ผ่านไปแล้วสำหรับการลงประชามติ  ผลที่ได้จากทางสำนักงานคณะกรรมการการเลือกตั้ง (กกต.) ระบุว่า มีผู้ไปใช้สิทธิประมาณ 58% ของผู้มีสิทธิออกเสียงเลือกตั้ง หรือออกมาใช้สิทธิราว 28 ล้านคน (ตัวเลข ณ เวลา 19.33 น.ของวันที่ 7 สิงหาคม) หากดูคะแนนที่ 94%ของผู้มาใช้สิทธิ  ประชาชนเห็นชอบหรือรับร่างรัฐธรรมนูญ 61.41% ไม่รับร่าง 38.59% คำถามพ่วงว่าสมควรให้ วุฒิสมาชิก (ส.ว.) ร่วมโหวตเลือกนายกรัฐมนตรีหรือไม่ เห็นควร 58.11% ไม่เห็นควร 41.89% ตัวเลขเหล่านี้ บอกอะไรกับเรา

เมื่อคืน ผมดูรายการทางช่องทีวีดิจิตอลไทยรัฐ ที่มีคุณสุภาพ คลี่ขจาย เป็นผู้ดำเนินรายการ มีการโทรศัพท์ไปสัมภาษณ์ นายจตุพร พรหมพันธ์ ประธานแนวร่วมประชาธิปไตยต่อต้านเผด็จการแห่งชาติ (นปช.) นายถาวร เสนเนียมหนึ่งในแกนนำ กปปส. (คณะกรรมการประชาชนเพื่อการเปลี่ยนแปลงประเทศไทยให้เป็นประชาธิปไตยที่สมบูรณ์อันมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุข)และนายนิพิฏฐ์ อินทรสมบัติ รองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ยอมรับคำตัดสินของประชาชนโดยดุษฎี

ผมชอบคำตอบของผู้ร่วมรายการท่านหนึ่งที่ไม่ใช่นักการเมือง(ขออภัยที่จำชื่อท่านไม่ได้) ท่านบอกว่า ประชาชนทราบดีว่าประชาธิปไตยดีอย่างไร  แต่ประสบการณ์ที่ผ่านมา เขาต่างรับรู้ว่ามันมีจุดบกพร่องหลายอย่าง สมควรที่จะมีช่วงเว้นวรรคเพื่อเปิดโอกาสให้มีการจัดระเบียบก่อนที่จะกลับเข้าสู่แนวทางประชาธิปไตยอีกครั้งหนึ่ง  (ถ้าคลาดเคลื่อนขออภัย แต่สรุปได้ทำนองนี้) ซึ่งเท่าที่ฟังเสียงเพื่อนหลายกลุ่มที่ไปลงประชามติเมื่อวาน ต่างก็พูดในทำนองนี้

ผมพูดเสมอว่า ไม่แปลกใจที่นักการเมืองไม่ว่าพรรคเพื่อไทย หรือพรรคประชาธิปัตย์(ที่หลายคนชื่นชอบว่ายึดมั่นในหลักการ) ต่างออกมาบอกไม่เห็นชอบในร่างรัฐธรรมนูญฉบับใหม่นี้  เพราะพรรคการเมืองทุกพรรคจะดำเนินกิจกรรมได้ ต้องใช้เงิน จะมากน้อยแต่ต้องใช้เงิน เช่น จัดประชุมพรรค เรียกร้องให้สมาชิกโหวตรับหรือไม่รับญัตติต่างๆ  ลำพังเงินบริจาคเข้าพรรค ไม่เพียงพอแน่ เพราะบริษัทเอกชนต่างไม่อยากโชว์ภาพเชียร์พรรคใด(take side) มากเกินไป จึงให้บ้างนิดหน่อย ไม่ได้ให้เป็นหลักร้อยล้านพันล้านอย่างที่ให้เงินใต้โต๊ะแลกกับงานสัมปทานต่างๆ พรรคการเมืองจะได้เงินบริจาคเยอะๆจากบริษัทเอกชนแบบสหรัฐอเมริกา ต้องใช้เวลา  ดังนั้นถ้าร่างนี้ผ่านออกมา  ใครเป็นรัฐมนตรีต่างก็เสียวว่าจะพลาดท่าถูกยึดทรัพย์เมื่อไรก็ได้ โอกาสจะรับเงินใต้โต๊ะโครงการใหญ่ๆแม้กระทั่งมาตรฐานโลกที่ 3% , 5% ก็ยังลำบาก ไม่มีใครอยากเสี่ยงเป็นรัฐมนตรีใน ครม. เพราะถ้าคนอื่นกิน ตัวเองไปร่วมเห็นชอบใน ครม.  รัฐธรรมนูญใหม่ให้ถือว่าร่วมรับรู้ด้วย ถือเป็นยาแรงจริงๆ

จากผลที่ออกมา และจะกลายเป็นบทบัญญัติที่จะใช้กับประเทศไทย  ขอทำนายว่า ในช่วง 5 ปีแรกของบทเฉพาะกาล  รัฐบาลชุดใหม่จะมาจากการรวมเสียงโหวตของพรรคประชาธิปัตย์กับเสียงของกลุ่ม ส.ว. นายกรัฐมนตรีคนใหม่ น่าจะชื่อ พล อ.ประยุทธ์ จันทร์โอชา หรือไม่ก็ พล อ.ประวิทย์ วงษ์สุวรรณ  รัฐมนตรีที่ถูกดึงมาร่วมงานน่าจะเป็นเทคโนแครต หรือกลุ่มข้าราชการผู้มีความรู้ความสามารถความเชี่ยวชาญในทางเศรษฐกิจ ร่วมกับนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จ เหมือนยุคนายกอานันท์ ปันยารชุน หรือยุคพล อ.เปรม ติณสูลานนท์ การเมืองจะกลับมา(ค่อนข้าง)ขาวสะอาด เป็นยุคต้นแบบอีกครั้ง  การทุจรติระดับรัฐบาลจะลดฮวบ (ซึ่งผมอยากให้มีทุจริตเกิดขึ้นและถูกจับได้จัง จะได้เห็นการลงโทษยึดทรัพย์เป็นเยี่ยงอย่างให้คนเข็ดหลาบตลอดไป) แต่ทุจริตคอรัปชั่นยังคงมีบ้างสำหรับนักการเมืองปลายแถวหรือท้องถิ่น  แต่โดยรวมคิดว่าน่าจะลดไปกว่าครึ่ง 

แล้วพอครบอายุรัฐบาล 4 ปี(ตามวาระของ ส.ส.) แต่วาระของ ส.ว.นั้น 5 ปี รัฐบาลใหม่ ยังน่าจะมาจากพรรคประชาธิปัตย์รวมกับเสียงของ ส.ว. ที่ยังเป็นชุดเดิม เข้าใจว่าเป็นไปตามแผนที่ต้องการจัดระเบียบ 5 ปี แต่หวังผลไว้ 8 ปี หลังจากนั้น ต้องมาดูว่ากฎหมายลูกเรื่องการเลือกตั้ง ส.ว.จะออกมาอย่างไร จะเอื้อให้พรรคการเมืองเข้าไปล็อบบี้ได้มากขนาดไหน เช่น ถ้าให้คนในกลุ่มอาชีพต่างๆเข้าไปสมัครและเลือกกันเอง  พรรคการเมืองก็ส่งคน(ทางลับ)เข้าไปสมัครสัก 2-3,000 คน หากเลือกกันเอง ก็ให้เทเสียงไปที่คนใดคนหนึ่ง เท่ากับล็อคสเปกแน่นอน ค่อยดูกันต่อไป ขอทำนายแบบนี้นะครับ  ถูกผิดก็ค่อยมาพิสูจน์เอา

การลงประชามติได้ผ่านไปแล้ว  แต่ขอตั้งข้อสังเกตว่า แม้ผลจะออกมาค่อนข้างขาดลอย  แต่ไม่ถึงสง่างามมาก เนื่องจากมีการกดดันฝ่ายตรงข้ามไม่ให้แสดงความเห็นค้านเลย  (โดยต้องยอมรับว่าฝ่ายตรงข้ามก็เล่นแรง มีการบิดเบือนใส่ไข่ไปเยอะ เช่น โพทะนาว่า จะมีการยกเลิก 30 บาท รักษาทุกโรค ยกเลิกเงินผู้สูงอายุ เป็นต้น)  ถึงแม้ในช่วงหลังจะมีการผ่อนปรนให้แสดงความเห็นในทางวิชาการได้ว่า เหตุผลที่ไม่รับร่างมีอะไรบ้าง  แต่ก็มีลักษณะเกร็งกันไปตามๆกัน ไม่เปิดกว้างเต็มที่ทีเดียว

ขณะที่การโหวตเสียงของคำถามพ่วง ผมมีความเห็นว่า แทนที่จะเขียนตรงๆไปว่า "เห็นควรให้วุฒิสมาชิก (ส.ว.) ร่วมโหวตเลือกนายกรัฐมนตรีหรือไม่" แต่กลับไปใช้คำว่า "ให้ที่ประชุมรัฐสภาเป็นผู้พิจารณาเห็นชอบบุคคลสมควรได้รับการแต่งตั้งเป็นนายกฯ"  เนื่องจาก คนส่วนใหญ่โดยเฉพาะชาวบ้านทั่วไป ยังเข้าใจว่า ที่ประชุมรัฐสภาหมายถึง ส.ส.เท่านั้น เขาอาจไม่รู้ว่า มันมี 3 คำคือ สมาชิกรัฐสภา ประกอบขึ้นจาก สมาชิกสภาผู้แทนราษฎร(ส.ส.) กับวุฒิสมาชิก (ส.ว.)  แต่อย่างไรก็ตาม ผลที่เกิดขึ้นในกรุงเทพมหานคร ที่ถือว่าเป็นกลุ่มคนที่มีความรู้และใกล้ชิดข้อมูลข่าวสาร ผลการโหวตคำถามพ่วง อยู่ที่ เห็นชอบ 1,272,604 เสียง ต่อไม่เห็นชอบ 656,831 เสียง ก็ถือว่าผ่าน  แต่ถ้าดูในภาพรวมทั้งประเทศที่ผลโหวตคำถามพ่วงอยู่ที่ 58 ต่อ 42 นั้น ข้อความข้างต้นน่าจะส่งผลอย่างมีนัยพอสมควรครับ

จบการคาดการณ์แต่เพียงเท่านี้ครับ