เมื่อวันก่อนตอนก่อนเที่ยงนั่งคุยกับผู้จัดการประสานงานกับงานเครื่องกลของบริษัทนึงหลังจบประชุมรอบเช้า   ก็เลยต่อเรื่องสัพเพเหระไปเรื่อยๆ    ก็มาถึงตอนหนึ่งขณะสนทนาคุณ ชู ผู้จัดการประสานงานเห็นพระในคอเราที่แขวนอยู่สวยเตะตามาก    ขอดูพอดูเสร็จก็ส่งให้เจ้าอ๊อดงานเครื่องกลที่มีอาชีพอดิเรกเป็นเซียนพระดูต่อ    ก็ถามถึงที่มาเราก็เลยเล่าให้ฟังว่า     เมื่อประมาณเกือบสองปีมาแล้วเดินหลงทางไปในวัดไตรมิตร วิทยาราม    เห็นป้ายเขาบอกว่าที่กุฎิเจ้าอาวาสท่านเจ้าคุณธงชัย(พระเทพภาวนาวิกรม)มีวัตถุมงคลให้เช่า     ก็เดินเข้าไปแล้วชอบใจพระองค์นี้เป็นพระกริ่งเนื้อเงิน รุ่น ปวเรศญาณวิทยาคม สร้างร่วมกันกับหลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่    ก็เลยเช่ามาในตอนนั้นองค์ละ2,500 บาท   นั่งคุยกันสองคนก็บอกว่าเราไปเดินเล่นดูพระที่วัดไตรมิตรฯกันดีกว่า    เสร็จแล้วหาข้าวเที่ยงกินกันแถวนั้น

ก็นั่งแท๊กซี่ไปด้วยกันสามคนถึงวัดก็ไปดูพระที่ใต้กุฎิท่านเจ้าคุณธงชัยกัน   พระรุ่นของผมยังมีเหลือให้เช่ากันอยู่มีไม่มากนักแต่ขอโทษทีรู้ราคาแล้วต้องถอนสมอถอยหลัง    เนื้อเงินแบบของผมราคาหนึ่งหมื่นสองพันบาท  เนื้อนวโลหะที่เมื่อก่อนราคาแค่พันสองกลายเป็นราคา หกพันบาทถ้วน     แหมขนาดเซียนพระอย่างเจ้าอ๊อดยังบอกขอดูอย่างเดียว  รอเช็คตลาดแล้วจะกลับมากันอีก    ไม่ได้พระรุ่นผมก็ดูรุ่นอื่นๆ   ก็ได้ราคาองค์ละสี่ห้าร้อยมาคนละองค์    เรื่องพระนี่นะที่ผมเช่า(คำเรียกการซื้อพระนั่นแหละ)ก็ส่วนมากก็จะนึกแต่ว่าเงินนั้นก็คือการทำบุญ   ไม่ได้เช่าหาพระมาทำราคาอะไรหรอก     เล่ามาตอนนี้ออกจากวัดก็เดินหาข้าวกินกันเรื่องก็เลยไปต่อที่ร้านข้าวหมูแดงดังแถวนั้น

หน้าร้านสีมรกต

บรรณยากาศในร้าน

หมูแดงจานธรรมดาทั่วไปจะขนาดแบบนี้

จานพิเศษจะเป็นแบบนี้

ต้มผักกาดดองกับกระเพาะหมู

ร้านสีมรกต คือร้านดังที่อยู่หน้าวัดไตรมิตรที่เราจะไปหาที่กินกัน  เอาว่าเดินออกมาที่ประตูด้านหน้าวัดมองไปที่ด้านซ้ายมือ จะมีซอยสุกร 1 อยู่   ดินเข้าซอยไปเลยประมาณ 30เมตรก็จะถึงแล้ว    ที่เล่านี่ก่อนหน้านี้ก็ไม่เคยไปหรอกเคยแต่ส่งลูกน้องไปซื้อแล้วลูกน้องเล่าให้ฟังถึงกิตติศัพท์ความลำบากในการซื้อที่ต้องรอคิวนานมาก   เราเข้าไปก็เจอแล้วร้าน สีมรกต   เดินเข้าไปถามคนขายที่อยู่หน้าร้านว่าต้องจับบัตรคิวหรือเปล่า    คำตอบคือมากินนั่งได้เลยถ้าจะซื้อกลับต้องรับบัตรคิวที่ต้องรอเรียกแล้วถึงจะสั่งได้

คนมากพอสมควรนั่งอยู่พักเด็กก็มาถามเราเองสั่งเหมือนกัน ทั้งสามคนคือ ข้าวหมูแดงพิเศษ กับต้มผักกาดดองกระเพาะหมูสามชุด    ระหว่านั้นหันไปเห็นร้านข้างๆมีหมูสะเต๊ะขายระหว่ารอก็สั่งหมูสะเต๊ะมายี่สิบไม้กินระหว่ารอข้าวหมูแดง    พอข้าวหมูแดงมานั่งมองหน้ากันทั้งสามคน เจ้าอ๊อดบอกพี่ผมคงตายแน่ๆ    เพราะว่าที่มามันจานเปลขนาดใหญ่มากที่เห็นๆมีหมูแดงสันในขนาดใหญ่พิเศษ โป๊ะหน้ามา 4 ชิ้นหมูกรอบอีก10ชิ้น กุนเชียงอีก 5ชิ้นโปธรวมบนจาน     น้ำราดเข้มข้นสวยมากกลบชิ้นส่วนทั้งหมด   พอเห็นเจ้าอ๊อดรีบไปสั่งยกเลิกต้มผักกาดทันพอดีก่อนทำ    ก็เริ่มกระบนการของชูชกก่อนลุย    โปะด้วยพริกน้ำส้มเพิ่มความเผ็ดนิด  ราดซีอิ้วดำหวานหน่อย   คนแล้วพลิกให้เข้ากันก่อนที่จะลุย

เข้าปากแล้วคำแรก หมูกรอบ กรอบมากๆหมูแดงสันในชิ้นใหญ่ก็นิ่มรสชาติหอมหวาน   ตัดมาด้วยรสเปรี้ยวของพริกน้ำส้มกับหอมซีอิ้วดำ ความพอดีอร่อยลิ้นก็อยู่ในปากของเราเอง    เคี้ยวหมดคำซดตามด้วยต้มผักกาดดองกับกระเพาะหมูตาม   หอมกลิ่นพริกไทยมาก่อนรสผักกาดดองกับกระเพราะหมูที่เปื่อยกำลังดี    ตาก็ลอยขึ้นเพดานเพราะร้อนเป่าปากนิดนึง    แล้วก็ลุยต่อจนเกลี้ยงจานลองดูผลงานของผมซิครับ  จะเหลือก็แต่แตงกวาเหตุผลที่กินไม่ได้เพราะเพราะกรดยูริคในเลือดผมสูงซัดเข้าไปละก็ปวดข้อถึงเดินไม่ได้เลย    เก็บสแปร์ต่อด้วยหมูสะเต๊ะที่อร่อยมากตบต่อจนหมดทั้งจาน    วันที่ไปกินร้านหมูสะเต๊ะก็มีทีวีไปถ่ายทำอยู่ในร้านตอนผมกินข้าวหมูแดงด้วย

บทสรุป ข้าวหมูแดงดีต้อง ที่ร้าน สีมรกตครับสำหรับผม    แต่ขอเตือนนะผู้หญิงและเด็กทั่วไปไม่แนะนำให้สั่งจานพิเศษ    เพราะอาจจุกโดยไม่ต้องมีใครอัดที่ท้องก็ได้     ร้านนี้ไปกินหาที่จอดรถยากจะจอดได้ก็ที่ในวัดไตรมิตรฯเท่านั้น   นั่งรถเมล์หรือนั่งแท๊กซี่ลงหน้าวัดไตรมิตรก็อร่อยตามผมได้แล้ว     เอนทรี่นี้ไม่ได้บ่นแต่เล่าให้ฟังกันขอไปดื้อๆแล้วครับ 

วัดไตรมิตรวิทยาราม

http://www.wattraimitr-withayaram.com/new_t/index_home.php