พรุ่งนี้ ๑๗ ตุลาคม ๒๕๕๒

จะมีงานประชุมใหญ่สามัญประจำปี "สโมสรนักเขียนภาคอีสาน"

ณ โรงเรียนซับสมบูรณ์พิทยาลัย อำเภอโคกโพธิ์ชัย จังหวัดขอนแก่น

ข้าพเจ้านกแสงตะวันได้รับเกียรติอย่างยิ่ง ท่านประธาน สุมาลี สุวรรณกร ส่งหนังสือเชิญร่วมงาน ก็ยังถามตัวเองอยู่ว่าถูกเชิญในฐานะอะไร เพราะไม่ใช่คนมีฐานะ

ด้วยความเต็มใจอย่างยิ่งค่ะท่านประธาน, พขร.ที่บ้านรับปากแล้วว่าจะพาไปถึงแน่ แต่ก็มาติดตรงที่หลานชายลุงเยี่ยม(คุณจิตฤณ)ต้องเข้าค่ายวิทยาศาสตร์ ที่ ม.ราชภัฏใกล้บ้าน ระหว่าง ๑๕-๑๗ ตุลาคม กำหนดเลิกราว ๆ บ่ายสามโมงครึ่ง... เอาน่ะ ตั้งใจจะไปทั้งครอบครัวแล้ว ไม่ทันงานบ่ายก็ไม่เป็นไร รอฟังคนอื่น ๆ เล่าให้ขวังก็ได้ งานเย็นยังทัน !

ลุงหงาเสี่ยวฮักลุงสมคิดมาทั้งที เจ้านกแสงตะวัน แฟนคลับจะไม่ไปร่วมได้ไง ว่ามั้ย(ว่าค่ะ) ที่สำคัญอยากเป็นส่วนหนึ่งของผู้สนับสนุนการก่อตั้งมูลนิธิ คนกับควายของลุงสมคิด สิงสง สาระของมูลนิธิขอเชิญไปทัศนาจากบล็อกลุงเค้าเอาเองนะคะ ข้าฯคนชอบฟังเพลงจะขอพูด(เขียน)เรื่องเพลงเท่านั้น

คนกับควาย เป็นบทเพลงที่ทำให้ข้าฯติดตามค้นหาจนรู้จัก(มิต้องพบหน้า)กลุ่มนักดนตรีนาม คาราวาน และเป็นแรงบันดาลใจให้สนใจเรื่องราวของเหล่าผู้กล้า-นักรบเดือนตุลา(ที่เขาว่าตายแล้ว) บางความหมายในบางบทเพลงของคาราวานบันดาลใจให้เกิดนามปากกานกแสงตะวันในเวลาต่อมา

มาฟังถ้อยความของลุงหงา เล่าถึง คนกับควายและสมคิด สิงสง เสี่ยวแพง

" ผมจำอะไรกระท่อนกระแท่นเต็มทีเกี่ยวกับเวลา วัน เดือน ปี เพราะไม่เคยบันทึกอะไรเลย พบกับสมคิด สิงสง ระยะแรกจำได้แต่เพียงว่า ประคารมกันเล็กน้อยเกี่ยวกับโครงการอันสวยหรูของเขาในหน้ากระดาษ ผมรู้สึกแต่เพียงว่า ทำกันเลยดีกว่า อย่ามัวแต่ร่างโครงการหรือรอการช่วยเหลืออยู่เลย เพราะโครงการแต่ละอย่างของเขาต้องใช้เงินค่อนข้างมาก ต้องมีบุคคลในองค์การรัฐบาลหรือองค์การต่างประเทศสนับสนุน มันจึงจะทำได้ แต่ก็ไม่แน่ว่าจะสำเร็จ

ตอนนั้นเขามีโครงการหมู่บ้านซับแดง อันเป็นบ้านเกิดของเขา เมื่อได้รับทราบก็เห็นดีด้วย แต่ก็เซ็งแทน อีตรงที่มันใหญ่โตเกินสองขาสองแขนของมนุษย์กระจอกอย่างเรา ๆ

นั่นเป็นการพบกันครั้งแรก ค่อนข้างจะขัดแย้ง บาดหมางเล็กน้อย แต่ก็ตามประสาเพื่อนฝูงที่ชอบ ๆ ขีดเขียนด้วยกัน ไม่ได้ถือเป็นอารมณ์

          ในที่สุดเราก็พบกันอีก โดยไม่ได้พูดถึงโครงการใด ๆ พบกันในนามของนักแสวงหา มีเพียงกระเป๋าบรรจุสิ่งที่รักและชอบ..และเกือกเก่า ๆ ท่องไปด้วยกัน.. ผมมีกีต้าร์ เขามีพิมพ์ดีดและไวโอลิน

         จำได้ว่ารักกันมากจัง ติดสอยห้อยตามกันไปหลาย ๆ วัน แล้วแต่ใครจะคิดได้ว่านอนกันที่ไหนดี ในยุคที่ประชาธิปไตยกำลังแตกหน่อ.. และในยุคที่สงครามเวียดนามกำลังดุเดือด จี ไอ เต็มเมือง

         แวดวงเพื่อนฝูงที่คบหาก็มีไม่มากเพียง 20-30 คนเท่านั้นเอง เป็นขบวนจริง ๆ ก็มีเพียงสิบกว่าคน ผมขออนุญาตหยิบชื่อเพื่อนเหล่านี้มาเขียนไว้ในที่นี้ เพราะเป็นโอกาสที่ได้รำลึกถึงเพื่อนที่ดีเหล่านี้

         คนแรกที่น่ารักมากก็คือ วินัย อุกฤษณ์  ธรรมศักดิ์ บุญเชิด  วิสา คัญทัพ  บัณฑิต เองนิลรัตน์  พิทักษ์ ธวัชไชยนันท์  วีรศักดิ์ สุนทรศรี  มโนภาษ เนาวรังษี  คำรณ คุณะดิลก  บริสุทธิ์ บูรณสัมฤทธิ์  เธียรชัย ลาภานันท์  ที่ขาดไม่ได้ก็คือเสี่ยวเกลอของผม คือ ประเสริฐ จันดำ  จำได้ว่ายังมีอีกหนึ่งคนที่เป็นน้อง ๆ ของกลุ่มนี้คือ คุณคมทวน คันธนู ในปัจจุบัน

          ยังมีอีกหลายคนที่พบปะพูดคุยกันในหลาย ๆ ด้าน ในที่นี้ผมอยากจะพูดถึง สมคิด สิงสง และเพลง คนกับควาย

          สมคิด สิงสง คือคนหนุ่มไฟแรง หอบเป้ พิมพ์ดีด ไวโอลินตัวเก่า ๆ และปึกกระดาษ  ผมขนานนามเขาว่าเป็นเจ้าแห่งโครงการ เราไปด้วยกันหลาย ๆ วันเพียงสองคน

          จำได้ว่าเป็นตึก 3-4 ชั้นทึม ๆ เป็นบริษัทเกี่ยวกับสินค้าสำหรับผู้ชาย กำลังร้าง---สมคิด พาผมไปที่นั่น---เล่นดนตรีด้วยกัน ในค่ำคืนอันเปล่าเปลี่ยวเหี่ยวหัวใจ

         ผมจ้ำอยู่คอร์ดเก่า ๆ ซ้ำซาก... เป็นริธึ่ม มา ๆ ไป ๆ ฮัมเพลง 

         สมคิดสีไวโอลินใส่...

         ผูกพันเป็นทำนอง...

         เล่น ๆ หลาย ๆ รอบ เขาชักเข้าที่ สมคิดก็ออกปากว่า ชอบทำนองนี้จัง ขอเอาไปแต่งเป็นเพลงไทยเถอะ

          หลังจากนั้นเราย้ายที่นอนมาสะพานควาย โดยมีเพลงคนกับควายยังไม่เสร็จดีนักคือแต่งไปแค่สองท่อน...เขาต่างมานั่งเขียนต่ออีก ในขณะที่ผมนอนอยู่บนเตียงอันอ่อนนุ่มของเพื่อน..

          วิสา คัญทัพ สนใจมาก ขอร่วมแต่ง ผมเห็นเขามุ่นอยู่ด้วยกันพักใหญ่เพลงก็เสร็จ เอาเนื้อมาให้ผมเล่นกีต้าร์และร้องดู มันก็พอเป็นเพลงได้ก็เลยเล่นกันใหญ่..

          งานแรกที่ออกแสดงคืองานแต่งงานของ วีรประวัติ วงศ์พัวพันธุ์ เพื่อนพ้องชาวพระจันทร์เสี้ยว

         ผมเตรียมหนังสือเพลงฝรั่งมาหลาย ๆ เพลง และมี คนกับควายด้วย

         เมื่อถึงเวลาของเพลง คนกับควาย วิสา ออกไปพูดเล็กน้อยถึงเพลงนี้ ทั้งสมคิด สิงสง กับวิสา คัญทัพ ออกมายืนขนาบข้างผม แล้วผมก็บรรเลงมันออกไป ท่ามกลางแขกเหรื่อแต่งตัวสวยงาม ที่มายืนมุงดูเรา ราวกับตัวประหลาด..

         นั่นเป็นการแสดงครั้งแรกจริง ๆ ของเพลง คนกับควาย หลังจากนั้น ผมได้มีโอกาสแสดงในงานเพลงเพื่อชีวิตที่ธรรมศาสตร์ ร่วมกับ วีรศักดิ์ สุนทรศรี เพลงนี้ก็เริ่มมีคนรู้จัก.."

จากหนังสือ ตำนานชีวิต คาราวาน

------------------------

อ่านรายละเอียด ๒ งานที่กล่าวถึงค่ะ

esanwriter > ถึงเวลาตุ้มโฮมนักเขียนอีสาน 

สมคิด สิงสง > เส้นทางคน หนทางควายและสายธารเพลง ๒๕๕๒ 

คนกับควาย : คาราวาน คอนเสิร์ตอำลา ๑๕ ปี