ปกติเวลาเราพูดถึงพื้นที่ของการปลูกทุเรียนก็ต้องนึกถึงทางภาคตะวันออก เช่น ระยอง จันทบุรี ตราด เป็นต้น

นอกจากนี้ยังมีพื้นที่ทางภาคใต้ตั้งแต่จ.ชุมพรลงไป และอีกพื้นที่หนึ่งก็น่าจะเป็น จ.นนทบุรี

แต่วันนี้ผมจะขอพาเพื่อนๆ มารู้จักพื้นที่ปลูกทุเรียนอีก 1 จังหวัดที่อยู่ไม่ไกลจากกรุงเทพฯ เลย

นั่นก็คือ จ.ปทุมธานี อ่านไม่ผิดหรอกครับว่า จ.ปทุมธานีก็เป็นจังหวัดหนึ่งที่สามารถปลูกทุเรียนได้

สวนทุเรียนใน จ.ปทุมธานีที่ผมจะพาไปชมกันในวันนี้อยู่ที่อำเภอหนองเสือ เจ้าของสวนชื่อคุณสุพจน์ ตันพิชัย

ได้ปลูกทุเรียนพันธุ์หมอนทองจำนวน 50 ไร่ โดยได้ปลูกมาแล้ว 12 ปี และเพิ่งจะเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ 5-6 ปีมานี่เอง

เจ้าของสวนบอกว่า ต้นเดือนมิย.แบบนี้กำลังอยู่ในช่วงปลายฤดูเก็บเกี่ยวแล้ว

เพราะฤดูเก็บเกี่ยวของสวนทุเรียนเมืองปทุมฯ จะเก็บเกี่ยวปลายเดือนเมษายนถึงต้นเดือนมิถุนายน

แต่ผมก็ยังโชคดีที่พอยังมีทุเรียนปลายฤดูได้ชิมทุเรียนเมืองปทุมฯ กับเขาเหมือนกัน

เลยซื้อกลับบ้านไป 4 ลูก ได้ทานแล้ว บอกได้เลยว่ารสชาติหอมหวานอร่อยมากครับ

 เอาล่ะ...ขอเชิญเพื่อนๆ ไปเยี่ยมชมสวนทุเรียนเมืองปทุมฯ กันได้เลยครับ

 สวนทุเรียนเมืองปทุมฯ นี้ สวนอยู่ที่ช่วงคลอง 9 ต.บึงสามกา อ.หนองเสือ

<สวนทุเรียนห่างจากที่ว่าการอำเภอหนองเสือ ~10 กม.>

ได้เห็นลำน้ำในคลอง 9 ซึ่งเป็นแหล่งน้ำที่เจ้าของสวนทุเรียนใช้ในการรดน้ำ

มาถึงด้านหน้าสวนทุเรียน คนงานบอกว่า เจ้าของสวนไม่อยู่ ออกไปธุระข้างนอก เดี๋ยวก็กลับมา

ผมก็เลยขอคนงานเดินชมสวนทุเรียน เขาก็อนุญาติ เปิดประตูบ้านต้อนรับให้ผมเข้าไปด้านในได้

เข้ามาแล้ว ก็เห็นบ้านของเจ้าของสวนเป็นบ้านชั้นเดียว ทาสีชมพูซะหวานแหววเชียว

ตรงจุดนี้จะเป็นจุดที่เป็นหัวใจในระบบน้ำของสวน เพราะเป็นจุดที่ดูดน้ำจากคลอง 9 เข้ามาในสวน

ได้เห็นเครื่องสูบน้ำพญานาคขนาดใหญ่มากๆ 1 เครื่องและขนาดย่อมๆ อีก 1 เครื่อง

 เดินมาทางซ้ายของภาพที่แล้ว ก็จะเป็นถนนให้รถวิ่งรอบสวน ทางขวามือจะเป็นสวนทุเรียนครับ

มองเข้าไปจะเห็นสวนทุเรียน ที่ใช้การปลูกแบบยกร่อง มีคูน้ำล้อมรอบสวนทุเรียน

ในร่องสวนทุเรียนบางจุด ก็จะปลูกผลไม้อื่นๆ แซมอยู่บ้าง เช่น มะพร้าวน้ำหอม

บางร่องก็มีมะละกอแซม

บางร่องก็มีกล้วยแซม

เดินเข้าไปในสวนทุเรียนแห่งนี้ สัก 10 ร่องสวน ปรากฎว่า ได้เห็น ...

 คนงาน 2 คนบรรทุกทุเรียนที่เก็บเกี่ยวใส่เรือท้องแบน(ชาวบ้านเรียกว่า"เรือส้ม") จำนวน 2 ลำ

คนงานบอกว่าทุเรียนเหล่านี้มาจากด้านหลังของสวน ด้านหน้าสวนไม่มีให้เก็บแล้ว

 ผมก็เลยเดินกลับมาพร้อมกับคนงาน โดยเขาบรรทุกทุเรียนใส่เรือเข้ามาเก็บไว้ที่บ้านของเจ้าของสวน

 เรือลำแรกมาจอดเทียบไว้ตรงนี้ เตรียมเอาขึ้นมากองไว้ด้านบนของลานบ้าน

และช่วงนั้นเจ้าของสวน(คุณสุพจน์ ตันพิชัย) ก็กลับเข้ามาพอดี ก็เลยได้คุยกันเกี่ยวกับสวนทุเรียนแห่งนี้

คุณสุพจน์เล่าว่า เมื่อ 12 ปีที่แล้วพื้นที่ตรงนี้เคยเป็นสวนส้มมาก่อน แต่ต่อมาผลผลิตออกมาไม่ดี

ทำให้เขาลองเปลี่ยนมาปลูกทุเรียนดู โดยเอากิ่งมาจากทางเมืองนนท์และทางภาคตะวันออก

สวนทุเรียนมีจำนวน 50 ไร่ ปลูกแต่พันธุ์หมอนทองอย่างเดียว โดยปลูกมาได้ 12 ปีแล้ว

แต่ผลผลิตเพิ่งจะออกมาให้เก็บเกี่ยวเมื่อ 5-6 ปีมานี่เอง

ช่วงนี้เป็นช่วงปลายฤดูแล้ว ตอนนี้เหลืออยู่น้อยเต็มที เพราะเก็บเกี่ยวมาตั้งแต่ปลายเดือนเมษายนแล้ว

โดยจะมีพ่อค้าจากตลาดรังสิต และสระบุรีมารับถึงสวนเลยไม่ต้องไปส่งที่ตลาด

นอกจากนี้ยังมีคนในพื้นที่ โดยเฉพาะพนักงานทั้งภาครัฐและเอกชน ในย่านนี้ก็เข้ามาซื้อถึงที่

เรียกว่ามีทุเรียนออกมาเท่าไรก็ไม่พอขาย จึงทำให้คุณสุพจน์ไม่ต้องเป็นห่วงเรื่องการตลาดเลย 

 ระหว่างคุยไป คนงานก็เอาทุเรียนที่อยู่ในเรือ

 โยนขึ้นมากองไว้ที่พื้น บนลานปูนหน้าบ้าน

โดยมีคุณสุพจน์คอยยืนดูอยู่ใกล้ๆ ผมก็เลยขอแบ่งซื้อสักกลับบ้านสัก 3 ลูก

 ระหว่างคนงานโยนทุเรียนขึ้นมาจากเรือ คนงานก็ช่วยเลือกทุเรียนลูกสวยๆ ให้ผมไปด้วย

 ได้ลูกสวยๆ แล้ว คุณสุพจน์ก็เอาทุเรียนที่ได้จากคนงานมาดมกลิ่น และใช้ไม้หุ้มพลาสติกมาเคาะ

แล้วฟังเสียงทุเรียน และบอกว่าลูกนี้เอาไปไว้ที่บ้านอีก 2-3 วันค่อยเอาออกมาทานก็จะสุกพอดี

ส่วนอีกหนึ่งลูกคุณสุพจน์ก็ใช้ไม้เคาะและมีดคมๆ กรีดที่ทุเรียนเล็กน้อย ก็บอกว่าลูกนี้ทานได้พรุ่งนี้ครับ

คุณภรรยาก็เลยได้ความรู้จากคุณสุพจน์ในการเลือกทุเรียนอีก 1 วิชา

 ระหว่างนั้นคนงานก็ยังโยนทุเรียนขึ้นมาจากเรือไปเรื่อยๆ ไม่น่าเชื่อว่า เรือลำเล็กๆ

จะบรรทุกทุเรียนได้มากขนาดนี้เลยหรือนี่?

คนงานได้แบ่งทุเรียนเป็น 3 กอง โดยลูกสวยๆ จะไว้ในตะกร้าด้านขวา

ลูกปกติจะกองไว้ตรงกลาง และลูกขนาดเล็กแยกไว้อีกกองหนึ่ง

 ได้ทุเรียนหมอนทอง 3 ลูกแล้ว น้ำหนัก 8 กก.(กิโลละ 100 บ.) ก็ 800 บ.ครับ (จะเอาไปฝากเพื่อนบ้าน 2 ลูก)

<ราคาต่อกิโลกรัมเท่ากับราคาในท้องตลาดครับ>

ระหว่างนั้นก็มีลูกค้าเข้ามาเรื่อยๆ กลุ่มแรกนี่เป็นข้าราชการในท้องที่บอกว่า จะนำทุเรียนไปถวายในวัง 

คุณสุพจน์ก็เลยติดสติกเกอร์ที่ขั้วของทุเรียนทุกใบให้

 ผมก็เลยขอถ่ายภาพสติกเกอร์ที่ติดอยู่ตรงขั้ว ซึ่งเขียนว่า"ทุเรียนหมอนทอง สวนสุพจน์ คลอง 9"

ระหว่างคุณสุพจน์กำลังยุ่งอยู่กับลูกค้ากลุ่มแรก ผมบังเอิญได้ไปพบป้ายไวนิลแผ่นหนึ่ง ทำให้ทราบว่าคุณสุพจน์

ได้ออกสื่อต่างๆ มาแล้วมากมาย ทั้งรายการโทรทัศน์และวารสารด้านการเกษตรตั้งหลายเล่ม

สักพักคนงานคนหนึ่งบอกผมว่าลูกนี้สุกคาต้น ถ้าเอากลับบ้านจะทานได้เลย

ผมเลยบอกคุณสุพจน์ว่าขอซื้อเพิ่มอีก 1 ลูก

จะเอาไปฝากคุณยายให้ทานวันนี้เลย น้ำหนักของลูกนี้ 2 กก.คิดเป็นเงินก็ 200 บ.ครับ

 รวมเงินในการซื้อทุเรียนหมอนทอง ของสวนคุณสุพจน์ในวันนี้ 4 ใบก็คิดเป็นเงินทั้งสิ้น 1,000 บ.ครับ 

 เมื่อลูกค้ากลุ่มแรกกลับไปแล้ว ผ่านไปไม่เกิน 5 นาทีก็มีลูกค้าอีกท่านหนึ่งเข้ามา เป็นข้าราชการในพื้นที่

เข้ามาสั่งทุเรียน 20 ลูก จะเอาไปฝากเพื่อนๆ และคนรู้จัก 

และไม่เกิน 5 นาที ก็มีลูกค้ากลุ่มที่ 3 เข้ามาอีก 6 คน ก็เป็นข้าราชการในพื้นที่อีกแล้ว

ต่างก็เลือกทุเรียนของสวนสุพจน์อย่างสนุกสนาน เพราะเจ้าของสวนและลูกค้าก็รู้จักคุ้นเคยกันเป็นอย่างดี 

 มาเกือบชั่วโมงกว่าแล้ว ผมก็เลยขอตัวคุณสุพจน์กลับ ถ้ามีโอกาสจะกลับมาเยี่ยมสวนในฤดูกาลหน้า

ก่อนกลับก็เลยบันทึกภาพทุเรียนที่ขึ้นมาจากเรือลำแรก รอลูกค้าคนใหม่เข้ามาเลือกซื้อกันต่อไป

 ก่อนขับรถออกจากบ้านคุณสุพจน์ ก็เห็นคนงานยกลังที่ใส่ทุเรียนหลายใบ ไปไว้หลังรถลูกค้า

เห็นแล้วก็น่าชื่นใจที่สวนทุเรียนแห่งนี้ มีผลผลิตและได้รับการตอบรับจากลูกค้าเป็นอย่างดี

 เมื่อกลับมาถึงบ้าน คุณยายก็เลยปอกทุเรียนลูกที่สุกคาต้น แกะออกมาทานกัน ดูแล้วน่าทานไหมครับ??

ขอเชิญเพื่อนๆ เข้ามารับทุเรียนหมอนทอง จาก อ.หนองเสือ จ.ปทุมธานี ทานกันได้เลยครับ

**********************************************************************

วันนี้ผมได้พาเพื่อนๆ ไปเยี่ยมชมสวนทุเรียนพันธุ์หมอนทองที่คลอง 9 ต.บึงสามกา อ.หนองเสือ จ.ปทุมธานี

ซึ่งเกษตรกรที่ปลูกชื่อคุณสุพจน์ ตันพิชัย ได้บุกเบิกการปลูกทุเรียนแทนสวนส้มเมื่อ 12 ปีที่แล้ว

ต้องพยายามฟูมฟักดูแลต้นทุเรียนมาจนกระทั่งเก็บเกี่ยวผลผลิตได้เมื่อ 5-6 ปีมานี่เอง

นับว่าเป็นเกษตรกรที่มีความอดทน อุตสาหะมากในการที่นำผลไม้ที่ไม่ได้เป็นผลไม้ท้องถิ่น

ได้นำมาปลูกจนกระทั่ง มีผลผลิตออกมาได้เหมือนกับสวนทุเรียนที่อยู่ในพื้นที่อื่นๆ ของประเทศไทย

ผมขอชื่นชมและปรบมือให้กับเกษตรกรท่านนี้ ให้เป็นตัวอย่างกับเกษตรกรท่านอื่นๆ

ในการคิดที่จะปลูกพืชผักหรือผลไม้ ที่มีความแตกต่างจากผู้อื่น

ถึงแม้จะใช้เวลาตั้งหลายปี จึงจะมีวันนี้ได้ ซึ่งเกษตรกรท่านนี้ก็ได้พิสูจน์แล้วว่า

"ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จย่อมอยู่ที่นั่น" 

เพื่อนๆ ถ้ามีโอกาสมาเที่ยว จ.ปทุมธานี อย่าลืมแวะมาเยี่ยมชมและชิมทุเรียนเมืองปทุมฯ กันบ้างนะครับ

-1234-