Nimit Somboonwit

#นิยายนายอ้น #นิยายโควิด

                                                   ........เมื่อเราเลี่ยงกฎหมาย..???....

ลุเข้าวันที่2 ของการใช้ประกาศเเคอร์ฟิว ผมรู้สึกว่า บ้านเมืองดูเงียบสงบดี ในขณะที่ข่าวว่อนโซเชี่ยล กรณีที่ พลตรี ชื่ออะไรไม่รู้ ถูกนักท่องเที่ยวไทยที่กลับมาประเทศกดดัน เลยปล่อยให้ทั้งหมดกว่า 150 คน ออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ โดยกำชับให้ทั้งหมดปฏิบัติตัว กักตัวที่บ้าน 14วัน

แน่นอนว่า ชาวบ้านด่ากันขรมว่า ไอ้ห่าพวกนี้ไปเที่ยวมาแล้วยังเสือกฝ่าฝืนกฎกักตัวของลุงตู่ แล้วไอ้นายพลคนนั้นช่างไม่เรียนรู้บทเรียนจากสนามมวยเอาเสียเลย ซึ่งนั่นเป็นเหตุให้เกืดการแพร่เชื้อโรควุ่นวายไปทั้งประเทศ

"อาจารย์ตุนเบียร์ไว้บ้างเปล่า?" ทนายความข้างบ้านถามขณะที่ต่างกำลังรดน้ำต้นไม้ยามเย็น
"ตุนทำไม? เดี๋ยวไปซื้อได้ก่อนสี่ทุ่ม" ผมตอบ
"ไม่ได้นะอาจารย์" ทนายย้ำ "ผู้ว่าฯ เขาสั่งห้ามขายเครื่องดื่มแอลกอฮอร์ทั้งจังหวัด"
"เฮ้ย ! เขาแค่ห้ามกินในร้านต่างหาก..เดี๋ยวรดน้ำเสร็จผมจะไปซื้อที่ร้านยัยขาว" ผมหมายถึงร้านของชำปากซอยซึ่งผมไปซื้อเบียร์เป็นประจำ

เมื่อไปถึงที่ร้านยัยขาว ลูกชายยัยขาวบอกว่า "ขายไม่ได้หรอกอาจารย์ ผู้ว่าสั่ง แล้วรถแห่ก็ประกาศปาว ๆ" เขาชี้ไปที่หนังสือตราครุฑที่แปะไว้ที่เสาข้างเคาน์เตอร์ ผมอ่านดู ก็ไม่เห็นว่ามีข้อไหนกำหนด..

"เฮ้ย ไม่มีข้อกำหนดนี่นา" ผมแย้ง
"ไม่รู้หละ..ผมไม่ขายให้อาจารย์ เดี๋ยวผิดกฎหมาย ถูกปรับไม่คุ้มกัน พ่อสั่งไว้"

นาทีนั้น พ่อไอ้หนุ่มน้อยเดินออกมาพอดี พร้อมเอ่ยสำทับ
"ขายไม่ได้จริง ๆ อาจารย์ เดี๋ยวมีปัญหา" ผู้พ่อตอกย้ำ

ผมอึ้ง ใช้คว่มคิดอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยหนักแน่น ช้า ๆ ชัดเจน จริงจัง กับผู้เป็นพ่อ
"เอาวะ ! ห้ามจำหน่ายใช่มั้ย? #งั้นผมขอเบียร์สองขวด ก็แล้วกัน"

ลูกชายมองหน้าพ่อ ผู้เป็นพ่อมองหน้าผม..คิ้วขมวดดั่งครุ่นคิด
"อิอออม์ ! " ถอนหายใจยาว " เอาวะ ! กล้าขอก็กล้าให้ ก็ได้ ผมนักเลงพอ อาจารย์ไม่ได้ซื้อแน่นะ ! ไอ้แกละ เอาเบียร์ ให้อาจารย์เขาไป..เขาไม่ได้ซื้อ เขาขอพ่อ พ่อก็ให้อาจารย์ไปก็แล้วกัน.ถือว่าไม่ได้ซื้อขายอะไรกันเว้ย..."

ลูกชายหยิบเบียร์สองขวดจากตู้แช่ แล้วคว้าโทรศัพท์ หันไปบอกพ่อว่า
"เอ้า ! งั้นพ่อทำท่ายืนส่งมอบเบียร์ให้อาจารย์ไปสู้โควิด เราต้องถ่ายคลิปเป็นหลักฐานว่า...อาจารย์เขาไม่ได้ซื้อ..ไงล่ะพ่อ !"

..............................
นายอ้น เองครับ
4 เม.ย. 2563/20.08น.