พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวทรงซื้อที่ประทับแห่งใหม่ที่ตำบอลเวอร์จิเนีย วอเตอร์ ทางเหนือของจังหวัดเชอร์เรย์ พระราชทานนามว่า "เกลน แพ็มเมิ่นต์  (Glen Pammant)" ทรงสลับคำจากวลี ตามเพลงมัน (Tam Plengman) ซึ่งมีความหมายว่า "แล้วแต่อะไรจะเกิดขึ้น"

พระราชจริยวัตรขณะเมื่อประทับ ณ พระตำหนักเกลน แพ็มเมิ่นต์ ระหว่างพุทธศักราช ๒๔๗๕ - ๒๔๘๐ (ตัวหนังสือเลือนมากไม่แน่ใจ) พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวโปรดการทรงพระอักษร ทรงฟังเพลงจากแผ่นเสียง และทรงจัดห้องมืดสำหรับทรงล้างฟิล์มและอัดภาพ ส่วนสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีฯ โปรดการทรงกีฬาเทนนิส และกอล์ฟกับผู้ที่มาเข้าเฝ้าฯ ทั้งสองพระองค์ทรงเพาะเลี้ยงต้นไม้ ดอกไม้เป็นกิจวัตรร่วมกัน

ม.ร.ว.ปิ่มสาย อัมระนันทน์ พระนัดดาในสมเด็จพระนางเจ้ารำไพพรรณีฯ ซึ่งโปรดให้ตามเสด็จท่านพ่อไปอยู่ใกล้พระตำหนักเกลน แพ็มเมิ่นต์ ฟื้นความทรงจำในครั้งนั้นว่า ห้องแต่งพระองค์สมเด็จฯ

"สวยน่ารัก สมกับที่เป็นสุภาพสตรี ทั้งยังทรงอบอวลไปด้วยกลิ่นหอมเย็น ๆ ของดอกสวิทพี" เด็ก ๆ ติดใจ

"ตู้กระจกหลายใบที่เต็มไปด้วยตุ๊กตาแก้วเป่ารูปสัตว์นานาชนิด สำหรับเด็ก ๆ ขนาดฉันแล้ว เป็นที่ตรึงตาน่าจับต้องยิ่งนัก"

ทั้งสองพระองค์เสวยพระกระยาหารเช้าเป็นการส่วนพระองค์ที่ชั้นบน พระกระยาหารกลางวันและค่ำที่ห้องเสวยชั้นล่างอย่างมีระเบียบพิธีการ ทั้งเรื่องความตรงต่อเวลา การแต่งกายและมารยาทเพราะมีมหาดเล็กฝรั่งถวายงานและอาจจะมีชาวต่างประเทศร่วมโต๊ะเสวย จึงทรงระมัดระวังมิให้เขาสบประมาทว่าไทยเราไม่รู้จักความเป็น "อารยะ"

วันสุดสัปดาห์มหาดเล็กฝรั่งลาพัก จึงเสด็จฯ ไปที่บังกะโลท้ายสวนเพื่อทรงปรุงและเสวยพระกระยาหารไทยอย่างสบายพระทัย สมเด็จฯ โปรดทรงคลุกเครื่องน้ำพริกที่นั่น

หลังพระกระยาหารค่ำ ประทับอยู่กับพระประยูรญาติเหมือนพ่อแม่ในครอบครัวที่อบอุ่น ช่วงที่ทรงสละราชสมบัติใหม่ ๆ คนไทยในอังกฤษยังวางตัวไม่ถูก เช่น หากบังเอิญอยู่ในร้านอาหารเดียวกัน ก็จะไม่เข้าไปเฝ้าฯ หรือแม้แต่ถวายคำนับ เกรงว่าจะมีภัยมาถึงตน แต่ก็มีบางคนที่กล้าลุกขึ้นยืนถวายคำนับในขณะที่เพื่อน ๆ นั่งก้มหน้าทำเป็นมองไม่เห็น

หลังจากประทับ ณ พระตำหนักแห่งนี้ได้ราว ๒ ปี พระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัวมีพระอาการประชวรมากขึ้น จึงทรงย้ายไปซื้อพระตำหนักที่มีขนาดเล็กเหมาะแก่การดูแลรักษา ซึ่งอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่มีอากาศบริสุทธิ์ และร่มรื่นสวยงาม

พระตำหนักเกลน แพ็มเมิ่นต์ (Glen Pammant)

ตั้งอยู่ในตำบลเวอร์จิเนีย วอเตอร์ (Virginia Water) ทางเหนือของจังหวัดเธอร์เร่ย์ใกล้เมื่องสเคนส์ (Staines) ในจังหวัดมิดเดิลเซกซ์ (Middlesex)พระตำหนักเป็นสถาปัตยกรรมแบบวิกตอเรียน (Victorian) มี ๓ ชั้น มีห้องหลายห้อง ตกแต่งด้วยเครื่องเรือนแบบอังกฤษ

พระตำหนักตั้งอยู่ที่เชิงเนินเขา มีถนนโรยกรวดคดเคี้ยว ทางซ้ายผ่านต้นอเซเลี่ยนนับร้อย ทางขวาเป็นโรโดเดนดรอน และมีต้นสนสชูว์ขนาดใหญ่อยู่ข้างหลัง หน้าพระตำหนักมีสวนหินขนาดใหญ่ สระน้ำ น้ำตก สนามเทนนิส สวนกุหลาบ และบังกะโลไม้เลยสนามหญ้าไปมีสวนผักกำแพงล้อมรอบ และเรือนกระจกซึ่งอุดมสมบูรณ์ด้วยผลไม้หลากชนิด

จากนั้นเป็นสวนสนป่าละเมาะไม้คลุมดิน เช่น บูลเบลล์ แดฟโฟดิลล์ และพริมโรส เมื่อถึงช่วงฤดูใบไม้ผลิ แลดูเป็นสีฟ้าเหลืองพริ้วอยู่ในสายลม

ปัจจุบันพระตำหนักที่เคยเป็นที่ประทับเป็นสมบัติส่วนบุคคลแบ่งเป็น ๒ ส่วน เรียกว่า เกรย์เวิล คอร์ด (Grywell Court) และ เกรย์เวิล เฮ้าท์ (Grywell House)

ด้วยสำนึกในพระมหากรุณาธิคุณ  อย่างหาที่สุดมิได้