เป็นอีกเช้าที่ "ล้อแห่งวีถีคนจร" ของฉันเริ่มขึ้นที่เมืองกรุง การเดินทางระยะสั้นเริ่มขึ้นจากบางพลัด เลาะเข้าเส้น ม.ราชภัฏจันเกษม เลยมาเขตพระราชฐาน ก่อนจะถึงจุดเปลี่ยนรถที่อนุสาวรีย์ชัยฯ

สายฝนโปรยตั้งแต่เขตพระราชฐาน ชะดอกผักเสี้ยน(ชื่อต่างประเทศ) หลากสีสัน หลายคนเลือกที่จะเดิน ดีกว่าจะยืนอยู่บนรถที่ติดแหง็ก ฉันเองเลือกที่จะนั่งมอง บางคนยังหลับไหลในนิทรารมณ์พร้อมส่งเสียงกรนเป็นระยะๆ สาวน้อยหน้าใสนั่งคอตกอยู่ข้างหลังคนขับ เธอตื่นก่อนจะลงป้ายที่ป้าย ร.พ.พระมงกฎฯ เพียงไม่นาน

รถจอดที่ป้ายหน้า ร.พ.ราชวิถี หากข้ามเพียงสะพานลอยเดียวก็จะถึงป้ายที่จะฉันต่อรถได้แล้ว แต่ฉันกลับเลือกที่จะเดินขึ้นอีกฝั่ง เพื่อที่จะยืดการเดินทางและการมองเห็นอีกมุมเพิ่มขึ้น

ชีวิตของคนบนสะพานลอยดูขวักไขว่ไม่แพ้คนข้างล่างเลย ฉันเลือกเดินสวนทางกันพวกเขาและหยุดเพื่อจะเก็บภาพมาเล่าเรื่อง

พอได้หยุดและยืนดูความเลื่อนไหลของผู้คน โดยไม่รู้ว่าตัวเองเป็นความแปลกของกลุ่มคนที่กำลังเคลื่อนตัวตามกันมาเรื่อย ๆ ดวงตาหลายคู่มองฉัน ไม่มีคำถาม และไม่มีคำตอบในดวงตา เพียงแค่ผ่านเลยไปเท่านั้นเอง เหมือนมดงานที่เดินตามกันเป็นแถวๆ ปล่อยฉันให้คิดโน่น คิดนี่ไปเรื่อย ก่อนจะนึกออกว่า "ไปทำงานได้แล้ว"

ผู้หญิงเสื้อฟ้า หัวยุ่งๆ จึงเก็บกล้องถ่ายภาพขนาดจิ๋ว ลงกระเป๋า และค่อยๆกลายเป็นอีกหนึ่งในมดงานที่เดินตามกันไปเรื่อยๆ....

เรื่อยๆ…

เรื่อยๆ..

เรื่อยๆ..