ความสมดุลย์ระหว่างงานและชีวิต อาจเป็นความต้องการหลักของเด็กรุ่นใหม่ ที่เข้ามาอยู่ในระบบการทำงาน ซึ่งหลายครั้งผมพยายามตีความหมายของคำว่า Work-Life Balance ว่าจริงๆแล้วเรากำลังพูดถึง ความต้องการให้ทุกด้านมีความสมดุลย์ หรือแค่การพยายามที่จะ ไม่พยายามอะไรให้เต็มที่กันแน่

   เหมือนกับที่หลายคนอ้างแนวทางความพอดี เอามาหยุดอะไรก็ตามที่ถ้าทำต่อแล้วมันจะดีกว่า เติบโตกว่า แต่ด้วยความขี้เกียจทำ ความไม่เอาจริง ความกลัว ความที่อยากได้สมดุลย์ของงานกับชีวิต ก็เลยบอกตัวเองว่า พอแล้ว นี่มันพอดีสำหรับ ณ จุดนี้อยู่แล้ว

   แม้ว่าเราจะมีเทคโนโลยีสารพัดที่เข้ามาเติมเต็ม ให้มนุษย์มีอิสระด้านเวลามากขึ้น แต่เอาเข้าจริงเราสามารถละทิ้งสิ่งที่ต้องทำได้จริงหรือ ดีที่สุด ตอบโจทย์ที่สุดคือ เราทำงานจากตรงไหน ที่ไหนก็ได้ ไม่ใช่ว่าหลังเลิกงานทุกอย่าง Switch Off กันไปเลย

   ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับสิทธิความเป็นส่วนตัวหลังเลิกงาน ประเด็นหลักผมมองว่า ความพยายามที่จะ Work-Life Balance แบบไม่ลืมหูลืมตาคือ ความเห็นแก่ตัวที่เราจะปฎิเสธโอกาสในการสร้าง “คุณค่าของงานให้โดดเด่น”

   เพราะความโดดเด่นจากงานที่ทำ คือภาพสะท้อนความสำเร็จที่มีคุณค่า

"ไม่ว่าเราจะเป็นส่วนที่เล็กที่สุดในจักรวาลของงานที่เราทำ จงรับรู้ไว้ว่า ความสำเร็จเพียงเล็กน้อยที่เกิดขึ้นทุกๆ ครั้งคือการวางอิฐ 1 ก้อน เมื่อเกิดขึ้นซ้ำไปซ้ำมา หันกลับมามองอีกที อิฐแต่ละก้อนที่เรียงสลับกันไปมา ไม่ได้ต่างอะไรไปจากความยิ่งใหญ่ของ กำแพงเมืองจีน"

   แต่หากวันไหนที่เราหล่ออิฐ 1 ก้อนไม่ทันเสร็จในเวลาที่วางเอาไว้ แล้วเราก็หยุด หยุดเลย ช่างอิฐก้อนนั้นไป วันนี้พอแล้ว ได้เวลาออกไปใช้ชีวิตของตัวเองแล้ว สิ่งที่เกิดขึ้นตามมาก็คือ เป้าหมายหลักของวันนั้นไม่ Success เรารับรู้ จักรวาลรับรู้

   คำถามที่ตามมาก็คือ แล้วมัน Work-Life Balance ตรงไหน มันมีจริงๆหรือเรื่องของการ Work-Life Balance สำหรับผม Work คืออะไรที่ต้องทุ่มสุดตัว Life ที่เหมาะสมคือ ความพอดีของเวลาที่เหลือ เช่นใน 1 วันเรามีเวลา 24 ชั่วโมง ถ้าเราแบ่งเป็น 8/8/8 แบบตายตัว โลกนี้คงไม่มีมนุษย์อย่าง Albert Einstein Steve Jobs หรือ Elon Musk

   ที่จะสรุปกัน ณ ตรงนี้ก็คือ Work-Life Balance จะเกิดขึ้นเมื่อเราสร้าง Works ของตัวเองให้ Success ได้ทุกวัน Life ที่ดีคือการบริหารเวลา ได้พอเหมาะพอดี โดยไม่จำเป็นต้องตัดบางส่วน บางอย่างออกไป

หนึ่งความลับของคนที่ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จก็คือ "เขายังทำต่อในเวลาที่คนอื่นหยุดทำ" ก่อนจะกลายเป็นตำนานที่ลบไม่ออก แห่งวงการบาสเก็ตบอล Michael Jordan ไม่ใช่คนที่มาถึงสนามซ้อมตรงเวลา เขามาก่อนเวลา และฝึกซ้อมก่อนเพื่อนร่วมทีม และยังคงจดจ่ออยู่กับการฝึกซ้อม หลังจากทุกคนเลิกซ้อมไปแล้ว

"ไม่ใช่ว่าทุกคนจะประสบความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ได้ทั้งหมด แต่ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่พร้อมที่จะเป็นของคนที่ เล่นเกินร้อยโดยไม่มีเงื่อนไขใดๆเลย"

ดังนั้นแล้ว ชีวิตจะถูกขับเคลื่อนด้วยงานที่ทำมากกว่า การโหยหาความพอดีจากเวลาที่มีของชีวิต อย่าลืมว่าความสามารถหนึ่งของมนุษย์เราก็คือ เราทำบางเรื่องราวพร้อมกันได้ แล้วมันก็ดีกว่าที่เราจะทำอะไรอย่างเดียว ถ้าจังหวะเวลานั้นเราสามารถไปพร้อมกันได้มากกว่า

ผมเคยนั่งดูลูกสาว กับภรรยาลง เล่นน้ำทะเล แล้วก็นั่งซึมซับบรรยากาศบนหาดทราย จนกระทั่งสร้างบทความเจ๋งๆ ออกมาแล้ว บางครั้งวันอาทิตย์ที่พาครอบครัวกลับไปเยี่ยมบ้านคุณแม่ ผมใช้เวลาระหว่างที่ทุกคนเตรียมอาหารเย็น เตรียมงานที่ต้องทำสำหรับวันจันทร์ เสร็จเรียบร้อย เผลอๆก็มีงานง่ายๆบางงานที่ทำเสร็จเลยในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์ก็มี นี่แหละครับ Work-Life Balance สไตล์ผม

ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านบทความดีๆจากผม เอ โชติพงษ์ ครับ

อยากให้เขียนถึงเรื่องราวอะไรคอมเม้นท์บอกกันมาได้นะครับ

เพราะการอ่านคือการสร้างวิสัยทัศน์  พบกันใหม่กับเรื่องราวครั้งต่อไป สวัสดีครับ