ยังนึกไม่ออกว่ามีบึงน้ำหรือหนองน้ำขนาดใหญ่ที่อื่น ๆ ในบ้านเราอีกบ้างไหมที่ใช้คำเรียกว่า “กว๊าน” นอกเหนือไปจากกว๊านพะเยา แต่ก่อนก็ไม่ค่อยได้แวะนอนที่พะเยาสักเท่าไรหรอกได้แต่ผ่านไปผ่านมา ปะเหมาะผ่านไปตอนมื้อกลางวันจึงจะแวะเข้าไปแถว ๆ ริมกว๊านพะเยาที่มีร้านกินอยู่หลายร้าน แต่ละร้านก็จะมีของกินขายคล้าย ๆ กัน ของกินที่จะต้องสั่งมากินอยู่เป็นประจำก็คือปลานิลเผาเกลือที่ตัวใหญ่เนื้อเยอะ อีกอย่างที่ต้องสั่งก็คือกุ้งเต้นของกินอร่อยแบบจั๊กกะจี้ปาก ก็กุ้งฝอยเป็น ๆ เข้าไปเต้นกระโดดดิ้นกระแด่วอยู่ในปาก หลัง ๆ ไปแวะนอนที่พะเยาเริ่มบ่อยครั้งขึ้น แต่ก็ยังหาที่นอนแบบที่โดนใจไม่ค่อยเจอ

ไปนอนพะเยาครั้งแรก ๆ ยังอยู่ในช่วงวัยเวลาของคนขี้เหงา คล้อยค่ำเมื่อไรเป็นต้องคิดหาคนคุ้นเคยที่อยู่แถวนั้นขวนออกมานั่งดื่มกินคุยกัน จากคนขี้เหงาเมื่อตอนหัวค่ำก็จะกลายเป็นคนขี้เมาเมื่อตอนรุ่งสาง แต่เดี๋ยวนี้วางทั้งมือและแก้วแล้ว ไปไหนมาไหนก็รู้จักเกรงใจไม่คิดชวนใครให้มาอดหลับอดนอนด้วยอีก ได้เวลาก็ออกมาหาร้านกิน อิ่มแล้วก็กลับไปนอน เริ่มอยู่กับความเงียบและคุ้นชินกับความเหงาได้แล้ว ค่ำนี้ออกมานั่งที่ร้านท่ากว๊าน ก็มานั่งกินแบบไม่มีก๊วน ร้านอยู่ที่ถนนชายกว๊านริมกว๊านพะเยา คืนฟ้ามืดเหงา ๆ อย่างนี้หาของกินมาแก้หงอยสั่ง “หอยอบ ส้มตำปู ซี่โครงหมู ต้มยำปลา”

ร้านนี้แต่ก่อนมาก็ไม่เคยเห็นหรอก ถ้าจำไม่ผิดน่าจะเพิ่งเปิดเมื่อปี 2552 มานี่เอง ตอนมาเห็นครั้งแรกหน้าตาดูทันสมัย ตามประสาคนหนุ่มอายุเพิ่งจะสามสิบกว่า ๆ ที่มาเปิดทำเป็นร้านขายกาแฟและอาหาร จานแรกของคืนนี้ที่มาถึงโต๊ะก่อนเป็นซี่โครงหมูย่างราดซอส เนื้อหมูย่างหอมเคี้ยวนุ่มฉ่ำ แต่ยังไม่ถึงกับเปื่อยล่อน เนื้อในยังมีระเรื่อแดง ๆ อยู่บ้าง ระดับความสุกต้องเรียกว่า Medium well done

ต้มยำปลาคังที่เป็นต้มยำน้ำใส เนื้อปลาแน่นหนังหนาเคี้ยวหนึบ ๆ

หอยแมลงภู่นิวซีแลนด์อบราดซอสโรยพริกกระเทียม

ส้มตำปูม้า ส้มตำไทยรสชาติจัดจ้านคลุกเคล้าปูม้าสดแช่เย็น ๆ เนื้อแน่นหวาน ไม่รู้ว่ากินหอยกินปูบ่อย ๆ จะเป็นสาเหตุของอาการปากหอยปากปูที่เป็นอยู่หรือเปล่า !!!

ชาร
4 พฤษภาคม 2559