ไม่ได้นึกคิดเอาไว้ล่วงหน้า จู่ ๆ ก็มีเหตุให้ต้องได้ไปอุบลราชธานีแบบจำเป็นเร่งด่วน จำได้ว่าไปอุบลราชธานีครั้งสุดท้ายก่อนหน้าก็เมื่อ 6 ปีที่แล้ว ไปครั้งนั้นยังได้มีโอกาสข้ามแดนไปนั่งกินข้าวข้างน้ำตกผาส้วมที่ปากเซเมืองลาว (คลิกอ่าน ยอมให้เขาชวนข้ามช่องเม็กไปกินข้าวมื้อกลางวันข้างส้วมที่ปากเซ) ซึ่งก็นานมากแล้ว นานจนแทบจะจำหน้าตา ตำแหน่งแห่งที่ ถนนหนทาง รวมไปถึงพวกร้านกินต่าง ๆ ที่เคยไปในตัวเมืองอุบลราชธานีไม่ค่อยจะได้แล้ว

ลงเครื่องเดินเข้าอาคารสนามบินแล้วก็มองหารถเช่าขับ ด้วยความเคยชินกับหลาย ๆ สนามบินที่บูธรถเช่าจะเข้ามาอยู่ในตัวอาคาร แต่ว่าหาไม่เจอถามไถ่คนแถวนั้นแล้วได้ความว่าที่นี่บูธรถเช่าจะออกมาอยู่แถว ๆ ที่จอดรถปลายสุดอาคาร ก็เลยเดินออกประตูมาที่หน้าอาคารสนามบินเห็นมีขบวนรถจอดคอยรอรับใครสักคนอยู่เป็นแถวยาว แอบเผลอคิดเพ้อฝันในใจว่านี่อุตส่าห์มาแบบเงียบ ๆ แล้วนะ ไม่ได้บอกใครไว้ก่อนล่วงหน้า ว่าแล้วก็ออกไปยืนชักรูปเก็บไว้เป็นที่ระลึกถึงการมาอุบลสักรูปสองรูป ได้รูปแล้วก็ไม่เห็นมีใครแถวนั้นสนใจมาทักทายหิ้วกระเป๋าพาไปขึ้นรถอะไร ก็เลยเดินลากกระเป๋าสัมภาระอันหนักหน่วงของตัวเองไปหารถเช่าอย่างหงอย ๆ ต่อไป

ได้รถขับออกจากสนามบินแล้วก็ไปแบบไม่รู้ทิศทาง ใช้ดูเอาจากความเจริญเติบโตของอาคารเป็นหลักว่าน่าจะเป็นเส้นทางเข้าตัวเมือง ไม่ได้กำลังหลุดหลงออกไปนอกเมืองที่ไหน มีวาระส่วนตัวกับคุณหมอที่ต้องกินอาหารให้ตรงเวลาโดยเฉพาะเมื่อกินยาก่อนอาหารเข้าไปแล้ว ขับรถไปก็มองหาร้านกินมื้อเช้าที่อยู่สองข้างทางไปด้วย สุดท้ายก็ไปเจอเข้ากับร้านตึกแถวดูใหม่ทาสีออกส้ม ๆ สะดุดตาชื่อว่าร้านเลือดหมูเรวรรณ ขึ้นป้ายไว้ว่าอาหารเช้า และต้นตำรับเดิมหน้า รพ.สรรพสิทธิ์ ก็เลยแวะจอดรถที่ริมทางเท้าหน้าร้าน Y’did ที่อยู่ข้าง ๆ กัน

ร้านนี้อยู่ที่ถนนพิชิตรังสรรค์ ซึ่งเป็นถนนเส้นที่ขนานกับถนนสรรพสิทธิ์ที่มีโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์ตั้งอยู่ ขับรถมั่วไปมั่วมาไม่รู้โผล่มาได้อย่างไรก็ไม่รู้ เข้าร้านไปนั่งแล้วก็ได้เห็นว่ามีของให้เลือกกินอยู่หลายอย่าง ทั้งเกาเหลาเลือดหมู ก๋วยจั๊บ ก๋วยเตี๋ยว โจ๊ก ข้าวต้ม ไข่กระทะ ข้าวผัด และพวกเครื่องดื่มชากาแฟแบบโบราณ ราคาของกินก็อยู่ที่กลาง ๆ ดูว่าสมเหตุสมผล ไม่ถูกไม่แพง เปิดขายตั้งแต่ตีห้าไปจนถึงบ่ายสาม เป็นร้านที่ขายอาหารเช้าและเกาเหลาเลือดหมูมานานแล้ว ร้านเดิมก่อนย้ายมาอยู่ตรงนี้เปิดขายอยู่ฝั่งตรงข้ามกับโรงพยาบาลสรรพสิทธิประสงค์

ร้านขายอาหารเช้าในตัวเมืองอุบลราชธานีที่ขายอาหารประเภทต้มเลือดหมู ก๋วยจั๊บญวน โจ๊ก และไข่กระทะ คล้าย ๆ กันนั้นมีเปิดอยู่หลายร้าน มาเมืองอุบลกี่ครั้ง ๆ มื้อเช้าก็มักจะนึกถึงของกินเหล่านี้ แต่มื้อเช้านี้ขอเว้นวรรคก๋วยจั๊บญวน โจ๊ก และไข่กระทะเอาไว้ก่อน เพราะมีที่กินที่เก็บเอาไว้ในใจแล้ว สั่งเกาเหลาแบบต้มเลือดหมู แต่หลัง ๆ มานี้ไม่ค่อยได้ชอบกินเลือดหมูสักเท่าไรแล้ว ก็เลยเลือกใส่เอาแต่หมูสับกับเครื่องในที่ชอบ ๆ อย่างไส้อ่อนหมูและกระเพาะหมู อยากกินเยอะ ๆ หน่อยก็เลยสั่งเป็นแบบชามพิเศษราคา 60 บาท มากินกับข้าวเปล่าชามละ 10 บาท

ต้มเลือดหมูหรือเกาเหลาเลือดหมูนั้นจัดเป็นของกินประเภทจานด่วนกินร้อน เพราะเครื่องในหลายส่วนก็ต้องทำให้สุกเอาไว้พร้อมกินอยู่ก่อนแล้ว และแต่ละชามก็ต้องลวกของกินทำกันใหม่ ๆ ร้อน ๆ ชามต่อชาม แบบต้มไว้เป็นหม้อแล้วตักเสิร์ฟจะเสียอรรถรสไปมาก ความอร่อยของต้มเลือดหมูอยู่ที่น้ำซุปซึ่งต้องไม่ปล่อยให้เหลือกลิ่นคาวและปรุงรสไว้กำลังเหมาะซด เพราะคนที่ชอบรสจัดก็มีเครื่องปรุงให้เติมได้เองอยู่แล้ว เครื่องในหมูที่เอามาใช้ใส่ก็ต้องทำให้หมดเมือกและกลิ่นคาว กินแล้วต้องรู้สึกนุ่มแน่น ไม่เหนียวไปและไม่นิ่มไป ทึ่ดูจะขาดหายไปอย่างหนึ่งจากที่ชอบกินก็คือปาท่องโก๋ ที่ฉีกเป็นชิ้น ๆ ใส่ลงไปในต้มเลือดหมูกินแบบชุ่ม ๆ น้ำซุปหน่อย

ไม่รู้เป็นอะไรเหมือนกันที่ช่วงนี้นึกชอบกินเครื่องในอยู่บ่อย ๆ หรือว่าไอ้ที่ปวด ๆ ขัด ๆ “กะลังอะเป็นเก๊าท์รักตะเอง” !!!

ชาร
30 เมษายน 2560