...โอ้เมืองตรัง   เหมือนจะยั้งให้พีติดตรึง   แต่คิดถึงพัทลุงและสงขลา...

           ท่อนหนึ่งจาก เพลง”ล่องใต้” เสียงร้องของ ชัยชนะ  บุญโชติ   แว่วๆผ่านมาในความนึกคิดของผม  

ยามนั้นได้อ่านเรื่องราวในบล็อกโอเคเนชั่น โครงการ

“ เติมรักให้หญ้าทะเลและพะยูน  เกื้อกูลห้องพยาบาลโรงเรียนเกาะลิบง“ (15-18 เมย. 2558) 

แกนนำของเรื่องนี้หลายคนเช่น บล็อกเกอร์เจ้าหญิงนกตบยุง  บล็อกเกอร์ณรอง  บล็อกเกอร์คนริมเล 

และอีกหลายท่าน  รวมถึงบก.ชาลี ณ.โอเคเนชั่น   จะจัดกิจกรรมนี้อีกครังที่เมืองตรังที่เดิม

           เมื่อประมาณสักเฉียดๆสองปีที่แล้วมีกิจกรรม

” โอเคแหวกเลตรัง...ปล่อยปู.ปลา...ปลูกหญ้าทะเลให้พะยูน”(15-18 พ.ย. 2556)

ผมได้ไปร่วมกับเขามาครั้งหนึ่งแล้ว   ประทับใจและสนุกสนานมากๆกับทริปนั้น   มาครั้งนี้จะย้อนความหลังอีกจะพลาดได้ยังไง  

ทริปนั้นยังเอามาเขียนเรื่องราวถึงสองเอนทรี่ในชื่อ ผ่านพบ... ” โอเคแหวกเลตรัง...ปล่อยปู.ปลา...ปลูกหญ้าทะเลให้พะยูน” 

           เตรียมตัวเตรียมกายให้พร้อมที่จะไปลุยกับเขาให้ได้   ด่านแรกคือต้องลาพักร้อนที่ต้องเขียนรายงานเหตุการณ์ที่จะไป 

เพราะลาติดต่อจากเทศกาลที่จะต้องขออนุมัติการลาก่อน     ผ่านด่านนั้นมาก็ต้องชะลอการผ่าตัดถุงน้ำดีที่อุดตันจากนิ่ว  

บอกกับคุณหมอว่าขอเลื่อนผ่าไปก่อนกลับมาแล้วค่อยมาขึ้นเขียง    คุณหมอผู้น่ารักก็จัดให้ตามคำขอโดยดี

           นับจากเริ่มเดินทางจนกระทั่งบทจบของการเดินทาง    ทั้งสนุกสนาน  ประทับใจ  มีทั้งมันและฮาตลอดงาน(โหดไม่มีหรอก)

ไม่ขอบรรยายเรื่องราวในรายละเอียดเพราะเพื่อนๆบล็อกเกอร์โอเคเนชั่นเอามาเขียนจนหมดแล้ว  

มาเขียนทีหลัง...มุขหายาก...แถมตันอีกต่างหาก     เอาแค่ดูรูปเพลินให้เพลินตาเพลินใจกันดีกว่า

นัดเจอกันขึ้นรถไฟไปตรังด้วยรถนอนที่สถานีสามเสน   ถึงสถานีก่อน17.00น.เจอคนนี้นั่งรออยู่ บก.ชาลี

มีคณะที่ร่วมเดินทางตามมาสมทบ….

นั่งบ้างนอนบ้างในรถไฟ(นอน)มาตลอดทาง...ตัดแวปก็มาถึงตรังเรียบร้อยมีเหล่าน้องพี่มาคอยต้อนรับ

ขึ้นรถที่หมายแรกศาลหลักเมืองตรัง

ไหว้พระเสร็จเข้ากันตัง...อาหารเช้าแสนอร่อยที่กันตังติ่มซำ...มีคนตามมาสมทบด้วยหลายท่าน

หมูย่างเมืองตรังก็มาตอนนี้

เอาว่าต่อจากนี้ชมภาพรวมๆในสถานที่ต่างๆแล้วกัน   ไปหลายที่มากจนสุดพรรณนา

สถานีรัก...กันตัง  ที่ว่ากันสวยงามแห่งหนึ่งของประเทศไทย

พักผ่อนต่อที่...วนอุททยานบ่อน้ำร้อนกันตัง...แช่น้ำร้อนคลายเมื่อยปวด

แล้วก็มาถึงแล้วบ่อหินฟาร์มสเตย์ (ที่ทำการกลุ่มรัฐวิสาหกิจชุมชนเลี้ยงปลากระชังบ้านพรุจูด) ต.บ่อหิน  อ.สิเกา

นั่งพักทานอาหารอร่อย...เตรียมตัวปลูกหญ้าทะเลกันได้

ที่หมายเบื้องหน้า อ่าวบุญคง

ไปดูแหล่งที่ปลูกหญ้าทะเลให้พะยูนเมื่อ15-18 พ.ย. 2556 เกือบสองปีที่ผ่านมา

หญ้าทะเลความยาวเป็นเมตร...ออกผล   มีสัตว์น้ำมาอาศัยอยู่(ปลิงทะเลขาว)

ปล่อยกุ้งทะเลอีกด้วย

เสร็จแล้วแวะเกาะแก่งแสนสวยบริเวณใกล้เคียง

เกาะสากกับเกาะครก...ผมว่าเขาตะปูที่ว่าสวยๆมาเจอเกาะสากกับครกนี่กินไม่ลงหรอก

บ่อน้ำพุร้อน(น้ำกร่อย)ที่ลำคลองสาขา...ว่ากันว่าคุณสมบัติพอกแล้วขาว

มาจุดหมายสุดท้ายของวันที่หาดเก็บตะวันแสนสวย

ผมกลับไปชอบต้นบานไม่รู้โรย...แปลกพิสดารมากงดงามบนหาดทรายที่น้ำทะเลท่วมถึง

มีทั้งสีแดงและสีชมพู

ทีนี้ก็ภาพงามๆยามพระอาทิตย์อัสดง

ผมเก็บตะวันมาฝากเพื่อนๆทุกๆคนด้วยครับ

           ธรรมชาติที่สมบูรณ์โดยเฉพาะทะเลส่วนที่เชื่อมต่อกับป่าชายเลน   ผลทำให้สัตว์น้ำขนาดเล็กที่เพาะพันธุ์ได้เจริญเติบโต

สัตว์น้ำที่เป็นอาหารแถบบ่อหิน อ.สิเกา ก็ชุกชุม     ทำให้ผู้คนแถวนั้นได้จับมาเลี้ยงชีพด้วยการทำประมงอย่างมีความสุข

           ชุมชนที่เข้มแข็งและมีผู้นำที่ดีอย่างคุณบรรจง  นฤพรเมธี  มีที่ปรึกษาที่ดีอย่างบล็อกเกอร์คนริมเล   

มีการรวมกลุ่มของวิสาหกิจชุมชนเลี้ยงปลากระชังบ้านพรุจูด...สมาชิกที่เพิ่มขึ้นจากสมัยเริ่มแรก15คน    

อนาคตถ้าเป็นร้อยหรือเป็นพันขึ้นไปมีจิตที่นึกอนุรักษ์ธรรมชาติ   สัตว์น้ำและพะยูน    

นึกแล้วผมก็ยังพอจะยิ้มได้ถึงกาลในอนาคตของธรรมชาติและสิ่งแวดล้อมของจ.ตรังและภาคใต้

           ในช่วงเวลาสั้นๆที่ผมได้สัมผัสกับธรรมชาติ   ชุมชนบ้านพรุจูด  เหล่าชาวบล็อกเกอร์ของโอเคเนชั่น    

รวมถึงผู้คนหลายจังหวัดทางภาคใต้โดยเฉพาะคนตรัง นึกแล้วก็จะทำให้ได้อีกต่อไปคือ

ผมทิ้งความรัก...ความคิดถึง  และมิตรไมตรีที่งดงามไว้ ที่เมืองตรัง...  

ปีหน้าหรือเมื่อมีโอกาสผมจะกลับมาหาใหม่แน่นอน...นี่คือสัญญาจากผมครับ