เอนทรีก่อนเขียนเรื่อง"แม่"
        เอนทรีนี้ ขอเขียนถึง"พ่อ"จากซีรีส์ญี่ปุ่นที่ได้ชมมานานพอสมควร...
 หนังชุดญี่ปุ่นเรื่องนี้ชื่อ Yasashii Jikan และถูกนำมาใช้ชื่อภาษาไทยสวยหรูว่า"ช่วงเวลาแห่งไออุ่น" ซึ่งทันทีที่เห็นปกซีรีส์ ผม"รู้จัก"นักแสดงเรื่องนี้เพียง 2 คนเท่านั้น
        หนึ่งคือ นักแสดงหนุ่มใหญ่เจ้าบทบาท ที่หลายคนรู้จักเขาจากบทบาทนักการเมืองเจ้าเล่ห์ในภาพยนตร์ชุดเรื่อง Change และผมเคยเขียนถึงเขาในฐานะ"ศาสตราจารย์"ในหนังเรี่องดอกเตอร์กับรูทและสูตรรักของเขา
        อีกคนเป็นหญิงสาวสวย ที่ผมประทับใจเธอจากภาพยนตร์เรื่อง Nana Sousou คำสัญญาว่ารักก็คือรัก
        นอกนั้นผมไม่รู้อะไรเกี่ยวกับหนังเรื่องนี้เลย..

        หนังเปิดฉากมาแบบเรียบง่ายในร้านกาแฟที่อบอวลไออุ่น
        จากนั้น หนังก็ปูเรื่องกล่าวถึงผู้ชาย 2 คน คนแรกเป็นชายหนุ่มผู้เงียบเหงาและเงียบงัน วันๆเขาใช้ชีวิตอยู่ในโรงงานผลิตเซรามิก ใช้เวลาเพื่อ(เรียนรู้วิธี)นวดดิน จากนั้นก็ปั้นแล้วเผาแก้วและจาน โดยมี"อาจารย์" ที่รอสั่งสอนให้เขาทำงานหนักเพื่อเข้าร่วมแข่งขันผลิตเครื่องปั้นเซรามิกระดับชาติ
        อีกคนเป็นผู้ชายสูงอายุในวัยเกษียณ แต่ละวันแต่ละยาม เขาใช้ชีวิตอยู่ใน"ร้านกาแฟ"ที่เขาเป็นเจ้าของ และเป็นร้านกาแฟที่คนทั้งเมืองรู้จักดี แต่ไม่เคยมีใคร"รู้จัก"เจ้าของร้าน ที่ทุกคนเรียกเขาง่ายๆว่า"มาสเตอร์ผู้ลึกลับ"
        ปิดร้านในยามค่ำ เขาเป็นอีกคนที่ดูอบอุ่นในสถานะ "สามี" และ "พ่อ" ที่ไม่มี"ภรรยา"และ"ลูก"อยู่ด้วยกัน
        จากนั้น ...หนังค่อยๆปูเรื่องให้รับรู้ความสัมพันธ์ของชายสองวัยว่าแท้ที่จริงทั้งคู่คือพ่อลูกที่ดูเหมือนจะ"ตัดขาด" แต่ในความเป็นจริง ทั้งคู่ตัดขาดกันแค่"การสื่อสาร" เนื่องเพราะ"ใจ"ของทั้งคู่ต่างเป็นห่วงซึ่งกันและกัน โดยคนที่เป็นลูก มาอาศัย(ในเมืองนี้)เพื่อฝึกงานผลิตเซรามิกและอยู่ใกล้"พ่อ"เพียงเพื่อได้มีโอกาส"เห็น"และ"รู้"ว่าพ่อสบายดี(หรือไม่) ขณะที่คนเป็นพ่อ ก็ทำงานแบบเงียบๆคนเดียวเพื่อ"รอลูกชาย"กลับมาหา
        มีหญิงสาว 2 คนเชื่อมคนทั้งคู่เข้าด้วยกัน
        คนแรกเป็นสาววัยกลางคนที่เปิดคาเฟ่ในเมือง เธอเป็นเพื่อนของภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้วของมาสเตอร์ เธอจึงมีสถานะเป็นเหมือน"ป้า"ของชายหนุ่ม อีกคนคือสาวน้อยที่เป็นพนักงานในร้านกาแฟ ที่เป็น"เพื่อนสาว"ของลูกชาย

        ยูกิจิ วาคุอิ เปิดร้านกาแฟเล็กในเมือง"ฟูราโน่" เพราะเป็นบ้านเกิดของ"เมกุมิ"ภรรยาที่เสียชีวิต
        ร้านกาแฟ The Forest Clock ของวาคุอิ เป็นเสมือนศูนย์รวมของชุมชน ทุกคนที่มามีเรื่องเล่ามากมายมาแลกเปลี่ยนกัน มาพบปะพูดคุยกัน โดยเสน่ห์ของร้านกาแฟแห่งนี้ก็คือ เป็นร้านกาแฟที่เขาสร้างขึ้นตาม"ความฝัน"ของภรรยา นั่นคือ "ฉันอยากเปิดร้านกาแฟที่ให้ลูกทุกคนได้บดเมล็ดกาแฟด้วยตัวเอง"
        ภาพยนตร์ญี่ปุ่นเรื่องนี้ หากทีวีเป็น 4 มิติ ....รับรองคุณได้กลิ่นหอมของกาแฟแน่ๆ
        ทาคุโร่ เด็กบ้านแตกที่มีฝีมือด้านศิลปะ ได้เดินทางมาเกาะฮอกไคโด และเข้าทำงานที่โรงผลิตเครื่องปั้นดินเผาที่จังหวัดเบเออิ ซึ่งอยู่ห่างจากจังหวัดฟูราโน่ ประมาณ 50 กิโลเมตร โดยเหตุผลแท้จริงที่เขามาพักที่นี่ก็เพราะเพื่อได้อยู่ใกล้ๆพ่อ
        มีคนที่"รู้"ว่าพ่อกับลูกอยู่ใกล้กันเพียงคนเดียว คือหญิงวัยกลางคนเจ้าของคาเฟ่เล็กๆที่ทาคุโร่เรียกว่า"ป้า" เนื่องจากเธอเป็นเพื่อนของแม่ และเขารับรู้เรื่องราวของพ่อจากป้าคนนี้ว่าสบายดีหรือไม่ รวมทั้งเป็นคนฝาก"ของขวัญวันเกิด" เป็นแก้วกาแฟจากฝีมือตัวเอง
        สัญชาติญานความเป็นพ่อ ทำให้มาสเตอร์"ชอบ"แก้วกาแฟใบนั้นราวกับ"ใจ"รู้ว่าเป็นฝีมือใคร
        ส่วน"อาซึสะ" สาวน้อยลูกจ้างร้านกาแฟ The Forest Clock ที่ได้รู้จักทาคุโร่โดยบังเอิญที่ห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งเพราะเธอทำจานแตก และทาคุโร่เสนอตัวช่วยเหลือ โดยสัญญาว่าจะให้จานดินเผาที่ทำขึ้นแต่ไม่ได้ถูกนำไปใช้ให้เธอ และเมื่อทั้งคู่ได้รู้จักกัน คนทั้งสองก็พัฒนาความสัมพันธ์ให้กลายเป็น"ความรัก"
        แต่เมื่อทาคุโร่รู้ว่าอาซึสะทำงานอยู่ที่ The Forest Clock และอาซึสะรู้ว่าทาคุโร่เป็นลูกชายของมาสเตอร์ เรื่องราวก็วุ่นวายเกินกว่าจะสงบได้โดยง่าย...
        เพราะแม้จะมี"ใจ"ที่ถวิลหากัน แต่บางครั้งทิฐิของผู้ชายก็รุนแรงเกินไป

        อากาศหนาวเหน็บและหิมะในเมืองฟูราโน่ ยากที่จะหาเจอความอบอุ่น
        ไม่ต่างจากบรรยากาศใน"ร้านกาแฟ"ในเมืองเล็กๆเป็นเหมือน"ห้องชุมนุม"ที่คนในหมู่บ้านมาพบปะแลกเปลี่ยนกัน ที่บางครั้งก็"หนาว" เพราะหากมีการปรากฎตัวของใครสักคน เขาหรือเธอก็กลายเป็น"ขี้ปาก"ของคนในชุมชน เช่นเมื่อมี"แม่หม้าย"คนหนึ่งเดินทาง(หลง)เข้ามา ทุกคนก็ดูจะวุ่นวาย(ใจ)ว่าเธอเหมาะที่จะเป็น"คู่"ของใคร ..
        หรือใครหยิบยืมเงินใครก็เป็นเรื่องที่ถูกกระซิบต่อกันพร้อมกับประโยคคุ้นเคยเหมือนบ้านเรา...ห้ามบอกให้คนอื่นรู้นะ ..แต่ทุกคนก็รู้เพราะทุกคนต่างก็ถูกยืมเงิน ..
        เป็นเรื่องราวที่ทุกคนเจอในชีวิตประจำวันจริง
        แต่กาแฟก็"อุ่น"พอที่จะคลายหนาว ดังนั้น จึงไม่ใช่เรื่องแปลกที่ทุกคนชมแล้วชอบภาพยนตร์เรื่องนี้ !!!
        เพราะแม้จะอากาศหนาวเหน็บ แต่เมื่อเห็นภาพความสวยงามของเมืองฟูราโน่ เมืองที่ได้ชื่อว่าเป็นเมืองท่องเที่ยวทุ่งลาเวนเดอร์ของฮอกไกโด บวกกับความไพเราะของเสียงเพลงประกอบ และความอบอุ่นในร้านกาแฟ The Forest Clock ที่กลมกลืนไปพร้อมๆกัน ทำให้ทุกอย่างของภาพยนตร์ชุดเรื่องนี้กลายเป็นความประทับใจไม่รู้จบ
        ดูเพลินจนกระทั่งลืมไปว่าฟูราโน่...หนาวมาก