ในสังคมบ้านเรายุคสมัยแห่งการเปลี่ยนแปลงไปจากในสมัยก่อน

การรุกคืบเข้าไปสู่ธรรมชาติเพื่อประโยชน์แห่งตน...มีอย่างมากมายเหลือคณานับ

สิ่งที่รุกคืบเข้าไปนั้น...มันทำลายบางสิ่งบางอย่างแห่งธรรมชาติที่สวยงามให้สูญสลายไป

ป่าไม้ถูกโค่นเป็นไร่  นา  บ้านเรือนที่พักอาศัยมากขึ้นเรื่อยๆ

มิเท่านั้น...บางอย่างที่ความคิดเพียงการทำลายธรรมชาติเพื่อให้ได้แห่งประโยชน์ทำกิน

ป่าไม้สมบูรณ์...กลับกลายมาเป็นการทำลายสร้างเขื่อนเพื่อกักเก็บน้ำไว้ใช้ในการเกษตร

มิพักฟังเสียงคำทักท้วงจากผู้อนุรักษ์ธรรมชาติ...กลับกระทำการโดยใช้อำนาจการปกครอง

ทำลายให้สิ้น...เพื่อประโยชน์แห่งบางคนบางกลุ่ม

คิดแล้วช่างน่าอนาถสิ้นดี...กับการกระทำของมนุษย์ที่ทำลายธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม

ผมอ่านข่าวตามสื่อต่างๆ...ในบางเรื่องราวก็มีเหตุผลที่ควรรับฟัง

ฝ่ายอนุรักษ์มีข้อมูลว่า...

การสร้างเขื่อนเก็บกักน้ำทำลายธรรมชาติไม่พอ...ผลกระทบยังส่งไปถึงสัตว์ป่าและพรรณพืช

สัตว์ป่า...คงไม่มีเสียงร้องดังพอที่จะมาหยุดการกระทำของคนได้

สัตว์เล็กอยู่ไม่ได้...วงจรชีวิตของสัตว์ที่ใหญ่ที่ต้องพึ่งพาเป็นอาหารก็ขาดตอนลง

บางชนิดจะสูญพันธุ์ จะขาดสิ่งที่จะทำให้ป่ามีสมดุลธรรมชาติ

ฝ่ายที่อยากจะสร้างเขื่อนทำลายธรรมชาติก็จะบอกว่า...

การสูญเสียธรรมชาติและสัตว์ป่าเล็กน้อยไม่สำคัญ...สัตว์ป่าหลากชนิดเช่น เสือ เลี้ยงเพาะพันธุ์ได้

แถมยังคุยว่าสัตว์ที่เลี้ยงเพาะพันธุ์ได้อายุยืนยาวกว่าที่อยู่ในป่าอีกด้วย

นั่นคือสิ่งที่เกิดหรือจะเกิดในธรรมชาติ...ของป่าไม้ในเมืองไทย(ที่นับวันน้อยลงๆจนน่าใจหาย)

มองไปรอบๆตัวของเราในกาลปัจจุบัน

สิ่งที่ผมเห็นง่ายๆเลย...ขอยกตัวอย่างให้เห็นทั้งภาพและคลิปที่อยากให้ดูกันนิดหนึ่ง

เอาว่าดูคลิปก่อนก็แล้วกัน

นกเขาตัวนี้...ไม่ใช่สิ...ที่พบพบพานเป็นประจำในทุกวันหยุดที่มีเวลาว่างและนั่งดูมี 8 ตัว

ทั้งหมดที่ว่านี้ในวันหยุดเวลาสัก 7- 8 โมงเช้าผมจะได้ยินเสียงเขามาร้องเพลงให้ฟัง

บางทีก็แกล้งไม่ลุกไปดู...เหล่านกบางตัวที่ใจกล้าจะมาจับคอนที่ราวตากผ้าติดหน้าต่าง

จะส่งเสียงร้องอยู่อย่างนั้น...จนกระทั่งเราเปิดหลังบ้านไปดู...ถึงจะหยุดส่งเสียง

ไม่ใช่อะไรหรอก...เขามาขอข้าวกิน

โปรยข้าวให้นกเขามี 8 ตัวนกกระจอกอีก 5 ตัว(เมื่อก่อนมีคู่เดียว)นกกางเขนอีกตัวนึง

กินเสร็จ...เจ้าก็จะกรีดกรายไซร้ปีกกรีดขน   แถกไปตามพื้นด้วยความสุขที่ได้กินอิ่ม

สุขใจและสุขตาที่ได้ชื่นชมวิหกที่น่ารักเหล่านี้

อยากให้ดูให้ดีๆที่ปลายเท้าที่เหยียบ...ของไอ้ติด(ชื่อที่ผมตั้งเอง)

มีเชือกด้าย...น่าจะเป็นเชือกจากตาข่ายที่ติดอยู่   คงโดนคนใจร้ายกระทำเอาเพื่อไปกิน

หลุดรอดมาฟ้อง...ให้เราได้เห็นความเลวร้ายของมนุษย์บางคนที่กระทำต่อเขา

ใน 8 ตัวนี่จะมีอยู่ 4 ตัวที่มีปัญหา

ตัวแรกคือไอ้ติด(ไม่รู้มันตัวผู้หรือตัวเมียเพราะแหกก้นดูไม่ได้)

ไอ้ด้วน...ตัวที่สองนี่ขาข้างขวาจะเหลือแค่ข้อเท้า...นิ้วเท้าหายด้วนทั้งหมด

ไอ้แหว่ง...ตัวนี้นิ้วเท้าข้างซ้ายแหว่งหายไปสองนิ้ว

ไอ้เอียง...ตัวนี้ปีกหักใกล้ปลายปีกขนปีกก็เลยแดะแปออกมาหุบปีกไม่ได้

ทั้ง 8 ตัวที่ว่านี้เดินได้แม้บางตัวจะกระโพรกกระเพรกไปหน่อย...แต่บินได้ดีทุกตัว

ความคิดแวบนึง...อยากจะเอากรงหรือข่ายดักเอามาปลดและรักษา

แต่พอนึกกลับไปถึง...ที่ผ่านพบพานเคยจับต้องนกธรรมชาติแบบนี้หลายครั้ง

ลูกนกตกลงมาจากรัง...ต้องเอามือจับแล้วรีบไปคืนที่ให้เร็วที่สุดที่พบ...ไม่งั้นพ่อแม่เขาจะทิ้งทันที

นกเจ็บเอามาเลี้ยงไว้...หวังจะให้รอดกลับคืนได้    เลี้ยงรอดได้แต่แทบทุกตัวหากินไม่เป็น

วนเวียนแต่กลับมาหาเราไม่หนีไปไหน

ดักนกธรรมชาติมาเลี้ยง(นี่พวกรปภ.กับน้องที่บริษัทผมเคยทำ)...เปอร์เซ็นต์ตายมากกว่า

ไอ้ติด...ไอ้ด้วน...ไอ้แหว่ง...ไอ้เอียง   ผมก็ขอไม่ทำอะไรกับเขานอกจากจะเอาข้าวโปรยให้

ไม่ได้ให้ทุกวันนะ...กลัวให้ทุกวันสันดานจะไม่ยอมหากินรอแต่จะมากินที่เราให้

เขาสามารถใช้ชีวิต...บินได้  เดินได้  แม้จะลำบากยากเย็นไปหน่อย

ปล่อยเขาเถอะ...ให้เขาใช้ชีวิตสู้กับสิ่งต่างๆได้ด้วยตนเองนั่นน่าจะเป็นสิ่งที่ดีว่า

นกในธรรมชาติ...เขาก็ควรอยู่ในธรรมชาติ    ส่งเสียงร้องขับขานอย่างธรรมชาติที่ไพเราะมากกว่า

มนุษย์นักล่าทั้งหลายเอย...อย่าไปอยากกินอยากเลี้ยงนกแสนสวยในธรรมชาติเลย

อยากกิน...มากินนกในตลาดแบบนี้ดีกว่าครับ

ลาดื้อๆดีกว่าแล้วครับ...