ทันทีที่ภาพน้ำท่วมนิคมอุตสาหกรรมสหรัตนนคร แพร่ไปในระบบอินเตอร์เน็ต  ผมก็รีบโทรไปหาเพื่อนที่อยู่ชานเมืองกรุงเทพ ที่เคยมีข่าวน้ำท่วมประจำ  ว่าให้ระวังเก็บข้าวของขึ้นที่สูง น้ำจะท่วมสูงระดับ 1-3 เมตร หนักกว่าทุกครั้ง  เพราะผมรู้ดีว่า โลกที่เราเคยอยู่นี้ ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว  แต่ฟังดูน้ำเสียงของผู้คนที่ได้รับโทรศัพท์จะไม่ค่อยเชื่อเท่าไรว่า น้ำจะท่วมกรุงเทพและปริมณฑล

ก่อนอื่น อยากให้ท่านทราบก่อนว่า  บ้านเกิดของผมอยู่ที่หาดใหญ่  ในช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา หาดใหญ่ประสบกับอุทกภัยมาแล้ว 2 ครั้ง แต่ละครั้งระดับน้ำสูง 3-4 เมตร เรียกได้ว่าน้ำท่วมมิดหัวหรือระดับน้ำแตะเพดานชั้น 1 ของบ้านอยู่อาศัย

ขณะเดียวกันในช่วงต้นเดือนกันยายน  ผมได้มีโอกาสเดินทางไปจังหวัดอุทัยธานี เพื่อเยี่ยมญาติที่ป่วยหนัก  ได้เห็นน้ำท่วมตลาดอุทัยธานีระดับอก  มันยิ่งย้ำเตือนผมว่า  โลกใบนี้ไม่ใช่โลกที่จะมีความกรุณาปราณีกับพวกเราเช่นเคยอีกแล้ว

มีบ้านหลังหนึ่งในตลาดอุทัยธานี  เป็นบ้านเพียงไม่กี่หลังที่อยู่ใจกลางตลาดแต่น้ำไม่ท่วม  เนื่องจากมีการก่อกำแพงอิฐที่ประตูบ้านระดับศีรษะก่อนน้ำจะมาเพียง 2 วัน  ผมได้มีโอกาสแวะไปเยี่ยมในฐานะคนรู้จัก  เจ้าของบ้านเล่าให้ฟังว่า  อุทัยธานีเคยมีน้ำท่วมใหญ่เมื่อไม่กี่ปีก่อน  ดังนั้นพอเขาได้ข่าวว่าน้ำได้ท่วมจังหวัดทางภาคเหนือหลายแห่งและไม่นานคงต้องไหลลงมาตอนใต้ผ่านจังหวัดอุทัยธานีแน่  จึงได้รีบก่อกำแพงอิฐ  แล้วหาเครื่องสูบน้ำที่เรานิยมเรียกว่า”ไดโว่”คอยสูบน้ำที่ซึมเข้ามา  ทำให้ร้านเขารอดจากน้ำท่วมได้อย่างอัศจรรย์  สิ่งนี้ทำให้ผมเริ่มเห็นความสำคัญของการเตรียมตัวที่ดีต่อปัญหาน้ำท่วม

ประกอบกับการที่ผมเป็นคนสนใจอ่านข่าวสารทั้งหนังสือพิมพ์ ข่าวออนไลน์ ฟังข่าววิทยุและโทรทัศน์  ได้ทราบว่าได้เกิดน้ำท่วมใหญ่ระดับสูง2-3 เมตรในจังหวัดต่างในภาคกลางพร้อมกันถึง 4-5 จังหวัด ได้แก่ อยุธยา ลพบุรี อุทัยธานีและนครสวรรค์  โดยจังหวัดเหล่านี้มีน้ำท่วมขังเป็นเดือน ซึ่งแน่นอนว่าเป็นสิ่งที่ผมไม่เคยได้ยินมาก่อนตลอดอายุ 50 ปีของผม  พร้อมทั้งยังมีข่าวว่าเขื่อนใหญ่ๆยังคงต้องปล่อยน้ำออกมาอย่างต่อเนื่องเพราะน้ำเต็มเขื่อน  ข้อมูลเพียงเท่านี้ก็คงเพียงพอที่จะทำให้เราๆท่านๆตื่นตระหนกได้แล้ว

เราทุกคนได้เคยเรียนมาแล้วว่า  แม่น้ำใหญ่ 4 สายได้แก่ ปิง วัง ยม น่าน จะไหลมารวมตัวกันที่นครสวรรค์ เป็นแม่น้ำเจ้าพระยา  แล้วไหลลงทิศใต้ ผ่านจังหวัดในภาคกลาง ผ่านกรุงเทพ และออกทะเลที่จังหวัดสมุทรปราการ  ผมว่าเราไม่จำเป็นต้องรู้ละเอียดหรอกว่าปริมาณน้ำที่ไหลมานั้น มีขนาดกี่หมื่นกี่พันล้านลูกบาศก์เมตร  เพราะถึงรู้ก็นึกภาพไม่ออก  เพียงเราคิดอย่างชาวบ้านธรรมดาก็ได้ว่า  ปริมาณน้ำที่ท่วมขังใน 4-5 จังหวัดพร้อมกัน อันได้แก่ นครสวรรค์ อยุธยา ลพบุรี อุทัยธานี และปทุมธานี หากไหลมารวมกันและต้องผ่านกรุงเทพ  อะไรจะเกิดขึ้น  ดังนั้นเมื่อผมรู้ว่านิคมอุตสาหกรรมสหรัตนนครแตก  ผมก็รู้ว่ามันมาแน่

ต้นเดือนตุลาคม  ผมเริ่มหาซื้ออุปกรณ์ที่ใช้เตรียมรับน้ำท่วม เช่น ถังบรรจุน้ำ เตาแก๊สปิคนิค ถุงดำและสายโทรศัพท์เพื่อโอนย้ายคอมพิวเตอร์ทั้ง 2 เครื่องขึ้นชั้นสอง ผมอาศัยการคาดการณ์จากจังหวัดที่กำลังมีน้ำท่วมขังว่า  ต้องจมอยู่ใต้บาดาลกี่สัปดาห์เป็นแนวทางในการเตรียมรับมือ  ผมคิดของผมเองว่า  ถ้าบ้านต้องจมอยู่ในน้ำระดับ 1-2 เมตร เป็นเวลาแรมเดือน  ผมต้องเตรียมอะไรบ้าง 

หลังจากที่ผมได้เห็นภาพโรงงานในนิคมอุตสาหกรรมสหรัตนนครมีน้ำไหลบ่าเข้าท่วมสำนักงาน ในวันที่ 6 ตุลาคม 2554 ภาพเครื่องคอมพิวเตอร์ลอยน้ำ  ขณะที่แฟ้มเอกสารต่างๆจมน้ำหมด  ผมนึกในใจว่า  บริษัทนี้มีการสำรอง ( back up ) ข้อมูลไว้รึปล่าว  ถ้าไม่มี เขาจะแก้ปัญหาอย่างไร  ข้อมูลในคอมพิวเตอร์จมน้ำ  ครั้นจะใช้บันทึกที่ทำด้วยมือที่อยู่ในแฟ้มเอกสารต่างๆ  ก็จมน้ำเช่นเดียวกัน  ผมจึงรีบโทรหาเพื่อนที่เป็นเจ้าของโรงพยาบาลชลลดา บางบัวทอง ซึ่งตอนนั้นน้ำยังไม่ท่วม  เตือนเขาว่าให้ระวังระบบข้อมูลด้วยนะ  แต่เขาบอกว่าโรงพยาบาลของเขามีระบบสำรองข้อมูลเรียบร้อยไม่ต้องเป็นห่วง  ผมจึงโทรหาเพื่อนอีก 2-3 คนที่เป็นเจ้าของสำนักงานที่มีนบุรีและเมืองทองธานี  ให้เขาระวังเอกสารและระบบคอมพิวเตอร์ 

จากนั้นได้ทยอยโทรไปหาคนที่สนิทมักคุ้น  ที่รู้ว่าเขาอาศัยอยู่ใกล้แม่น้ำเจ้าพระยา หรืออาศัยอยู่ในที่ลุ่มเช่น บางบัวทอง ลาดกระบัง หนองจอก เป็นต้น  แนะให้เขาเตรียมรับมือ โดยการขนของขึ้นที่สูง  ถ้าเป็นชั้น 2 ยิ่งดี  ผมบอกเขาว่าของบางชิ้น มีชิ้นเดียวในโลก เช่น ภาพตอนเด็ก หรือข้อมูลในคอมพิวเตอร์  หากสูญหายแล้วไม่สามารถซื้อหาใหม่ได้  หากเรายกหนีแล้ว  น้ำไม่มา  เราก็ได้ออกกำลังกาย  ได้จัดของใหม่  ไม่เสียหายอะไร ผมจะบอกทุกคนว่า บ้านผมได้ลงทุนย้ายเครื่องคอมพิวเตอร์พร้อมระบบอินเตอร์เน็ตขึ้นชั้น 2 เพราะผมรับความเสี่ยงไม่ได้  นอกจากนั้นผมยังได้จ้างช่างมาช่วยขนย้ายของหนักขึ้นที่สูง ซึ่งรวมถึงเปียโน และชุดโซฟา  พร้อมทั้งให้เขาสร้างกำแพงปูนสูง 1 เมตร เป็นพนังกั้นน้ำที่ประตูเข้าบ้านทุกบาน

บ้านผมเป็นหลังแรกในซอยที่สร้างพนังกั้นน้ำ (ราววันที่ 13-14 ตุลาคม) ตอนแรกคนในซอยก็มองแบบยิ้มๆ  คงคิดว่าเราเป็นพวกกระต่ายตื่นตูม  แต่เมื่อมวลน้ำเข้าโจมตีสถานที่หลายแห่งเช่น นิคมอุตสาหกรรมต่างๆ บางบัวทอง และหมู่บ้านเมืองเอก  ตอนนี้เกือบทั้งซอยก็จ้างช่างมาทำกำแพงปูนกันหมด  แม้แต่คนที่เคยพูดว่า  ผมไม่กลัวหรอก  อะไรจะเกิดก็ให้เกิด  สุดท้ายก็ได้ข่าวว่ายกของขึ้นที่สูงเช่นกัน

ผมยังได้เขียนบทความเตือนคนกรุงเทพในหัวข้อ”ผมไม่เชื่อ มวลน้ำก้อนใหญ่ ผ่านไปแล้ว”  หลังจากที่ ศูนย์ปฏิบัติการช่วยเหลือผู้ประสบอุทกภัย (ศปภ.) ของรัฐบาลได้ออกมาประกาศว่ามวลน้ำก้อนใหญ่ได้ผ่านไปแล้ว ในวันที่ 16 ตุลาคม 2554 ซึ่งท่านสามารถอ่านรายละเอียดได้ในเวบไซต์ www.oknation.net/blog/banyong

มาถึงวันนี้ ( 31 ตุลาคม 2554 ) ผมรู้สึกว่า สถานการณ์น้ำท่วมของกรุงเทพ ดีขึ้นกว่าที่ผมคาดไว้มาก

เดิมทีผมคาดไว้ว่า  มวลน้ำขนาดใหญ่ เมื่อโจมตีนิคมอุตสาหกรรมนวนครแล้ว ควรจะไหลบ่าเข้ากรุงเทพทั่วทุกเขตภายใน 1 สัปดาห์  และจะท่วมเขตเศรษฐกิจชั้นในเป็นเวลา 2-3 สัปดาห์  จากนั้นน้ำจะค่อยๆถูกสูบโดยอุโมงค์ยักษ์ในเมืองที่พระรามเก้า-รามคำแหง และพระโขนงออกไปชานเมือง เช่นหนองจอก มีนบุรีและลาดกระบัง ซึ่งจะทำให้เขตรับน้ำนี้ท่วมต่อไปอีก 4-6 สัปดาห์

แต่วันนี้ นับจากวันที่มวลน้ำเข้าท่วมถนนหน้าห้างสรรพสินค้าฟิวเจอร์พาร์ค รังสิต เป็นเวลา 1 สัปดาห์แล้ว  มวลน้ำยังมาได้เพียงแยกบางเขน (ข้อมูล ณ วันที่ 31 ตุลาคม) ทำให้ผมเชื่อว่า  ย่านบางจาก เขตพระโขนง ที่ผมอาศัยอยู่ อาจจะไม่เจอน้ำท่วมแล้ว  เพราะอะไรหรือ

เราได้เห็นว่า เมื่อมวลน้ำมาถึงตอนบนของกรุงเทพมหานคร  มันได้แยกเป็น 2 แขนง (ภาพจากดาวเทียม) ฝั่งซ้ายน้ำได้ไหลไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ บ่าไปทางปทุมธานี บางบัวทอง บางใหญ่ บางพลัด ทวีวัฒนา บางเลน และกำลังจะไปย่านพุทธมลฑล อ้อมน้อย กระทุ่มแบนและสมุทรสาคร  ด้านนี้ต้องถือว่าหนักหน่วงเพราะเป็นน้ำปริมาณมาก จึงไม่สามารถหลีกเลี่ยงน้ำท่วมได้

อีกครึ่งหนึ่งได้ถูกรัฐบาลพยายามที่จะผลักไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ โดยใช้คลองระพีพัฒน์ และคลองรังสิต ช่วยรับน้ำไป  แต่จากมวลน้ำที่มีปริมาณมาก  ทำให้มีน้ำล้นบ่าเข้าท่วมกรุงเทพตอนบนได้แก่ รังสิต ดอนเมือง หลักสี่และบางเขน  แต่ด้วยศักยภาพของ กทม. ทำให้น้ำที่ล้นเข้ามาถูกสูบออกลงแม่น้ำเจ้าพระยาและคูคลองต่างๆในกรุงเทพ โดยอุโมงค์ยักษ์ของ กทม. ทำให้น้ำคืบคลานเข้ามาได้ช้ามาก 

ดังนั้น  จากเดิมที่ผมคาดว่าเขตชั้นในที่เป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจอันได้แก่ เขตบางรัก สาทร ปทุมวัน หรือวัฒนา จะได้รับผลกระทบคือมีน้ำท่วมขังประมาณ 1 เมตรนาน 2 สัปดาห์  ตอนนี้ จากสภาพการณ์ที่เปลี่ยนไป  ในกรณีเลวร้าย หากจะท่วมก็คงไม่เกิน 1 สัปดาห์  แต่ถ้าเป็นไปตามที่ผมคาด จากฐานข้อมูลปัจจุบัน  เขตชั้นในน่าจะรอดจากน้ำท่วม คือไม่ท่วมเลย

การที่น้ำได้แยกออกเป็น 2 แขนง ซ้าย ขวา ไปทางทิศตะวันตกและตะวันออก ทำให้กำลังมันถูกลดทอนลง  อีกทั้งในฝั่งพระนครที่มวลน้ำได้ทอดเวลาในการเดินทางออกไป การไหลบ่าเป็นไปอย่างล่าช้า เพราะถูกทาง กทม.สกัดไว้  ทำให้กระแสน้ำอ่อนกำลังลง  หากไม่มีฝนตกหนักลงมาเพิ่ม(ซึ่งควรจะไม่มี เพราะเข้าหน้าหนาวแล้ว) ไม่มีการไหลมาสมทบเพิ่มของน้ำจากทิศเหนือ (ซึ่งน่าจะมีน้อยมาก เพราะจังหวัดตอนบน น้ำทยอยแห้งหมดแล้ว) และไม่มีใครไปทำลายพนังกั้นน้ำย่านรังสิตให้แตกขนาดยาวเกิน 10 เมตรขึ้นไป เชื่อว่ามวลน้ำที่ล้นไหลมาจากทิศเหนือ จะเดินทางมาได้ถึงเพียงเขตดินแดงหรือพญาไทเท่านั้น

ถึงตอนนั้นทางกทม.ซึ่งได้สร้างอุโมงค์ยักษ์ที่มักกะสันเตรียมไว้แล้ว ก็จะดูดน้ำระบายออกไปอย่างรวดเร็ว  จากวันนี้  มีเวลาอีกประมาณ 7-10 วันกว่าน้ำจะมาถึงมักกะสัน  กทม.ก็คงได้ค่อยๆพร่องน้ำรอบๆกรุงเทพไปพอสมควร  จนระดับน้ำไม่สูงกว่าคันคลองแต่ละแห่งแล้ว ทำให้น้ำกลับไปอยู่ในคูคลองตามปรกติ และกรุงเทพชั้นในก็จะรอดจากน้ำท่วมได้ 

และ นี่คือบันทึกความคิด ความเชื่อของผมที่มีต่อน้ำท่วมครั้งนี้ครับ