ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่า วัดคินคะคุจิ ( Kinkakuji Temple ) จะเรียกว่า "วัดอิกคิวซัง" อีกชื่อหนึ่ง 

ผมทราบเพียงว่าคนไทยเรียกวัดนี้ว่า "วัดพลับพลาทอง หรือ วัดทอง " เมื่อผมแจ้งเธอไปว่ากลางเดือน

พฤศจิกายน ผมจะไปเกียวโต เธอรีบ Recommend โดยทันที ทั้งๆที่ผมเพิ่งบอกเธอว่าจะไปเกียวโต

" วัดอิกคิวซััง คืออันดับหนึ่งของเกียวโตนะ ต้องไปก่อนที่อื่นเลยนะคะ "

หากพลาดเหมือนกับมาไม่ถึงเกียวโต ผมได้แต่ครับๆ เธอหารู้ไม่ว่าผมไม่ทราบว่าวัดอิกคิวซังเป็นวัดอะไร 

ในใจผมจะไปหาหนังสือท่องเที่ยวญี่ปุ่นเจาะลึกเกียวโตมาอ่าน  แต่มีเสียงกระซิบข้างหูของผมเบาๆ " กูเกิลซิ "

เสียงกระซิบที่บอกมานั้นทำให้ผมได้คำตอบเร็วขึ้น คือ วัดคินคะคุจิ ยังไง 

ขอบคุณเธอที่อยู่แดนไกลมากๆที่ให้ข้อมูล และคำแนะนำก่อนการเดินทาง

เธอท่องเที่ยวมามากแล้ว โลดแล่นไปมาระหว่างทวีปตั้งแต่เล็กๆ เธอจึงมีข้อมูลมากมาย

วัดคินคะคุจิ ( Kinkakuji Temple )

เสียงโทรศัพท์พื้นฐานดังขึ้นเมื่อใกล้ๆเที่ยงคืน เสียงดังจนสะดุ้งตกใจตื่น หัวใจผมเต้นรัว

เสียงปลายสายบอกว่ามีตั๋วโปรไปกลับ เคแอล-โอซาก้า เดือน พย.ราคาย่อมเยา จะจองไหม

ผมรีบตอบทันทีจองเลยๆ ราคาเท่าไหร่ผมไม่ทราบแต่รับปากไว้ก่อน ตอบทั้งๆที่ยังงัวเงีย

ก่อนหน้านี้ราวๆแปดเก้าปีที่ผ่านมาเสียงโทรศัพท์บ้านเป็นเสียงที่ผมไม่พึงประสงค์ที่จะได้ยิน

และจำเพาะเจาะจงจะต้องดังในช่วงดึกก่อนเที่ยงคืนเล็กน้อยหรือราวๆที่หนึ่งตีสอง

นครโอซาก้าเป็นเมืองที่มีเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับ 2 และมีประชากรมากเป็นอันดับ 3 ของญี่ปุ่น

และยังเป็นเมืองที่ใหญ่ที่สุดในสามนครเคฮันชิง ตั้งอยู่ในภาคคันไซบนเกาะฮอนชู ในเขตจังหวัดโอซะกะ

เป็นหนึ่งในไม่กี่เมืองที่มีสถานะเป็นนครโดยข้อบัญญัติรัฐบาลญี่ปุ่น

นครโอซาก้ามีประชากรทั้งหมดประมาณ 2.7 ล้านคน แต่ในช่วงเวลาทำงานจะเพิ่มขึ้นเป็น 3.7 ล้านคน

ซึ่งเป็นรองเพียงแต่โตเกียวเท่านั้น　อัตราส่วนประชากรกลางวันต่อกลางคืนเท่ากับ 141 เปอร์เซ็นต์

นครตั้งอยู่ที่ปากแม่น้ำโยะโดะ อ่าวโอซะกะ และทะเลเซะโตะ

โอซาก้าเป็นเป็นเมืองสำคัญทางประวัติศาสตร์ ทั้งการค้าและวัฒนธรรมเมืองหนึ่งของประเทศญี่ปุ่น

มีสมญาว่า ครัวของชาติ ( เท็งกะ โนะ ไดโดะโกะโระ ) เพราะเป็นศูนย์กลางการค้าข้าวของ

ญี่ปุ่นตั้งแต่สมัยเอะโดะ และปัจจุบันเป็นศูนย์กลางอุตสาหกรรมเมืองหนึ่งในประเทศญี่ปุ่น

จากโอซาก้า เราสามารถไปเกียวโตด้วยรถไฟ JR Pass ใช้เวลาเพียงครึ่งชั่งโมงเท่านั้น

 จากสถานีรถไฟเกียวโต เราต่อรถบัสประจำทางสาย 101 ไปลงที่ป้าย Kinkakuji Michi

ใช้เวลากว่าครึ่งชั่วโมง เรื่องจะลงผิดป้ายคงไม่มี เพราะจุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยว

ที่ร่วมกันมาทั้งคัน ส่วนใหญ่จะลงกันเกือบหมดคันรถ

เพราะฉะนั้นจะไม่มีใครเลยป้ายแน่นอน

ลงจากรถแล้วเดินต่อไปอีก 3 นาทีก็เข้าเขตวัด ทางที่เดินเข้าไปจะพบใบไม้เปลี่ยนสีสวยงาม

เต็มไปทั้งสองข้างทาง เมื่อเข้าถึงวัดพบกับตัวอาคารสีทองงดงามมาก

ความสวยงามของใบไม้เปลี่ยนสีที่ชมไม่เบื่อ

ตัวอาคารแบ่งเป็น 3 ชั้น สร้างด้วยสถาปัตยกรรมชินเด็น แบบเดียวกับการสร้างพระราชวังในยุคเฮอัน 

ช่างงดงามอะไรอย่างนี้ ทำให้ผมนึกถึงเธอที่เธอบอกไว้ว่าวัดอิกคิวซัง ถ้าไม่มาหมายถึงคุณไปไม่ถึงเกียวโต

สวยงามจนอยากเก็บภาพไว้ทุกช่วงเวลา

ปุจฉา วิสัจฉนา ใช้หมอง นั่งสมาธิ 

เมื่อเห็นศาลาสีทองอร่ามปรากฎตรงหน้า อยู่ท่ามกลางบึงใสสงบราบเรียบราวกระจก

ภาพเณรน้อยเจ้าปัญญาเมื่อนานมาแล้วผุดขึ้นในสมอง เป็นภาพที่เณรน้อยประลองความรู้กับโชกุนอาชิคางะ

รอบๆบริเวณวัดจะเต็มไปด้วยความสวยงามของต้นไม้หลากหลายสายพันธ์

 บริเวณวัดคินคะคุจิ สวยไปทุกมุมมอง

เมื่อเราออกจากวัดคินคะคุจิ เราตรงไปยังวัดกินคะคุจิ(Ginkauji) ชื่อพ้องกันกับวัดคินคะคุจิ จนสับสน

วัดกินคะคุจิ หรือที่เรียกว่าวัดเงิน

วัดกินคะคุจิ(วัดเงิน) เป็นวัดในนิการเซนตั้งอยู่บนภูเขาทางภูเขาทางทิศตะวันออกของเกียวโต(ภูเขาฮิกาชิ)

สร้างขึ้นในปี 1482 โดยโชกุนอาชิคางะ โยชิมาสะ โดยท่านใช้เวลาในปั้นปลายชีวิตหลังเกษียณ

อายุอาศัยอยู่ที่นี่ และต้นแบบของวัดแห่งนี้ได้อิทธิพลมาจากวัดคินคะคุจิ(วัดทอง)

ซึ่งเป็นที่พักของปู่ของเขาในช่วงเกษียณอายุเช่นเดียวกัน ตั้งอยู่ที่ฐานของภูเขาทางภาคเหนือของเกียวโต

ภูเขาคิตะ) ต่อมาบ้านพักถูกดัดแลงให้เป็นวัดในนิกายเซนหลังจากการตายของ โยชิมาสะ ในปี 1490

ในฐานะที่เป็นบ้านพักหลังเกษียณทำให้จึงเป็นเป็นศิลปะสมัยโชกุน

วัดกินคะคุจิ กลายเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมร่วมสมัยที่เรียกว่าวัฒนธรรม ฮิกาชิยามะ

ซึ่งตรงข้ามกับวัฒนธรรม คิตะยามะ เมื่อสมัยของปู่เขา ซึ่งยังคงจำกัดอยู่แค่ในวงการชนชั้นสูงของเกียวโต

วัฒนธรรม ฮิกาชิยามะ ส่งผลในวงกว้างทั่วทั้งประเทศ ทั้งศิลปะการพัฒนาและขัดเกลา

ในระหว่างนี้ประกอบไปด้วย พิธีชงชา, การจัดดอกไม้, ละครโนห์, บทกวี,ออกแบบสวนและสถาปัตยกรรม

วันนี้วัดกินคะคุจิ ประกอบไปด้วยศาลาสีเงิน 5-6 หลังจากอาคารในวัดทั้งหมด

สวนตะไคร่น้ำที่สวยงามและสวนทรายแห้งที่ไม่ซ้ำกัน มันเป็นความสุขที่ได้เดินไปตามเส้นทาง

วงกลมรอบๆบริเวณซึ่งมีทั้งสวนและอาคารที่น่าชม ( http://www.japan-expert.com )

 เมื่อเข้ามาในบริเวณวัดจะเห็นสวนตะไคร่น้ำ

ลานโล่งพื้นที่ว่างโดดเด่นไปด้วยอาคารที่อยู่รอบๆ เป็นทางเดินเข้าไปชมสวนสวยงาม

  ด้านขวามือคือศาลาสีเงิน ที่คนไทยเรียกวัดนี้ว่า วัดเงิน

เมื่อเดินไปรอบๆบริเวณัดจะพบเห็นการจัดสวนที่สวยงาม

ต้นไม้บางต้นใบไม้กำลังอยู่ในช่วงเปลี่ยนสีสลัดใบทิ้งตัวลงสู่พื้น

 เมื่อเราเดินรอบๆสระ มองข้ามไปจะเห็นศาลาเงินตั้งอยู่อย่างสงบท่ามกลางแมกไม้

เดินเลี้ยวซ้ายมาจะพบกับความสวยงามของใบไม้เปลี่ยนสีเหลืองแดงสลับกันไป ราวกับอยู่ในทิพย์วิมาน

 เพลิดเพลินสวยงามจนเป็นที่ตื่นตาตื่นใจแก่นักท่องเที่ยว

นักท่องเที่ยวเช่าชุดยูกาตะสวมใส่ดูสวยงามเข้ากับบรรยากาศมาเดินชมสวน

 เขียวแดงเหลืองตัดกันจนเป็นความงดงาม

พื้นหญ้านุ่มนวลดุจพรม อยากลงไปนอนหงายมองไปยังจุดหมายที่อยู่ไกลแสนไกล

ชีวิตเราเหมือนดั่งต้องปีนบันไดเพื่อไต่เต้าสู่ความสำเร็จ

จะมีใครบ้างหนอที่ไต่เต้าเพื่อความสุขสงบของจิตใจ

แต่ความสำเร็จก็มิใช่จะโรยไปด้วยกลีบดอกกลีบใบที่พร่างพรมลงมา

รากฐานที่มั่นคงนำไปสู่ความสุขและความสำเร็จ

ศาลาเงินในมุมสูงท่ามกลางแมกไม้สลับสี

ศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ ( Fushimiinari Shrine )

ศาลเจ้าฟูชิมิอินาริ ( Fushimiinari Shrine ) ตั้งอยู่ทางใต้สถานีเกียวโต

สร้างขึ้นเพื่อบูชาเทพอินาริ ซึ่งเป็นเทพเจ้าแห่งตวามอุดมสมบูรณ์ในด้านการเก็บเกี่ยวผลผลิต

ความโดดเด่นของศาลเจ้าคือ เสาโทริอิสีแดง ที่ตั้งเรียงกันจำนวนมากกว่าสี่หมื่นต้น

คิดเป็นระยะทางยาวกว่า 4 กิโลเมตร เสาแต่ละต้นได้รับการบริจาคจากผู้มีจิตศรัทธา

รูปปั้นสุนัขจิ้งจอก ที่หน้าศาลเจ้า มีความเชื่อว่าเป็นผู้ส่งสารของเทพเจ้า

 เสาโทริอิแดงนับหมื่นๆต้นเรียงรายไปตามความศรัทธาที่เพิ่มขึ้นๆ

หากเดินนับแต่ละต้นจนสุดทาง ต้องใช้สมาธิและความสงบ

โทริอิแดงเรียงรายไปตามเนินสูง

เสาแต่ละต้นมาจากความศรัทธาที่แก่กล้า

คดเคี้ยวไปตามเนินสูงกว่าจะก้าวถึงจุดสูงสุดคงเหนื่อยล้า

แล้วก็เวียนมาบรรจบที่จุดเริ่มต้น

ชีวิตที่เริ่มต้นจนกระทั่งจบลง มีทั้งสุขทั้งเศร้าคละเคล้ากันไป จะมีใครบ้างที่มีแต่ความสุขเพียงอย่างเดียว

ขอบคุณมากที่เข้ามาชม

__________________________________

ติดตามชม>>>> Castle in Japan