อีกหนึ่งเหตุการณ์ที่ประชาชนจำนวนเป็นล้านเข้าร่วมในสุดสัปดาห์แห่งการเฉลิมฉลองถวายแด่ Queen Elizabeth II คือ Diamond Jubilee Concert การแสดงดนตรีหน้าวัง Buckingham Palace ในค่ำวันจันทร์ที่ 4 มิถุนายน พ.ศ. 2555 

*

ตลอดระยะเวลา 60 ปีที่ผ่านมา British Music ดนตรีแห่งเกาะเกรทบริเทน มีก้าวกระโดดที่เป็นผู้นำกระแส มีนักร้อง นักดนตรี จำนวนมากยืนอยู่แถวหน้าของวงการดนตรีระดับโลกอย่างสง่างาม การแสดงดนตรีหน้าพระที่นั่งเพื่อถวายแด่ Queen Elizabeth II จึงไม่พลาดการรวมแกนหลักของดนตรีบริทิชที่โด่งดังในแต่ละทศวรรษ อย่าง Sir Cliff Richard, Dame Shirley Bassey, Sir Tom Jones, Sir Paul McCartney และ Sir Elton John

หากทว่าจุดสำคัญของการแสดง คือ เพลงที่ประพันธ์ขึ้นเป็นพิเศษเพื่อถวาย The Queen – Sing

‘Sing’ เพลงเอกของการแสดง ที่ขึ้นสู่อันดับหนึ่งของ UK ไปแล้วนั้น ไม่มีนักร้องชื่อดัง และบางคนในจำนวนผู้ร้องและผู้เล่นดนตรีทั้งหมด 210 คนนี้ ไม่เคยบันทึกเสียงร้องเพลงเล่นดนตรีมาก่อนในชีวิต    

Sing เป็นบทเพลงที่ประพันธ์ร่วมกันโดย Gary Barlow แห่งวง Take That และ Lord Lloyd Webber หรือ Andrew Lloyd Webber ผู้ประพันธ์เพลงดัง เช่น ละครเวที The Phantom of the Opera และ Evita - Don’t Cry for Me, Argentina  

*

*

Gary Barlow ผู้เป็นแม่งานทั้งในการสร้างเพลงและจัดการแสดง ยังเป็นผู้แต่งคำร้องด้วย

ความตั้งใจเริ่มแรกของ Barlow คือการสร้างเพลงเพื่อเล่นกับวง Philharmonic Orchestra สร้างความ Grand ตามพื้นฐานด้วยดนตรีวงใหญ่ที่มีผู้เล่นเป็นหลักร้อยคนใน London

หากเมื่อ Barlow เข้าเฝ้า Prince of Wales เพียงเพื่อทูลถามข้อมูลเล็กน้อยเกี่ยวกับแนวดนตรีที่ The Queen โปรด

Prince Charles รับสั่งกลับสั้นๆ เพียงว่า

'If you really want the Queen to like this, find people;

go and travel and find people'.

คือ ‘พสกนิกร’ ที่เป็นเรื่องซึ่งจะทำให้ Queen Elizabeth II ทรงพึงใจ

ตัวอย่างเพลงที่ Prince Charles ทรงนำมาให้ฟังจาก CD ส่วนพระองค์ ก็ล้วนแล้วแต่เป็นเพลงจาก Kenya, South Africa ที่ Barlow ไม่เคยรู้จักมาก่อน

แต่สร้างความเข้าใจให้เกิดกับ Barlow ได้ทันทีว่า พสกนิกร สำหรับ The Queen คือ คนทุกคนที่อยู่ในราชอาณาจักร Commonwealth realms ไม่ว่าจะมีหลักแหล่งอยู่หนไหน

แม้ว่าท่วงทำนองที่ Barlow ประพันธ์ร่วมกับ Lord Lloyd Webber จะเกิดขึ้นในกรุงลอนดอนเมื่อต้นปี เพลงพิเศษนี้ ก็ไม่สามารถถูกจุดประกายขึ้นได้อย่างสมบูรณ์จากตัวแทนเพียงแค่ใน London, England แห่งเดียว

จึงเป็นจุดตั้งต้นให้ Gary Barlow เดินทางไปทั่ว

ทั้ง Australia, Kenya, Jamaica, Solomon Islands ได้ผู้ร้องผู้เล่นจากทุกที่มาร่วมเจือวัฒนธรรมของแต่ละชาติผสานรวมกัน ตั้งแต่หนู Lydia ที่ร้องนำจากวงประสานเสียง Afican Children’s Choir มือกีต้าร์ Gurrumul คน Aboriginal people มือกลอง The Slum Drummers จาก Kibera สลัมในเคนย่าที่สร้างเครื่องดนตรีจากขยะ The Jolly Boys จาก Jamaica นักร้อง Reggae คู่ Sly Dunbar & Robbie Shakespeare มือกีต้าร์ Ska - Ernest Ranglin และวงตำรวจ The Royal Solomon Islands Police Force Band

*

และที่ขาดไม่ได้ คือเหล่าภรรยาทหารบริทิช Military Wives Choir ที่ Gareth Malone สร้างขึ้นมาให้โด่งดังเมื่อปลายปีที่ผ่านมา

ครบองค์ประกอบของพสกนิกรที่อยู่ภายใต้ร่มโพธิสมภาร

เมื่อถึงขั้นเนื้อเพลง Barlow เดินทางสู่หมู่บ้านเล็กๆ ใน Kenya ที่ Treetops บริเวณที่ Princess Elizabeth ประทับอยู่ ณ เวลาที่ทราบข่าวการเสด็จสวรรคตของพระราชบิดา King George VI

สถานที่เหมาะสมที่สุด สำหรับการย้อนเวลา 60 ปี กลับสู่จุดเริ่มต้นที่ Princess Elizabeth ก้าวเข้าสู่รัชสมัยของ Queen Elizabth II 

*

ความแยบยลของ Barlow ที่แฝงอยู่กับเพลง คือ การโน้มน้าวให้ Prince Harry ร่วมทรง Tamboline ประกอบ โดยยังไม่ทรงทราบเลยด้วยซ้ำว่าที่เคาะ Tamboline ไป จะอยู่ส่วนไหนของเพลง แถมเมื่อถูกถามว่า Prince Harry มีพรสวรรค์ทางดนตรีหรือไม่ Barlow ตอบอย่างเรียบง่ายว่า ‘No’  

เมื่อต้นเดือนพฤษภาคม Gary Barlow, Lord Lloyd Webber และ Gareth Malone เข้าเฝ้า The Queen เพื่อทูลถวายรายงานเรื่องเพลง

*

*

*

*

และก็เป็นตามที่ Prince Charles ทรงคาดการณ์ไว้ว่าหาก The Queen ได้ทอดพระเนตรบันทึกการอัดเสียง จะต้องมีรับสั่งถามทุกเรื่องเกี่ยวกับ ‘ประชาชน’ ที่เข้ามามีส่วนร่วมและดนตรีที่เล่น

รวมทั้งสิ่งที่สำคัญ คือ จะต้องโปรดเพลงนี้ยิ่ง

*

*

ขณะเดียวกันคนช่างวิจารณ์บางพวก ใช้เกณฑ์ผิวเผินแบ่งจากเชื้อชาติ พื้นเพ ให้แยกแตกต่าง แล้วค่อนว่าเพลงนี้มิใช่เครื่องหมายแทนค่าความเป็น  British

*

หากเมื่อขบวนของผู้ร้อง ผู้เล่นดนตรีทั้งหลาย ที่บางคนไม่เคยขึ้นเครื่องบินมาก่อน  ต่างพร้อมใจเดินทางมาจากทั่วโลกถึง Buckingham Palace เพื่อร่วมการแสดงครั้งนี้ ปรากฏตัวบนเวทีครบ 210 ชีวิต เพลง Sing ที่เริ่มต้นขึ้นอย่างนุ่มนวล ก็สามารถสร้างเสียงก้องกังวานในความรู้สึกของคนกว่าครึ่งล้านในบริเวณนั้น และผู้ชมการถ่ายทอดอีก 17 ล้าน ให้ขนลุกกับภาพตัวแทนหลายชาติ หลากสี ที่รวมกันหนึ่งเดียวอย่างกลมกลืน

there’s a place, there’s a time

in this life when you sing what you are feeling

find your feet, stand your ground

don’t you see

right now the world is listening to what we say

sing it louder, sing it clearer

knowing everyone will hear you

make some noise, find your voice tonight

sing it stronger, sing together

make this moment last forever

old and young

shouting love tonight..

to sing we’ve had a lifetime to wait

and see a thousand faces celebrate

you brought hope, you brought light

conquered fear, it wasn’t always easy

stood your ground, kept your faith

don’t you see

right now the world is listening to what we say

เนื้อหาที่ลึกซึ้ง ยิ่งสามารถถ่ายทอดความรู้สึกได้ลงตัว สื่อความหมายถึงความเสียสละของผู้ให้ และความซาบซึ้งของผู้รับ – ผู้ซึ่งควรมั่นใจและร่วมใจกันเปล่งเสียงแซ่ซ้องให้ความรู้สึกเป็นที่รับรู้กัน

*

*

สะท้อนให้เห็นภาพพสกนิกรที่แม้จะไม่ได้อุดมด้วยวุฒิการศึกษาสูงส่งทุกตัวคน จากต่างถิ่นฐานภูมิภาค ต่างขนบธรรมเนียมประเพณีและภาษา  แต่ก็ยังเจริญเติบโตทางความคิด วิจารณญาณ สมบูรณ์ในวุฒิภาวะ เข้าใจ มองออก ในบทบาทของสถาบันกษัตริย์ที่เป็นหลักครอบคลุมปกป้อง โดยปราศจากการกดขี่ และหาประโยชน์

น่าจะเป็นข้อคิดให้คนไทย ที่มีภาษาพูดเดียวกัน หลักแหล่งเดียวกัน ภายใต้กฎหมายเดียวกัน และร่มเงาบารมีของพระมหากษัตริย์ที่ทรงคุณงามความดีไม่แตกต่างกันได้บ้าง

อย่างน้อย Union Jack ที่มี 3 เฉดสีเหมือนธงไตรรงค์ น่าจะช่วยเตือนให้ระลึกถึงความหมายของชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์ ของสีแดง สีขาว และสีน้ำเงิน – ครบองค์ประกอบที่ทำให้ชาติยังคงความเป็นชาติอยู่

*********