สืบเนื่องจากการ กวักมือท้าคนเสื้อแดงให้เอาเหตุผลมาคุย  มีความคิดเห็นที่มาสายแต่เป็นประเด็นน่าสนใจ

ขอบข่ายของมุมมองเกี่ยวพันกับเรื่อง พ.ศ. ๒๔๗๕ ทั้งก่อนหน้าและหลังการเปลี่ยนแปลงว่า

พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ ๗ ทรงแก้ปัญหาอย่างไร

การบริหารประเทศในวิธีของเผด็จการทหาร

สืบเนื่องถึงเรื่องประชาธิปไตย

เปิดโอกาสให้สามารถขยายความให้ชัดบนพื้นฐานของเหตุผล

๑.      การเปลี่ยนแปลงการปกครองพ.ศ. ๒๔๗๕ เป็นการรัฐประหาร

คำว่า ‘อภิวัฒน์ ๒๔๗๕’ ไม่ปรากฏความหมายให้เข้าใจตามเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้น

๒.      รัฐประหาร คือ การเปลี่ยนแปลงผู้มีอำนาจปกครองประเทศโดยไม่ต้องได้รับการยอมรับจากส่วนรวม ทหารใช้วิธีนี้บ่อยครั้ง เพราะในการเป็นเผด็จการ ไม่มี Legal method of succession คือ วิธีการเปลี่ยนถ่ายอำนาจที่ถูกต้องตามกฎหมาย

๓.      คณะราษฎรอ้างสถานการณ์เศรษฐกิจของประเทศไทย เป็นหนึ่งในเหตุสำคัญผลักดันให้กระทำการรัฐประหาร ในขณะที่บรรดาสมาชิกของคณะราษฎรไม่มี Economist เลย และเมื่อเปลี่ยนแปลงการปกครองแล้ว ก็ไม่ได้ทำการใดเพื่อแก้ไขสถานการณ์ คำอ้างจึงเป็นเพียงข้ออ้าง

- ถึงจะมีบุคลากรที่ชำนาญด้านเศรษฐกิจก็ยากจะแก้ไข

- เศรษฐกิจตกต่ำช่วงนั้นเป็นผลกระทบจากเศรษฐกิจของโลก Great Depression 1929 ตั้งแต่พ.ศ. ๒๔๗๒ ไม่มีชาติไหนไม่ว่าจะอยู่ทิศใดของโลกที่จะรอดพ้นจากผลกระทบนี้

- ประเทศไทยในเวลานั้น ยังไม่มีการค้าและอุตสาหกรรมที่เกี่ยวข้องกับประเทศอื่นที่นำมาใช้เป็นเครื่องมือแก้ไขปัญหาเศรษฐกิจขณะนั้นได้

- Economist โดยคำแปลคือ นักเศรษฐศาสตร์

ณ เวลานั้น การศึกษาเรื่องเศรษฐกิจอยู่ภายใต้หัวข้อ Social Science ที่ศึกษากลไกการผลิต การจำหน่ายจ่ายแจกไปสู่การบริโภค บทบาทของ Economist อย่างวันนี้ จึงไม่มีในเวลานั้น   

๔.      Economist ยุคแรกของไทยที่โดดเด่น คือ ด้อกเตอร์ป๋วย อึ้งภากรณ์ ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็น Communist ทั้งที่จริงแล้วเป็น Socialist ผลพวงจากภรรยาที่เป็นคอมมิวนิสท์เปิดเผย ซึ่งสืบทอดความคิดต่อมาให้นายใจ

- Socialism เป็นระบบเศรษฐกิจที่ดูจะเป็นวิธีเดียวที่ใช้ได้ผลในการพัฒนาชาติและสังคม ประเทศในยุโรปส่วนใหญ่ใช้ระบบ Socialism ร่วมกับการปกครองในระบอบประชาธิปไตย

United Kingdom เป็นหนึ่งในประเทศที่ใช้ Socialism บริหารเศรษฐกิจร่วมกับการปกครองในระบอบประชาธิปไตยที่มีสถาบันกษัตริย์เป็นประมุขของชาติ

- สหรัฐอเมริกา กลัว Socialism และโยงเศรษฐกิจระบบนี้เข้ากับระบอบการเมืองแบบ Communism จึงสนับสนุนการต่อต้านคอมมิวนิสท์ทุกรูปแบบก่อนพิจารณาประเด็นอื่น

๕.      รัฐบาลเผด็จการไม่ได้เลวเสมอไป สำหรับสถานการณ์ในประเทศไทยอาจเป็นวิธีการปกครองที่เหมาะสมกับประเทศในช่วงแรก เพราะคนไทยส่วนใหญ่ยังมีการศึกษาไม่มากพอเรื่องอำนาจและความรับผิดชอบตามระบอบประชาธิปไตย 

เมื่อพระมหากษัตริย์พาประเทศออกจาก Absolute Monarchy สมบูรณาญาสิทธิราชย์ เพื่อมอบอำนาจให้ประชาชนแล้ว แต่ประชาธิปไตยไม่ทำงาน ระบบ Absolute  Power จึงกลับมาใหม่ ในรูปของ ‘เผด็จการ’

๖.      การเป็นเผด็จการ ต้องมีปัจจัยสำคัญหนึ่งอย่าง คือ ห้ามมีการเรียกร้องประชาธิปไตย ที่จะนำมาสู่การถอดอำนาจการปกครองจาก ‘คนคนหนึ่ง’ แบบเผด็จการ มาคืนให้ประชาชน

ผู้นำทหารรู้ดีว่าสิ่งอันตรายที่ชี้นำให้เกิดการเรียกร้องประชาธิปไตย คือ การศึกษาและความรู้

ที่ผ่านมา การศึกษาไทยจึงไม่มีการสอนประวัติศาสตร์และเรื่องประชาธิปไตยอย่างพอเพียงที่คนสามารถเข้าใจและปฏิบัติตนได้ถูกต้อง เพื่อไม่ต้องมีความรู้มาอ้างอิงและคิดแตกต่าง

อันมีผลโดยตรง กับกลุ่มคนเสื้อแดงที่ขาดการศึกษา เพราะระบบถูกจัดให้เป็นเช่นนั้นมาตลอด ไม่ได้แปลว่ากลุ่มคนเสื้อแดงโง่ แต่ระบบการศึกษาไม่ได้ทำหน้าที่ที่สมควรทำ

สิ่งที่เลวร้าย คือ การที่ระบบการศึกษาไทยไม่เคยสอนให้คนคิด สอนแต่ให้คนเชื่อฟังและทำตาม

คนในกรุง ซึ่งอาจเคยเห็น – มีประสบการณ์ – มีโอกาสสัมผัสโลกภายนอกมากกว่าคนต่างจังหวัดและคนเสื้อแดง เลยเห็นไปว่า คนเสื้อแดงเชื่อง่าย คิดไม่เป็น

เมื่อความแตกต่างทางพื้นฐานและความคิดทำให้เกิดช่องว่างมากขึ้นจนนำมาซึ่งอคติในใจที่ทำให้พูดกันไม่รู้เรื่อง ก็สรุปว่าคนเสื้อแดงโง่ โดยไม่ดูเหตุผลของสาเหตุและที่มา

๗.      เผด็จการคือ Absolute Power ในบรรดาผู้ที่แสวงหาอำนาจสุทธินี้ ต่างต้องการเพื่อสร้าง Absolute Corruption

การทุจริตที่เห็นกันอยู่ก็เลวพอแล้ว แต่ corruption ที่ absolute และไม่มีการคัดค้านจึงเป็นสิ่งที่เลวร้ายกว่า – เลวร้ายที่สุด

๘.      ปัญหาความไม่เสมอภาคมีอยู่มากในประเทศไทย เพราะนโยบายของหลายรัฐบาลโดยเฉพาะช่วงเผด็จการทหารเห็นว่าหนึ่งวิธีที่ใช้คุมงบประมาณคือคุมเงินเดือนข้าราชการให้ต่ำ

จะทำให้เงินเดือนข้าราชการต่ำ ก็ต้องกดค่าครองชีพให้ต่ำ โดยการกดราคาผลผลิตการเกษตรอีกทอด ชาวนาจึงยากจนเสมอมา

สภาพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม  มีนโยบายพัฒนาต่างจังหวัดมาตลอด แต่ไม่เคยเกิดผล เพราะรัฐบาลทหารไม่ปรารถนาการพัฒนาอันจะนำไปสู่การสร้างความต้องการใน ‘สิ่งที่ไม่จำเป็นสำหรับเกษตรกร’ ในสถานการณ์นี้ การปกครองโดยรัฐบาลทหาร จึงเป็นเรื่องเลวร้ายที่สุดต่อการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของเกษตรกรและต่างจังหวัด

การพูดถึงเผด็จการทหารในอดีต ไม่ใช่การรื้อฟื้นอดีตที่ผ่านพ้น แต่เป็นการชี้ให้เห็นว่าเผด็จการลักษณะนี้ส่งผลต่อสังคมและการพัฒนาประชาธิปไตยของชาติในปัจจุบันอย่างไร

และทำไมต้องต่อต้านเผด็จการ ‘ทุกรูปแบบ’

๙.      ทักษิณเป็นนักการเมืองคนแรกที่หันมาดูและจัดการกับปัญหาความไม่เสมอภาคของประชาชน ถ้าดูอย่างผิวเผินก็เป็นความคิดที่ดี

 แต่เมื่อดูนโยบายในด้านลึกและวิธีนำนโยบายมาปฏิบัติ ความตั้งใจนั้นกลายเป็นเจตนาทางการเมืองมากกว่าความจริงใจในการพัฒนาประเทศชาติ

- นโยบายสนับสนุนงบประมาณในระยะยาวไม่มี ขาดการวางแผนที่ดีสำหรับการเตรียมงบประมาณให้เข้ากับภารกิจที่ต้องทำ - สิ่งที่ทำ เป็นการขว้างเงินเข้าไปในระยะสั้นอย่างเดียว 

- Thaksinomics ภาคเกษตรกรรม หนึ่งขาใน Dual Track Policy ของทักษิณ ตั้งฐานไว้กับ Consumption คือ การบริโภคเป็นหลัก พิจารณาในมุมลึกแล้วเป็นแค่การ ‘ปั่น’ เศรษฐกิจให้ตื่นตัว และหวังว่าเศรษฐกิจจะกระเตื้องและโตขึ้นได้เอง ทั้งที่ปราศจาก Productivity คือ การสร้างงาน สร้างผลผลิต

ผลที่ได้ คือ การสร้างฟองสบู่และหนี้ ให้คนจนและคนต่างจังหวัด 

- การเข้าสู่วงการเมืองของทักษิณเป็นไปตามรูปแบบของ Cronyism ระบบพรรคพวก  ที่ผู้มีอำนาจเงินเข้ามาร่วมกันสร้างอาณาจักรทางการเมืองโดยการซื้อนักการเมืองและหัวโจกประจำท้องถิ่น ใช้เงินตราซื้อพรรคพวกที่แสวงหาผลประโยชน์แบบเดียวกัน ตั้งแต่ระดับเมืองหลวงจนถึงผู้นำชุมชน เป็นวิธีกลืนสังคมเป้าหมายอย่างรวบรัด 

- พื้นที่ในประเทศไทยที่เป็นเป้าการปลุกปั่นรับข้อมูลและผลประโยชน์ คือ ภาคเหนือและอีสาน ที่เป็นฐานเสียงจากนักการเมือง มากกว่าภาคใต้

๑๐. คนเหนือและคนอีสานเห็นการกระทำของทักษิณ เป็นการเอาใจใส่และให้โอกาสในการมีเงินใช้ – ได้เงินไปใช้จริง โดยไม่มีข้อระบุหรือบังคับให้ต้องทำการใดในทางที่เป็นประโยชน์ต่อชาติ

คนกรุงเทพฯ เห็นว่าเป็นเพียงการสร้างฐานทางการเมืองอย่างเห็นแก่ตัว โดยใช้งบประมาณที่มาจากภาษี – เงินภาษีที่ชัดเจนว่าคนในสังคมเมืองและภาคธุรกิจเสียมากกว่าคนในภาคเกษตรกรรม 

เงินภาษีนี้ หากนำไปใช้อย่างฉลาด เพื่อความเจริญอย่างจีรังของคนต่างจังหวัด ให้สามารถใช้และสร้าง Productivity ที่นำความเจริญย้อนกลับสู่ทุกกลไกของสังคม ยังเป็นเรื่องที่รับได้มากกว่าการนำไปเสริมสร้างฐานเสียงของทักษิณ 

คนบางกลุ่มที่สามารถมองวิธีการของทักษิณทะลุตั้งแต่เริ่มเข้าสู่วงการเมือง ย่อมเห็นกระบวนการสร้างเผด็จการแบบใหม่ คือ Economic Dictatorship เกิดขึ้น เผด็จการโดยใช้วิธีทางการเงินเช่นเดียวกับในรัสเซีย ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ภายใต้นาย Putin  

ผลของการกระทำของทักษิณมองได้สองประการ

คือ มีความจริงใจในการแก้ปัญหาความไม่เท่าเทียมที่มีในสังคม แต่ไม่มีความสามารถพอที่จะทำได้

หรือ ไม่มีความจริงใจใดเลย แค่หลอกล่อฐานเสียงสนับสนุนทุกระดับชั้นมาตลอด เพื่อผลประโยชน์ในอำนาจทางการเมืองของตนเอง

สิ่งที่ทำให้เชื่อว่าทักษิณไม่มีเจตนาแก้ไขปัญหาอย่างจริงใจ คือ ลักษณะนโยบายของทักษิณและคณะไม่มีผลในการลดความไม่เสมอภาคให้น้อยลงหรือหมดสิ้น

ไม่ได้แก้ปัญหาหลักของกลุ่มคนเสื้อแดง

การระดมสร้างหนี้ล้นเหลือให้ประเทศชาติเพียงเพื่อมีเงินมาใช้ของรัฐบาลยิ่งลักษณ์ การหว่านเงินเพื่อให้ประชาชนดูมีเงินของทักษิณ ล้วนเป็นเรื่องเฉพาะหน้าและไม่ได้เปลี่ยนโครงสร้างของสังคมและเศรษฐกิจให้ประเทศก้าวหน้า

แล้วทักษิณยังเป็นนักการเมืองคนแรกที่สร้างความแตกแยกร้าวฉานให้สังคมได้ถึงที่สุด

เมื่อสังคมแตกแยกอย่างสิ้นเชิง ประชาชนแบ่งฝ่าย ประเทศชาติปกครองไม่ได้ ระบบที่จะควบคุมประเทศได้ มีเพียงอย่างเดียวคือระบบที่สลายทุกขั้ว ทุกความแตกต่างทางความคิด

คือ ระบบเผด็จการ

หรือนี่จะเป็นการปูทางเข้าสู่ระบบเผด็จการ แบบ Police State ต่อไปในอนาคต

บทความนี้ไม่ปฏิเสธที่มาและปัญหาของกลุ่มเสื้อแดง

แต่ปัญหาของกลุ่มเสื้อแดงแก้ได้ โดยไม่ต้องมีทักษิณ

เมื่อทักษิณไม่ได้ตั้งใจ หรือไม่มีความสามารถ ไม่มีสำนึกต่อประโยชน์ส่วนรวม ไม่มีนโยบายที่จับต้องได้ในการพัฒนาประเทศ

กลุ่มเสื้อแดงที่เจ็บร้อนจากการถูกถากถางว่างมงายกับทักษิณ ต้องมีเหตุผลอธิบายความเห็นต่างของตนเอง

และตอบคำถามว่า ระบบทักษิณมีดี หรือสร้างประโยชน์ให้กับใคร

หากทักษิณทำทุกอย่างได้ตามคำสัญญา ก็เป็นความโชคดีของประเทศชาติ

แต่ถ้าทักษิณไม่ทำหรือทำไม่ได้ ความฉิบหายก็จะมาถึงประเทศไทยทั้งชาติ โดยไม่ละเว้นคนเสื้อแดงด้วย

*********