Happy-มีบุญ

ได้ยินคนพูดถึงบุญกันบ่อยๆ เท่าที่สังเกต คนที่ทำทานมากอาจไม่ใช่คนที่มีบุญมากเสมอไป
.
สำหรับตนเองแล้ว #คนมีบุญมาก #คือคนที่สบายใจง่าย #ทุกข์ใจยาก 

คนที่สามารถจ่ายค่าอาหารในร้านดีๆ แต่ยังปล่อยให้ตัวเองหงุดหงิดกับบริการ หรืออะไรที่ไม่ได้ดั่งใจ

อาจเรียกได้ว่าเป็นคนมีสตางค์แต่ยังไม่ใช่คนมีบุญ

คนมีบุญจริงๆ มักจะอยู่ง่ายกินง่าย ปรับตัวได้ง่าย ไม่ค่อยถือสาอะไรมากมายให้เป็นทุกข์

เพราะคนที่มีบุญจริงๆ มักไม่ค่อยถือตัวถือตน ไม่คิดว่าตนเองพิเศษอะไรกว่าใคร

ในทางตรงกันข้าม เขาจะรู้สึกขอบคุณเวลาที่ใครทำอะไรให้ ไม่ว่าจะเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่

จนรู้สึกว่าตนเป็นคนโชคดี แม้ถึงคราวที่ต้องประสบกับเหตุการณ์ที่ไม่ดี

ก็ยังเห็นเป็นบทเรียน หรือยังพอเห็นด้านดีได้อยู่
.
คนมีบุญไม่จำเป็นต้องมีอะไรเพียบพร้อมหรือดีพร้อม

เขาไม่รู้สึกต่ำกว่าหรือสูงกว่าใคร ดีกว่าใครหรือเลวกว่าใคร

ฉลาดกว่าใครหรือโง่กว่าใคร เพราะเขาให้เกียรติทุกคน รวมทั้งตนเอง

จึงไม่นำตนเองไปเปรียบเทียบกับใคร หรือนำใครมาเปรียบเทียบกับตนเอง

เขายินดีรับฟังคำแนะนำจากผู้อื่น โดยไม่หลงเป็นเหยื่อคำสรรเสริญและนินทา 
.
คนมีบุญมองไปทางไหน ได้ยินอะไรก็สบายอกสบายใจ เพราะเข้าใจความเป็นเช่นนั้นเองของทุกๆ ชีวิต

เห็นคนได้ดีก็รู้ว่าเขาคงเคยทำสิ่งดีๆ มาก่อน

เห็นคนลำบากที่พอช่วยเหลือได้ ก็ช่วยไปตามกำลัง

อะไรที่เกินกำลังก็ไม่ปล่อยให้ตนเองว้าวุ่น กังวล ทุกข์ร้อนใจ

บุญอย่างที่ว่านี้ เป็นทักษะที่เราสามารถฝึกฝนอบรมตนเองได้ 

ขอบคุณเรื่องดีๆ จากไลน์