำผักกาดดองค่ะ แม่มดเห็นโอ่งมังกรของเมืองราดรีเรียงราย

ทำให้คิดว่ากลับบ้านไป ต้องหาทางไปชมการทำหัวไชโป๊วซึ่งอำเภอโพธารามมีชื่อเสียงมาก  เพื่อนแม่มดที่อยู่อีสานบอกนะคะ 

แม่มดน่ะคิดมาตลอดว่าหัวไชโป๊วต้องของเมืองสุรินทร์จึงจะอร่อย แต่เพื่อนที่อยู่มหาสารคามบอกว่าของเมืองราดรีดีที่สุด

ความรู้ใหม่อีกแล้วค่ะ :D

นี่ไม่ใช่ข้าวเปิ๊ปนะคะ ชาวเมืองลับแลเขาเรียกข้าวพันผัก ในภาพนี้เป็นแบบทรงเครื่องด้วยค่ะเพราะร้านนี้เขาดูดีมีชาติตระกูลมากเลย

แม่มดไปยืนดูสาวใส่ชุดพื้นเมืองสวยๆทำข้าวพันผักอย่างเก้ๆกังๆ

ไม่คล่องแคล่วว่องไวเหมือนคุณพี่ผู้หญิงแต่งตัวพื้นๆที่บ้านนาต้นจั่น แล้วก็ปรารภขึ้นมาว่าคล้ายๆข้าวเปิ๊ปนะคะ

ได้เรื่องเลยค่ะ สาวน้อยเธอเถียงเสียงแข็งว่า แต่เราเป็นต้นตำรับค่ะ เราคิดก่อน 

แม่มดฟังแล้วก็ขำ อยากจะขอดูหลักฐานทางประวัติศาสตร์ แต่เห็นสีหน้าจริงจังของเธอแล้ว แม่มดว่าอย่าไปป่วนเธอเล่นดีกว่า

ไม้ที่เธอใช้แซะแป้งมันแหลม :D

บ่อยครั้งที่แม่มดรู้สึกขบขันแกมพิศวงว่าทำไมผู้คนชอบเอ่ยอ้างว่าเราคิดก่อน ทำก่อน คนอื่นน่ะเอาภูมิปัญญาของเราไปเลียนแบบ

เช่นจีนกับอิตาลีที่ต่างมีประวัติศาสตร์ยาวนานพอกัน  ต่างก็อวดอ้างว่าตนเองเป็นผู้คิดค้นอาหารแป้งที่เป็นเส้น

 คนเราจะเผอิญคิดอะไรตรงกันบ้างไม่ได้หรืออย่างไร  แล้วมันสำคัญตรงไหนที่ใครคิดก่อน

คนที่คิดทีหลังอาจไม่ได้เลียนแบบหรือไม่ได้รับอิทธิพลทางความคิดจากอีกฝ่ายหนึ่งก็ได้ 

เราจะโต้แย้ง ถกเถียง ทะเลาะเบาะแว้ง ชิงดีชิงเด่นกันเพื่ออะไร ทำไมคิดบวกไม่ได้ว่าเราก็ดี เขาก็ดี เราก็เก่ง เขาก็ฉลาด

แม่มดว่านิสัยชอบเปรียบเทียบ  ชอบแข่งขันอยู่ตลอดเวลาเป็นอาการของคนขี้อิจฉาและขาดความเชื่อมั่นในตนเองนะคะ

พิพิธภัณฑ์พื้นบ้านของเมืองลับแล

เรื่องเล่าขานถึงการไม่ยอมรับคำเท็จของชาวลับแลที่แสดงอยู่ในพิพิธภัณฑ์เหมือนนิทานพื้นเมืองของชาวเพชรบุรีราวกับฝาแฝด

 แม่มดไม่ได้พยายามค้นหาว่าใครเป็นคนคิดนิทานเรื่องนี้ขึ้นมาก่อน 

จินตนาการง่ายๆเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาดแต่อย่างใด  ฝรั่งมีนิทานที่มีเนื้อหาทำนองนี้เช่นกัน

เอ็นทรี่หน้า เราจะเดินทางกลับบ้านราชบุรีผ่านอุทัยธานีกันนะคะ

อาจารย์สมาน น้อยนิตย์              ระนาดเอก ระนาดทุ้ม กลองแขก

อาจารย์ชัยภัค ภัทรจินดา          ขิม ซอด้วง ขลุ่ย

อาจารย์รัตร์ประกร ญาณวารี         ขลุ่ย

อาจารย์สมบูรณ์ บุญวงค์        ซออู้

อาจารย์ชาตรี ฤกษ์บรรเลง         เปียโน