ชุมชนต้นแบบเพื่อนพึ่ง (ภาฯ) : บางแม่หม้าย...เชิญสเตย์

 เมื่อเร็วๆ นี้ ป้าอิมพร้อมด้วยสมาชิกต้นกล้าวัฒนธรรม ศูนย์ศิลปะ วัฒนธรรมและท้องถิ่น

มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์ จังหวัดฉะเชิงเทรา

พากันไปที่จังหวัดสุพรรณบุรีเพื่อเก็บข้อมูลงานในโครงการพัฒนาองค์ความรู้

และแลกเปลี่ยนเรียนรู้งานวิจัยและภูมิปัญญาท้องถิ่น

ณ ชุมชนต้นแบบเพื่อนพึ่ง (ภาฯ) เพื่อพัฒนาตำบลบางใหญ่

หมู่บ้านบางแม่หม้าย  ตำบลบางใหญ่  อำเภอบางปลาม้า

ที่นั่นมีเรือนไทยดั้งเดิมนับร้อยหลัง ที่ใช้อยู่อาศัยกันมาตั้งแต่รุ่นปู่ย่าตายาย

ปัจจุบันพัฒนามาเป็นโฮมสเตย์ เราเลยไปพักค้างโฮมสเตย์เรือนไทยกันค่ะ

เราไปจอดรถที่ อบต.

มีบริการรถคุณแต๋นของโฮมเสตย์ มารับ  ขับพาเที่ยวรอบหมู่บ้าน สนุก...อย่างแรง

สีส้มๆ ไกลๆ นั่นก็พวกเราเองค่ะ

นาข้าวสวยมาก  อากาศก็ดีมากๆ

นกเข้าแถวกลางท้องนา ราวกับมาต้อนรับป้าอิมและคณะ...

คุณแต๋น พาไปชมแนวตาลร้อยต้น ถ่ายรูปกันเป็นการใหญ่แหละค่ะ

เห็นชายคนหนึ่ง ถือเครื่องมือยาวๆ เหวี่ยงซ้ายเหวี่ยงขวาเหนือยอดต้นข้าวอยู่ในนา

ถามได้ความว่า กำลังตัดหญ้าในนาค่ะ

ก็ป้าไม่รู้นิ..ว่าทำอะไร..เลยถามดู ฮี่ๆ

คุณแต๋นพาไป  ทิวทัศน์ข้างทางทำให้เราโล่งใจ โล่งปอด โล่งสมองเลย

มาถึงคลองบางแม่หม้าย ...

ยามโพล้เพล้ใกล้ค่ำ เมฆสวย เก็บเมฆมาเยอะเลย แบ่งให้ดูค่ะ

คุณแต๋นพาวน ชมนกชมไม้รอบหมู่บ้านจนพระอาทิตย์ตกดิน  สวยมากค่ะ

วนมาจะถึงที่เดิม ผ่านวัดอาน  เป็นวัดร้างที่มีตำนานหลวงพ่อศักดิ์สิทธิ์

พิเศษคือ ที่วัดนี้ ใครจะขออะไรจากหลวงพ่อ

เขาจะเขียนบันทึกไว้เป็นลายลักษณ์อักษรเชียวนะคะ

บอกชื่อ นามสกุล แล้วบอกว่าจะขออะไร  ได้แล้วจะถวายอะไร

ถ้าท่านผู้ชมมีโอกาสผ่านไปเมื่อไหร่ ก็ลองไปชมบันทึกนะคะ

กลับเข้า อบต. ไปที่จอดรถ

ลาก...แบก..หาม กระเป๋าที่พกพาสมบัติส่วนตัวมานอนที่สุพรรณกัน

ทางเดินสะดวกดี แบบที่เห็นค่ะ

ขึ้นบนเรือนค่ะ

และก็ได้เวลา...เมนูโฮมสเตย์ ฝีมือชาวบ้านล้วนๆ

แกงส้ม...ต้มยำ...ปลาแดดเดียว...ปลาดุกผัดเผ็ด... รสเด็ดสุดยอดทุกเมนูค่ะ

เมนูอาหารหวานค่ะ  เป็นอะไรต้องไปลองเองเด๊อค่า...

บนเรือนที่ไปพัก กางมุ้งนอนในห้องบ้าง ข้างนอกบ้าง ตามอัธยาศัย

นั่งเหยียดแข้งดูทีวี เหมือนอยู่บ้านเราเลย  คนเยอะ แบ่งกันไปพักสองหลังค่ะ

ห้องน้ำห้องท่า แบบเดิม แบบใหม่ รองรับได้ไม่มากไม่น้อย พอดิบพอดี

ป้าอิมนอนในห้อง กับ รองฯ อารียา รอง ผอ.ศูนย์ศิลป์ค่ะ ไม่ใช่รองป้าอิม ...อิอิ

ผ้าที่พาดอยู่ที่หน้าต่างนั่นก็ของป้าเอง ตอนกลับก็ลืมไว้ตรงนั้นแหละ ไม่ได้เอามา

แก่จริงนะนี่ ....เหอๆ

ไก่เสียงดีตัวนี้ขันปลุกอยู่ที่ใต้ถุนตั้งแต่เช้ามืดค่ะ

เมื่อแดดเช้าพาดแสงมา ข้างนอกก็มีกาแฟรอแล้ว

ป้าอิมชอบกินปาท่องโก๋จิ้มซอสตราภูเขา ไม่ก็น้ำปลา  ใครๆ ก็ว่าพิลึก 

ชงกาแฟแล้วถือไปนั่งกระดกซด ชมวิวค่ะ

กาแฟแก้วใหญ่ๆ (ป้าอิมชอบใช้แก้วใหญ่ๆ ชงกาแฟ)

นั่งชมวิวชายคลองเช้าๆ แหม...สบายใจจริงๆ

นก... นก... นก... เยอะมาก หางยาวๆ ม้วนๆ ก็มี

เก็บภาพด้วยกล้องอัตโนมัติรุ่นยัดกระเป๋ากางเกง เลยได้ภาพมาเท่าที่เห็นนี่แหละค่ะ

นั่งคุยกันกับคุณลุงคุณป้าเจ้าของบ้าน

ท่านมีวิชาและรักการทำไม้กวาดจากใยมะพร้าว ของแท้แต่โบราณ 

ท่านเล่าว่า มันทำไม่ยาก แต่ใช้เวลา

ลูกบอกให้เลิกทำ แต่ท่านก็ทำด้วยใจรัก ไม่ยอมเลิก

สักเดี๋ยวจบรายการกาแฟแล้วป้าอิมจะพาไปชมวิธีการคร่าวๆ ค่ะ

เป็นไม้กวาดที่ใช้ทน จนได้ชื่อว่า "ไม้กวาดร้อยปี"

ออกมาจากหมู่บ้านหน่อย เห็นเขาวางขาย เขียนไว้ว่า "ไม้กวาดพันปี"

รองฯอารียา สัมภาษณ์คุณป้าเป็นการใหญ่

หลับตาพริ้มยิ้มสยามเชียวนะคะคุณป้าอุ่นเรือนขา อิอิ

ด้ามไม้กวาด ทำจากไม้หนามแดง มีลวดลายสวยงามในตัวเอง

ที่เห็นนี่ผ่านการขัดเงาให้สวยงามอีกชั้นหนึ่ง

ขั้นเตรียมวัสดุนานมาก แค่แช่มะพร้าวในน้ำก็หกเดือนเข้าไปแล้ว

ส่วนการประกอบ  คุณป้าบอกว่า สองชั่วโมงก็เสร็จค่ะ

เราไปชมรอบบริเวณก่อนค่ะ จุดเตรียมวัสดุทำไม้กวาดอยู่ใต้ถุนบ้าน

เช้าๆ มีนกมาหากินตามชายคลองเยอะแยะ

ที่นกย่ำๆ อยู่เป็นเศษที่เหลือจากการขูดกาบมะพร้าว

ถ้าจำไม่ผิด สิบลูก ได้ไม้กวาด หนึ่งด้ามค่ะ

ฮะแอ้ม!!!...บล็อกเกอร์อะไรเอ่ย ทอดสายตาเพลิดเพลินกับนกเป็ดน้ำ

ใครตอบถูก มีรางวัล... กิ๊กกั๊ก...

ที่นี่เดินทางมาสะดวก เครื่องบินผ่านหลายสายนะคะ

แต่ป้าอิมไม่ได้มาเครื่อง เพราะไม่รู้มันจอดตรงไหน  ...ฮ่า

ตัวนี้ชะเง้ออยู่นั่นแหละ ครึ่งค่อนชั่วโมง อดทนจริงจังนะคะนี่

ตัวนี้นกกวัก วิ่งปรู๊ดดดดด...ไปตามใบบัว  เร็วมากค่ะ

นกกินปลาเยอะมากค่ะ  ตัวนี้นกอะไรไม่ทราบ เคยเห็นตามหนังสือ จำชื่อไม่ได้ค่ะ

ตัวดำๆ ยอดเสานี่ นกเอี้ยงหัวหงอนกระมัง ป้าอิมชอบดูนกแต่ไม่เก่งเรื่องชื่อนกค่ะ

ตัวนี้ร้องดังมาก ชาวบ้านบอกว่า นกแบบนี้หัดพูดภาษาคนได้เหมือนนกแก้วนกขุนทองค่ะ

วิถีชนที่พบได้ทุกหนแห่งในเขตชนบทของไทย

ลำคลองอันอุดม สมนามแผ่นดินแหลมทอง  มีอยู่ มีกิน มีใช้...

เดินวนไปมา  เราไปดูอีกทางนะคะ

ใต้ถุนมีเปลนอนเล่นเย็นๆ กินข้าวเช้าที่นี่ค่ะ

เช้านี้มีข้าวต้มหมูสับ  และน้ำถั่วเหลือง

ท่าน ผอ.จินดา (เสื้อสีครีมปกน้ำเงิน) รองฯโยธิน (เสื้อสีฟ้า) และรองฯ อารียา

 กินข้าวก็ยังคุยงานกับผู้ประสานงานโฮมสเตย์

ไม่เหมือนป้าอิมเลย เอาแต่ส่องนก  ....อิอิ

ซอกแซกมาใต้ถุนบ้าน แหล่งผลิตเบื้องต้นอยู่ที่นี่เองค่ะ

ปูเสื่อไว้ ที่นั่งสะอาดสะอ้าน

วิถีชาวน้ำ ไม้พายขัดไว้ใต้ถุนบ้านแบบนี้แหละค่ะ

กาบมะพร้าวใส่กระสอบแช่น้ำไว้หกเดือน ก่อนนำมาทุบ แล้วแปรงเอาเส้นสวยๆไปตากแดด

หาก้อนหิน หรือแผ่นปูนหนักๆ กดทับให้จมน้ำทั้งหมด

เมื่อชุ่มฉ่ำใจได้หกเดือน ก็เอามาทุบตี...

อุปกรณ์การทุบตี... ทุบๆๆๆ... ตีๆๆๆ

แล้วแปรงๆๆๆ เลือกเส้นสวยๆ ยาวเท่าๆ กัน  กำมัดเล็กๆ ตากแดดแบบนี้ค่ะ

อุปกรณ์และการประกอบไม้กวาดร้อยปีแบบคร่าวๆ

ถ้าจะอธิบายต้องอีกเอ็นทรี่ยาวๆ ค่ะ

ซื้อไม้กวาดกลับบ้านได้คนละอัน ของก็หมด

ป้าอิมแย่งมาได้สองอัน กะว่าจะเอากลับไปใช้สักสองร้อยปี ฮ่า...

ซักถามกันพอใจแล้ว เราก็ต้องกลับแล้วค่ะ

ผ่านออกมา เห็นคุณป้าและชาวบ้านอื่นๆ ก็ทำงานฝีมือตามถนัด

ผลิตกันไม่ทันค่ะ เพราะเป็นงานทำมือ ต้องใช้เวลามาก

กราบขอพรหลวงพ่อวัดอานก่อนกลับค่ะ แต่ไม่ได้บันทึกขออะไร  ...อิอิ

เป็นอีกแห่งที่เราจะจดจำไปอีกแสนนาน

เล่ามาก็ยืดยาว จบท้ายด้วยรูปป้าอิมในกระจกแล้วกันค่ะ ....เหอๆๆ

ใครอ่านจบ ขอให้ฝันดีค่ะ

มีสุขทุกท่าน

ป้าอิมกุดั่น