ครั้งแรกที่ผมได้เรียนรู้วิธีตกปลาคือเมื่อผมยังเด็ก พ่อแม่เป็นคนสอนผม และพวกเขาบอกว่าเกาะการิมุนชวา ของเรา เป็นสถานที่ที่ดีที่สุดสำหรับปลาอย่างแน่นอนเพราะอยู่ระหว่างเกาะชวาและเกาะบอร์เนียว ที่ทะเลมีความอุดมสมบูรณ์และปลาชุกชุม

ผมชื่อ มาจูริ และผมยังคงเป็นชาวประมงอยู่ เว้นแต่ว่าผมเองก็เป็นพ่อคนแล้วตอนนี้ พร้อมกับภรรยาและบุตรชายสองคน ผมเกิดที่เกาะการิมุนชวา และผมก็อยู่ที่นี่มาทั้งชีวิต การิมุนชวา ที่เป็นที่รู้จักจากอุทยานแห่งชาติทางทะเลที่เต็มไปด้วย เต่า ปลาฉลาม และปลาต่างๆ คือบ้านของผม

ในอดีตเราไม่จำเป็นต้องแล่นเรือไปไกลเกินไปที่จะหาปลา เพียงแค่ 5 กิโลเมตร ก็เพียงพอและเราก็ได้ปลาจากอวนมานับร้อยกิโลกรัมแล้ว แต่ในวันนี้ สิ่งต่างๆเปลี่ยนไป เรือบรรทุกถ่านหินซึ่งขนส่งถ่านหินจากเหมืองในประเทศอินโดนีเซียแล่นผ่านบริเวณนี้

นักกิจกรรมของกรีนพีซอินโดนีเซียเข้าสกัดเรือในการิมุนชวา ซึ่งบรรทุกถ่านหินจากเหมืองต่างๆในกาลิมันตัน ไปยังโรงไฟฟ้าบนเกาะชวา ประเทศอินโดนีเซีย © นุโกรโฮ อาดิ ปุตารา / กรีนพีซ

เมื่อฝนตก น้ำไหลลงมาจากด้านบนของเรือ ลงสู่มหาสมุทร และเปลี่ยนทะเลเป็นสีดำ เมื่ออากาศร้อนและดวงอาทิตย์ค่อยๆแผดเผาลงมา ถ่านหินจะร้อนขึ้นและเริ่มปล่อยควัน ทำให้เราไอและหายใจไม่สะดวก มีอยู่ครั้งหนึ่งที่เพื่อนของผมเริ่มมีอาการอาเจียนอย่างรุนแรงเนื่องจากควันที่มีมากเกินไป

สิ่งที่เลวร้ายที่สุดคือ เรือถ่านหินมาจอดอยู่ใกล้แนวปะการังที่พวกเราชาวประมงท้องถิ่นวางเหยื่อและกับดักไว้ เมื่อเรือเข้ามา เหยื่อก็หายไปและกับดักก็ถูกทำลาย แนวปะการังถูกพังยับเยิน ถูกเหยียบย่ำโดยเรือเหล่านั้นและถูกบดขยี้เพราะสมอของพวกเขา จากที่เคยเต็มไปด้วยสิ่งชีวิต ตอนนี้ไม่มีปลาใดที่ต้องการอยู่ที่นั่น ซึ่งหมายความว่าเราไม่มีอาหารเพียงพอที่จะเลี้ยงดูครอบครัวของเรา

ภาพจากโดรนแสดงแนวปะการังที่เสียหายใกล้กับเกาะเคจิล ในพื้นที่อุทยานแห่งชาติการิมุนชวา ในตอนกลางของเกาะชวา © Nugroho Adi Putera / กรีนพีซ

นอกจากนี้เรายังตกปลาหมึกตอนกลางคืนโดยใช้แสงเพื่อดึงดูดให้มันมาที่เรือของเรา แต่เรือบรรทุกถ่านหินมีไฟสว่างกว่า ดังนั้นจึงกลายเป็นว่าพวกเขากำลังตกปลาหมึกเหล่านี้ไปแทน ยิ่งพรากรายได้ไปจากเรามากขึ้นไปอีก

เราได้ยื่นรายงานและข้อร้องเรียนไปยังหน่วยงานท้องถิ่น ขอร้องให้เรือเหล่านี้ไปจอดที่อื่น นอกพื้นที่อุทยานแห่งชาติ และอยู่ให้ห่างจากเขตการประมงดั้งเดิม แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หากสิ่งนี้ยังดำเนินต่อไป ลูกหลานของเราจะได้รับความเดือดร้อน เนื่องจากจะไม่มีใครสามารถจับปลาได้ ผมต้องการให้คนรุ่นต่อไปได้มีความสุขจากความสวยงามของการิมุนชวา ผมบอกพวกเขาว่าการรักษาธรรมชาติอันเก่าแก่นี้ไว้ จะกลายเป็นหน้าที่ของพวกเขาในอีกไม่ช้า

ในระหว่างนั้น เพื่อประโยชน์ของปะการังและชุมชนของเราโปรดช่วยให้เราลุกขึ้นต่อต้านเรือบรรทุกทำลายล้างเหล่านี้

ที่มา : https://www.greenpeace.org/seasia/th/news/blog1/blog/61725/

ติดตามกรีนพีซเพิ่มเติมที่