อิสระเสรี
การสร้างแรงบันดาลใจอาจทำไม่ยากนัก เพียงแค่เรารู้จักการก้าวออกไปข้างนอก ออกไปเรียนรู้ในสิ่งที่สวยงาม ท้าทายและพร้อมที่จะเรียนรู้ ฉันเชื่อว่า คนหนุ่มสาวมีพลังมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงอะไรได้
Permalink : http://www.oknation.net/blog/chapladthin
วันอังคาร ที่ 31 พฤษภาคม 2565
Posted by บุหลันริมหน้าต่าง , ผู้อ่าน : 276 , 21:03:52 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ถึงวันที่.,..ไม่เหลือพื้นที่ในหัวใจไว้รองรับความเจ็บปวด ////////// ทำไมมึงถึงไม่ทำที่กูบอก มึงไม่ส่งข้อมูลและติดต่อเขาไป? น้องสาวถาม    กูสารภาพกับมึงก็ได้ กูไม่อยากเสี่ยงและไม่อยากหวัง ไม่อยากตั้งความหวังกับใครหรืออะไรอีกแล้ว ชีวิตที่ผ่านมา พวกเราก็ผิดหวังมาโดยตลอด มึงก็เห็น มันมากเกินไป กูไม่อยากเสียใจและรอคอยอะไรจากใคร เพราะชีวิตกูไม่เคยได้อะไรง่าย แม้แต่ความสุขกูก็ยังต้องจ่าย ขนาดความเจ็บปวด....

อ่านต่อ

Posted by บุหลันริมหน้าต่าง , ผู้อ่าน : 268 , 20:12:54 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

ทุกจังหวะชีวิตมีบทเรียน มีเรื่องราว แม้จะทำให้เสียความรู้สึก เสียอารมณ์ จนกระทั่งเสียใจ แต่มันได้สร้างชุดประสบการณ์การทางความคิดให้เราได้เรียนรู้เพื่อวางแผนในการรับมือและเท่าทันต่อทั้งสถานการณ์และอารมณ์ของตัวเองและเพื่อนรอบข้าง ลึกๆเราต่างก็เจ็บปวดและเสียใจทั้งนั้น เราเชื่อว่ามีหลายอย่างที่รู้สึกแต่ไม่มีพื้นที่ให้พูด ไม่มีช่องทางให้ระบาย แต่บางเรื่องเราก็ควรเงียบเถอะนะ ถ้าหากว่ารู้ว่า ตัวเองพูดให้กำ....

อ่านต่อ

วันพุธ ที่ 27 เมษายน 2565
Posted by บุหลันริมหน้าต่าง , ผู้อ่าน : 408 , 19:25:36 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

"การกลัวอนาคต ก็เหมือนกับการเสียใจในเรื่องที่ย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้"  ต่อให้ใครจะพูดยังไงอ่ะนะ เราก็ยังกลัวอนาคต กลัวที่จะเจ็บปวดกับการตั้งความหวังอยู่ดี และเราก็ยอมรับได้อย่างเต็มอกว่า ยังคงเสียใจและเจ็บปวดกับเรื่องราวในอดีตอยู่  ความจริงบางอย่างมันก็เป็นเรื่องยากที่จะยอมรับ โดยเฉพาะความจริงที่สร้างบาดแผลเอาไว้ในใจ เราก็อยากจะเก็บเอาไว้ให้ลึกที่สุด ต่อให้เข้มแข็งหรืออ่อนแอมากแค่ไหนก็ยากที่จะผ่านไ....

อ่านต่อ

วันจันทร์ ที่ 25 เมษายน 2565
Posted by บุหลันริมหน้าต่าง , ผู้อ่าน : 412 , 00:37:31 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 0 คน

  เพียงแค่อึดใจเดียวความมืดก็เคลื่อนไหวปกคลุมทั่วห้องราวกับลมหัวด้วนม้วนทุกอย่างไปจากผืนดินอย่างรวดเร็วก็ไม่ปานท่ามกลางความมืดมิดอันเวิ้งว้าง ว่างเปล่า ไร้ทิศ ไร้ทาง ปราศจากกาลเวลา ในห้วงยามของความอนันต-อนธกาลทันใดนั้น สายตาของหญิงสาวพันเหลือบไปเห็น แสงรำไรตรงผนังที่แตกร้าวเพราะรากไม้ใหญ่แทรกตัว เธอลุกขึ้นและถีบผนังอย่างสุดแรง เธอปราถนาที่จะหลุดออกไปยังทุ่งหญ้าโล่งกว้าง แต่เปล่าเลย เธอหลุดไปยังมิต....

อ่านต่อ

วันเสาร์ ที่ 23 เมษายน 2565
Posted by บุหลันริมหน้าต่าง , ผู้อ่าน : 412 , 16:29:08 น.  
หมวด : ไดอารี่
พิมพ์หน้านี้ โหวต 1 คน

  ม่านหมอกแห่งรัตติกาลอาบแสงจันทร์เลือนลางในเวิ้งฟ้า ห้วงหัวใจอ่อนล้าเงียบเหงาเกินกว่าข่มตาหลับลงได้ เงาสะท้อนแสงจันทร์...ลมพัดเคลื่อนไหวตามเสียงเพลงความห่างไกล รู้บ้างไหม...ฉันถูกความอ่อนไหวบาดหัวใจจนเจ็บชา   ห้องสี่เหลี่ยมมุมเก่าที่ในเงามืด ยังนอนร้องระงมร่ำไห้ เหมือนหัวใจถูกทิ้งไว้ให้เหว่ว้า นอนฟังนิทานเรื่องเศร้าเดียวดายจมบ่อน้ำตา ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดความเหงาแห่งกาลเวลาที่หมุนไป   มิ....

อ่านต่อ


/52