มีเหตุให้ต้องร่อนไปขอนแก่น ไปแล้วก็เจอร้อนที่ทะลุขึ้นไปถึง 38 องศา แต่เดี๋ยวนี้ไม่รู้จะเป็นเหมือนกันบ้างไหมที่ในความรู้สึกสัมผัสดูเหมือนว่าอากาศจะร้อนเกินตัวเลขอุณหภูมิ อารมณ์ในอากาศร้อน ๆ นั้นดูจะหงุดหงิดง่ายกว่าอยู่ในที่เย็น ๆ ยิ่งถ้าร้อนแล้วหิวด้วยก็ดูจะยิ่งปรี๊ดง่ายแบบที่เรียกว่าโมโหหิวจนปรี๊ดแตก ด้วยว่าอารมณ์ความหิวนั้นเกิดจากสมองไม่ใช่กระเพาะ เจ้าสมองส่วนไฮโปทาลามัสนี่แหละที่เป็นตัวควบคุมอุณหภูมิของร่างกาย ความหิว ความกระหาย ความเหนื่อยล้า และความโกรธ

ไปถึงขอนแก่นแล้วเจอความร้อนกับความหิวเข้ากับตัวเองถึงกับออกอารมณ์ปิ๊ด เพื่อเป็นการควบคุมไม่ให้ออกอาการพุ่งเลยขึ้นไปจนถึงปรี๊ดหรือปรี๊ดดดดด ก็เลยคิดหาร้านกินเพื่อดับสยบเดือด พอดีเอาตัวไปป้วนเปี้ยน ๆ อยู่แถว ๆ ศรีฐาน หรือบึงสีฐาน ในมอขอ ละแวกนั้นพอจะคิดออกได้ถึงร้านกินอยู่ร้านหนึ่ง ที่ร้านก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไร แต่คนไปกินกันแน่นคับร้านแบบต้องต่อคิวรอโต๊ะ ร้านนี้ชื่อสวีทมาเนียที่มีของกินขายครบทั้งคาว ขนมหวาน และเครื่องดื่ม อยู่ที่ถนนสีหราชเดโชไชย ถ้าออกจากตัวเมืองขอนแก่นไปตามถนนมลิวรรณ หรือทางหลวงหมายเลข 12 มุ่งหน้าสนามบิน ก่อนถึงแยกสนามบินจะเจอแยกไฟแดงที่เรียกกันว่าแยก ร.8 ซึ่งถ้าเลี้ยวขวาก็คือถนนที่จะใช้เข้าไปกรมทหารราบที่ 8 ค่ายสีหราชเดโชไชย ถนนเส้นที่ว่านี่แหละเลี้ยวเข้าไปได้สักประมาณ 1 กม. ก็จะเจอร้านอยู่ทางฝั่งขวามือก่อนถึงตลาดสันติสุข ฝั่งตรงข้ามเป็นหมู่บ้านแก่นทองธานีและโลตัสเอ็กซเพรส

ร้านเป็นห้องแอร์แต่ไปถึงแล้วก็เป็นไปตามคาดคือเจอคนนั่งเต็มอยู่แล้วทุกโต๊ะ ไปเข้าแถวต่อคิวนั่งโต๊ะที่หน้าร้านรอซึ่งอยู่ติดถนนและไม่มีแอร์ ประมาณสถานการณ์ดูแล้วเห็นท่ากว่าจะได้โต๊ะนั่งและได้กินน่าจะอีกเป็นชั่วโมง ตัดสินใจสั่งของมากินแก้ขัดระหว่างรอ ของคาวก็มีทั้งคาวไทย ฝรั่ง และอีสาน ซึ่งดูจะเยอะเกินขนาดตัวของร้าน จะสั่งส้มตำถาดกับปลากะพงทอดน้ำปลามานั่งละเลียดก็คงจะไม่เหมาะกับโต๊ะที่นั่งอยู่ สั่งเอาที่ง่าย ๆ และน่าจะเร็วเข้าว่า อากาศร้อน ๆ แบบนี้หาอะไรเย็น ๆ มากินแก้ทั้งร้อนนอกและร้อนในก็น่าจะดี จะสั่งน้ำแข็งไสแบบไทย ๆ ก็อายเด็ก ๆ ที่นั่งกินกันอยู่ ระดับป๋าหรือลุงหลงมาเดี๋ยวนี้ก็ต้องสั่งบิงซู แอบมองบิงซูที่เด็ก ๆ มากันเป็นกลุ่มสี่คนสั่งมากินแล้วก็เลยสั่งตาม รออยู่แค่พักใหญ่ ๆ ก็ได้บิงซูที่สั่งมากิน หน้าตาก็เหมือน ๆ กับที่เด็ก ๆ รุมกินกันอยู่ จะมีความต่างก็แค่ของลุงสั่งมาลุยแค่คนเดียว

ปรับตัวให้เข้ากับยุคสมัยจนเดี๋ยวนี้ชักจะลืม ๆ ขนมน้ำแข็งไสแบบไทย ๆ และน้ำแข็งกดเสียบไม้ราดน้ำหวานสี ๆ ถือเดินดูดเย็น ๆ ไปแล้ว เข้าร้านกินติดแอร์อยากกินน้ำแข็งไสถ้าไม่ได้เจอบิงซูแบบเกาหลี ก็มักจะเจอคากิโกริแบบญี่ปุ่น หรือไม่ก็ได้เจอเปาปิ่งแบบไต้หวัน ก่อนหน้านี้ก็เคยติดใจกับน้ำแข็งไสกรานิตาแบบอิตาเลียนมาได้พักใหญ่ ๆ แล้วที่ทำขายกันนั้นแบบถ้วยเล็ก ๆ กินให้พอหอมปากหอมคอแค่คนเดียวก็ไม่ค่อยนิยมกันแล้ว ต้องทำให้ใหญ่เยอะดูอลังการหน่อย ๆ อย่างบิงซูที่สั่งมากินนี้ก็เสิร์ฟมาในกระทะขนาดที่ใช้ทำไข่กระทะ แล้วยังมีเครื่องเคียงติดมาด้วยอีก 5 ถ้วย จนต้องยกใส่ทั้งหมดมาในถาด

ชุดบิงซูมะม่วงพร้อมเครื่องเคียงราคา 179 บาท น้ำแข็งไสเนื้อละเอียดรสนมหวาน ๆ มัน ๆ ตกแต่งหน้าด้วยเนื้อมะม่วงหวานหอม กินแล้วนุ่มหายละลายในปาก ดูหน้าตาแล้วเพิ่งจะนึกออกถึงความต่างกับขนมน้ำแข็งไสแบบไทย ๆ ที่จะเอาตัวขนมตักใส่ไว้ก้นถ้วยก่อนที่จะเอาน้ำแข็งไสใส่ทับปิดอยู่ข้างบน แต่พวกบิงซู คากิโกริ หรือเปาปิ่ง จะเอาตัวของกินหรือผลไม้อย่างอื่นจัดวางไว้อยู่ข้างบนของน้ำแข็งไส การจัดวางแบบนี้หรือเปล่าที่ทำให้ดูตื่นตาน่ากินกว่ากัน นี่ถ้าน้ำแข็งไสแบบไทยทำชามโต ๆ บ้างแล้ววางแต่งหน้าด้วยลูกชิด เผือก แตงไทย ลอดช่อง เม็ดบัว มันเชื่อม แห้ว ข้าวเหนียวดำ สับปะรดเชื่อม สลิ่ม ขนมปัง ฯลฯ เสิร์ฟคู่กับไอศกรีมกะทิโรยถั่วลิสง ก็คงจะดูน่ากินไม่แพ้กัน

หรือจะเสิร์ฟแบบใส่ถ้วยแยกมาเป็นเครื่องเคียงต่างหากแบบให้เลือกกินได้ก็น่าจะเข้าที อย่างบิงซูมะม่วงชุดนี้ก็มีเครื่องเคียงแยกมาให้อย่าง ไอศกรีมวนิลา คอร์นเฟลก ซุปข้าวโพด ถั่วแดงกวน ซึ่งบางอย่างก็ออกเค็ม ๆ บางอย่างก็หวาน แต่ถ้าหวานยังไม่พอก็มีนมข้นหวานใส่มาให้ใช้ราดเติมความหวานอีกถ้วยหนึ่ง

กินบิงซูทั้งชุดจนหมดเกลี้ยงไม่เหลือ ไม่ต้องสั่งของคาวมากินแล้ว บิงซูชุดเดียวก็เอาอยู่ทั้งเรื่องร้อนและเรื่องหิว ถึงจะร้อน ๆ มีเพี้ยน ๆ ไปบ้าง แต่ศูนย์อิ่ม หรือ satiety center ที่อยู่ตรงกลางของไฮโปทาลามัสยังทำงานเป็นปกติดี !!!

ชาร
13 เมษายน 2560