ไข่ดำ ฉันนั่งนึกจินตนาการว่าไข่ทั้งลูกต้องดำสนิทไม่ใช่ดำแต่เปลือกข้างในขาวผ่อง กินเข้าไปแล้วอายุจะยืนยาวอีก ๗ ปี ความเชื่อนี้จริงไหม? ฉันนั่งคิดระหว่างกระเช้าไปที่นั่น หุบเขานรก โอวาคุดานิ นั่งคิดว่าเมื่อไปถึงที่นั่นแล้วว่าจะต้องกินสักลูกอายุจะได้ยืนยาวไปอีก ๗ ปี ไม่อยากกินมากกว่านั้นกลัวอายุจะยืนเกินสมควร สมมุติว่าชีวิตฉันจะจบลงตรงที่อายุ ๗๐ ปี เมื่อกินไข่ดำอายุก็จะยืดยาวต่อไปอีก ๗ ปี รวมแล้วก็ ๗๗ ปี ระหว่างที่มีอายุยืนยาวไปอีก ๗ ปีนั้น ไม่ทราบว่าจะทำให้เกิดความสุขหรือว่าความทุกข์ทรมาณต่อโรคภัยไข้เจ็บ ต้องนอนเป็นบุคคลทุพลภาพต่อไปอีก ๗ ปี ถือว่าเป็นกรรมที่ดันไปกินไข่ดำ ในทางกลับกันถ้าหากว่า ๗ ปีที่เกินไปนั้นเป็นความสุข ขอยกความดีให้ ไข่ดำ

นั่งกระเช้าจากท่าเรือโทเง็นได มาลงที่สถานีโอวาคุดานิ

เด็กๆที่ร่วมทริปไปด้วย

ใบไม้เปลี่ยนสี

บางช่วงก็ผ่านทุ่งหญ้า

ทะเลสาบที่เกิดจากการระเบิดของภูเขาไฟ

กระเช้าไม่สูงมากนัก ลดความหวาดเสียวไปได้เยอะ

เห็นยอดไม้อยู่ใกล้ๆแทบจะยื่นมือไปสัมผัสได้

การเดินทางไปหุบเขานรก เด็กๆและฉันรวมกันทั้งหมดแปดคนลงจากเรือโจรสลัดที่ท่าโทเง็นไดแล้วไปต่อกระเช้าลอยฟ้าไปลงที่สถานี โอวาคุดานิ จากนั้นเดินเท้าต่อไปยังหุบเขานรก

ควันสีขาวลอยโขมงปกคลุมบริเวณหุบเขา ส่งกลิ่นกำมะถันจางๆบางครั้งก็แรงมาแตะจมูกจนต้องควักผ้าเช็ดหน้าเอามาอุดจมูก เราเดินดูไปเรื่อยๆตามเส้นทางที่เขากำหนด บางจุดก็มีป้ายห้ามเข้าไปใกล้อย่างเด็ดขาด เพราะอาจเกิดอันตรายได้ เนื่องจากความร้อนที่แผ่พลุ่งจากใต้ดินยังคงรุนแรงพอสมควร เดินได้สักพักหนึ่งก็แวะมาที่ศูนย์อาหารและจำหน่ายของที่ระลึก เราไม่พลาดที่จะลองไข่ดำ ซื้อมา ๒ กล่องๆละ ๕๐๐ เยน ภายในกล่องบรรจุ ๕ ฟอง แบ่งกันคนละฟอง แต่ไม่ทราบว่าใคร ๒ คนที่กินไปคนละ ๒ ฟอง อายุ ๒ คนนั้นต้องยืนยาวไปอีก ๑๔ ปี ไม่รู้ว่าอนาคตจะทุกข์หรือสุขที่มีอายุยืนไปกว่าเดิม

เส้นทางเดินราบเรียบเดินสะดวกสบายเหมือนเดินในห้องแอร์คอนดิชั่นขนาดใหญ่

ผงฝุ่นกำมะถันสีขาวขุ่นปกคลุมหุบเขา

บริเวณนี้กลุ่มควันหนาแน่นห้ามหยุดดูนานๆ

ขากลับเราจะนั่งกระเช้าลอยฟ้าผ่านหุบเขา

เมฆมากแต่ก็ยังเปิดช่องให้เห็นฟูจิซัง

ไข่ดำ ข้างนอกดำจริงๆแต่ข้างในขาวจั๊ว

บรรจุภัณฑ์ของญี่ปุ่นเพิ่มมูลค่าทางราคาและเพิ่มความอยากซื้อ

กินไข่ดำเพื่อยืดชีวิตไปอีก ๗ ปี แต่มีบางคนกินไป ๒ ฟอง

คนมาเที่ยวไม่ขาดสายตั้งแต่เช้ายันเย็น

ต้นไม้แคระแกร่น เพราะโดยลมแรงตลอดชั่วนาตาปี

นั่งกระเช้าลงจากหุบเขานรก กลิ่นกำมะถันโชยมาแตะจมูกต้องใช้ผ้าชุบน้ำที่เขาแจกมาอุดจมูก

เราใช้เวลาที่นี่ไปเกือบสองชั่วโมง จึงนั่งกระเช้าลงไปยังพื้นล่าง ต่อรถโดยสารไป Gotemba Outlet เพื่อไปช๊อปปิ้ง สำหรับฉันแล้วไม่ได้ติดใจเรื่องการซื้อของเลยสักนิด ฉันคิดว่าสินค้าเหล่านี้สามารถหาซื้อได้ในเมืองไทย อีกอย่างหนึ่งสินค้าแบรนด์เนมทั้งหลายราคาค่อนข้างสูง ซึ่งไม่จำเป็นสำหรับเฉัน เราแยกย้ายกันเดินตามแต่ใครจะชอบอะไร นัดแนะกันมาพบกันที่จุดนัดหมาย โดยให้เวลาเดินช๊อปและทานอาหารเย็นสองชั่วโมง

สัมผัสแรกที่ลงจากรถเมื่อไปถึง Gotemba Outlet ถึงกับผงะเมื่อฟูจิซังก้อนมหึมาตั้งอยู่ด้านหน้า แต่ทว่าเย็นเต็มทีแล้วแสงสุดท้ายใกล้อำลา จึงเห็นเพียงมัวๆ

ฟูจิซังตระหง่านอยู่หน้า Gotemba Outlet

เดินถ่ายรูปไปเรื่อยๆพร้อมแวะชมสินค้าแบรนด์เนม

เดินชมสิ้นค้าจนเหนื่อยล้า

ขนมใส่บรรจุภัณฑ์ล้วนแล้วแต่น่าซื้อ

คาวากุจิโกะ เป็นอะไรที่สวยงามมาก ฉันเปิดดูคู่มือท่องเที่ยวญี่ปุ่นทำให้ฉันอยากไปให้ถึงที่พักไวๆ อยากพักผ่อนเพื่อเช้าวันใหม่จะได้ไปชมฟูจิซังที่สวยงามอย่างในโปสการ์ด เช้าพรุ่งนี้จะสมหวังหรือไม่

โปรดติดตามต่อในเอนทรีหน้า

ขอบคุณครับที่เข้ามาชม

เรื่องย้อนหลัง>>>เด็กๆพาผู้ใหญ่ไปเที่ยว Japan (ตอน ๓) http://oknation.nationtv.tv/blog/PeeThong/2017/06/19/entry-1