ลมหนาวกรรโชกมาเป็นครั้งคราว

ผมเดินห่อตัวสองมือซุกอยู่ในกระเป๋า เดินไปตามเส้นทางเลียบลำน้ำโขง 

มองเห็นสายน้ำไหลเอื่อยราบเลียบสงบนิ่ง จนดูเหมือนไม่มีความเคลื่อนไหว

แต่ภายใต้น้ำที่ลึกลงไปผมมองไม่เห็นความเคลื่อนไหวใด

อาจมีความเคลื่อนไหวจนสุดจะหยั่ง เหมือนคำสุภาษิตโบราณที่ว่า น้ำนิ่งไหลลึก

มันบอกถึงนัยยะว่าน่ากลัวและน่าหวาดหวั่น

   ยามเย็นบนเส้นทางเดินเลียบริมโขง

นกยางฝูงใหญ่ฝูงแล้วฝูงเล่าเรียงรายจัดรูปขบวนด้วยหลักพลศาสตร์

ที่ได้กำหนดขึ้นมาด้วยสัญชาตญาณ บินกลับรวงรังหลังจากที่ออกจากรังรวงตั้งแต่ฟ้ายังไม่รุ่งสาง

เพื่อไปหากินในแดนดินถิ่นฐานบ้านเพื่อน ณ อีกฟากหนึ่งของฝั่งโขง  

แสงแดดอ่อนๆยามเย็นใกล้ค่ำที่ส่องมากระทบกับลำตัวสีขาวนวล

ตัดกับท้องฟ้าสีครามและเมฆขาว

ยิ่งขับเน้นให้ฝูงนกทั้งหลายงดงามยิ่ง  มันบินไปตามลำน้ำโขงจนสุดสายตาที่เรามองตาม

 นกยางโผบินกลับรวงรัง

ส่องนกยางที่โผบินกลับรวงรัง ณ ฝั่งโขง

   ธรรมชาติที่เงียบสงบวิถีชีวิตแสนเรียบง่ายดำเนินไปตามครรลอง

ช่างหายากนักในเมืองที่เต็มไปด้วยวัตถุเครื่องล่อใจ อาคารบ้านเรือนที่ปลูกอยู่ริมฝั่งโขง 

ล้วนทำเป็นห้องพักไว้บริการนักท่องเที่ยว  ต่างเรียงรายไปตามริมฝั่งโขงจนสุดลูกตา

   เส้นทางเดินที่หน่วยงานท้องถิ่นทำไว้ เป็นระเบียบดูสะอาดตา 

ทั้งนักท่องเที่ยวและผู้คนท้องถิ่นสามารถใช้งานร่วมกันได้อย่างมีความสุข

จักรยานจอดเรียงรายพร้อมให้เรากระโจนขึ้นบนอานแล้วปั่นกินลมชมวิวตามเส้นทางเลียบริมโขง

หากไม่เหนื่อยมากนักก็ลัดเลาะซอกแซกไปตามหมูบ้านชุมชนของคนท้องถิ่น

ชมวิถีชีวิตของชาวบ้านที่มีความเป็นอยู่อย่างสมถะ

จักรยานเรียงรายรอให้ท่านกระโจนขึ้นนั่งบนหลังอาน

สว.ติ๋ว เช่าจักรยานในราคาห้าสิบบาทปั่นได้ยี่สิบสี่ชั่วโมง

ผมเดินลัดเลาะเลี้ยวเข้าซอยไม่ลึกมากนักจนทะลุไปออกถนนคนเดิน  

ร้านค้าและนักท่องเที่ยวยังคงเงียบ ผมเดินเรื่อยไปตามถนนคนเดิน มองดูร้านค้าต่างๆ

ที่ตั้งอกตั้งใจหาสิ่งละอันพันละน้อยมาขายนักท่องเที่ยว ความคิดไอเดียต่างๆของคนค้าขาย

ต่างก็ระดมออกมาเพื่อให้นักท่องเที่ยวได้หยิบคว้าจับจองไปเป็นเจ้าของ 

โคมไฟห้อยระย้าของร้านค้าเริ่มเปล่งแสงออกมาเพื่อขับเน้นให้สินค้าน่าดูมอง 

นักท่องเที่ยวค่อยๆทยอยกันมามากขึ้น ร้านค้าร้านอาหารก็พลอยคึกคักมีสีสัน

บางร้านก็เชิญชวนนักท่องเที่ยวให้ลองชิมอาหารขนมพื้นเมือง

ผมได้แต่เดินชมโน่นชมนี่ไปเรื่อยๆจนได้เวลาอาหารค่ำ จึงเดินกลับที่พัก 

 ถนนคนเดินชียงคานที่แสนเหงา

ผลิตภัณฑ์ที่ผุดมาจากไอเดียดีดี

   ที่พักริมฝั่งโขง

แสงสุดท้ายของทิวากำลังลาลับที่มหานที

   ท้องฟ้ายังมืด เห็นดวงดาวเลือนรางลอยกลาดเกลื่อนบนท้องนภา 

เราเดินไปตามเส้นทางที่ถูกย่ำมานานหลายสิบปี  เงาตะคุ่มของขุนเขาที่อยู่เบื้องหน้า

คือจุดหมายที่สายตาเราจับจ้องมองไป

   ทะเลหมอกที่ไหนสวยที่สุด หากเป็นเมื่อสิบกว่าปีก่อน ผมยกให้ดอยอ่างขางสวยที่สุด

ด้วยสายหมอกจะพลิ้วไหวไปตามซอกเขาแล้วค่อยๆแผ่ขยายจนเต็มเกือบจะมิดยอดเขา

และหนาขึ้นหนาขึ้นเหมือนกับที่นอนได้ถูกเนรมิตจากแดนสรวง

จนอยากจะกระโจนลงไปนอนเกลือกกลิ้งสัมผัสความนุ่มละมัยของหมอกขาวนวล 

ปัจจุบันความคิดเริ่มเปลี่ยนแปลงไป ทุกครั้งที่ไปชมทะเลหมอก

เราจะเห็นความสวยงามแตกต่างกันไป ไม่สามารถวัดได้ว่าที่ไหนจะสวยกว่ากัน

ขึ้นอยู่กับความชื่นชอบและบรรยากาศรอบข้าง

ทะเลหมอกภูทอก

   แสงระเรื่อๆของสุริยาเริ่มจับขอบฟ้า หมอกขาวๆเริ่มปรากฏต่อสายตา เงาดำตะคุ่มๆของภูผาเริ่มเด่นชัดขึ้น

กล้องถ่ายภาพเริ่มทำงาน ความคมชัดยังไม่ดีนัก ต้องรออีกสักระยะหนึ่ง

แสงสุริยาจะช่วยขับเน้นให้สิ่งต่างๆทั้งหลายชัดเจนขึ้น แต่ไม่วายที่เราต่างก็ยังกดชัตเตอร์ลงไปไม่ยอมว่างเว้น 

สักครู่เดียวความสวยงามทั้งหลายก็ปรากฎอยู่ตรงหน้า ความสูงของจุดที่เราไปชมทะเลหมอกไม่สูงมากนัก

หมอกลอยเคลียคลออยู่แถบๆหมู่บ้านที่เงียบสงบ  ค่อยๆโอบล้อมภูทอกที่ยืนทะนงโดดเด่น

อยู่ท่ามกลางภูเขาบริวารที่โอบล้อม ธรรมชาติขัดเน้นให้ทุกสิ่งทุกอย่างสวยงามลงตัว

หนีไม่พ้นต้องถ่ายที่ป้าย บอกให้รู้ว่ามาแล้วนะ

กลับมาตั้งหลักที่พักอีกครั้งหลังจากไปชมทะเลหมอกภูทอก

   ยามสาย ณ ริมฝั่งโขง

สถานที่ท่องเที่ยวในยุคปัจจุบัน ต้องนับวัดวาอารามเข้าไปด้วย เพราะความสวยงามของศิลปกรรม

จึงดึงดูดให้เราเข้าวัดไปชมความวิจิตรงดงาม ทั้งโบสถ์ พระประธาน จิตรกรรม หัตถกรรม

ในวัดจึงมีทุกอย่างที่ให้เราได้ไปศึกษาได้เรียนรู้

   วัดศรีคุณเมืองเป็นวัดหนึ่งที่อยู่ในตัวอำเภอเชียงคาน เป็นวัดที่สวยงามวัดหนึ่งของเชียงคาน

ด้วยสถาปัตยกรรมที่มีความงดงามในเเบบศิลปะล้านนา จึงมีนักท่องเที่ยวแวะเวียนเข้าไปชมไม่ว่างเว้น

วัดศรีคุณเมือง

วัดพระพุทธบาทภูควายเงิน  อยู่ห่างจากตัวอำเภอเชียงคานไม่มากนัก นั่งรถไปสิบนาทีเศษๆก็ถึง

ก่อนที่จะมาวัดนี้ ผมไม่เคยได้ยินชื่อวัดนี้มาก่อนเลย

วัดนี้เป็นวัดเก่าแก่สร้างมาตั้งแต่ปี พศ.๒๓๐๐

ภายในบริเวณวัดจะมีรอยพระบาทประดิษฐานอยู่บนหินลับพร้า

   แก่งคุดคู้ เป็นแก่งหินใหญ่ ขวางอยู่กลางลำน้ำโขง

หากน้ำลดลงมากเราจะเห็นก้อนหินที่วางตัวอยู่จนเหลือช่องแคบๆให้สายน้ำได้ฝ่ากระโจนออกไป

ช่วงเวลานี้ลำน้ำโขงน้ำท่าอุดมสมบูรณ์เราจึงมองไม่เห็นแก่งหินที่ทอดตัวขวางลำน้ำ

นักท่องเที่ยวดูเหมือนจะเป็นดั่งแก่งคุดคู้

ลูกและแม่ที่แก่งคุดคู้ 

   เรามีเวลาได้พักผ่อนบนความสงบริมฝั่งโขงเมื่อยามบ่าย ลมเย็นๆโชยพัดมาเอื่อยๆ

สว.ทั้งหลายต่างพักผ่อนนอนหลับเพราะความเพลียจากการเดินทางตะลอนๆไปหลายๆที่   

ผมออกมานั่งเฝ้ามองความสงบของแม่น้ำโขงที่ยังคงไหลเอื่อยไม่มีวันสิ้นสุด  จากหิมาลัยไหลผ่านทิเบตเข้าสู่จีน

พม่าลาวแล้วผ่านมาไทยไปยังเขมร แล้วเขาก็ไปสิ้นสุดที่เวียดนามลงสู้ทะเลจีนใต้ 

แม่น้ำสายนี้ช่างทำคุณประโยชน์ให้กับประเทศต่างๆที่ไหลผ่านมามากหลาย 

แต่บางครั้งบางคราวเขาก็โกรธเกรี้ยว ทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้า  ผมยังคงหลงใหลความสงบความสวยงาม

ของลำน้ำโขงในยามบ่าย  เดินลัดเลาะไปตามร่มเงาของอาคาร ชมความงามของลำโขง

สายน้ำอมเขียวขุ่นสะท้อนกับท้องฟ้าสีครามท่ามกลางเมฆขาว

เป็นภาพที่ผมไม่อยากพลาดในการบันทึกทั้งการ์ดความจำจากกล้องถ่ายและความจำในส่วนลึกของสมอง 

อีกฟากหนึ่งคือลาว สภาพป่าไม้ยังคงอุดมสมบูรณ์

พูดถึงคุนหมิงต้องนึกถึงป่าหินงาม หรือ อุทยานป่าหินฉือหลิน ก่อนอื่นใด

ป่าหินงามเป็นสิ่งมหัศจรรย์ทางธรรมชาติที่ยิ่งใหญ่เป็นมรดกโลก

หากใครไปเที่ยวคุนหมิงป่าหินงามต้องอยู่ในตารางอันดับแรกที่ต้องไปเยือน

ส่วนที่เมืองเลยเป็นสวนหินขนาดย่อมที่ชาวบ้านท้องถิ่นมีภาคภูมิใจ

หน่วยงานท้องถิ่นจัดระเบียบให้บริการนักท่องเที่ยวดีมาก

สว.กระชากวัย

อุโบสถพระพุทธเจ้า ๕ พระองค์

นกยูงมาเดินอยู่บนลานวัด ไม่ต้องไปเฝ้าดูในอุทยาน

เจดีย์พระธาตุผาซ่อนแก้ว สิริราชย์ธรรมนฤมิต

วัดพระธาตุผาซ่อนแก้ว 

วัดพระธาตุผาซ่อนแก้ว ตั้งอยู่ ณ บริเวณเนินเขาในหมู่บ้านทางแดง ต.แคมป์สน อ.เขาค้อ จ.เพชรบูรณ์

สถานที่อันเป็นธรรมภูมิ ที่งดงาม ซึ่งเรียกว่าผาซ่อนแก้วนี้ มีธรรมชาติเป็นภูเขาที่สูงใหญ่

ซ้อนกันเป็นทิวเขาเรียงรายโอบรอบบริเวณศาลาปฏิบัติธรรม และบนยอดเขาสูง ตระหง่านนั้น

ถ้ำอยู่บนปลายยอดเขา ซึ่งมีชาวบ้านทางแดงหลายคน ได้เห็นลูกแก้วลอยเหนือฟากฟ้าและ

ลับหายเข้าไปในถ้ำบนยอดผา ชาวบ้านเชื่อว่าเป็นพระบรมสารีริกธาตุเสด็จมา

และต่างถือว่าเป็นสถานที่มงคล มีความศักดิ์สิทธิ์และ เรียกตาม ๆ กันว่า “ผาซ่อนแก้ว”

และพุทธสถานที่มาตั้งในจุดที่โอบล้อมด้วยทิวเขาดังกล่าว จึงเรียกว่า “พุทธธรรมสถานผาซ่อนแก้ว”

เพื่อเป็นนิมิตมงคลแก่ชาวบ้าน และผู้มาปฏิบัติธรรมสืบไป (http://www.paiduaykan.com/)

ขอบคุณครับที่เข้ามาชม

________________________________________