ธรรมศาสตร์...มหาวิทยาลัยในฝัน

.

.

.

…..เมื่อครั้งเกิดเหตุการณ์ “วันมหาวิปโยค” ในวันที่ 14 ตุลาคม 2516 นั้น ผมยังศึกษาอยู่ชั้นประถมปีที่ 7 ที่ โรงเรียนบ้านนาโพธิ์ อ.สวี จ.ชุมพร …..

.

…..เบื้องเวลานั้น ข่าวสารการเกิดเหตุนองเลือดบนถนนราชดำเนิน ต้องอาศัยอ่านเอาจาก “หนังสือพิมพ์” อย่างเดียว จำได้ว่า “หนังสือพิมพ์” ในสมัยนั้น มีค่าดั่งทอง ทุกคนจะไปรุมรอหนังสือพิมพ์ ตั้งแต่ก่อนรถไฟจะเข้า ชำระค่าหนังสือพิมพ์ไว้ให้ร้านค้า ก่อนที่จะได้รับหนังสือพิมพ์เสียอีก …..

.

…..ร้านหนังสือพิมพ์เอง ก็แทบจะไม่ต้องทำอะไร เพราะเก็บค่าหนังสือพิมพ์เสร็จ พอรถไฟเข้าสถานีรถไฟสวี พนักงานรถไฟขนหนังสือพิมพ์และนิตยสารที่จะส่งให้ร้านค้า ลงมากองไว้บนชานชาลา พวกเราก็จะวิ่งกันไปแย่งหนังสือพิมพ์ ที่ชำระเงินให้กับร้านค้าไว้แล้ว จนหมดไม่เหลือสักฉบับ และหนังสือพิมพ์ยอดฮิตในสมัยนั้นก็ต้อง “ไทยรัฐ” ที่ขายดีกว่าเพื่อน....

.

…..สื่อมวลชนในสมัยนี้ หากเห็นภาพการแย่ง ซื้อหนังสือพิมพ์ของผู้คนในสมัยนั้น น่าจะต้องปลื้มกับผลงานของตัวเองจนน้ำตาริน...

.

…..ชื่อ “มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์” จึงติดตราตรึงใจผมตั้งแต่นั้นมา ในฐานะที่เป็นฐานและศูนย์กลางการต่อสู้กับ “ทรราช” ในสมัยนั้น....ก่อให้เกิดความใฝ่ฝันที่อยากจะเข้าไปศึกษา ณ มหาวิทยาลัยแห่งนี้ ตั้งแต่บัดนั้น…..

.

…..จนเมื่อผมได้โอกาสเข้ามาศึกษาต่อที่กรุงเทพฯ ทุกเช้าและเย็นผมก็มีโอกาสได้สัมผัสกับ “มหาวิทยาลัยในฝัน” แห่งนี้ เมื่อต้องเดินผ่าน “มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์” เพื่อไปขึ้นรถเมล์สาย 49 ซึ่งมีต้นสายอยู่ใต้สะพานพระปิ่นเกล้าในสมัยนั้น....

.

…..ร่องรอยของอุดมการณ์อันยิ่งใหญ่ ยังคงปรากฏเต็มไปหมด ภายในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ในฝันแห่งนี้ ไม่ว่าจะเป็น “ลานโพธิ์” “ตึกโดม” หรือว่า “สนามฟุตบอลธรรมศาสตร์” ผมเดินผ่านทุกวัน ก็ปลื้มทุกวันกับกลิ่นอายของวีรชน ที่ยังคงว่อนธรรมศาสตร์ในสมัยนั้น....

.

…..เมื่อมีโอกาสได้สอบเข้ามหาวิทยาลัย ผมจึงเลือกคณะในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ถึง 4 คณะ เรียงตั้งแต่อันดับ 1 ถึง 4 เหลือห้อยท้ายไว้สองคณะในมหาวิทยาลัยอื่น....

.

…..แต่วาสนาของผมคงไม่ได้สร้างสมมากับมหาวิทยาลัยแห่งนี้ เมื่อผลการสอบออกมาปรากฏวา ผมสอบเข้าได้ในอันดับที่ 5 เป็น “มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตบางแสน” หรือ “มหาวิทยาลัยบูรพา” ในปัจจุบันนี้....

.

…..แต่เพราะความที่ผมสอบติดใน “โรงเรียนศุลกากร” ก่อนหน้านั้นแล้ว ทางเลือกในชีวิตของผมจึงเกิดเป็นทางสองแพร่งขึ้น ผมจึงเดินทางกลับบ้าน “ถามแม่”....!!!

.

…..คุณแม่ราตรีของผมก็เลือกให้โดยไม่ลังเลใจเลยแม้แต่น้อยว่า “ก็ไปเรียนโรงเรียนศุลกากรเอา ส่วนปริญญาตรีถ้าอยากได้ก็ไปเรียนราม”...จบ..!!!

.

…..เหตุผลที่คุณแม่ผมเลือกให้อย่างนั้น โดยไม่ต้องคิดมากก็เพราะว่า โรงเรียนศุลกากรนั้นเรียนเพียง 1 ปี ก็จบแล้วก็บรรจุเป็นข้าราชการเลย ก็หมายความว่าคุณแม่จะได้ส่งผมเรียน ต่อจากนี้ไปอีกเพียงปีเดียวเท่านั้น หลังจากนั้นก็รับผิดชอบตัวเอง แต่หากเลือก ให้เรียนในรั้วมหาวิทยาลัย แม่ก็ต้องส่งผมเรียนต่ออีกตั้ง 4 ปี ซึ่งผมก็ตกลงตามที่แม่เลือกอย่างไม่โต้เถียงอะไร นั่นเพราะยังมิใช่การเลือกเข้ามหาวิทยาลัยในฝัน แต่หากสอบติดธรรมศาสตร์ก็ยังไม่รู้เหมือนกันว่า ชีวิตผมจะต้องเลือกทางเดินอย่างยุ่งยากเช่นไร....!!!

.

…..ความฝันในการเรียนใน “มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์” ก็เลยหลุดลอยไป แต่กระนั้นความใฝ่ฝันของผมก็ยังไม่จบสิ้น เมื่อเห็นคนที่รู้จักได้เรียนได้จบที่นี่ก็ยินดี และเมื่อยิ่งหลานสาวสุดที่รัก เรียงหน้ากันจบจาก มหาวิทยาลัยในฝันแห่งนี้ ก็ยิ่งปลื้มใจสุดๆ…..

.

…..ลองไปดูกันครับว่าหลานสาวของผมที่จบจาก “มหาวิทยาลัยในฝัน” ของผมมีใครกันบ้าง…..

.....กระจุย....หลานสาวคนแรก ที่จบจากคณะเศรษฐศาสตร์.......

....จูน....หลานสาวคนที่สองที่จบจากคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี....

.....กระติก....หลานสาวคนต่อมาที่จบจากคณะวารสารศาสตร์....

.....และบัณฑิตป้ายแดงหมาดๆ...จุ๊บ...เพิ่งรับปริญญาจากคณะนิติศาสตร์....เมื่อวันที่ 14 สิงหาคม 2551 ที่ผ่านมานี้...

....หลังจากเมื่อเดือนที่แล้ว...คุณพ่อทรงชัย วงศ์สวัสดิ์...ต้องลงมาจากลำพูนเพื่อร่วมยินดีกับ "จิ๊บ" ที่รับปริญญาจาก คณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชี จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย....เดือนนี้ก็ต้องลงมาอีกครั้ง...เพื่อร่วมงานของ "จุ๊บ" ลูกสาวฝาแฝดคนสวยที่รับปริญญานิติศาสตร์บัณฑิต มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.....

....เช่นเดียวกับ...คุณแม่ชมพูเช่นกัน...ที่หอบเอารอยยิ้มมาฝากทุกคนอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย....

....พร้อมด้วยพี่ชายคนเดียวของ "จุ๊บ+จิ๊บ" คือ "พี่แจ๊ค" ที่หอบเอาความหล่อแบบ "หนุ่มลำพูน" มาแสดงความยินดีกับน้องสาว....

....ดูท่ามาด "หนุ่มลำพูน" เถอะครับท่านผู้ชม...เหลือรับประทานจริงๆ....!!!

.....รูปถ่ายของครอบครัว "วงศ์สวัสดิ์" ที่มีแต่รอยยิ้มและเสียงหัวเราะตลอดเวลา...จนตากล้องเองก็พลอยจะหัวเราะมิได้หยุดหย่อน...

....ฉีกยิ้มกันเต็มที่ครับ...ส่วนคุณพ่อก็ทำท่า "แอ๊บแบ๊ว" กับเขาด้วย....

....พี่แจ๊ค...กับ...น้องจุ๊บ...เฮฮากันไปตามประสาคนชอบแอ๊คท่าถ่ายรูป....ลองไปดูในไฮไฟว์ทั้งคู่เถอะครับ...มีแต่รูปประมาณนี้ทั้งนั้น...

.....จุ๊บและจิ๊บ...ฝาแฝดคนสวย...ที่ปีนี้เป็นปีของเธอทั้งสอง....

....กับเพื่อนๆสาวๆสวยๆครับ...ใครสวยกว่าใครชมเอาเอง....

....จูบนี้มอบให้น้าฟ้าสุดที่รัก....ลองพิจารณาดูเถอะครับว่าน่าให้จูบหรือไม่...???

.....แต่ก็ยอมให้จูบอย่างตุ่ยๆ....!!!!

....แล้วเธอก็ดีใจที่ทำสำเร็จ....

....แอ๊คท่ากันข้างรถของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์...ก็ไม่ทราบว่าเขาตั้งใจเอามาจอดไว้ให้บัณฑิตมาถ่ายรูป หรือว่าบังเอิญมันมาจอดอยู่ตรงนี้พอดี แต่จะว่าเพราะอะไรก็ตาม มันก็บังเอิญที่จะได้สัญลักษณ์ที่ลงตัวของ "ธรรมศาสตร์" พอดี...!!!

....กับเจ้าอ๊อฟ...ลูกชายผมที่เพิ่งมาถึงทีหลัง...ปีหน้าเขาก็ถึงคิวเข้ารับปริญญาบ้าง...

....เรียงศิษย์เก่าธรรมศาสตร์กันครับรูปนี้...เริ่มตั้งแต่..กระติก...จูน...จุ๊บ...กระจุยและแกรี่สามีของกระจุย...

.....ส่วนภาพนี้....ชุมนุมป้าๆและน้าๆ...ที่มาแสดงความยินดีกับหลานสาวคนสวย....

......ครอบครัวของผมก็ร่วมถ่ายรูปเพื่อแสดงความยินดีกับเธอด้วยครับ....

....ดูเหมือนว่า "จิ๊บ" จะทนไม่ได้ต้องขอร่วมเข้าเฟรมด้วย....

.....กับพี่จูนและน้าฟ้า....ดูเอาเถอะครับว่าใครสวยกว่า...ผมตัดสินไม่ได้จริงๆ...!!!

....แต่ละท่าที่เอามาแอ๊คชั่นกันในวันนี้ ผมก็ไม่ทราบเหมือนกันนะครับว่า มีการคิดค้นกันมาก่อนหรือเปล่า หรือว่ามันเป็นธรรมชาติของครอบครัวนี้ ที่มันจะออกมาเองเมื่อถึงเวลา...!!!

....ผมละขำกับท่านี้ของเธอ เมื่อมอบ "นาฬิกา" เป็นของขวัญให้ "จุ๊บ" ดูท่าที่เธอรับเองเถอะครับ ผมจะหัวเราะให้ได้ทุกทีที่ชม...

....แม้ว่าผมจะไม่ได้มีโอกาสเรียนในมหาวิทยาลัยในฝัน แต่การที่มีหลานสาวถึง 4 คนขณะนี้ ได้ผ่านการเป็นบัณฑิต มาจากมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ก็นับเป็นความภาคภูมิใจแล้วล่ะครับ....

....ภาพนี้โดนแอบถ่ายโดยจูนครับ...บอกคุณนายหมูว่าถึงอ้วนก็รัก....เธอก็เลยกลายสภาพเป็นหมูอ้วนอย่างนี้แหละครับ...!!!

....เพื่อนสาวของจุ๊บ...เขาเข้ามาแสดงความยินดีครับ....สวยไหมครับ...!!!

...."ฉันรักธรรมศาสตร์ เพราะธรรมศาสตร์สอนให้ฉันรักประชาชน" คำของท่านปรีดี ที่ยังฝังลึกอยู่ใน ชาวธรรมศาสตร์ทุกท่าน...

....ผมชอบใบหน้าของเพื่อนจุ๊บคนนี้อีกแล้วครับ....หน้าเธอหวานจับใจทีเดียว...!!!

....ส่วนคนนี้ผมก็ภาคภูมิใจกับความเป็นสาวมั่นของเธอยิ่งนัก....ดูการแต่งกายของเธอเองเถอะครับ...ไม่มั่นใจใส่อย่างนี้ไม่ได้เด็ดขาด...!!!

.....ส่วนหนุ่มร่างใหญ่ผู้นี้...กำลังเขินอายเพราะถูกจับได้ว่าคราวงานรับปริญญาจิ๊บ...เขาก็ใส่เสื้อสีชมพูตัวนี้มา...!!!

....ถ่ายกับป้าแดง...ป้าใหญ่ของตระกูล....

.....ส่วนภาพนี้เป็น ครอบครัวของน้าเหลืองกับน้ารัน....นายตำรวจขี้เล่น...ที่เจอกันทีไรก็มีเรื่องให้เรียกเสียงหัวเราะทีนั้น...

....อีกฉากหนึ่งของมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์...ด้าน "ลานปรีดี"....

.....เรียงตั้งแต่ซ้าย...น้าฟ้า...ป้าแดง...จุ๊บ...และน้าเหลือง...!!!~

....หนุ่มเซอร์กับสาวติสม์....เจ้าอ๊อฟกับกระติก...คนหนึ่งชอบดนตรีอีกคนหนึ่งชอบศิลปะ...สองคนนี้จึงคุยกันรู้เรื่องกว่าที่จะไปคุยกับคนอื่น....

....นักเรียนนายร้อยผู้นี้คือ...น้องน้อย...น้องสุดของตระกูล...ที่มาร่วมแสดงความยินดีกับพี่จุ๊บ....

....ทำท่าวางมาดขรึมครับท่านผู้ชม...แต่ไม่นานหรอกเดี๋ยวก็ต้องระเบิดท่าประหลาดๆออกมา...

....ท่าทางในการโพสท่าของเธอ...ช่างมากมายเหลือคณานับจริงๆครับท่านผู้ชม...จนบางครั้งผมยังนึกไม่ออกว่า วันหนึ่งที่เธอต้องทำหน้าที่ ทนายความต่อหน้าบัลลังก์ศาล เธอจะวางท่าทางอย่างไร...???

.....ดูท่าของเธอเอาเถอะครับ.....

.....ส่วนภาพนี้เป็นการร่วมมือกัน "แอ๊คชั่น" กับท่าแอบเสา...!!!

.....จุ๊บ เธอขอถ่ายรูปกับ....เอ่อ !!...ผมลืมชื่อกระทันหัน แขกปากีสถานที่ขายถั่วมานาน ในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ จนเป็นที่รู้จักกันดี และรายการคนค้นคน เคยเอาเรื่องราวของชีวิตของเขา ไปออกอากาศมาแล้ว...ท่านเต็งพ้งกรุณาบอกมาว่าชื่อ "เบอร์นาด " ครับ...!!!

....สนุกสนานกับการวี๊ดบูมของรุ่นน้อง....

....นี่ขนาดท่าในการให้สตางค์น้องๆที่เข้ามาเชียร์วี๊ดบูมนะครับ....

....ดูอีกสักท่า....ผมไม่เข้าใจว่ามหาวิทยาลัยมองข้ามความเป็นเชียร์ลีดเดอร์ ในตัวของเธอไปได้อย่างไร...!!!

....จบ 2550....บัณฑิตป้ายแดง....!!!

....บอกให้รู้ว่า....ได้มาแล้วด้วยความภาคภูมิใจ....

....ผมถ่ายกับจูนด้วยความคิดถึง เนื่องจากเธอไปเรียนต่ออยู่ที่ญี่ปุ่นมาสองปีแล้ว....

....รวมหมู่กันถ่าย...ขาดแต่เพียงผม...คนถ่าย..!!!

.....ภาพนี้...ฉายแวว "นางแบบ" ชัดๆ...เธอเรียนมาผิดคณะหรือเปล่าหนอ....!!!

....ถ่ายกับพี่กระจุย...พี่สาวคนโตทั้งของตระกูลและผู้บุกเบิก เข้าไปในมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์เป็นคนแรก....

....ที่ลานปรีดี...หน้ารูปปั้นท่านปรีดี พนมยงค์ ผู้ก่อตั้งมหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์และการเมือง ในอดีต....

....และงานเลี้ยงกลางคืนก็เช่นเคย...สนุกสนานกันทั้งเด็กและผู้ใหญ่....

.....สาวๆของตระกูลนี้ นอกจากจะสวยๆกันทั้งนั้นแล้ว ยังร้องเพลงเก่งๆกันทั้งนั้นครับ....

....อาจจะเป็นเพราะลูกไม้ที่หล่นไม่ไกลต้น....เพราะป้าๆน้าๆก็ล้วนแล้วแต่ร้องเพลงไพเราะกันทั้งสิ้น...

....ช่วงท้าย....จุ๊บ....เธอก็ขึ้นกล่าวขอบคุณพี่ป้าน้าอาทั้งหมด ที่เป็นทั้งกำลังใจและกำลังทรัพย์ให้เธอได้เรียนจบในวันนี้....

....จากนั้นก็มีการมอบของขวัญและเงินสดให้กับ บัณฑิตป้ายแดง เพื่อเป็น "ขวัญถุง"....

....พี่กระจุยกับแกรี่ก็ร่วมมอบให้ด้วย....

....อาหมู...ก็มอบเช็คเงินสดให้ด้วยเช่นกัน...ค่าที่เธอพูดได้ซึ้งใจ...!!!

....และสุดท้าย...มอบพวงมาลัยสำหรับขอบคุณผู้ใหญ่ โดยเฉพาะครอบครัวของ "ลุงจันทร์และน้าฟ้า"...

....ในวงล้อมของพ่อแม่และพี่แจ๊ค...ที่มีแต่ความอบอุ่นและความรัก....

....สุดท้าย...ฐานที่ผมไม่ได้อยู่ในวันรับปริญญา...เพียงแต่ได้ไปถ่ายร่วมในวันซ้อมใหญ่...ก็ขอมอบ "ดอกไม้" ช่องามช่อนี้ ผ่านทางบล็อกให้กับหลานจุ๊บสุดที่รักของอา ก็แล้วกัน ขอให้อนาคตของจุ๊บ จงเต็มไปด้วยความสดชื่นและสวยงามเหมือนกันดอกไม้ช่อนี้...!!!

....ธรรมจักรแห่งมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ยังคงหมุนไปเพื่อให้ บัณฑิตที่ผ่านมหาวิทยาลัยแห่งนี้มีทั้ง "ธรรม" และ "ศาสตร์" อย่างครบถ้วน "ธรรม" คือจริยธรรมที่บุคคลพึงมี "ศาสตร์" คือวิชาความรู้ ที่จะพึงนำไปใช้ในการประกอบอาชีพ....

....ทั้ง "ธรรม" และ "ศาสตร์" จึงต้องอยู่คู่กันดั่งชื่อของมหาวิทยาลัยในฝันของผมแห่งนี้....."ธรรมศาสตร์" !!!