และที่พวกเขามีเกินร้อย คือ ความตรงต่อเวลา

ครูที่มีนิสัยเข้าห้องสายก็จะถูกว่าจนไม่เหลือชิ้นดี

เด็กบอกว่า วัฒนธรรมของเขานั้น การไม่ตรงต่อเวลาถือว่า เป็นการดูถูกกัน

ประเภทนั้น เขาไม่นับถือว่าเป็นครู  เขาจะเล่าลงแบบประเมินอย่างละเอียด

ทั้งภาคภาษาไทย  และภาษาจีน

ครูคนใดเป็นอย่างไร เด็กจีนคือกระจกเงาอันเที่ยงตรง  สะท้อนให้เห็นอย่างแจ่มชัด

เมขลา  เจ้าของบทเรียนแห่งความทรงจำ...

"วันแรกที่ไปโรงเรียน หนูรู้สึกว่า กระเป๋าหนักมาก...จนแบกไม่ไหว
หนูจึงลอยกระเป๋าในแม่น้ำ หวังว่า แม่น้ำจะส่งกระเป๋าไปให้ที่บ้านของหนู..
เมื่อถึงบ้าน  แม่ถาม กระเป๋า ที่ไหน... หนูบอกว่า ให้แม่น้ำส่งมา... 
แม่ซื้อกระเป๋ากับหนังสือให้ใหม่  และพูดว่า  อย่าทำอย่างนี้อีก..."

ธีรพร  โสภิตรา  ศศิธร และทิวา  กำลังเตรียมการเรื่องจับฉลากของขวัญปีใหม่

ระยะเวลา 2 ภาคเรียนผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกไม่กี่วัน เขาก็จะกลับสู่บ้านเกิด

ทำให้ฉันหวนคิดไปถึงเช้าวันที่ฝนพรำเยือกเย็น... ในหุบเขาแห่งยูนนานวันนั้น

พวกเขาหอบหิ้วสัมภาระขึ้นรถบัสจากมหาวิทยาลัย

เดินทางข้ามเทือกเขาไปยังสนามบินเมืองคุนหมิง 

แล้วบินลัดฟ้ามาที่ประเทศไทย เที่ยวบินเดียวกับฉัน

วันนั้น ฉันเห็นเด็กๆ โผเข้าซุกอกคุณพ่อคุณแม่  ร้องไห้กระซิกๆ...

วันนั้น ฉันเฝ้าถามตัวเองว่า  พวกเธอจะได้สิ่งใดจากการไปเมืองไทย

ที่นั่น อาจไม่เป็นอย่างที่ฝันไว้.....

เด็กและครูมีใจสับสนไม่แตกต่างกัน

งานปีใหม่ กองของขวัญของคนไทยที่นำมามอบให้คนจีน
ของครูอยู่ไกลๆ ซองแบนๆ สีฟ้า โบแดง ตั้งพิงอยู่
ชุติกาญจน์จับได้ เปิดออกมาเพื่อนๆ กรี๊ด... ลั่นห้องประชุมการะเกด ...เป็นอะไรก็ลองทายดูค่ะ

เก็จมณี  ครู  ชุติกาญจน์  ชลดา  และนายสายชล
ในวันงานปีใหม่ 2553 ที่ห้องประชุมการะเกด

เราบินมาด้วยกัน  ไกล...จากดินแดนแห่งชนเผ่าหลากสีสันแห่งนั้น

ครึ่งหนึ่งไปเรียนมหาวิทยาลัยเอกชนที่ค่าใช้จ่ายแพงระยับ ที่ชานเมืองหลวง

บางคนครอบครัวไม่ได้ร่ำรวย แต่ยอมเป็นหนี้มาเรียน

หวังว่าจะประสบผลสำเร็จตามคำเชิญชวน

วันที่ครูไปเยี่ยม เอาขนมไปฝาก ได้พูดจากัน ก่อนกลับเด็กบางคนร้องไห้

กับความรู้สึกที่เหมือนคุณแม่ที่ประเทศจีนมาหา แค่เวลาสั้นๆ ก็จะจากไป

 นักศึกษาอีกครึ่งหนึ่งขอไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเล็กๆ  ต่างจังหวัด 

แต่มีครูที่พวกเขาคุ้นเคยอยู่ด้วย  และราคาไม่แพง

ฉันไม่รู้ว่า หลักสูตรอะไรของประเทศเขา ที่ทำให้ผู้ปกครองต้องลำบากดิ้นรนขนาดนี้ 

หากไม่ไปเมืองไทย  ก็ไม่จบ

เด็กทุกคนจึงต้องเสียเงินทั้งๆ ที่ส่วนใหญ่ไม่ได้มีเงินมากนัก

งานปีใหม่ 2553 ที่จัดในมหาวิทยาลัย มีข้าวสารในกระเช้า  ของขวัญชิ้นหนึ่งที่เด็กๆ อยากได้
 เพราะข้าวที่ประเทศไทย ราคาแพงกว่าที่ประเทศจีนมากมาย เด็กจีนกินข้าวมาก กินขนมน้อย

ศิลปะรำมวยจีน  การแสดงชุดหนึ่งที่จัดเข้าร่วมประกวดในวันปีใหม่

อ.กุสุมา   ดร.พรสิน  ดร.เทพนคร และ อ.รณ
กรรมการให้คะแนน ที่ตัดสินแบบหนักอกหนักใจ

จบท้ายการแสดงด้วยการร้องเพลงและฉายภาพมหาวิทยาลัยที่เด็กๆ เคยเรียน   หลายคนร้องไห้...

 
ท่านคณบดี  ดร.เทพนคร และ ดร.พรสิน ผู้ช่วยอธิการบดี แจกรางวัลผู้ร่วมแสดงในงานฉลองปีใหม่

หัวหน้างานประชาสัมพันธ์ คุณสุพจน์ และคุณปิ่นมุกข์  ให้เกียรติเป็นพิธีกรตลอดงานวันนั้น

สองภาคเรียนที่ผ่านไปอย่างรวดเร็ว เด็กจีนมีกิจกรรมต่างๆ มากมาย

แสดงจบ เป็นรายการแข่งกินวิบาก  กองเชียร์สนุกสนานแบบลืมบ้านเลขที่ไปเลย

ทุกคนพูดว่า เวลาผ่านไปเร็วมาก ไม่กี่วันก็จะกลับแล้ว 

กองเชียร์เก้าอี้ดนตรี

เด็กไทย เอกภาษาจีน  กับ  เด็กจีน เอกภาษาไทย คู่สุดท้ายชิงเก้าอี้

ลูกโป่งเหลือๆ บนเวที กลายเป็นอีกหนึ่งเกมที่สนุกมันหยดติ๋งๆ

ทุกคนขยันหมั่นเพียร และมีน้ำใจ

และหลายคนหวังว่าจะมีคนจ้างให้ทำงานที่ประเทศไทย

ช่วยป้าแม่บ้านล้างชาม ....

ทำความสะอาดที่เล่นกันไว้เมื่อสักครู่

อีกกลุ่มรับผิดชอบเรื่องเก็บโต๊ะ

เด็กๆ แบ่งงาน และทุกคนรับผิดชอบ

มีกลุ่มเด็กที่รับผิดชอบทำบัตรเชิญถามอย่างเสียใจว่า

ทำไมอาจารย์ไทย ไม่รับบัตรเชิญ....

ฉันอึ้งไปครู่หนึ่ง ร้องเหวออยู่ในใจ  แล้วถามว่า ...ใครเหรอ....

..................

อ๋อ... อาจารย์คงติดสอน...น่ะนะ

เด็กจีน เป็นเด็กที่มีความตั้งใจสูงมาก 

การเรียนภาษาไทยเพียงปีเดียว แต่สื่อสารภาษาไทยกับคนไทยได้ เป็นเครื่องยืนยัน

เมื่อมาเรียนที่ประเทศไทยเขาสื่อสารภาษาไทยได้จนคนไทยงงไปตามๆ กัน

วิสิทธิ์ นักศึกษาที่มีความซื่อตรง ความพยายาม และน้ำใจเกินร้อย

อีกไม่กี่วัน  พวกเขาจะกลับไปบ้านเกิด

บางส่วนจะกลับมาเรียนอีก 1 ปี เพื่อให้จบปริญญาตรี

และพวกเขาอยากทำงานที่ประเทศไทยของเรา

แต่บางส่วนเงินหมดและหายืมใครไม่ได้แล้ว  ก็จะไม่ได้กลับมาเรียนอีก

เด็กกลุ่มนี้จะได้รับวุฒิอนุปริญญาจากมหาวิทยาลัยที่ประเทศจีน

แต่เขาไม่รู้อนาคตต่อจากนั้น...

ก่อนกลับประเทศจีน  เด็กๆเข้าร่วมงานแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม

จัดโดยศูนย์ศิลปะ วัฒนธรรม และท้องถิ่น  มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์

โดย  ผอ.จินดา  เนื่องจำนงค์ และคณะ ให้ความอนุเคราะห์งบประมาณ

ท่านอธิการบดี ผู้ช่วยศาสตราจารย์เอนก  เทพสุภรณ์กุล ประธาน
รับฟังคำกล่าวรายงานจากท่านผู้อำนวยการศูนย์ศิลป์ฯ

พิธีมอบของที่ระลึกสำหรับนักศึกษาที่จะกลับประเทศจีน

เถิดเทิงกลองยาว

โดยคณาจารย์และนักศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์  งดงามมันหยดค่ะ

สาวๆ จีนเขาก็ไม่ยอมแพ้  ลีลางดงาม เย้ายวนใจ

ดูว่าทุกคนมีความสุข ก่อนกลับบ้าน

ท่านผู้ใหญ่ที่ให้เกียรติมาร่วมงาน ร่วมถ่ายภาพ จีน ไทย รวมใจรัก สามัคคี

 
พิมพ์จันทร์ และสายชล แต่งชุดจีนสวยมาก ใครๆ ก็ขอเก็บภาพ

รอง ผอ.ศูนย์ศิลป์ฯ อ.โยธิน  จี้กังวาฬ

คุณปู ... รอง ผอ. อารียา  ...และคุณอ้อ หัวหน้างานคนเก่ง แห่งศูนย์ศิลป์ฯ มรร.

ผอ.จินดา สอนเด็กจีนวาดรูป

เมื่อจบการแสดง ก็เป็นการบรรเลงพู่กัน สีอะครีลิค ไม่มีใครเคยวาดกันมาก่อน

แต่ ผอ.จินดา รองฯ โยธิน และคณะ ก็นำพาไปจนเป็นรูปเป็นร่าง ภายในเวลา 2 ชั่วโมง

ผ่องพรรณ เจ้าของบ๊ะจ่างกับแตงโมครึ่งลูกได้มาเรียนด้วยค่ะ

 
ธเนศ และ โสภิตรา

วิภาเพ็ญ วาดปลาค่ะ

เขมนิจ  วาดรูปหัวใจมีพลัง

ผลงานของคนที่ไม่เคยวาดรูปค่ะ

อ.กิจจา สอนทำขนมจรกาซ่อนรูป  คือ บัวลอยแป้งห่อถั่วดำ

ปั้นและห่อกันได้ผลออกมาแบบนี้ก่อนนำไปลวก แล้วมาต้มตามวิธีของ อ.กิจจา

กินจรกาซ่อนรูปกับน้ำสมุนไพรแล้ว กลับมาเพ้นท์แก้วกันต่อ

ชลดา กับ โดม กำลังเป่าสีให้แห้ง

ส่องแสง  เก็จมณี และ รองฯ โยธิน เขียนแก้ว

ศิลปกรรมนำใจให้สร่างโศก....

วันรุ่งขึ้น เราพากันไปเที่ยวชมเมืองโบราณและไปดูดาวที่ท้องฟ้าจำลอง

เก็บภาพไว้ให้ชมในเอ็นทรีหน้าค่ะ

ขอบคุณสมาชิกผู้ทุ่มเท ...

อาจารย์วรี  เรืองสุข  ประธานสาขาภาษาไทย

อาจารย์กุสุมา  และ อาจารย์วรเวช  สาขาวิชาภาษาไทยสำหรับชาวต่างประเทศ

มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์  จ.ฉะเชิงเทรา

มีสุขทุกท่านค่ะ

อิมกุดั่น