Act I (Attack I): องก์หนึ่ง

ความเดิม

หากมองความเคลื่อนไหวในการล้มล้างสถาบันพระมหากษัตริย์ที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องชัดเจนในวันนี้อย่างมีสติ และใจสงบนิ่ง ทางออกในการแก้ไขสถานการณ์ย่อมปรากฏให้เห็นกระจ่าง โดยเฉพาะเมื่อผู้บังอาจเหล่านี้เปิดปากและเผยโฉมให้การชี้เป้าในการต่อสู้ชัดเจน

เพราะกลยุทธ์ในการศึกใดก็ตาม จะบังเกิดผลไม่ได้หากเราไม่รู้จักคู่ต่อสู้

เมื่อพินิจพิจารณาหาแก่นความคิดของกลุ่มล้มล้างสถาบันกษัตริย์ที่โฆษณาชวนเชื่อคนที่รู้น้อย เชื่อง่าย จะเห็นว่าแต่ละแนวทางพุ่งสู่จุดเดียวกัน คือ กำหนดโจทย์เพื่อการโจมตีที่องค์พระมหากษัตริย์ จากนั้นก็แต่งเรื่อง สร้างทฤษฎีประกอบ ป้ายสีไปตามความสามารถของแต่ละคน เพื่อเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายสองกลุ่ม คือ

กลุ่มที่ถูกสะกดจิต ที่พร้อมเชื่อและคล้อยตามโดยไม่ต้องอ่านและเข้าใจสาระอย่างถ่องแท้

และกลุ่มที่สำคัญที่สุด คือ กลุ่มที่จงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์

สิ่งที่คาดหวังจากกลุ่มที่ถูกสะกดจิตเป็นประเด็นรอง บทบาทของกลุ่มนี้จำกัดเพียงแค่เป็นภาพลวงตา ให้เหมือนจำนวนคนปากกล้า หน้ามืดตามัวมีมหาศาล

ผลที่ต้องการบรรลุนั้น มุ่งไปที่กลุ่มจงรักภักดีต่อพระเจ้าแผ่นดิน ให้เกิดวิกฤติในจิตใจ ให้ปั่นป่วนและเสียสมดุล จนเข้าขั้นสั่นคลอนความรู้สึก ด้วยการจับจุดคนไทยที่มีพระเจ้าแผ่นดินอยู่ในหัวใจว่า สถาบันสูงส่งอันเป็นที่รักนี้แตะต้องไม่ได้

หากใครบังอาจล่วงละเมิด อารมณ์แห่งความจงรักภักดีจะถูกกระตุ้นออกมา

ก่อให้เกิดปฏิกิริยาอย่างที่คนพวกนี้มุ่งหวัง คือ เส้นกระตุก เกิดการสวนโต้ทันควัน (Knee jerk reaction) ปราศจากการวางแผนรบ และสุดท้าย คือการวิ่งเข้าไปเล่นอยู่ในเกมของพวกล้มล้างสถาบัน

แต่ละวัน มีกรณีเกิดขึ้นไม่จบสิ้นในสังคม ทั้งผู้สร้างเรื่องละเมิดหมิ่นพระบรมราชานุภาพ ทั้งคดีความ และประเด็นของการแก้ประมวลกฎหมายอาญา พ.ศ.2499 มาตรา 112 การทำงานของรัฐบาล และความพยายามในการกลับเข้าสู่ประเทศไทยของนักโทษหนีคดีทักษิณ

สิ่งเหล่านั้นเป็นเรื่องที่ละเลยไม่ได้ และต้องจัดการอย่างมีสติ

แต่การวิ่งปั่นไปตามสิ่งที่ผู้ไม่ประสงค์ดีต่อประเทศไทยสร้างขึ้นมา เราจะเสียเป้าหลัก ขาดความชัดเจน และลำดับความสำคัญก่อนหลังในการทำลายเป้าหมาย

เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว จงอย่าปล่อยให้จุดอ่อนปรากฏในทางที่เป็นประโยชน์แก่คนเลว

จึงถึงเวลาที่เราต้องกำหนดเป้าหมายร่วมกัน รวมรังสีแห่งความจงรักภักดีที่กระจัดกระจายให้เป็นแสงกล้าเผาไหม้พวกบ่อนทำลายชาติ มิเช่นนั้น ความแตกแยกที่ถูกสร้างขึ้นมาจะส่งผลได้อย่างเดียวเป็นสงครามการเมือง ให้คนไทยต้องต่อสู้กันเอง

และถึงเวลาที่เราควรจะผลักดันให้กลุ่มผู้ต้องการล้มล้างสถาบัน ไม่เหลือที่ยืน

การบิดเบือนข้อมูล ที่ผู้สร้างความแตกแยกทำลายชาติเหล่านี้ใช้ คือ กลลวงให้เราทะเลาะกันที่เนื้อความ หลงโกรธแค้น และหาทางแก้ต่าง การต่อสู้กับคนเหล่านี้อย่างเหมาะสมจึงต้องลิดรอนเด็ดปีกหาง (ATTACK) ผู้กระทำ แทนการลงคลุกฝุ่นกับรายละเอียดปลีกย่อยในเนื้อหา

แล้วช่วยกันเผยแพร่ (Propagate) ในทิศทางที่เรากำหนด

ทั้งแฉความเท็จและฟื้นฟูพระเกียรติยศ

ตามช่องทาง ความถนัดของแต่ละคน

องก์แรกของการต่อสู้ จะเริ่มที่บุคคล ... ทีละคน

คนปากกล้าอย่าง Giles Unpakorn หรือ ใจ (ไจลส์) อึ้งภากรณ์ คือใคร สิ่งที่พูดมีความน่าเชื่อถืออย่างไร มาทำความรู้จักพื้นเพและปมวิปริตของไจลส์ กันเสียหน่อย  

ไจลส์มีข้อได้เปรียบเรื่องการศึกษา การใช้ชีวิตในต่างแดน การมีบิดาเป็นคนมีความรู้และนับได้ว่าเป็นคนดีหนึ่งท่าน แต่น่าอนาถที่ไจลส์ไม่สามารถเติบโตขึ้นเป็นอภิชาตบุตร ที่มีความรู้ความสามารถสร้างประโยชน์ให้สังคมได้ใกล้เคียงหรือเทียบเท่าบิดา(ตัด ‘ดีกว่า’ ทิ้งไปเลย) 

วุฒิการศึกษาจากประเทศอังกฤษ การใช้ภาษาสากลสื่อสาร เติบโตในสังคมตะวันตกที่มีระบอบประชาธิปไตยมั่นคง สร้างภาพให้ความคิดเห็นของไจลส์ดูน่าสนใจ คล้ายจะมีสิ่งใหม่มานำเสนอ ... ในหมู่คนที่ไม่รู้ ที่หลงคิดว่าการเห็นโลกต่างชาติแล้วจะฉลาดขึ้น ที่เข้าใจผิดว่าการศึกษาดีมีค่าเท่ากับเป็นคนดี  

ความเป็นจริงแล้ว ไจลส์เป็นเพียง Mama’s boy หรือลูกคนเล็กติดแม่ และรับความคิดทุกอย่างจากสมองของแม่ การรู้จักตัวตนของแม่ไจลส์จึงจะเฉลยปมปริศนาของคนที่หาตัวตนของตนเองไม่พบได้

Margaret Smith แม่ของไจลส์ เป็นผู้นิยมลัทธิคอมมิวนิสต์เต็มตัว ซึ่งไม่ใช่เรื่องแปลกของคนบริทิชที่มีเสรีภาพในการแสดงความคิดเห็นภายใต้กฎกติกาที่ต้องเคารพ ที่ไม่สร้างความแตกแยกในสังคม

การมีเสรีภาพในการแสดงออก ทำให้การแสดงความเห็นในเรื่องต่างๆ ไม่เป็นที่สนใจของสังคมเสมอไป หากเรื่องเหล่านั้นไร้สาระ ความเป็นไปของนางสมิธจึงไม่เป็นที่สนใจของสังคม British public 

สมิธจึงจำต้องเอาความเชื่อแบบคอมมิวนิสต์ของตัวเองไปใช้ในสังคมไทย ที่สามีดำรงตำแหน่งหน้าที่ถึงระดับผู้ว่าการธนาคารแห่งชาติเมื่อราว 40 ปีก่อน โดยปราศจากการเคารพในกฎกติกาของสังคมและมารยาทอันควร ที่ไม่ว่าจะมาจากชนชั้นใดก็ต้องมี

ความประพฤติของสมิธ คือ การทำตัวตามใจฉัน เป็นหญิงฝรั่งไร้การอบรม ไม่รู้ธรรมเนียมจากรากเหง้าตะวันตก ไม่สนใจวัฒนธรรมตะวันออก ไม่รักษาและเสริมส่งหน้าตาสามี กระทั่งการใส่ ‘เกือกแตะ’ ไปงานพิธีการของกระทรวงหรืองานหลวง ทำตัวเองเป็นเป้าแห่งการวิจารณ์ในทางลบ

ผลตอบสนองตามการกระทำของสมิธ กลายเป็นความขมขื่นที่ฝังใส่หัวลูกชายคนเล็ก เสมือนว่ามารดาไร้ค่า ถูกปฏิเสธจากสังคมชั้นสูง และขนบธรรมเนียม Protocol ที่เอื้อมไม่ถึง จึงเข้าใจได้ไม่ยากในเวลาต่อมาเมื่อไจลส์เก็บความแค้นที่สะสมมาระบายใส่สถาบันพระมหากษัตริย์ ในฐานะที่เป็นศูนย์รวมจิตใจของสังคมไทย

กระทั่งลืมไปว่า การออกนอกประเทศของบิดาในพ.ศ. 2519 เพื่อมาเกษียณอายุที่ประเทศอังกฤษ นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณอย่างล้นพ้นต่อครอบครัวนี้

คนที่ ‘ทัน’ เหตุการณ์ครั้งนั้น คงจำได้ว่าเมื่อตุลาคม 2516 ดร.ป๋วย อึ๊งภากรณ์ ยังเข้าข้างกลุ่มนักศึกษาอยู่ ตรงกันข้ามกับตุลาคม 2519 ซึ่ง ดร.ป๋วย ไม่เห็นด้วยกับเหตุแห่งการชุมนุมและไม่สนับสนุนกลุ่มนักศึกษา ถึงขั้นไม่ให้มีการใช้สถานที่ธรรมศาสตร์ในการชุมนุม การตัดสินใจนั้นสร้างความไม่พอใจให้กลุ่มผู้ชุมนุมยิ่ง

เมื่อความตึงเครียดถึงจุดขาด ดร.ป๋วย ลาออกจากธรรมศาสตร์ เคราะห์ซ้ำด้วยพฤติกรรมของสมิธทำให้คนคิดว่าเป็นคอมมิวนิสต์ไปด้วย ดร.ป๋วยจึงถูกหมายหัว ต้องหนีออกนอกประเทศ

ที่สนามบินดอนเมือง ด้วยความดีที่มีอยู่ ดร.ป๋วย ได้รับความช่วยเหลือให้ขึ้นเครื่องบินลี้ภัยไปประเทศอังกฤษได้เฉียดฉิว จากสารวัตรทหารที่ได้รับมอบหมายจากองคมนตรี

แทนการสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณต่อบิดา ไจลส์ยึดมั่นกับมารดา และนำความแค้นเคืองถ่ายทอดออกมาสู่บทความโจมตีใส่พระมหากษัตริย์ เหมือนอาการไม่ได้อย่างใจของเด็กไม่บรรลุนิติภาวะ หาเหตุนำเสนอมาจากปมด้อยส่วนตัวมากกว่าจะด้วยความปรารถนาดีต่อประเทศชาติอย่างแท้จริง

ยามเมื่อบิดาชรามากและพูดไม่ได้หลังเกิดเส้นเลือดอุดตัน (Stroke เมื่อ 1977) ไจลส์ก็ไม่เคยเหลียวแล ความประพฤติเยี่ยงนี้ จึงดูน่าสมเพทยิ่งขึ้น และเน้นให้เห็นความไม่สมบูรณ์สมประกอบทางจิตที่สะท้อนอยู่ในบทความของไจลส์

ความอาภัพของไจลส์ยังไม่หมดสิ้น เมื่อความเคลื่อนไหวร่วมกับกลุ่มเสื้อแดงเป็นเพียงการ ‘ถูกใช้’ 

ณ วันนี้ เมื่อมีรัฐบาลจากฐานเสียงของเสื้อแดงแล้ว ไจลส์ก็หมดประโยชน์ลง ไร้ที่และเวทีให้ร่วมแสดง

ผู้ที่ชื่นชมและสนับสนุนไจลส์ หยุดคิดได้แล้วว่าการสนับสนุน ‘ไจลส์เพื่อสมิธ’ แล้วตัวเองได้อะไร และตอบด้วยว่า...ประเทศชาติได้อะไร

การทำงานของกลุ่มผู้ต้องการล้มล้างสถาบันกษัตริย์เปรียบเสมือนไก่หัวขาด ที่คอยมองหาหัวผู้นำไปเรื่อย ในวันนี้ผู้ที่ก้าวมาเป็นเหตุผลที่ดูสมจริงคือทักษิณ เพราะทักษิณต่อต้านสถาบันมาตลอดด้วยนโยบายสร้างเผด็จการทางเศรษฐกิจ Economic Dictatorship โดยสร้างความละโมบให้ประชาชนหิวเงินทองเฉพาะหน้า ไร้นโยบายระยะยาวตามกลไกที่ถูกต้องของระบบเศรษฐกิจ ทำลายความสมดุลเรื่องความเป็นอยู่ซึ่งต้องใช้เวลาสร้าง อย่างที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระอุตสาหะทรงงานเพื่อประชาชนมาตลอด

การทำลายกลุ่มผู้ต่อต้านสถาบันในวันนี้จึงต้องทำลายทักษิณด้วย

รัฐบาล คือ องค์กรใหญ่ โอหังได้เพราะเสียงจากการเลือกตั้ง ปฏิบัติงานเอื้อประโยชน์ต่อฐานเสียง แต่การต้านกระแสของรัฐบาลเสื้อแดงที่ดูทรงพลังด้วยการตรวจสอบและโต้แย้งอย่างสุจริตไม่เกินกำลังประชาชน ...

ประชาชนนอกเหนือจาก 15 ล้านเสียง

ประชาชนที่เป็น Passive Non-RED

ถึงเวลาต้อง Active และช่วยกันคุ้ยแคะ 2 ประเด็นหลัก

หนึ่ง. คำมั่นสัญญาต่อคนเสื้อแดง  และนโยบายที่ฟุ้งไว้มากมาย (Discredit)

เพื่อ ดูว่าทำสิ่งที่พูดไว้หรือยัง หรือเพียงแค่การถ่มถุยตอนหาเสียง และทำไม่ได้

เพราะ เราทุ่มเถียงเรื่องความเหมาะสมของนโยบายพอแล้ว เราหลงทางเรื่อง Tablet ว่าจะเกิดประโยชน์จริงหรือไม่ เราส่ายหน้ากับงบประมาณช่วยคนซื้อรถใหม่

เราควรเปลี่ยนเป้ามาสร้างคำถามให้คลางแคลงใจกันเองระหว่างหมู่เสื้อแดงและรัฐบาล

และใช้ประโยชน์จากการสะกิดต่อมโลภที่มีอยู่มากมายของเสื้อแดง

สอง. งบประมาณ (Attack/Question Credibility)

เพื่อ แฉว่า เงินที่จะสร้างสิ่งสวยหรูตามสัญญาในตอนหาเสียงนั้นมาจากไหน

เพราะ สัญญาเรื่อยเปื่อยที่ไม่มีงบประมาณรองรับจะเกิดได้อย่างไร ช่วยกันดับฝันไร้สาระของคนเสื้อแดง ให้ตื่นมาพบความจริงว่าเงินไม่สามารถร่วงหล่นจากต้นไม้

การโต้กลับการทำงานของรัฐบาลมีหลายทาง (Several lines of attack)

การตีตัวบุคคลและแฉความจริง เป็นการทำลายความน่าเชื่อถือของคนที่เสื้อแดงเชื่อถือ สลายความเป็นหนึ่งเดียว (Destruction of unity) ให้ผลเพิ่มในการต่อสู้ขบวนการล้มล้างสถาบันพระมหากษัตริย์ได้ดีกว่าเพียงการก่นด่า ซึ่งมีแต่จะทำให้คนเสื้อแดงรวมกันเหนียวแน่น เอาความรั้นมาเสริมแรงโต้กลับเข้าไปอีก

และที่สำคัญ จะช่วยปลุกคนที่ถูกสะกดจิตจากข้อมูลบิดเบือนด้วย

ภารกิจนี้เป็นงานใหญ่...

เราต้องร่วมใจกันถักร้อยเชือกส่งให้ผู้ประสงค์ร้าย ทั้งขบวนการล้มล้างสถาบัน ทักษิณ จนถึงรัฐบาล (หากไร้ความจริงใจในการบริหารประเทศ)

หยุดคิดว่าการต่อสู้กับอธรรมในบ้านเมือง เป็นเรื่องยากและเสียเวลา

สิ่งที่ยาก คือ ความเชื่อมั่น และการเริ่มต้น

สิ่งที่ต้องเที่ยงตรงต่อตนเอง คือ King & Country

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีรับสั่งพระราชทานพรมาแล้ว

อย่าเพียงแต่ฟังโดยไม่คิด

‘ถึงจะมองไม่เห็นฝั่ง

เราก็ต้องพยายามว่ายอยู่ท่ามกลางมหาสมุทร

โภคะทั้งหลาย

มิได้สำเร็จด้วยเพียงคิดเท่านั้น’

หากเราร่วมใจกันถักทอเชือกนี้ให้ยาวเพียงพอเมื่อไหร่

จะดึงดูดให้มีคนคว้าไปแขวนคอเอง

* * * * * * * * *