เวลาสองชั่วโมงกว่าผ่านไปอย่างรวดเร็ว  หลายคนบอกไว้ว่า ห้วงเวลาแห่งความรื่นรมย์สุดหฤหรรย์ใดๆมักมีปีกติดให้โบยบินจากไปในชั่วพริบตานกกระพือปีก  นั่นเป็นเหตุการณ์เมื่อย่ำค่ำสุดสัปดาห์วันเสาร์ที่ 9 กุมภาพันธ์  ช่วงเวลาก่อนวันแห่งความรักกำลังคืบคลานใกล้เข้ามา  สำหรับงานจุดประกายคอนเสิร์ต ซีรีส์ # 25 Jazz After Hours Live  ซึ่งก่อนหน้านี้มีประโยคหนึ่งดังตามคลื่นสายโทรศัพท์มาว่า

“ ไปดู...แจ๊สอีกล่ะ” 

เสียงพรรคพวกโทรตามหาผมผสมเสียงบ่นว่าหายศรีษะไปไหนฟะ เย็นวันเสาร์เยี่ยงนี้...  ก็จะยังไงได้  ผมชวนให้เจ้าของคำถามมาดูดนตรีแจ๊สด้วยกัน   ทำเป็นมาบอกว่า ขี้เกียจปีนบันไดบ้างล่ะ หรือทำท่าง่วงนอนหาวๆบ้างล่ะ   หรือบ่นทำนองว่าขี้เกียจคอยปรบมือบ่อยๆบ้างล่ะ  งั้นผมเลยตัดปัญหายึดคติ...เกิดมาลุย...ไปตายเอาดาบหน้าเองดีกว่า   

เพราะหลังจากเคยมาชิมลางพอเป็นกระสัยกับ JCS ครั้งก่อนๆที่เป็นแจ๊สอยู่บ้าง    ทำให้คิดไปเองว่าตัวเองพอมีภูมิต้านทานอาการง่วงเหงาหาวนอนขณะฟังคอนเสิร์ตแนวนี้อยู่นิดหน่อย  ยังไงก็คงไม่หลับคาตีนกระไดก็แล้วกัน     แต่แอบคาดเดาเอาว่าทุกทีส่วนใหญ่เป็นคอนเสิร์ตแบบชนิดไร้นักร้องก็ยังเคยฟังแบบโซโลเครื่องดนตรีเพรียวๆมาบ้างแล้ว  ก็ยังตาแข็งอยู่นี่หว่า   ก็แค่คล้ายๆแบบพอเคลิ้มๆล่องลอยตกอยู่ในภวังค์กระพริบตาหรือแกล้งพักสายตาเป็นทีๆยาวนานไปหน่อย...เอง     

ส่วนครานี้น่าอุ่นใจกว่าเดิมตรงที่เขาว่า..มีแขกรับเชิญมานับสิบแถมได้ข่าวว่าเป็นแจ๊สที่ทำเป็นคำร้องภาษาไทยอีกต่างหาก  อย่างน้อยก็คงพอเข้าใจได้ง่ายมั่ง  เลยทำตามหัวใจสั่งมาที่พักนี้ออกอาการเบื่อๆอยากๆความซ้ำเดิมจนแทบนิ่งสนิทงันของนาวาวงการเพลงบนแผงบ้านเรา    เลยทำตามหัวใจเรียกร้องหาความแปลกใหม่ให้ชีวิตและต้องตามรสนิยมส่วนตัว นำพาให้ดั้นด้นตามอารมณ์แห่งสุนทรีย์ของตัวโน๊ตอันหวิวไหวให้มาเยือนเวที ณ หอประชุมเอยูเอ ครั้งนี้

เครื่องดนตรีเพียงไม่กี่ชิ้น มีกีต้าร์ ดับเบิ้ลเบส เปียโน กลอง เครื่องเคาะ และแซกโซโฟน สัญลักษณ์แห่งดนตรีแจ๊ส นำพาให้ผมพริ้วไหวตามเสียงโน๊ตปลดปล่อยอารมณ์  แต่ครานี้ผมพบประสบการณ์ที่แปลกกว่าเดิมตรงที่คอนเสิร์ตนี้คล้ายๆมีกรอบของภาษาเข้าครอบงำ  เพราะจากการสะสมจำนวนตัวเลขการเคยเข้าชมคอนเสิร์ตแนวแจ๊สนี้พอนับนิ้วมืออันน้อยนิดได้ซึ่งก็ยังห่างไกลจากคำว่ากูรูอย่างมากโข    

แต่ก็ขอแจม ออกความเห็นส่วนตั๊ว...ส่วนตัว  แบบประเภทเริ่มหัดฟังเพราะมีหูไว้รับฟัง มีปาก(กา)ไว้ให้เขียนออกความคิดเห็น   ซึ่งทุกทีเป็นแต่เพียงชมการบรรเลงโซโลเครื่องดนตรีเสียส่วนใหญ่ผมเลยมีความรู้สึกพอจะคล้อยตามพาไปแบบที่เขาเรียกว่า’ด้นสด’พอถูๆไถๆตาม...ตามแบบอารมณ์ร่วมข้างๆคูๆ ได้อารมณ์แจ๊ส ประมาณหนึ่ง เตอะแตะ...แตอะแตะ...ต้วมเตี้ยมๆ

หนนี้มีภาษาไทยนำล่องแบบเสียงดังฟังชัด   ผมเลยฟังเพลงแบบทำตามความเข้าใจของภาษาตามความหมายของเนื้อเพลง ที่ต้องขอบอกก่อนว่า  ไม่เคยได้ยินเพลงใดในอัลบั้มของวง Untill Jazz สักเพลงมาก่อนเลย(ยกเว้นคัฟเวอร์ เพลงใยแมงมุม)  ดังนั้นอารมณ์ด้นสดอันอ่อนไหวตามภาษาจึงออกมาประมาณนี้

ต้นรัก-สุเมธ องอาจ รู้ว่าเป็นบทเพลงแห่งวีธีปลูกต้นไม้ที่สาวเจ้าให้มา เพลงหวานฟังสบายๆแล้วตกตะลึงกับพลังเสียงผิวปากอันไร้เทียมทาน  และยังชอบอีกเพลงสไตล์ลูกทุ่ง มหัส-จอ-ร-หัน-กา-รัน-ย ซึ่งฟังดูสนุกแบบโจ๊ะบ้านๆ ชวนให้กระทืบสเต็ปเท้าตามจังหวะดี

ห้ามใจ-พิมพ์เพชร  กุญชร ณ อยุธยา  ความรักเจ้าเอยยากแท้หยั่งถึง เมื่อตกหลุมรักใครสักคนจะแบนด์หัวใจได้ฤา...อา..อินเลิฟ

เธอเท่านั้น-พัชรกันย์  ฉัตรมงคลพร  เพลงสดใสปิ๊งปังเหมือนนักร้องสาว จนแทบไม่อยากกระพริบตาท่วงท่าโยกย้ายของคนสวย  จนสงสัยต่อเธอ..คนนั้น(มัน)ใครกันหว่า