นาฏศิลป์ไทยพื้นเมืองภาคใต้

                            ชุดตารีกีปัส  

การแต่งกายมี 2 ลักษณะคือ

1. แบบแสดงคู่ชาย-หญิงจะนิยมแต่งตามลักษณะของชนชั้นสูงชาวไทย     

มุสลิมเต็มยศประกอบด้วย

ผู้ชาย   เสื้อตือโละบลางอ  มีลักษณะเป็นเสื้อคอกลมหรือคอตั้งแบบจีน

แขนกว้างยาวจรดข้อมือ ผ่าอกครึ่งติดกระดุม3 เม็ดติดกระเป๋าด้านซ้าย

สีเดียวกันกับกางเกงซึ่งมีลักษณะเป็นกางเกงขายาวคล้ายกางเกงจีน

     ผ้านุ่งใช้ผ้ายกเงิน– ยกทองหรือผ้าซอแกะนุ่งทับ ทับกางเกงสั้น 

    เหนือเข่าเล็กน้อยจับเป็นดอกด้านหนึ่งหรือทำจีบทบกัน 5จีบ

     เรียกว่า “ผ้าลิลิปังซาเลนดังหรือสลีแน”

     เข็มขัดภาษามาลายูท้องถิ่นเรียกว่า “เป็นแนะ” มีความกว้าง

     ประมาณ 5 นิ้วคาดทับบนผ้าซอแกะอีกทีหนึ่ง

     หมวก(ซอแกะ) คือหมวกทำด้วยผ้าเนื้อดีสีดำลักษณะคล้าย

     หมวกหนีบ. ไทยพุทธท้องถิ่นเรียกหมวกชนิดนี้ว่าหมวกแขก

    หรือใช้ผ้าสอดดิ้นเงินทองเย็บเป็นลักษณะของหมวกเจ้าบ่าว

    ไทยมุสลิมเรียกตามภาษามลายูกลางว่า“สตางัน” ภาษามลายูท้องถิ่น

    เรียกว่า“สตาแง” เป็นผ้าโพกศีรษะที่พับเป็นรูปต่างๆ  (เสื้อกางเกง

    ผ้านุ่งทับกางเกงผ้าโพกศีรษะจะทำด้วยผ้าชนิดเดียวกัน  ปัจจุบัน

     นิยมใช้ในงานวิวาห์ของไทยมุสลิมด้วยกัน)

ผู้หญิง   เสื้อเรียกว่า “บานง” ภาษามลายูกลางเรียกว่า“บันดง”

เป็นเสื้อเข้ารูปแขนยาวเน้นรูปทรงคอวีผ่าอกหน้าตลอดมักจะติด

กระดุมทองเป็นระยะตัวเสื้อยาวคลุมสะโพก ด้านหลังสั้นเฉียงมายาว

เป็นมุมด้านหน้าเสื้อบานง มักใช้ผ้าค่อนข้างบางอาจปักฉลุลวดลาย

ตรงชายเสื้ออย่างสวยงามและพับริมปกซ้อนไว้ตลอด  ผ้าที่นิยมใช้

ตัดเสื้อกันมากคือผ้าลูกไม้ ผ้ากำมะหยี่ ผ้าต่วนและ ผ้าชีฟอง ฯลฯ

    ผ้านุ่งใช้ซอแกะหรือผ้าปาเต๊ะนุ่งสั้นแค่เข่าทำเป็นจีบทบกันที่สะโพก

ทางด้านขวาประมาณ 5 – 7 จีบตามแบบการนุ่งผ้าของรัฐยะโฮร์

ประเทศมาเลเซีย

     ผมเกล้ามวยต่ำระดับท้ายทอยติดดอกไม่สีทองที่เรียกว่า

บุงอเจ๊ะงาโม๊ะ เรียกกันตามภาษาชาวบ้านว่าดอกซัมเบ็ง ปัจจุบันนิยม

เกล้าผมขึ้นติดดอกไม้ทองทางขวาปักเรียงเป็นแถวดูสวยงาม

      เครื่องประดับมี 2 อย่าง คือสร้อยคอ ต่างหู

เอกลักษณ์ของการแต่งกายด้วยชุดนี้คือ การนุ่งผ้าของผู้ชายและ

ผู้หญิงจะทำจีบทบกันทางด้านขวาของสะโพก 5 – 7 จีบ  ผู้ชายเน้น

ความแปลกและใหม่   ผู้หญิงเน้นให้ความสะดวกในการร่ายรำที่จะต้อง

ยักย้ายส่ายสะโพกให้เข้ากับจังหวะเพลงที่สนุกสนานและเร้าใจ

2. แต่งกายแบบหญิงล้วน

       แต่งกายตามแบบที่ได้รับการปรับปรุงประดิษฐ์ขึ้นเพื่อใช้เป็น

การแต่งกายของตารีกีปัส ชุดพิธีเปิดสนามงานกีฬาเขตแห่งประเทศไทย

(กีฬาแห่งชาติ) ครั้งที่ 14 ณ จังหวัดปัตตานี เมื่อปีพ.ศ. 2524

ประกอบด้วย

     1. เสื้อในนางไม่มีแขนสีดำ

     2. ผ้านุ่งเป็นโสร่งบาติก หรือผ้าซอแกะ (Song Ket) สอดดิ้น

เงิน– ทองประปรายแบบมาเลเซีย ตัดเย็บแบบหน้านาง หรือเลียนแบบ

จับจีบหางไหล

      3. ผ้าสไบสำหรับคลุมไหล่จับจีบเป็นโบด้านหน้า

     เครื่องประดับเข็มขัด สร้อยคอ  ต่างหู  และดอกซัมเบ็ง