ขึ้นชื่อว่าอาหารพื้นบ้าน นอกจากเรื่องวิธีการทำที่ง่าย ๆ ไม่ยุ่งยากซับซ้อนแล้ว อีกอย่างที่เคียงกันมาก็คือ ผักปลาที่เอามาปรุงรสแปลงรูปนั้น ส่วนใหญ่ก็มักจะเก็บหาเอาตามทุ่งท่า  ป่าไร่  ขึ้นอยู่กับว่าถิ่นไหน บ้านไหน จะมีอะไรให้หาให้เก็บในแต่ละช่วงแต่ละฤดู

 อย่างช่วงปลายฝนต้นหนาวแบบนี้ ที่เห็นหลายคนถือติดมือเข้าครัวไปต้มไปแกง ก็มีทั้งกุ้งฝอย หอยขม ไปจนถึงปลาเล็กปลาน้อยที่พากันว่ายหนีน้ำในทุ่งซึ่งกำลังแห้งขอดขึ้นไปหาน้ำใหญ่

วันก่อนได้กุ้งฝอยกับปลาซิวปลาสร้อยมาอย่างละเล็กละน้อย เห็นว่ากำลังสด ๆ ก็เลยเตรียมเอาลงหม้อ กะจะแกงกับฟักลูกเล็กที่เก็บมาไว้หลายลูก ครั้นพอเหลียวไปที่อ่างมังกรใบเล็ก ก็จำได้ว่า มีหอยขมขังเอาไว้แต่สองวันก่อนอยู่หลายตัว แล้วไม่นานจากนั้นทั้งกุ้งฝอย หอยขม ฟักอ่อน ก็ทยอยลงไปอยู่ในหม้อเดียวกันอย่างที่เห็นอยู่นี่แหละครับ

สำหรับเมนูนี้ก็ง่าย ๆ คล้ายกับแกงพื้นบ้านเขมรทั่วไป เริ่มจากตั้งน้ำให้เดือด จากนั้นใส่เครื่องแกงลงไป ตามด้วยหอยขม ทิ้งไว้ชั่วครู่แล้วใส่กุ้งฝอยกับฟักอ่อน รอให้น้ำเดือดพล่านอีกครั้งหนึ่ง เสร็จแล้วก็ปรุงรสด้วยน้ำปลา น้ำปลาร้า กลมกล่อมได้ที่แล้วก็ยกลง จัดการโรยข้าวคั่วแล้วหั่นผักอีออมใส่ลงไปสักกำมือ เพียงแค่นี้แกงพื้นบ้าน อาหารริมทุ่งเมนูนี้ ก็หอมตลบอบอวล ยวนลิ้นยั่วน้ำลายแล้วละครับ