ที่บ้าน

วันที่ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๐๓

บัณฑูรและราตรี

            ทราบจากน้องเล็กว่า ราตรีคลอดเมื่อวันศุกร์ที่ ๑๖ ธ.ค.นี้ เวลากลางคืน และเป็นชาย; รู้สึกปลื้มใจ และพ่อได้ตรวจดูตามตำราตั้งชื่อแล้ว ถ้าหากยังไม่ได้ไปแจ้งความตามระเบียบ ก็ควรให้ชื่อดังนี้ โกเมน, บพิธ, กิตติ, พิมุข, บงกช ชื่อที่พ่อบอกมานี้ ให้เลือกเอาชื่อเดียว เพราะเด็กเกิดวันศุกร์ ตัวอักษร ก. ข. ง. เป็นเดช; พ. บ. ม. เป็นมนตรี; ธ. น. ต. เป็นอุสาหะ; สระทุกตัวเป็นอายุ  แต่อักษร ย. ร. ล. ว. เป็นกาลกินี ไม่ดี ไม่ควรเอามาตั้งนาม  อนึ่ง เด็กเกิดในเดือนอ้าย หรือในระหว่าง วันที่ ๑๕ ธ.ค. – ที่ ๑๓ ม.ค. จะมีภาวะ ดังนี้

            อยู่เขตอำนาจของราศีธนู และในราศีนี้ ดาวพฤหัศบดีเป็นผู้ครองเรือนเกษตร์, ธาตุไฟ และอยู่ภายใต้อิทธิพลของดาวพฤหัศบดี จะมีนิสัยคล้ายไปในทางโยคี คือชอบการบำเพ็ญพรต มีจิตใจสงบมั่นคง รักการศึกษา รักศิลปวิทยาต่างๆ สติปัญญาดี สุขุมเฉลียวฉลาด มีเมตตาปราณี สุภาพอ่อนโยนและเยือกเย็น

            รักเกียรติยศชื่อเสียง มีความเที่ยงตรง แต่เป็นคนเปิดเผย เจ้าระเบียบ อารมณ์ชุ่มชื่นเบิกบาน มั่นคงในลัทธิทางศาสนา

            อาชีพ เหมาะแก่การเป็นครูอาจารย์ ชอบวิชาทางปรัชญา กฎหมาย การเมือง รัฐบุรุษ นักหนังสือพิมพ์ นักประพันธ์ ฯ

            อิทธิพลของดาวพฤหัศบดีนี้ ดวงชะตาก่อให้เกิดโชคลาภ ความสำราญ ความอุดม ความสำเร็จ เกียรติยศ และความเป็นใหญ่แก่ตนเอง เจ้าชะตาจะมีความชื่นชมยินดี ใจโอบอ้อมอารีและฉลาด รู้สึกผิดชอบ และปรารถนาหาชื่อเสียง

            ความรู้ที่จะเรียนได้ดีถึงขั้นสูงสุด ได้แก่การเป็นครู อาจารย์ ทางสาสนาชั้นสมณะศักดิ์ และเป็นคนชอบทางศีลธรรม เหมาะแก่ลักษณะของครูมากกว่าอื่น

            ตามที่ได้แนะนำและอธิบายมานี้ ขอให้ใช้ความสังเกตและพิเคราะห์ไว้ด้วย

            ทางบ้านพ่อและวรยุทธ์สบายดี เฉพาะพ่อเองปีนี้ได้ ๒ ขั้น เป็น ๘๐๐ บาท วันที่ ๒๔ ธ.ค.นี้ ต้องไปแข่งขันฟุตบอล (รุ่นคนแก่) ที่หลังสวน   ๓๑ ธ.ค. ไปแข่งที่สวี   แล้วมาชิงชนะเลิศในวันครูที่ อ.เมือง การเล่นกีฬายังรู้สึกว่าพอทำไปได้ ไม่อ่อนเพลียเท่าใด เนื่องจาก พ่อบริหารงานกสิกรรม ทางบ้านอยู่เป็นนิตย์ จึงทำให้ร่างกายสมบูรณ์ เวลานี้ ร.ร.ปิดภาค ๑๐ วัน เปิดวันที่ ๓๑ ธ.ค.นี้.

                                                        คิดถึง

                                                    เลี่ยง ดุษิยามี

.....ด้วยความเป็นหลานคนแรกของตระกูล เพราะตั้งแต่คุณปู่ผม ได้สกุลพระราชทานจาก พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 6 เมื่อครั้งเสด็จประพาสเมืองชุมพร เผอิญที่คุณปู่ซึ่งเป็นเสือป่า ยืนเฝ้าประตูพระราชดำเนิน พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว จึงทรงตรัสถามว่า มีนามสกุลหรือยัง คุณปู่ตอบว่ายัง พระองค์จึงทรงพระราชทานให้ว่า “ดุษิยามี” หมายถึงเทวดาผู้เฝ้ารักษาประตูสวรรค์ชั้นดุสิต แต่เพราะพระราชทานเพียงดำรัส มิได้ทรงพระอักษรให้ คุณปู่จึงทำได้เพียงจำแล้วนำมาเขียนเองว่า “ดุษิยามี”....

                               ....ภาพคุณปู่เลี่ยง ดุษิยามี และ คุณย่าเลี่ยม ดุษิยามี.....

.....เมื่อผมถือกำเนิดขึ้นมาจากคุณพ่อคุณแม่ ซึ่งคุณพ่อเป็นลูกคนโตของคุณปู่ ผมก็กลายเป็นหลานคนแรกของสกุล “ดุษิยามี” ว่ากันว่าหลานคนแรกนั้นมักจะเป็นที่ยินดีปรีดา ถึงขั้นเห่ออย่างออกหน้าออกตา ของคุณปู่ย่าตายายทั้งหลายเสีย ยิ่งกว่าเมื่อมีลูกคนแรกเสียอีก เพราะเมื่อครั้งมีลูกคนแรกนั้น พ่อแม่มักจะอยู่ในช่วงภาวะสร้างเนื้อสร้างตัว ทำการทำงานจึงไม่มีเวลามาเห่อลูกได้มากนัก ไม่เหมือนปู่ย่าตายายทั้งหลาย ที่ชีวิตมั่นคงยั่งยืนแล้ว ย่อมแสวงหาความสุขใจ แล้วความสุขใจใดเล่าจะเท่ากับการมีหลาน....

                                           .....ภาพคุณพ่อและคุณแม่ของผมครับ...

.....ผมเกิดที่ ต.เกาะหลัก จ.ประจวบคีรีขันธ์ ทั้งๆที่ต้นตระกูลอยู่ที่ “จังหวัดชุมพร” ทั้งนี้เพราะ คุณพ่อกับคุณแม่ ซึ่งเป็นคนชุมพรทั้งคู่ ไปทำงานอยู่ที่ประจวบฯ แล้วก็เลยไปพบรักกันแต่งงานกันอยู่ที่นั่น เมื่อข่าวว่าได้หลานคนแรก คุณปู่จึงเขียนจดหมายฉบับนี้ไปยังคุณพ่อคุณแม่ที่ จังหวัดประจวบฯทันที....

.....คุณปู่ผมเป็นคุณครู แล้วก็เป็นคุณครูภาษาไทย แต่ที่ท่านผู้ชมเห็นว่ามีหลายคำที่ผิดเพี้ยนไป จากที่เขียนกันอยู่ในปัจจุบันนี้ เช่น พฤหัศบดี สาสนา เป็นต้น นั้นเป็นเพราะ “วิบัติภาษา” ในสมัยของจอมพล ป.พิบูลสงคราม ที่ยังระบาดอยู่ทั่วไป ทำให้ผู้เขียนภาษาสับสนว่าจะใช้ภาษาดั้งเดิม หรือภาษายุค “เชื่อผู้นำชาติพ้นภัย” ของท่านจอมพลฯ....

                                                ........บ้าน "ดุษิยามี" ที่ชุมพร....

....คุณปู่ของผมมีความรู้ด้าน “โหราศาสตร์” อย่างดีทีเดียว จะเห็นได้ว่าการตั้งชื่อให้ผมนั้น คุณปู่อธิบายหลักเกณฑ์การตั้งชื่อ ตามตำราไว้อย่างถูกต้อง ผมจำได้ว่าในสมัยผมเด็กๆ ในห้องสมุดเล็กๆของคุณปู่ที่ผมชอบ เข้าไปดูหนังสือวรรณคดี อย่าง พระอภัยมณีและขุนช้างขุนแผนบ่อยๆนั้น จะมีตำราพรหมชาติและตำราโหราศาสตร์ต่างๆ เยอะแยะทีเดียว แต่ต่อมาตำราพวกนี้ถูกย้ายไปอยู่บ้าน “ปู่จูด” ซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องของปู่ บ้านอยู่ติดกัน และต่อมา “ปู่จูด” ก็กลายเป็น หมอดูชื่อดังของจังหวัดชุมพร คุณปู่เล่าให้ผมฟังภายหลังว่า เมื่อครั้งยังศึกษาตำรับตำรา “โหราศาสตร์” นั้น คุณปู่เกิดเจ็บป่วยหนักเกือบเอาชีวิตไม่รอด คุณปู่จึงดูดวงชะตาของตนเอง แล้วก็เห็นว่าชะตาของตัวเองไม่เหมาะแก่การศึกษาศาสตร์นี้ จึงยกตำรับตำราทั้งหลายให้แก่ “ปู่จูด” ลูกพี่ลูกน้อง ที่มีดวงชะตาเหมาะแก่การเป็นหมอดูมากกว่า....

....คุณปู่ของผม ยังรักการเกษตรรอบบ้านคุณปู่ที่ชุมพร จึงมีสวนล้อมรอบบ้าน มีทั้งหมาก มะพร้าว มะม่วง ฝรั่ง ลางสาด มังคุด เงาะ ส้มโอ ทุเรียน ทับทิม กล้วยและกาแฟ  ยังมีพืชสวนครัวแทบทุกชนิด อยู่ในสวน ทั้งมะนาว พริก ข่า ตะไคร้ ยังไม่นับสมุนไพร ที่ผมเองก็ไม่ทราบชื่ออีกมากมาย เชื่อได้ว่าถ้าคุณปู่ผมยังมีชีวิตมาถึงวันนี้ ท่านต้องได้ออกรายการ “คนค้นคน” หรือไม่ก็รายการประเภท “เศรษฐกิจพอเพียง” หรือ “ปราชญ์ชาวบ้าน” เป็นแน่....

....เพราะเหตุนี้ ในวัยเด็กผมจึงชอบที่จะอยู่บ้านคุณปู่คุณย่า มากกว่าบ้านคุณพ่อคุณแม่ซึ่งอยู่ในตลาดที่อำเภอสวี (หลังจากย้ายมาจากจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ) เพราะมีทรัพย์สมบัติให้ผมหาอยู่เต็มสวน ง่ายที่สุดก็คือ ผมก็ไปตามลิง ซึ่งมีคนเลี้ยงอยู่หลายราย มาขึ้นมะพร้าว แล้วผมก็ไปตาม คนรับซื้อมะพร้าวมาซื้อไป หักค่าจ้างลิงเก็บมะพร้าวส่วนเกินก็เป็นของผมแล้ว ยังหมากซึ่งร่วงหล่นอยู่เต็มสวน ผมก็ไปเก็บมาตากแห้ง แล้วก็แคะเอาแต่เมล็ดด้านในมาขาย ไม่ต้องพูดถึงผลหมากรากไม้ทั่วไป อย่างฝรั่ง มังคุด เงาะ ส้มโอ ซึ่งผลัดกันออกผลทั้งปี ผมก็ขายได้สตางค์ทุกทีเช่นกัน....

....คุณปู่ผมยังเก่ง ด้านงานหัตถกรรม โดยเฉพาะหวาย ที่ท่านสามารถถักสานเป็นสิ่งของไว้ใช้ แถมเหลือจำหน่ายได้มากมายทั้ง ตะกร้า ถาด กระเป๋า ท่านไม่เพียงแต่จะถักสานเป็นเท่านั้น แต่ท่านสามารถตั้งแต่ หาวัตถุดิบคือหวายมาจากป่า นำมาแช่น้ำ เหลา ตากแดด สารพัดขั้นตอน ที่แทบหาคนรู้วิธีการไม่ได้แล้วในปัจจุบันนี้ และงานหัตถกรรมของคุณปู่นี้ถือเป็นสิ่งเดียว ที่ผมไม่ได้รับการสืบสานความสามารถต่อ มาจากคุณปู่ เหตุเพราะใจมันไม่ชอบ....

.....ข้อความในจดหมาย ท่านผู้ชมคงจะได้อ่านแล้วรู้สึกได้ว่า คุณปู่ผมมีความภาคภูมิใจขนาดไหนที่ได้หลานคนแรก และที่มาของชื่อผม คือหนึ่งในห้าชื่อนี้ โกเมน, บพิธ, กิตติ, พิมุข, บงกช คุณพ่อคุณแม่ผม ก็ได้เลือกชื่อที่ดีที่สุดแล้วให้แก่ผม แม้ว่าในปัจจุบันนี้ ชื่อนี้ออกจะโหลไปหน่อยก็ตาม แต่อย่างน้อยก็ดีกว่าให้ผมชื่อ “บงกช” ใช่ไหมครับ ท่านผู้ชม....

.....คำทำนายของคุณปู่ ตรงกับชีวิต ความคิด และอุปนิสัยของผมแทบทุกอย่าง เหลือแต่อาชีพเท่านั้น ที่ผมได้เป็น “ศุลกากร” มิใช่ “ครูอาจารย์” แต่นั่นคงเป็นเพราะคุณปู่ผมอาจจะไม่รู้จักอาชีพนี้ก็ได้....

.....คุณปู่ผมเสียชีวิตเมื่อปี พ.ศ.2527 หลังจากที่ผมบวชแล้วก็สึกออกมาไม่กี่เดือน เสมือนกับว่าท่านรอเพื่อจะได้เห็นผ้าเหลือง ที่ห่มร่างของหลานคนแรก ก่อนที่จะจากไปอย่างสงบ คุณปู่ผมจากไปเมื่ออายุได้ 83 ปี ท่านเสียชีวิตเพราะหลอดเลือดไปเลี้ยงหัวใจอุดตัน เสียชีวิตหลังจากไม่สบายแน่นหน้าอก แล้วก็เข้าโรงพยาบาลไปสามวัน วันที่เสียชีวิตคือวันที่คุณหมออนุญาตให้กลับบ้านได้ !! คุณปู่ผมร่างกายแข็งแรงและมีความจำดีเยี่ยมมาโดยตลอด ก่อนจะไม่สบายและเข้าโรงพยาบาลนั้น ท่านยังแบกจอบแบกพร้าไปทำสวนอยู่เลย และทุกวันหากฝนไม่ตกท่านจะต้องถีบจักรยานคู่ชีพ ไปตลาดซึ่งห่างจากบ้านพักประมาณสัก 3 กม. และนั่นคือกิจวัตรของคนในวัย 83 ปี คุณปู่ผมที่ชื่อ “เลี่ยง ดุษิยามี”.....!!!

                                       .....พระ "สุจิตโต" ฉายาของผมเมื่อครั้งที่บวช....

....คุณแม่ผม เก็บจดหมายฉบับนี้ไว้ แล้วก็มอบให้ผมเมื่อตอนโต ผมเก็บจดหมายฉบับนี้ไว้ตลอด เอามาอ่านด้วยความระลึกถึงในบางครา จนมันเก่าคร่ำคร่า ตัวอักษรเริ่มเลือนหาย ผมจึงนำไปเคลือบพลาสติกไว้ เพื่อให้มันคงทนถาวรอยู่กับผมไปนานๆ....

......และนี่ก็คือ “ของรักของหวง” ของผม ที่ขอส่งเข้าประกวดในสาย ข. .....

.....ฝากเนื้อฝากตัวและหัวใจด้วยนะครับ....!!!