หาก "เงิน" และ "อำนาจ" คือ "คุณค่าเก่า" ในความหมายของผม แล้ว "คุณค่าใหม่"ที่ว่านั้นมันคืออะไร มันอยู่ที่ไหน และมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องกินอยู่ปากท้อง?  แน่นอนว่า ผมไม่สามารถปฏิเสธเงินได้อย่างร้อยเปอร์เช็นต์ แต่ผมก็ไม่สามารถยอมรับมันได้อย่างร้อยเปอร์เซ็นต์เช่นกัน ถ้าเราจำเป็นต้องใช้เงินอยู่ เราจะต้องหาบางสิ่งมาคานอำนาจมัน บางสิ่งที่เงินไม่สามารถซื้อได้ และเป็นบางสิ่งที่มีค่ามากกว่าเงิน? นั่นก็คือ...

   "ความรัก"    เพราะความรัก คือสิ่งเดียวที่เงินซื้อไม่ได้ และเข้าไม่ถึง เป็นบ่อเกิดของ
   "ความเมตตา" ซึ่งเป็นสิ่งที่มีค่ามากกว่าเงิน เพราะมันนำมาซึ่ง
   "การแบ่งปัน"  อันสามารถลดทอนอำนาจเงินให้อ่อนกำลังลง
                      และอีกสิ่งที่ สำคัญที่ทำให้ความสัมพันธ์ ทั้งหมดครบวงจรก็คือ
   "ความกตัญญู" คือการรู้ค่าของของความรักที่ได้รับ จึงอยากที่จะให้คืนกลับ  และตอบแทน..

    รัก, เมตตา, แบ่งปัน, และกตัญญู  แต่ทั้งหมดนี้จะเกิดขึ้นได้ก็ต้องเริ่มจาก "ความไว้วางใจกัน" ของเพื่อนมนุษย์เป็นสำคัญครับ

     ในยุคเศรษฐกิจเฟื่องฟู คุณค่าเหล่านี้มักจะถูกลบเลือน และละเลย ด้วยว่าเงินตรานั้นบังหน้า และอวิชาบังใจ  แต่ในยุคเศรษฐกิจตกต่ำเช่นนี้ บางทีอาจจะกลับกัน เปรียบดังเช่นแสงเทียนย่อมส่องสว่าง และเห็นชัดในเวลากลางคืนมากกว่ากลางวันเสมอ

   ผมเชื่อและศรัทธาเช่นนั้น เป็นคุณค่าสากลที่มีอยู่ทุกหนทุกแห่ง นี่คือคุณค่าใหม่ของกรอบคิดและกระบวนทัศน์ใหม่ และเป็นแรงบันดาลใจให้ผมออกเดินทาง และพร้อมที่จะอุทิศแรงกายแรงใจที่มี ด้วยเพราะว่ามันมีค่าเพียงพอที่จะมีชีวิตอยู่เพื่อ

    และมันจะเป็นคำตอบของคำถามที่ว่า แล้วผมจะกินอะไร? จะอยู่ยังไง? และจะเอารายได้มาจากที่ไหน? หากเงินสามารถตอบคำถามเหล่านี้ได้แล้วละก็สิ่งที่มีค่ามากกว่าเงินจะทำไม่ได้เชียวหรือ                                                                                          
    ผมต้องพิสูจน์ความเชื่อนี้ด้วยตัวของผมเอง ทางเดียวที่ออกจาก"คุณค่าเก่า"เข้าสู่ "คุณค่าใหม่"ได้ก็คือการเดินทาง บางทีคำตอบอาจจะอยู่ในธรรมชาติรอบข้าง อยู่ในผู้คนที่พานพบ หรือภายในตัวตนของเราเอง ในภาวะที่ตัวตนของเรามีความเป็นเอกภาพกันอย่างแท้จริง ไม่มีใครรู้ ไม่มีใครตอบได้ แม้แต่ผมเอง..
  แต่มีสิ่งหนึ่งที่ผมรู้ และคำตอบนั้นดังกึกก้องอยู่ในใจผมนานแล้ว นั่นก็คือ...

                           ..."ผมต้องออกเดินทาง"...