เมื่อวานมีโอกาสไปดูหนังเรื่อง 5 แพร่งรอบพิเศษที่เซนทรัลเวิด์ล ซึ่งเต็มไปด้วยผู้คนที่แห่กันไปดูหนังเรื่องนี้แบบฟรีๆ เช่นเดียวกับผม...ฮาาา จากบรรยากาศและการจัดงาน ท่าทางค่ายหนัง GTH จะหวังไว้กับหนังเรื่องนี้เอาไว้มาก คาดว่าคงจะเล็งไว้ที่ 80-100 ล้านบาทแน่ๆ

ตามโปรแกรมหนังต้องเริ่มฉาย 20.10 น. แต่ก็ต้องล่าช้าออกไป จนถึง 20.30 น. เพราะว่าคนนั้นยังเข้าโรงหนังไม่หมดกันเลย และถึงแม้หนังจะเริ่มฉายเรื่องแรกไปเกือบครึ่งเรื่อง คนก็ยังทะยอยเข้าโรงกันไม่หมด มันช่างเหมือนบรรยากาศหนังกลางแปลงจริงๆ ที่ถึงหนังจะฉาย คนดูก็ยังเดินกันให้วุ่น...ฮ่า

และเนื่องด้วยเวลาที่เกินเลย ทางโรงหนังและคนจัด ก็ไม่พูดพล่ามทำเพลง ไม่มีหนังตัวอย่าง ไม่มีโฆษณา ภาพแรกก็เป็นเพลงสรรเสริญพระบารมีกันเลย ซึ่งผมก็เพิ่งเคยเห็นนี่ล่ะ..แต่ก็ดี ชอบอ่ะแบบนี้

จะขอลอกเรื่องย่อ ที่ทางค่ายเขาลงไว้เพื่อประชาสัมพันธ์นะครับ ส่วนหลังจากเรื่องย่อจะเป็นความคิดเห็นส่วนตัวและสปอยล์เนื้อหาบางส่วนล่ะ ใครที่ยังไม่ได้ดูหนังอาจจะเสียอรรถรสนะ ข้าพเจ้าขอเตือน!!!

แพร่งแรกที่ฉาย คือ "หลาวชะโอน"
กำกับโดย : ปวีณ ภูริจิตปัญญา (ยันต์สั่งตาย)

สำหรับ เป้ (เก้า-จิรายุ ละอองมณี) เด็กชายวัยสิบสี่ ‘กรรม’ เป็นเรื่องเชยโคตรๆ เขาลงมือปาหินใส่รถกระบะแถวบ้านเพียงเพราะอยากได้มือถือใหม่ เมื่อเหยื่อตาย แม่พาเป้หนีไปบวชในวัดป่าห่างไกล ภายใต้ผ้าเหลืองเป้พ้นจากมือกฎหมาย แต่กลับตกอยู่ในเงาของมืออีกมือหนึ่ง มันเอื้อมเข้ามาหาเขาช้าๆ ทว่าไม่หยุดยั้ง นั่นเพราะ ‘กรรม’ ไม่ใช่พ่อ ไม่ใช่แม่ใคร มันไม่รู้จักคำว่า ‘ให้อภัย’

แพร่งที่ 2 ที่ฉาย คือ "ห้องเตียงรวม"
กำกับโดย : วิสูตร พูลวรลักษณ์

หนุ่มทะเล้นขี้เล่นคนหนึ่ง (แดน วรเวช) มอเตอร์ไซค์คว่ำขาหักทั้งสองข้าง จากห้องฉุกเฉินเขาถูกย้ายไปสู่ห้องเตียงรวม ทั้งๆที่อยากนอนห้องพิเศษ และในห้องรวมนี้ คนไข้เตียงติดกับชายหนุ่มเป็นร่างไร้สติของชายชราอาการโคม่าที่นอนรอวันปิดอ็อกซิเจนมาแล้วร่วมเดือน แต่เหมือนกับจะรู้ว่าเพื่อนหนุ่มหน้าใหม่เป็นคนขี้กลัว คืนนั้นชายแก่จึงลุกขึ้นมาเยี่ยมเขาถึงข้างเตียง!!

แพร่งที่ 3 ที่ฉาย คือ "Backpackers"
กำกับโดย : ทรงยศ สุขมากอนันต์ (เด็กหอ)

 คู่รักญี่ปุ่นคู่หนึ่งฉลองเรียนจบด้วยการแบ็กแพ็กตะลุยเมืองไทย ขากลับจากสมุยพวกเขาใช้วิธีโบกรถเข้ากรุงเทพฯ แต่โบกไม่ได้สักคัน หนุ่มยุ่นตัดสินใจใช้แบงค์พันเป็นรางวัลล่อ รถพ่วงคันหนึ่งจึงจอดรับ โชคร้ายที่สิ่งที่ซ่อนอยู่หลังตู้คอนเทนเนอร์และใบหน้ายิ้มแย้มของคนขับกับเจ้าเด็กรถ (แน๊ก-ชาลี ไตรรัตน์)เป็นบางสิ่งบางอย่างที่จะทำให้อะดรีนาลีน ของทุกคนต้องคลั่ง

แพร่งที่ 4 ที่ฉาย คือ "รถมือสอง"
กำกับโดย :  ภาคภูมิ วงศ์ภูมิ (เที่ยวบิน 224)
 
คนมีประวัติ รถก็มีประวัติ ยิ่งเป็นรถมือสองประวัติศาสตร์ของแต่ละคันอาจไม่ใช่สิ่งที่เจ้าของใหม่อยากรู้ กลางดึกสงัดหลังเต๊นท์ปิด นุช (นิโคล เทริโอ) เจ้าของเต๊นท์รถมือสองขนาดใหญ่ย่านชานเมืองพบว่าลูกชายของเธอหายตัวไป ท่ามกลางแถวรถนับร้อยคัน เทปกล้องวงจรปิดจับภาพได้ว่าลูกของเธอแอบเข้าไปเล่นในรถคันหนึ่งที่เธอเพิ่งรับซื้อมา...แล้วไม่กลับออกมาอีกเลย

แพร่งที่ 5 ที่ฉายคือ "คนกอง"
กำกับโดย : บรรจง ปิสัญธนะกูล (คนกลาง)

เต๋อ, เผือก, ชิน และ เอ เป็นทีมงานหนังผีที่การถ่ายทำดำเนินมาถึงคิวสุดท้าย คืนสุดท้าย ฉากสุดท้าย เหลือเพียงสองช็อตสุดท้าย แต่แล้วนักแสดงสาวหน้าใหม่ที่รับบทเป็นผีเกิดหัวใจวายตายกลางกองถ่าย ซวยสุดยอดที่ก่อนหน้านั้นเต๋อดันไปเสร่อทำเท่สอนเธอว่า “The show must go on” เธอจึงกลับมาเพื่อแสดงต่อ ทั้งสี่จึงต้องถ่ายหนังผี ที่มีผี เล่นเป็นผี ให้จบให้จงได้...โดยห้าม ‘พี่ช่า’ (มาช่า วัฒนพานิช) นางเอกของหนังรู้ความจริงเป็นอันขาด!!!

หนังเรื่อง "5 แพร่ง" สานต่อความเร็จจากหนังเรื่อง "4 แพร่ง" ที่ทำออกมาได้ดีพอสมควร และก็มีบางเรื่องใน 4 แพร่งที่ถูกยกย่องและพูดถึงเป็นอย่างมาก รวมถึงรายได้ก็เป็นที่น่าพอใจ จึงเกิดโปรเจค 5 แพร่งขึ้นมา

หนังเรื่อง 5 แพร่งมีไอดีเดียอยู่ตรงที่การหยิบเอาเหตุการณ์ในข่าวหน้าหนึ่ง มาต่อยอดให้กลายเป็นหนังสยองขวัญ เช่นเรื่องเปรต ปาหิน รถลักลอบขนแรงงาน หรือเรื่องสยองๆของรถมีประวัติ

หนังเรื่องหลาวชะโอน ของ ปวีณ ภูริจิตปัญญา คนที่กำกับเรื่อง ยันต์สั่งตาย ในภาคก่อนที่ถูกติเรื่องซีจี มาครั้งนี้เขาทำหนังเน้นบรรยากาศมากขึ้น โดยมีซีจีเข้ามาผสมนิดหน่อยในการให้ภาพของเปรต ซึ่งแม้จะแว้บเข้ามาให้เห็นเพียงสั้นๆ ในแต่ละซีน มันก็ยังคงดูอ่อนด้อยอยู่ดี

ทั้งที่บรรยากาศนั้นส่งต่อเรื่องอย่างมาก ทั้งวัดเก่าที่ดูลึกลับ ป่าที่รกครึ้ม หนังกลับใช้ประโยชน์จากโลกเกชั่นได้ไม่เต็มที่ แต่หันไปเน้นความตื่นเต้นจากเสียงซาวด์เอฟเฟค ที่มันออกจะรกเกินไปหน่อย ผมว่าถ้าลดไอ้บรรดาเสียงเอฟเฟคลง และปล่อยให้ความเงียบของป่าทึบทำหน้าที่หลอนโดยตัวของมันน่าจะดีกว่านี้ เสียงหวีดหวิวของเปรตมันออกจะอึกทึกครึกโครมเกินไปจนน่ารำคาญ

แต่หนังเรื่อง หลาวชะโอน ก็มีความดีของมันตรงที่เรื่องราวในนั้น ที่มันแรงมาก นี่ถ้าหากว่าไอ้พวกปาหินได้มีโอกาสได้ดูรับรองว่าต้องมีสะอึกกันบ้าง ส่วนภาพที่กรรมจัดการกับ เป้ในเรื่องนั้น มันสะใจจริงๆ

หนังเรื่อง ห้องเตียงรวม ถือเป็นการหันมาจับงานกำหนังเป็นครั้งแรกของบอสใหญ่ค่าย GTH  วิสูตร พูลวรลักษณ์ ซึ่งก็สามารถส้รางความตกอกตกใจให้กับผมได้พอสมควร แต่ไม่ได้ถึงขั้นสยองขวัญ หนังยังคงใช้ประโยชน์จากเสียงซาวด์เอฟเฟคเพื่อสร้างความตื่นเต้น

หนังไม่ได้มีอะไรมากนัก บทไม่มีอะไรซับซ้อน และมีบทสรุปที่เหนือจริง ซึ่งก็อาจจะเหมาะกับคนที่กำกับหนังเป็นครั้งแรก อย่างคุณวิสูตร พูลวรลักษณ์ เรียกได้ว่าดูหนังเรื่องนี้แล้วไม่ได้รู้สึกอินอะไรเลย ในฐานะคนดู

หนังเรื่อง Backpackers นับว่าเป็นเรื่องใหม่สำหรับหนังไทย ที่มีเรื่องราวแบบผีดิบ ซอมบี้ สไตล์ป๋าจอร์จ เจ้าพ่อหนังซอมบี้ฝั่งฮอลลีวูด ซึ่งหนังแนวนี้มันเก่ามากสำหรับหนังฝั่งตะวันตก และเพราะเหตุนี้ Backpackers หนังซอมบี้พันธุ์ไทย จึงไม่เหลืออะไรให้น่าตื่นเต้น ประหลาดใจ หรือต้องให้กล่าวขวัญถึง นอกจากสาวญี่ปุ่นหน้าใสที่มารับบทเป็นนักโบก เรียกได้ว่าน่ารักได้ใจจริงๆ...

ยิ่งหนังไม่ได้บอกไว้ด้วยว่าทำไมไอ้เจ้าศพเหล่านั้นจึงกลายเป็นผีดิบขึ้นมาได้ ถึงจะพอทึกทักเอาว่าอาจจะเกิดจากไอ้ที่กลืนเข้าไปก่อนตายก็เหอะ ทำให้หนังเรื่องนี้มันกลายเป็นเพียงงานที่ผู้กำกับอยากจะลองทำบ้างมันก็เท่านั้น ซึ่งแน่นอนว่าเขาไม่มีทางได้ทำหนังเรื่องนี้เป็นหนังยาวแน่ๆ เพราะสามารถการันตีความแป้กได้เลย

หนังเรื่อง รถมือสอง ดูๆแล้วอาจจะทำให้คนที่กำลังคิดจะซื้อรถมือ 2 ต้องผวากันได้บ้าง หนังได้นิโคล เทริโอ มารับบทเป็นคุณนุช เจ้าของเต็นท์รถ ที่มักจะไปซื้อเอาซากรถมาแปลงสภาพให้กลายเป็นรถใหม่ แล้วโกหกคนซื้อว่ารถนั้นไร้ประวัติ ซึ่งวันหนึ่งกรรมก็ตามมาทันเธอ

บรรยากาศในหนังรู้สึกเฉยๆ บรรดาเจ้าของรถเดิมที่โผล่มาหลอนคุณนุช มันก็ไม่รู้ทำไม๊...ทำไม ถึงได้เรียงหน้ากันมาวันนี้วันเดียว ก่อนหน้านี้ไม่คิดจะให้คุณนุชเธอได้สำนึกกันบ้างเหรอ และอีกครั้งที่ผมไม่ได้รู้สึกว่านิโคลสามารถเล่นหนังได้ โชคยังดีที่ประสบการณ์ของคนที่กลายเป็นแม่แล้วในชีวิตจริงอย่างเธอ จะช่วยให้แสดงบางซีนออกมาได้อย่างดี

และที่ร้ายกว่านั้น และขัดใจมากคือ ภาพหลอนของคุณนุชที่เห็นรถทั้งเต้นของเธอ กลับไปสู่สภาพเละเทะนั้น เรียกได้ว่าไม่เนียนเอาเสียเลย แบบตอนที่สภาพดีๆ ก็เห็นมีรถหรูๆเยอะอยู่นะ แต่ทำไมพอช่วงที่เป็นภาพหลอน ญี่ห้อรถมันถึงได้ต่างกันขนาดนั้น ท่าทางว่าจะหาซากมากไม่ได้ หรือถ้าซีนนี้เป็นซีจี ก็ต้องบอกว่าไม่ค่อยละเอียดกับงานเลยนะ เสียชื่อผู้กำกับ ชัตเตอร์อันลือลั่นหมด

หนังเรื่องสุดท้ายที่ฉาย คือ คนกอง หนังเรื่องนี้กำกับโดย บรรจง ปิสัญธนะกูล คนเดียวกับที่กำกับเรื่อง คนกลาง จาก 4 แพร่ง ซึ่งเป็นเรื่องที่ทำได้ดีที่สุดในเรื่องนั้น มาครั้งนี้ หนังเรื่องคนกอง เขาทำได้ดีมากขึ้นไปอีก คนกอง กลายเป็นเพียงเรื่องเดียวที่ผมชอบที่สุดในบรรดา 5 เรื่อง ใน 5 แพร่ง

อาจจะเพราะหลังจากที่ทนกับเสียงซาวด์เอฟเฟคที่หนวกหู บวกรวมกับอาการตกใจที่ได้รับเป็นระยะๆ ย้ำว่าตกใจ ไม่ใช่สยอง...เมื่อมาถึงคิวหนัง เรื่องคนกอง มันทำให้ทุกอย่างผ่อนคลาย และสามารถดูหนังต่อไปได้อย่างสนุกสนาน เรียกได้ว่า คนกอง มาถูกที่ถูกเวลา

ผมอยากจะชื่นชม บรรจง ปิสัญธนะกูล ว่าคนอะไรทำหนังได้สนุกเป็นบ้า ผมสามารถพูดได้เลยว่า หาก 5 แพร่งไม่มี คนกอง หนังเรื่องก็คงไม่มีอะไรพิเศษให้น่าพูดถึง

คนกอง เลือกที่จะหยิกแกมหยอกตัวเองในฐานะของคนทำหนังสยองขวัญ ที่ทุกวันนี้ไม่รู้จะเดินไปทางไหนได้แล้ว เพราะมันแทบจะไม่เหลือมุมอะไรให้หักกันได้อีก ซึ่งการล้อตัวเองแบบฉลาดๆ แบบนี้ ทำให้หนังได้ใจผมไปเต็มๆ

ผมไม่เคยรู้สึกว่ามาช่า แสดงหนังเรื่องแฝด ได้ดีอะไรมากมาย แต่พอมาเล่นเรื่อง คนกอง ที่ล้อตัวเองในหนังเรื่องแฝด ผมรู้สึกประหลาดใจกับการแสดงของเธอเป็นอย่างมาก รวมถึงคนอื่นๆก็ฮาได้ใจ มุขที่หนังปล่อยออกมาเรียกได้ว่าสำเร็จ อาจจะไม่ใหม่ แต่ว่า"สำเร็จ"...เอ๊ะ...นี่เราดูหนังสยองขวัญอยู่หรือเปล่า

โดยสรุป หนังเรื่อง 5 แพร่งไม่ได้มีอะไรแปลกใหม่ น่าตื่นเต้น แต่ก็ไม่เสียหายถ้าจะตีตั๋วเข้าชม เพราะสำหรับผม แค่เข้าไปดู เรื่องคนกอง เพียงเรื่องเดียว ก็คุ้มแล้วล่ะ เพราะนานแล้วเหมือนกันที่ไม่ได้รู้สึกสนุกกับการดูหนังในโรงได้ขนาดนี้

fat_kj
//