ชายแดนใต้   พื้นที่ที่ใครหลายคนคิดว่าน่าหวาดกลัว และไม่น่าอยู่   พื้นที่ที่มีแต่เหตุรุนแรง และความสูญเสียเกิดขึ้นแทบทุกวัน ไม่ว่าจะลอบซุ่มยิง หรือลอบวางระเบิด    กับแนวโน้มของสถานการณ์ความไม่สงบที่ยังไม่มีทีท่าว่าจะยุติหรือจบสิ้นเมื่อไหร่   จนดูเหมือนว่าความหวาดกลัวที่เกิดขึ้นและสะสมมานานนั้น กลายเป็นความเคยชิน   หรือจะมีสักวันมั๊ย! ที่จะไม่มีเหตุการณ์ความรุนแรงเกิดขึ้นในพื้นที่ 3 จังหวัดชายแดนใต้        เรื่องนี้คิดขึ้นมาทีไร  ก็มีแต่ความเศร้า และหดหู่หัวใจจริงๆ   

ตั้งแต่ต้นปี  2554   เหตุการณ์ความไม่สงบทวีความรุนแรงขึ้นอย่างน่าเป็นห่วง  มีการโจมตีฐานปฏิบัติการของเจ้าหน้าที่ทหารหลายแห่ง  การลอบวางระเบิดคาร์บอร์มที่รุนแรงหลายครั้งในตัวเมืองยะลา  รวมถึงการลอบทำร้ายเจ้าหน้าที่ชุดคุ้มครองพระสงฆ์ขณะออกบิณฑบาตรในตอนเช้า   โดยคนร้ายมุ่งเป้าลอบสังหารทั้งเจ้าหน้าที่ และพระสงฆ์  ไม่ว่าจะลอบวางระเบิด หรือลอบเข้าไปยิง   เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นติดต่อกันหลายครั้ง   เป็นเหตุในวัดหลายแห่งในพื้นที่ชายแดนใต้  กลายเป็นวัดร้าง  ไม่มีพระสงฆ์จำวัด  ส่งผลกระทบต่อจิตใจ และความรู้สึกของประชาชนชาวไทยพุทธอย่างมาก    

.....เมื่อไหร่จะสงบ?    คำถามที่เกิดขึ้นบ่อยครั้ง    กับคำตอบว่า   ...ไม่รู้เหมือนกัน.   ไม่มีใครให้คำตอบได้หรอกว่าเหตุการณ์ความรุนแรง และความไม่สงบจะยุติเมื่อไหร่     ตราบใดที่ผู้ไม่หวังดีต่อประเทศชาติ ยังคงสร้างความหวาดกลัว สร้างความปั่นป่วนในหมู่ประชาชน  แม้เจ้าหน้าที่จะปฏิบัติหน้าที่อย่างเต็มที่ เพื่อแก้ไขปัญหา และสร้างสันติสุขให้เกิดขึ้นในพื้นที่นี้       มันช่างให้ความรู้สึกที่เหนื่อย และท้อใจ    ปัญหาที่ซับซ้อนและละเอียดอ่อน มันคงแก้ไขอะไรไม่ได้ง่าย ๆ  ........ฉันรู้สึกเห็นใจสงสารเจ้าหน้าที่ของรัฐ  แต่ก็ต้องสู้กันต่อไป

สำหรับตัวฉัน  ก็สนุกกับงานที่ชายแดนใต้...ยังไม่เลิกไม่จบซักที   สำหรับงานความมั่นคงในพื้นที่นี้    ท่ามกลางบุคคลที่ถูกควบคุมตัว เพราะต้องสงสัยว่ามีส่วนเกี่ยวข้องเป็นสมาชิกของขบวนการที่ก่อเหตุความไม่สงบ     ตามกฎหมายพิเศษที่ประกาศใช้อยู่ในจังหวัดชายแดนใต้   จนนำไปสู่ขั้นตอนของกระบวนการยุติธรรม  ปัญหาความไม่สงบที่เกิดขึ้นค่อนข้างซับซ้อน  โดยเฉพาะคดีที่เกิดขึ้นในพื้นที่นี้  เป็นคดีความมั่นคงที่เป็นความผิดเกี่ยวกับการก่อการร้าย     หาพยานหลักฐานมาพิสูจน์ได้ยาก    นอกจากนั้นการดำเนินคดีทางอาญาในพื้นที่ชายแดนใต้ประสบปัญหาและอุปสรรคในเรื่องของพยานหลักฐาน  โดยเฉพาะพยานบุคคล  ปัญหาอุปสรรค คือ  ประชาชนไม่ให้ความร่วมมือในการมาเป็นพยานต่อพนักงานสอบสวน หรือศาล   เนื่องจากหวาดกลัวไม่ไว้วางใจเจ้าหน้าที่รัฐ  หรือเกรงกลัวต่ออิทธิพลของฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด  หรือมาเป็นพยานแล้ว แต่กลับคำให้การ   ไม่เว้นแม้กระทั่งบุคคลที่ตกเป็นผู้เสียหาย        ส่งผลให้ศาลต้องพิพากษายกฟ้องเพราะไม่มีพยานหลักฐานมาพิสูจน์ความผิดของบุคคลที่ตกเป็นจำเลยได้  จึงทำให้สถิติคดีที่ศาลยกฟ้องสูง  และ  การทุ่มเททรัพยากรบุคลากร เครื่องมืออุปกรณ์  และเวลาในการดำเนินคดีเหล่านั้นก็สูญเปล่า      การทำงานบางครั้งมันก็รู้สึกไม่สนุกเอาเสียเลย 

บ่ายวันนี้ฝนตก  รู้สึกอากาศน่านอนมากกว่าทำงาน ฉันคงว่างงานมากไปหน่อย   เลยคิดไปเรื่อยเปื่อย  นี่ก็ปี 2554 เข้ามาครึ่งปีแล้ว  เวลาผ่านไปรวดเร็วจริง ๆ  ดูรูปในหลวงในปฏิทิน   คิดถึงท่านจัง    คิดถึงในหลวง  อยากให้พระองค์ท่านทรงหายจากอาการประชวรเร็ว ๆ    

                ในสภาวะที่บ้านเมืองเป็นอยู่ทุกวันนี้  อนาคตที่มองไม่เห็น ไม่รู้ว่าจะมีเกิดอะไรขึ้นบ้าง   อยากให้ทุกคนทำความดี  คิดดีทำดี  เพื่อในหลวงของชาวไทย    อย่างที่ฉันกำลังคิดและทำ    ถึงแม้กาลเวลาไม่อาจหยุดได้   แต่ถ้าทุก ๆ คนล้วนคิดดีทำดี  สิ่งที่เกิดขึ้นทุกช่วงเวลาก็จะมีแต่สิ่งที่ดี ๆ ทั้งนั้น    นั่นหมายถึง ความสงบ และความสุข  ที่ฉันคิดว่าใครๆ ก็อยากพบเจอ  

มองภาพในหลวง   คิดถึงพระองค์ท่าน   กำลังใจก็จะเกิดขึ้นนะ   และฉันทำอย่างนี้มาตลอด

วันหนึ่ง... กับบรรยากาศที่ทำงานที่เงียบเหงา  ......ให้กำลังตัวเองเข้าไว้......